محمد تقی پیوندی؛ زهرا مصطفویان؛ محسن نعمتی؛ مرتضی بلمه
چکیده
پیشزمینه: عفونت محل جراحی جدیترین عارضه در بیماران جراحی شده و دومین علت شایع عفونتهای بیمارستانی در بیماران بستری میباشد. وضعیت تغذیه بیمار یکی از عوامل خطر عفونت محل جراحی میباشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح آلبومین خون و کمخونی (آنمی) قبل از عمل با ایجاد عفونت محل جراحی در بیماران با شکستگی باز ساق میباشد.مواد ...
بیشتر
پیشزمینه: عفونت محل جراحی جدیترین عارضه در بیماران جراحی شده و دومین علت شایع عفونتهای بیمارستانی در بیماران بستری میباشد. وضعیت تغذیه بیمار یکی از عوامل خطر عفونت محل جراحی میباشد. هدف این مطالعه بررسی ارتباط بین سطح آلبومین خون و کمخونی (آنمی) قبل از عمل با ایجاد عفونت محل جراحی در بیماران با شکستگی باز ساق میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، ۵۶ بیمار با شکستگی باز ساق در یک مرکز درمانی مشهد بررسی شدند. از بیماران در بدو پذیرش، آزمایشهای پروتئین توتال، آلبومین و هموگلوبین خون و نیز اندازهگیریهای آنتروپومتریک بهعمل آمد. تمامی بیماران به مدت یک سال پس از عمل پیگیری شدند و ابتلا به عفونت محل جراحی ثبت گردید. دادهها با استفاده از آزمونهای آماری تحلیل شدند.یافتهها: در پیگیری های پس از عمل، ۱۹بیمار (۳۳/۹%) مبتلا به عفونت محل جراحی شدند. ضریب عوامل خطر سه متغیر کم خونی ۱/۸۳ (۰/۰۳۲=p < /em>)، هیپوآلبومینمی ۲/۳۵ (۰/۰۱۸=p < /em>) و نوع شکستگی ۳/۵۳ (۰/۰۰۲=p < /em>) به دست آمد و بین هر سه متغیر با بروز عفونت زخم محل جراحی در بیماران رابطه معنیداری وجود داشت.نتیجهگیری: در مطالعه حاضر متغیرهای هیپوآلبومینمی و کمخونی قبل از عمل باعث افزایش بروز عفونت محل جراحی در بیماران شد.
محمدتقی پیوندی؛ امیررضا بیدخوری
چکیده
مقدمه: با توجه به نادر بودن شکستگی تالوس و نتایج متناقض درمان این شکستگیها در مقالات مختلف، برآن شدیم تا نتایج جراحی شکستگی تالوس را در یک مرکز آموزشی درمانی مشهد بررسی نماییم. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج درمان جراحی شکستگیهای گردن و جسم تالوس بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۱۶ بیمار (۱۲ مرد، ۴ زن) با شکستگی جسم و گردن ...
بیشتر
مقدمه: با توجه به نادر بودن شکستگی تالوس و نتایج متناقض درمان این شکستگیها در مقالات مختلف، برآن شدیم تا نتایج جراحی شکستگی تالوس را در یک مرکز آموزشی درمانی مشهد بررسی نماییم. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج درمان جراحی شکستگیهای گردن و جسم تالوس بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۱۶ بیمار (۱۲ مرد، ۴ زن) با شکستگی جسم و گردن تالوس که طی سال دو سال (۱۳۸۶-۱۳۸۵) تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران ۲۴/۸ سال (۵۰-۱۵ سال) و میانگین زمان پیگیری ۱۸ ماه (۲۴-۱۲ ماه) بود. سن، جنس، نوع و مکانیسم شکستگی، صدمات همراه، وضعیت جوشخوردگی، وجود نکروز بدنه تالوس، میزان درد و ناتوانی در پرسشنامه ارزیابی شدند.یافتهها: در طی پیگیری جوشخوردگی در تمام بیماران بهدست آمد. ۵ بیمار (۳۱%) دچار نکروز تنه تالوس بودند. میانگین نمره بیماران به روش «هاوکینز» (Hawkins) مقدار ۸/۲۵ بود.نتیجهگیری: در پایان دوره پیگیری، در تمامی بیماران درد و ناتوانی مشاهده گردید و میتوان نتیجه گرفت که این شکستگی ناتوانکننده است و همیشه درجاتی از درد و محدودیت حرکتی برای بیمار به همراه خواهد داشت.
