رضا زندی؛ عادل ابراهیم پور؛ علیرضا یخچالیان؛ فرشای صفدری
چکیده
در یک جوان ۱۹ ساله، یک مورد شکستگی فمور، که در دوران کودکی با میله قابل انعطاف ثابت شده بود، در اثر تروما با انرژی پایین اتفاق افتاده بود. شکستگی تنه ران بیمار، ۱۰ سال پیش با استفاده از دو عدد میله ثابت شده بــود. شکستگی جدید برخلاف سایر شکستگی‌های اطراف ایمپلنت (periprosthetic) در میانه دو میله ایجاد شده بود. بیمار تحت جراحی باز قرار گرفت. ...
بیشتر
در یک جوان ۱۹ ساله، یک مورد شکستگی فمور، که در دوران کودکی با میله قابل انعطاف ثابت شده بود، در اثر تروما با انرژی پایین اتفاق افتاده بود. شکستگی تنه ران بیمار، ۱۰ سال پیش با استفاده از دو عدد میله ثابت شده بــود. شکستگی جدید برخلاف سایر شکستگی‌های اطراف ایمپلنت (periprosthetic) در میانه دو میله ایجاد شده بود. بیمار تحت جراحی باز قرار گرفت. میلهها بریده و خارج شدند و شکستگی با استفاده از میله داخل کانال و پیچ قفل شده ثابت گردید.
حمیدرضا حسین زاده؛ رضا زندی؛ سید مرتضی کاظمی؛ سید محمد قریشی؛ سینا شاهی؛ فرشاد صفدری؛ محمدرضا بیگدلی؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ محمد علی جلیلی
چکیده
پیش‌زمینه: شیب پشتی تی‌بیا شیبی است که به‌طور طبیعی پلاتوی تی‌بیا از جلو به پشت دارد. این شیب نقش مهمی در بیومکانیک زانو، عملکرد رباط‌های متقاطع و تعویض مفصل زانو دارد. با توجه به مقادیر متفاوت این شیب در جوامع مختلف و عدم اطلاع از اندازه طبیعی آن در کشور ما، هدف از این مطالعه تعیین اندازه شیب پشتی تی‌بیا در یک مرکز درمانی شهر تهران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شیب پشتی تی‌بیا شیبی است که به‌طور طبیعی پلاتوی تی‌بیا از جلو به پشت دارد. این شیب نقش مهمی در بیومکانیک زانو، عملکرد رباط‌های متقاطع و تعویض مفصل زانو دارد. با توجه به مقادیر متفاوت این شیب در جوامع مختلف و عدم اطلاع از اندازه طبیعی آن در کشور ما، هدف از این مطالعه تعیین اندازه شیب پشتی تی‌بیا در یک مرکز درمانی شهر تهران بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی بر روی ۱۰۸ زانوی سالم (۷۰ مرد و ۳۸ زن) با میانگین سنی ۳۸سال (۶۰-۲۳ سال) در یک مرکز درمانی تهران انجام شد. افراد مورد بررسی بهعلت ترومای اطراف زانو، نیاز به پرتونگاری زانو داشتند اما در معاینات بالینی و پرتونگاری، شکستگی یا پارگی رباط‌های زانو دیده نشد. مقدار شیب در پرتونگاری نیمرخ واقعی زانو با استفاده از کورتکس پشتی، به عنوان محور مرجع اندازهگیری شد. یافته‌ها: میانگین شیب پشتی تی‌بیا ۸/۱±۴/۹ درجه به دست آمد. سن و جنس نقشی در میزان شیب نداشتند (۰۵/۰≤p). نتیجه‌گیری: یافته‌ها نشان دادند که مقدار شیب پشتی تی‌بیا در گروه ایرانی این مطالعه با جوامع دیگر بهویژه جوامع غربی متفاوت است. اعمال این تفاوتها در طراحی سیستمهای تعویض مفصل زانو ضروری به نظر می‌رسد.
