آرش ملکی؛ فیروزه مددی؛ رامین ارژنگ؛ فیروز مددی
چکیده
۸۶۱/۰پیشزمینه: چرخش تیبیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تیبیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تیبیا حول محور طولی آن میباشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازهگیری چرخش تیبیا با کمک سیتیاسکن بود. مواد و روشها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری ...
بیشتر
۸۶۱/۰پیشزمینه: چرخش تیبیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تیبیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تیبیا حول محور طولی آن میباشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازهگیری چرخش تیبیا با کمک سیتیاسکن بود. مواد و روشها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری انجام گردید. به منظور تعیین چرخش تیبیا، سیتیاسکن ساق در آزمودنیها انجام شد. برشهای مناسب پروگزیمال و دیستال جهت تعیین چرخش تیبیا انتخاب شدند. پس از تعیین خط مرجع پروگزیمال تیبیا توسط یک پزشک برشهای مربوطه به تعداد لازم بر روی کاغذ چاپ و در اختیار چهار پزشک قرار گرفت. پزشکان با ۲ روش مختلف، در دو نوبت با فاصله یک ماه خط مرجع دیستال تیبیا را رسم نمودند، آنگاه زاویه ایجاد شده بین این دو خط توسط یک پزشک اندازهگیری شد. ضریب همبستگی بین مقادیر بهدست آمده تعیین و میزان تکرارپذیری هر یک از این روشها محاسبه گردید. یافتهها: در روش اول ضریب همبستگی بین مقادیر بهدست آمده توسط پزشکان مختلف ۸۶۱/۰و در روش دوم ۸۶۳/۰؛ و ضریب تکرارپذیری هر دو روش ۸۶۸/۰ بود. نتیجهگیری: با توجه به همبستگی بالا در روش دوم میتوان از این روش در بدشکلی فیبولا جهت تعیین میزان چرخش تیبیا استفاده کرد.
فیروز مددی؛ محمد علی اخوت پور؛ امیر مهرورز سرکشه؛ فیروزه مددی؛ مجید بریری
چکیده
پیشزمینه: علیرغم اهمیت زیاد وضعیت قرار گرفتن کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ، مطالعات اندکی در مورد محل دقیق آن انجام شده است. یکی از مشکلات این جراحیها، وجود استئوفیت مرکزی استابولوم است که میتواند مانع مشاهده علایم آناتومیک گردد. هدف از این تحقیق، بررسی شکل و محل استئوفیتها در حفره استابولوم بود.مواد و روشها: این بررسی در ...
بیشتر
پیشزمینه: علیرغم اهمیت زیاد وضعیت قرار گرفتن کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ، مطالعات اندکی در مورد محل دقیق آن انجام شده است. یکی از مشکلات این جراحیها، وجود استئوفیت مرکزی استابولوم است که میتواند مانع مشاهده علایم آناتومیک گردد. هدف از این تحقیق، بررسی شکل و محل استئوفیتها در حفره استابولوم بود.مواد و روشها: این بررسی در دو مرحله انجام شد: ۲۷۶ بیمار با علایم بالینی و پرتونگاری ساییدگی مفصل هیپ و بدون سابقه شکستگی یا عمل جراحی خاص روی لگن، مورد مطالعه قرار گرفتند. از تمامی بیماران پرتونگاری و سیتیاسکن انجام شد و تغییرات سیتیاسکن استابولوم طبقهبندی شدند. در مرحله بعد، در ۵۷ بیمار که تحت عمل جراحی تعویض مفصل قرار گرفته بودند، وضعیت استئوفیتهای مرکزی استابولوم با مشاهده عینی طبقهبندی شد و تقسیمبندی مرحله اول با یافتههای پرتونگاری منطبق گردید.یافتهها: براساس یافتههای پرتونگاری، سیتیاسکن و تطابق با مشاهده عینی، استئوفیتهای مرکزی استابولوم به چهار نوع تقسیم شدند: نوع I: نمای ظاهری استابولوم طبیعی و عمق لبه کف «فوویا» (fovea) معادل ۵ میلیمتر بود؛ در نوع IIa اسکلروز اطراف «فوویا» دیده شد؛ در نوع IIb اسکلروز بیشتر شد و مانند چتر روی «فوویا» را پوشاند؛ در نوع IIc سقف ایجاد شده روی «فوویا» توسط استئوفیتها تقریباً به هم رسیدند؛ و در نوع III: استئوفیتها سقف کاملی روی «فوویا» تشکیل دادند و آن را پوشاندند.نتیجهگیری: مطالعه و طبقهبندی استئوفیتهای کف استابولوم قبل از جراحی و با کمک سیتیاسکن میتواند در قراردادن صحیحتر کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ موثر باشد.
فیروز مددی؛ محمدرضا عباسیان؛ فواد رحیمی؛ فریور عبداله زاده لاهیجی؛ آرمین اعلمی هرندی؛ فرزام فرهمند؛ طاهره یزدان یار؛ فیروزه مددی؛ رضا صادقیان
چکیده
پیشزمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایعترین صدمات مفصل زانو میباشد. روشهای متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تیبیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسۀ خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تیبیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش ...
بیشتر
پیشزمینه: آسیب رباط متقاطع جلویی یکی از شایعترین صدمات مفصل زانو میباشد. روشهای متعددی برای ثابت کردن رباط بازسازی شده در تیبیا معرفی شده ولی ثابت کردن هیبرید گرافت همسترینگ یک روش مقبول در بازسازی رباط متقاطع جلویی می باشد. هدف از این مطالعه مقایسۀ خصوصیات بیومکانیک تثبیت جزء تیبیال گرافت همسترینگ با استفاده از دو روش مختلف ثابت کردن انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، ۲۲ بیمار با پارگی ایزوله رباط متقاطع جلویی که به روش ثابت کردن دوبل بخش تیبیا تحت بازسازی اولیۀ قرار گرفته بودند، با ۲۴ بیمار که به روش ثابت کردن منفرد در قسمت تیبیا با پیچ اینترفرانس قابل جذب ثابت شده بودند، مقایسه شدند. برای گرافت جزء فمورال، از اندوباتون استفاده شد. در این روش جدید ما، باقیمانده گرافت همسترینگ بعد از ثابت کردن در کانال تیبیا با پیچ اینترفرانس قابل جذب از تونل استخوانی در تیبیا عبور داده شد و ادامه گرافت با نخ اتیباند بخیه شد. در گروه شاهد برای ثابت کردن گرافت در کانال تیبیال فقط از پیچ اینترفرانس قابل جذب استفاده شد. سپس بیماران دو گروه در یک پیگیری یک ساله با استفاده از مقیاس درجهبندی «سینسیناتی» (Cincinnati Knee Scale) دستگاه KT-2000 ارزیابی و مقایسه شدند.یافتهها: میانۀ امتیاز نشانهها در گروه مورد ۸ و در گروه شاهد ۹ بود. با استفاده از ابزار KT-2000 در گروه مورد، ۱۱ بیمار نتیجۀ عالی و ۱۱ بیمار خوب؛ و گروه شاهد ۴ بیمار نتیجۀ عالی و ۲۰ بیمار نتیجۀ خوب داشتند (۰/۰۱=p < /em>).نتیجهگیری: در بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت هامسترینگ، ثابت کردن قسمت تیبیای گرافت به صورت دوبل در مقایسه با ثابت کردن جزء تیبیا با پیچ، از نظر علایم ناراحتکننده و همچنین براساس ارزیابی با سیستم KT-2000 نتایج بهتری نشان میدهد.