محمدتقی پیوندی؛ جواد شیخیان؛ حسین ابراهیم زاده؛ فرشید باقری
چکیده
پیشزمینه: کمردرد در جامعه شیوع بالایی دارد و تعداد زیادی از بیماران با کمردرد حاد به به کلینیکهای ارتوپدی مراجعه میکنند. به علت عدم پاسخ درمانی بسیاری از کمردردها به درمانهای رایج غیرجراحی، و بهمنظور تلاش در برگرداندن فعالیت کاری و بدنی بیماران، نتایج تزریق استرویید اپیدورال بهعنوان یک روش کمتر تهاجمی در بیماران با درد ...
بیشتر
پیشزمینه: کمردرد در جامعه شیوع بالایی دارد و تعداد زیادی از بیماران با کمردرد حاد به به کلینیکهای ارتوپدی مراجعه میکنند. به علت عدم پاسخ درمانی بسیاری از کمردردها به درمانهای رایج غیرجراحی، و بهمنظور تلاش در برگرداندن فعالیت کاری و بدنی بیماران، نتایج تزریق استرویید اپیدورال بهعنوان یک روش کمتر تهاجمی در بیماران با درد حاد رادیکولار کمری مورد ارزیابی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، چهل بیمار (۲۵ مرد و ۱۵ زن) که طی یک سال با درد کمری حاد رادیکولار به درمانگاههای دو مرکز درمانی مشهد مراجعه نموده بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران با تشخیص کمردرد حاد، که بیش از شش هفته از بیماری آنها نگذشته و به درمان طبی پاسخ نداده بودند، انتخاب شدند. پرتونگاری ساده و امآرآی ستونفقرات در تمامی بیماران انجام شد. بیماران طبق سیستم طبقهبندی «پرولو» درجهبندی شدند. چهل میلیگرم تریامسینولون همراه با لیدوکایین ۲% سه نوبت در فضای اپیدورال کمری بیماران تزریق گردید. پیگیری بیماران قبل، پس از تزریق، سهماه و ششماه بعد با ثبت در پرسشنامه انجام پذیرفت.یافتهها: کاهش درجه مثبت بودن تست SLR قبل و بعد از تزریق سوم معنیدار بود (p < /em>
محمدتقی پیوندی؛ سیدرضا شریفی؛ اقبال صدری
چکیده
پیشزمینه: روشهای درمانی مختلفی جهت درمان بیماری کین باخ، نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست وجود دارد. ما در این مطالعه، نتایج درمانی برداشتن لونیت و استئوتومی و پیوند استخوان کاپیتیت را گزارش نمودیم.مواد و روشها: یازده بیمار در مرحله ۳ بیماری کینباخ، با درمان برداشتن لونیت و استئوتومی و پیوند استخوانی داخل کاپیتیت در ...
بیشتر
پیشزمینه: روشهای درمانی مختلفی جهت درمان بیماری کین باخ، نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست وجود دارد. ما در این مطالعه، نتایج درمانی برداشتن لونیت و استئوتومی و پیوند استخوان کاپیتیت را گزارش نمودیم.مواد و روشها: یازده بیمار در مرحله ۳ بیماری کینباخ، با درمان برداشتن لونیت و استئوتومی و پیوند استخوانی داخل کاپیتیت در یک دوره پیگیری ۶ ساله (10-2 سال) در دو مرکز درمانی مشهد بررسی شدند. بیماران از لحاظ درد، دامنه حرکت، قدرت مچ دست (grip) و بازگشت به فعالیتهای قبل از عمل مورد مطالعه قرار گرفتند.یافتهها: درد به جز یک بیمار در بقیه بیماران بهطور قابل ملاحظهای کاهش یافت، قدرت مچ دست به بیش از ۷۰% سمت سالم افزایش پیدا کرد (بهجز یک مورد).نتیجهگیری: تنها در یک بیمار که در مرحله اول آرترودز بود، درد بعد از عمل همچنان قابل ملاحظه بود. بهجز در یک بیمار، در بقیه بیماران قدرت مچ دست به بالای ۷۰% رسیده بود. لیکن روش حذف لونیت برای بیماران در مرحله ۳ کین باخ توصیه میشود.
