سجاد فکور؛ افشین فرهادی؛ محمد فکور
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت زانو از جمله بیماریهای شایع مفصل زانو در سنین بالا میباشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت زانو از جمله بیماریهای شایع مفصل زانو در سنین بالا میباشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی در یک مرکز درمانی تهران، ۵۳ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو در حد خفیف و متوسط (کلگران ۱ و ۲) به صورت تصادفی در یکی از دو گروه متیل پردنیزولون (۲۶ نفر) و هیالورونات سدیم (۲۷ نفر) قرار گرفتند. هیالورونات سدیم به میزان ۲۰ میلیگرم در ۳ نوبت به فاصله ۲ هفته و متیل پردنیزولون ۴۰ میلیگرم فقط یک بار داخل زانو تزریق شد و میزان بهبودی یک و شش ماه بعد از تزریق مقایسه گردید. برای ارزیابی از «مقیاس دیداری درد» (VAS) و برای سنجش کارآیی از معیار سین سیناتی استفاده شد.یافتهها: امتیاز محاسبه شده کلی در هر دو گروه به میزان معناداری بهبود یافت (۰/۰۰۱=p < /em>) و میزان بهبودی پس از یک ماه در معیار سین سیناتی بین دو گروه اختلاف آماری معناداری نداشت (۰/۰۵) پس از ۶ماه در گروه اسید هیالورونیک بهتر بود (۰/۰۰۱=p < /em>).نتیجهگیری: اسیدهیالورنیک در مقایسه با متیل پردنیزولون اثر طولانی مدت بهتری جهت بهبودی علایم آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو دارد و استفاده از این دارو در درمان بیماران مذکور توصیه میشود.
محمد فکور؛ سید شهنام موسوی؛ پیام محمد حسینی
چکیده
دیستال رادیوس یکی از مکانهای شایع وقوع ژیانت سل تومور استخوانی میباشد. ژیانت سل تومور دیستال رادیوس که یک تومور تهاجمی اولیه استخوان است، به روشهای مختلفی درمان میشود. ضایعات کوچک با کورتاژ و جایگزینی با سیمان ارتوپدی یا پودر جایگزین استخوان، استخوان آلوگرافت و یا اتوگرافت؛ وضایعات بزرگ با برداشتن وسیع و جایگزینی با گرافت ...
بیشتر
دیستال رادیوس یکی از مکانهای شایع وقوع ژیانت سل تومور استخوانی میباشد. ژیانت سل تومور دیستال رادیوس که یک تومور تهاجمی اولیه استخوان است، به روشهای مختلفی درمان میشود. ضایعات کوچک با کورتاژ و جایگزینی با سیمان ارتوپدی یا پودر جایگزین استخوان، استخوان آلوگرافت و یا اتوگرافت؛ وضایعات بزرگ با برداشتن وسیع و جایگزینی با گرافت مفصلی استخوانی از فیبولا اتوژن درمان میشوند. در این گزارش یک خانم ۴۲ساله که بهعلت عود تومور ژیانت سل بهصورت برداشتن وسیع دیستال رادیوس و جایگزینی با گرافت استخوانی مفصلی از پروگزیمال فیبولا تحت درمان قرارگرفت، معرفی میشود.
محمد فکور؛ شهنام موسوی
چکیده
پیشزمینه: درمانهای شکستگی تنه استخوان فمور کودکان برحسب سن و شرایط بیمار متفاوت است و شامل روشهای گچگیری، کشش و سپس گچگیری، تثبیت خارجی، پیچ و پلاک و میله داخل کانالی میباشد. اختلاف طول اندام تحتانی شایعترین عارضه بعد از شکستگی شفت فمور کودکان است. علل افزایش تحریک رشد در شکستگی شفت فمور کودکان از زمانهای قبل شناخته شده ...