فریور ع. لاهیجی؛ رضا زندی؛ سهراب کیهانی؛ فرشاد صفدری؛ آرش ملکی؛ سیدرضا آقاپور؛ سلمان آذرسینا
چکیده
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ۳۷/۹±۶/۲۸ سال که تحت جراحی کوتاه‌سازی رادیوس قرار گرفته بودند، در یک مرکز درمانی تهران بررسی شدند. براساس تقسیم‌بندی «لیکمن»، ۲ بیمار دچار مرحله II، ۵ بیمار IIIa و ۸ بیمار IIIb بودند. در مراجعه نهایی، «ایندکس استال» (Stahl Index) و نسبت ارتفاع کارپال، درد، قدرت گرفتن اجسام و دامنه حرکتی مچ بررسی شدند و برای بیماران پرسشنامه Quick DASH تکمیل گردید. میانگین زمان پیگیری ۴۴/۲±۵ سال بود. یافته‌ها: درد و دامنه حرکتی، به غیر از ۲ مورد، در سایر بیماران بهبود یافت. قدرت گرفتن اجسام در ۱۳ بیمار در حد مطلوب؛ میانگین نمره Quick DASH در بیماران دچار مرحله II: ۸/۵±۰/۸۴؛ در بیماران دچار مرحله IIIa: ۱۲/۷۲±۵/۰۹ و در بیماران دچار مرحله IIIb: ۲۷/۵۷±۱۸/۸۷ بود. «ایندکس استال» و نسبت ارتفاع کارپال در بیماران دچار مرحله II ثابت ماند، اما در بیماران دچار دو مرحله دیگر به‌طور معناداری کاهش یافت. در ۲ مورد، بیماری پیشرفت کرد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام کوتاه‌سازی رادیوس در مراحل IIIa و IIIb مفید است و می‌تواند علایم بالینی بیماران را بهبود بخشد؛ اگرچه علایم پرتونگاری ممکن است پیشرفت نماید.
سیدمرتضی کاظمی؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ آرش ملکی؛ رضا زندی؛ محمدعلی جلیلی؛ کیقباد عاشوری؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: در مورد نقش افزایش شیب پشتی تی‌بیا در پارگی رباط متقاطع جلویی اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش احتمالی شیب پشتی تی‌بیا در پارگی رباط متقاطع جلویی بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مورد- شاهدی برروی بیماران مراجعه کننده به یک مرکز درمانی ـ آموزشی شهر تهران در سال‌های 88-1387 انجام گردید. ۶۱ بیمار دچار ...
بیشتر
پیش‌زمینه: در مورد نقش افزایش شیب پشتی تی‌بیا در پارگی رباط متقاطع جلویی اختلاف نظر وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نقش احتمالی شیب پشتی تی‌بیا در پارگی رباط متقاطع جلویی بود. مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مورد- شاهدی برروی بیماران مراجعه کننده به یک مرکز درمانی ـ آموزشی شهر تهران در سال‌های 88-1387 انجام گردید. ۶۱ بیمار دچار پارگی رباط متقاطع جلویی که مستعد عمل بازسازی بودند (گروه مورد) با ۶۱ نفر بدون پارگی رباط (گروه شاهد) مقایسه شدند. دو گروه مورد و شاهد از نظر سن و جنس با یکدیگر همسان شدند. میزان شیب پشتی تی‌بیا با استفاده از پرتونگاری نمای کناری واقعی در دو گروه اندازهگیری و مقایسه گردید. یافته‌ها: شیب پشتی تی‌بیا در گروه شاهد ۸/۱±۴/۹ و در بیماران دچار پارگی رباط متقاطع جلویی ۴/۴±۳/۱۲ درجه بود و بین دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری وجود داشت (۰۰۱/۰=p). همچنین میزان شیب بیش از ۱۰ درجه، در گروه مورد ۱/۳ برابر بیشتر از گروه شاهد بود. نتیجه‌گیری: افزایش شیب پشتی تی‌بیا در افزایش احتمال پارگی رباط متقاطع جلویی موثر است. بنابراین بررسی این شیب در ورزشکاران و افراد فعال و اقدامات لازم جهت پیشگیری از پارگی آن توصیه می‌گردد.
کیقباد عاشوری؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ فریور عبدالله‌زاده لاهیجی؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سیدمهدی حسینی خامنه؛ فیروز مددی؛ فریور باقری؛ مهدی رحیمی؛ رضا زندی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: گزارش‌های متفاوتی از شیوع آژنزی پالماریس لونگوس (Palmaris Longus) از ۵/۱تا ۶۰درصد و عوامل مختلف مؤثر بر شیوع آن در متون وجود دارد. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع آژنزی پالماریس لونگوس و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی برروی ۱۰۰۸ نفر در طی ۶ماه در یکی از مراکز آموزشی درمانی تهران انجام شد. آژنزی پالماریس ...