محمد تقی پیوندی؛ محمد بهره مند؛ ابراهیم قیم حسنخانی؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
پیشزمینه: شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تأخیر در جوشخوردن از عوارض شایع آن میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگیهای باز ران بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی و آیندهنگر که بین سالهای ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵ در دو بیمارستان مشهد انجام شد، ۴۱ بیمار ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تأخیر در جوشخوردن از عوارض شایع آن میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگیهای باز ران بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی و آیندهنگر که بین سالهای ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵ در دو بیمارستان مشهد انجام شد، ۴۱ بیمار (۴۰ مرد و ۱ زن) مبتلا به شکستگی باز ران بستری که اندیکاسیون استفاده از میله داخل استخوانی داشتند، تحت درمان قرار گرفتند. 15 بیمار درمان را ادامه ندادند. در ۲۶ بیمار باقیمانده با میانگین سنی ۲۸ سال (۴۵-۱۶سال)، نوع شکستگیها براساس تقسیمبندی گاستیلو II و IIIA به ترتیب ۲ و ۲۴ مورد، و برحسب تقسیمبندی AO، در نوع A، B و C ترتیب ۶، ۹ و ۱۱ نفر بود. میانگین نمره شدت آسیب ۱۰/۹۶و میانگین زمان پیگیری ۲۰ ماه (۳۶-۱۸ ماه) بود که در طی این مدت میزان جوشخوردگی، عفونت و عملکرد اندام ارزیابی شد.یافتهها: جوشخوردگی در ۲۳ بیمار بهطور میانگین در ۱۵۶ روز (۲۵۰-۸۴ روز) رخ داد. در ۲ بیمار عفونت ایجاد شد که در یک مورد عفونت سطحی بود و با دبریدمان و شستشو و آنتیبیوتیک کنترل گردید. در پایان دوره پیگیری میانگین دامنه حرکتی زانو ۱۲۰ بود. کوتاهی در یک بیمار در حد ۳ سانتیمتر وجود داشت.نتیجهگیری: استفاده از میلههای داخل استخوان بدون تراش از جنس تیتانیوم روش خوبی در درمان شکستگیهای باز نوع II و IIIA ران میباشد.
محمدتقی پیوندی؛ امیررضا کجویی؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
دررفتگی هیپ بهدلیل ضربه در کودکان نادر میباشد و در کودکان زیر ۵ سال بهدلیل شلی لیگامانی با آسیب کمتری اتفاق میافتد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد دررفتگی پشتی هیپ در یک کودک ۱۹ ماهه بهدلیل سقوط از دو پله بود.
بیشتر
دررفتگی هیپ بهدلیل ضربه در کودکان نادر میباشد و در کودکان زیر ۵ سال بهدلیل شلی لیگامانی با آسیب کمتری اتفاق میافتد. هدف از این مطالعه گزارش یک مورد دررفتگی پشتی هیپ در یک کودک ۱۹ ماهه بهدلیل سقوط از دو پله بود.
محمدتقی پیوندی؛ حسین شبیری؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
پیشزمینه: احتمال آلودگی به ویروس هپاتیت C یک بار تماس از طریق سوراخ شدن پوست ۲/۷ تا ۱۰ درصد است و تست الیزا (Elisa) شواهد ابتلا را با بیش از 99% حساسیت نشان میدهد. هدف از این مطالعه بررسی خطر ابتلای پزشکان و سایر کارکنان بخش ارتوپدی تروما به این ویروس براساس اندازهگیری میزان مثبت بودن سرولوژیمصدومین بستری بود.مواد و روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: احتمال آلودگی به ویروس هپاتیت C یک بار تماس از طریق سوراخ شدن پوست ۲/۷ تا ۱۰ درصد است و تست الیزا (Elisa) شواهد ابتلا را با بیش از 99% حساسیت نشان میدهد. هدف از این مطالعه بررسی خطر ابتلای پزشکان و سایر کارکنان بخش ارتوپدی تروما به این ویروس براساس اندازهگیری میزان مثبت بودن سرولوژیمصدومین بستری بود.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی بر روی ۶۷۰ مصدوم بستری در بخش ارتوپدی بیمارستانی در مشهد، در یک دوره یک ساله (۱۳۸۳-۱۳۸۲) تست سرولوژی برای هپاتیت C با تست اِلیزا انجام پذیرفت.یافتهها: از ۶۷۰ بیمار ۲۵ نفر (۲۲ مرد و ۳ زن) با میانگین سنی ۳۸/۷سال (۱۵ ماه تا ۹۷ سال) تست هپاتیتCC مثبت داشتند که ۳/۹ درصد ابتلا در مردان و ۲/۸ درصد زنان را تشکیل میداد.نتیجهگیری: این مطالعه نشان میدهد که جراحان، بهخصوص کسانی که با بیماران ترومایی برخورد دارند، بایستی اصول استاندارد محافظت در برابر انتقال این ویروس بالقوه خطرناک را رعایت نمایند.