بیشتر
پیشزمینه: درمانهای شکستگی تنه استخوان فمور کودکان برحسب سن و شرایط بیمار متفاوت است و شامل روشهای گچگیری، کشش و سپس گچگیری، تثبیت خارجی، پیچ و پلاک و میله داخل کانالی میباشد. اختلاف طول اندام تحتانی شایعترین عارضه بعد از شکستگی شفت فمور کودکان است. علل افزایش تحریک رشد در شکستگی شفت فمور کودکان از زمانهای قبل شناخته شده ولی عامل دقیق آن همچنان ناشناخته است. در این مطالعه اختلاف طول در بچههای زیر سن ۱۲ سال که با روش جااندازی بسته و گچگیری اسپایکا و یا روش جااندازی باز و پلاکگذاری درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۲۳۳ کودک زیر ۱۲ سال که در سالهای ۸۲ تا ۸۶ با تشخیص شکستگی تنۀ فمور در دو بیمارستان شهرستان اهواز درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران براساس نوع درمان گچگیری یا پلاکگذاری در دو گروه جراحی (۱۲۵ بیمار) یا غیرجراحی (۱۰۸ بیمار) قرار گرفتند. با یک پیگیری ۴۹ ماهه (۸۲-۲۲ماه)، بررسی بالینی و پرتونگاری (با کمک اسکانوگرام) در مورد اختلاف طول اندام انجام، و عوامل موثر در ایجاد اختلاف طول بررسی شدند.یافتهها: میانگین تغییرات طول اندامهای تحتانی در روش پلاکگذاری ۶/۶ میلیمتر و در روش گچگیری ۱/۹۳ میلیمتر بود. بین سمت درگیر و جنسیت با اختلاف طول بعد از درمان تفاوت معنیداری وجود نداشت.نتیجهگیری: در کودکانی که تحت عمل جراحی قرار میگیرند، احتمال ایجاد اختلاف طول اندام بیشتر است؛ لیکن میزان اختلاف طول کم میباشد.
محمد فکور؛ زاهد صفی خانیظ؛ شیوا رضیع
چکیده
پیشزمینه: تغییرات راستای اندام تحتانی در طول رشد و رابطه آن با سن جهت تشخیص نوع طبیعی از نوع پاتولوژیک در مناطق جغرافیایی اهمیت دارد. بررسی حاضر جهت تعیین محدوده طبیعی انحراف اندام تحتانی روی تعدادی از افراد در منطقهای از ایران انجام گرفت.مواد و روشها: یک مطالعه مقطعی بر روی ۸۵۳ نفر (۴۵۵ دختر و ۳۹۸ پسر) در سنین ۳ تا ۱۶ سال انجام شد. ...
بیشتر
پیشزمینه: تغییرات راستای اندام تحتانی در طول رشد و رابطه آن با سن جهت تشخیص نوع طبیعی از نوع پاتولوژیک در مناطق جغرافیایی اهمیت دارد. بررسی حاضر جهت تعیین محدوده طبیعی انحراف اندام تحتانی روی تعدادی از افراد در منطقهای از ایران انجام گرفت.مواد و روشها: یک مطالعه مقطعی بر روی ۸۵۳ نفر (۴۵۵ دختر و ۳۹۸ پسر) در سنین ۳ تا ۱۶ سال انجام شد. زاویه تیبیوفمورال و اینترمالئولار در حالت ایستاده اندازهگیری شدند. محدوده طبیعی زاویه تیبیوفمورال و فاصله اینترمالئولار در تمامی افراد به تفکیک سن و جنس تعیین گردید.یافتهها: در تمامی افراد والگوس مشاهده شد. میانگین زاویه تیبیوفمورال در پسران ۳ تا ۷ سال ۰/۳۵±۱/۷ درجه و در ۸ تا ۱۶ سال ۰/۳۶±۴/۹۷ درجه؛ در دختران ۳ تا ۷ سال ۰/۳۸± ۷/۱ درجه و در ۸ تا ۱۶ سال ۰/۳۷± ۴/۹۵ درجه بود. بین میانگین زاویه تیبیوفمورال در پسران و دختران تفاوت معنیداری وجود نداشت. میانگین فاصله اینترمالئولار در پسران ۳ تا ۷ سال ۰/۹± ۲/۷ سانتیمتر و در 8 تا 16 سال ۰/۸۶± ۱/۴ سانتیمتر؛ میانگین فاصله اینترمالئولار در دختران سنین ۳ تا ۷ سال ۰/۸۸±۲/۶ سانتیمتر و در ۸ تا ۱۶ سال ۰/۹۳± ۰/۲۹ سانتیمتر بود. ضریب همبستگی پیرسون رابطه معکوس بین زاویه تیبیوفمورال و فاصله اینترمالئولار نشان داد (-۰/۴۷۵-=r).نتیجهگیری: تکامل امتداد اندام تحتانی در کودکان ایرانی همانند کودکان اروپایی، آمریکای شمالی و ترکیه می باشد ولی با کودکان چینی تفاوت دارد.
محمد فکور؛ محمدجعفر شاطرزاده؛ سارا پذیرا
چکیده
پیشزمینه: شکستگی تنه استخوان ران در همه گروههای سنی و با مکانیسمهای مختلف دیده میشود. بهدلیل نزدیک بودن محل شکستگی با مفصل زانو ـ بهعنوان مفصل حد وسط ـ احتمال اختلال در سیستم کنترل وضعیت تعادل بدن وجود دارد و دلیل آن اشکال در ارسال پیامهای مناسب از گیرندههای حس عمقی میباشد. هدف از این تحقیق بررسی نوع و میزان اختلال ایجاد ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی تنه استخوان ران در همه گروههای سنی و با مکانیسمهای مختلف دیده میشود. بهدلیل نزدیک بودن محل شکستگی با مفصل زانو ـ بهعنوان مفصل حد وسط ـ احتمال اختلال در سیستم کنترل وضعیت تعادل بدن وجود دارد و دلیل آن اشکال در ارسال پیامهای مناسب از گیرندههای حس عمقی میباشد. هدف از این تحقیق بررسی نوع و میزان اختلال ایجاد شده در وضعیت تعادل بیمارانی بود که دچار شکستگی استخوان ران شده بودند.مواد و روشها: در این مطالعه ۱۵ بیمار با شکستگی منفرد تنه استخوان ران با میانگین سنی ۴/۷۶+۲۵/۵ سال که به روش جااندازی باز و ثابتسازی داخلی درمان شده بودند و ۱۵ فرد سالم بهعنوان گروه کنترل، که بر مبنای سن، قد، وزن، جنس و شاخص توده بدنی (BMI) با گروه آزمون جور شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. از هر دو گروه خواسته شد که به ترتیب تصادفی بر روی صفحه گرد متصل کننده نیرو که توانایی انحراف در جهات مختلف را به میزان ۲۰ درجه دارد بایستند و توانایی حفظ ثبات در موقعیتهای مختلف ایستادن اندازهگیری شد. شاخصهای «محدوده ثبات» (limit of stability index) و «ضریب ثبات» (stability index) نیز با این دستگاه اندازه گرفته شد.یافتهها: شاخص «ضریب ثبات» در کلیه موقعیتهای آزمون در دو گروه با یکدیگر اختلاف معناداری داشتند در صورتیکه از نظر شاخص «محدوده ثبات» در دو گروه و در کلیه موقعیتهای آزمون اختلاف معناداری وجود نداشت.نتیجهگیری: مشکل لنگش بیماران با شکستگی تنه استخوان ران، قرینه نبودن در تحمل وزن روی اندامهای تحتانی و بهدنبال آن اختلال در ثبات ایستا میباشد. از طرف دیگر عدم وجود اختلاف معنادار در شاخص «محدوده ثبات» دلیل ثابت کنندهای برای سلامت سیستم عصبی ـعضلانی است.