بیشتر
پیش‌زمینه: گزارش‌های متفاوتی از شیوع آژنزی پالماریس لونگوس (Palmaris Longus) از ۵/۱تا ۶۰درصد و عوامل مختلف مؤثر بر شیوع آن در متون وجود دارد. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع آژنزی پالماریس لونگوس و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روش‌ها: این تحقیق به روش توصیفی برروی ۱۰۰۸ نفر در طی ۶ماه در یکی از مراکز آموزشی درمانی تهران انجام شد. آژنزی پالماریس لونگوس با استفاده از تست شافر (Schaeffer) مورد بررسی قرار گرفت. شیوع آژنزی در نمونه ما تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد شد و نقش جنسیت و دست غالب با بروز آژنزی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها: شیوع آژنزی پالماریس لونگوس در جامعه مورد مطالعه ۸/۲۲% برآورد شد، به طوری که ۲/۱۰% آژنزی طرف راست، ۹/۵% آژنزی طرف چپ و ۷/۶% آژنزی دوطرفه داشتند. از نظر شیوع آژنزی پالماریس لونگوس بین زنان و مردان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. ۹/۹۰% مبتلایان به آژنزی پالماریس لونگوس، و ۵/۷۲% افراد غیرمبتلا به آژنزی پالماریس لونگوس، در مواجهه با دست غالب راست بودند (۰۰۰/۰=p ،۳/۸=OR). نتیجه‌گیری: شیوع آژنزی پالماریس لونگوس در جامعه ایرانی، در محدوده میانی آمارهای جهانی می‌باشد و در دست غالب سمت راست بیشتر دیده می‌شود.
محمدرضا فراهانچی برادران؛ سید مرتضی کاظمی؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ سید محمد جزایری؛ فیروز مددی؛ کیقباد عاشوری؛ کتایون کاظمی؛ رضا زندی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی یکی از اعمال جراحی شایع در ارتوپدی است. از سوی دیگر گزارش‌هایی در مورد اثرات مثبت استفاده از داروهای بازدارندهcox-2 پس از جراحی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نتایج استفاده از سلکوکسیب بر درد، دامنه حرکتی و توانایی تحمل وزن پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود. ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی یکی از اعمال جراحی شایع در ارتوپدی است. از سوی دیگر گزارش‌هایی در مورد اثرات مثبت استفاده از داروهای بازدارندهcox-2 پس از جراحی وجود دارد. هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی نتایج استفاده از سلکوکسیب بر درد، دامنه حرکتی و توانایی تحمل وزن پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی، 70 بیمار در یک مرکز درمانی شهر تهران مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران، به‌طور تصادفی به دو گروه مورد (دریافت سلکوکسیب) و شاهد (عدم دریافت سلکوکسیب) تقسیم شدند. سپس از نظر میزان درد، تورم، دامنه خم و راست شدن زانو و توانایی تحمل وزن، بررسی و مقایسه گردیدند. یافته‌ها: میزان درد در روز سوم، در گروه شاهد 04/1±3/5 و در گروه مورد 71/0±3/3 بود. در پایان هفته اول 6/29% بیماران گروه شاهد و 8/82% بیماران گروه مورد توانستند زانوی خود را بیش از 90 درجه خم کنند. در پایان هفته چهارم، تمامی بیماران گروه مورد قادر به راه‌رفتن کامل بودند، در حالی‌که در گروه شاهد 6/28% بیماران این توانایی را داشتند. محیط زانو در روز سوم در گروه شاهد 59/0±73/2 و در گروه مورد 92/0±61/1 سانتی‌متر نسبت به قبل از عمل تفاوت داشت. آزمون‌های آماری نشان دادند که دو گروه در همه موارد با یکدیگر اختلاف معناداری داشتند. نتیجه‌گیری: بکارگیری داروی سلکوکسیب در کاهش درد و تورم و تسریع توانبخشی بیماران پس از بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی در جوانان موثر می‌باشد.
علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید محمد جزایری؛ سید مهدی حسینی خامنه؛ فیروز مددی؛ سهراب کیهانی؛ کیقباد عاشوری؛ پوران حکیمی؛ رضا زندی؛ مهدی رحیمی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: یکی از نگرانی‌ها در بازسازی رباط متقاطع جلویی، قرارگیری نادرست تونل‌های تی‌بیا و فمور نسبت به وضعیت طبیعی است که می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت محل تونل‌های تی‌بیا و فمور در بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر سی‌تی‌اسکن محل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: یکی از نگرانی‌ها در بازسازی رباط متقاطع جلویی، قرارگیری نادرست تونل‌های تی‌بیا و فمور نسبت به وضعیت طبیعی است که می‌تواند بر نتیجه نهایی تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان صحت محل تونل‌های تی‌بیا و فمور در بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تصاویر سی‌تی‌اسکن محل تونل‌های فمور و تی‌بیا در ۴۰ بیمار که تحت بازسازی آرتروسکوپیک رباط متقاطع جلویی قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفت. پارامترهای محل قرارگیری تونل تی‌بیا در برش آگزیال و ساژیتال، محل قرارگیری تونل فمور در برش آگزیال، ضخامت کورتکس پشتی در ناچ فمور و محل قرارگیری «نقطه خروج گرافت در فمور» ارزیابی شدند.یافته‌ها: وضعیت صحیح تونل تی‌بیا، وضعیت صحیح تونل فمور، ضخامت مناسب کورتکس پشتی و وضعیت صحیح «نقطه خروج گرافت در فمور» به ترتیب در ۶۰%، ۵۲/۵%، ۷۰% و ۶۷/۵% موارد دیده شد. به طور کلی وضعیت تونل‌های تیبیال و فمورال در ۳۷/۵% بیماران صحیح بود.نتیجه‌گیری: اگرچه در مطالعه حاضر درصد مواردی که تونل‌های تی‌بیا و فمور به طور جداگانه در محل مناسبی قرار گرفته بودند، در حد قابل قبولی بود، اما در بررسی هر دو تونل به طور همزمان نتایج رضایتبخش دیده نشد. لذا جراحی بازسازی رباط مقاطع جلویی مستلزم توجه و مهارت بیشتر، از نظر انتخاب محل گرافت می‌باشد.
فیروز مددی؛ حعفر توکلیان؛ آرش ملکی؛ مهدی رحیمی؛ رضا زندی؛ محمدرضا بیگدلی
چکیده
پیش‌زمینه: رباط متقاطع جلویی، ساختمان اولیه‌ای است که جابهجایی جلویی تی‌بیا را کنترل می‌کند. بازسازی این رباط می‌تواند عمکرد طبیعی زانو را بازگرداند. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش تثبیت فمور در بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، ۱۲۰ بیمار به‌صورت تصادفی در 3 گروه ۴۰ نفره ...
بیشتر
پیش‌زمینه: رباط متقاطع جلویی، ساختمان اولیه‌ای است که جابهجایی جلویی تی‌بیا را کنترل می‌کند. بازسازی این رباط می‌تواند عمکرد طبیعی زانو را بازگرداند. هدف از این مطالعه مقایسه سه روش تثبیت فمور در بازسازی رباط متقاطع جلویی زانو می‌باشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، ۱۲۰ بیمار به‌صورت تصادفی در 3 گروه ۴۰ نفره قرار گرفتند. هر گروه با یکی از سه روش تثبیت فمور «آپرفیکس»، «رجیدفیکس»، و «اندوباتون» تحت درمان قرار گرفتنند. بیماران قبل و ۱۲ ماه پس از جراحی، معاینه و براساس میزان جابهجایی جلویی تی‌بیا به کمک KT-1000 نمره‌بندی «لی‌شلم» مقایسه شدند.یافته‌ها: در روش تثبیت با «اندوباتون»، نمره «لی‌شُلم» از ۱۸/۵۹±۶۳/۲۱ قبل از بازسازی رباط به ۹/۴۷±۹۰/۶۴ بعد از بازسازی، در تثبیت با روش «آپرفیکس» از ۱۸/۷۴±۶۵/۷۲ به ۵/۳۵±۹۶/۲۲ و در تثبیت با «رجیدفیکس» از ۱۷/۴۵±۶۹/۲۱ به ۹/۴۷±۹۰/۶۴ افزایش یافت. شش مورد شکست در روش «اندوباتون»، ۴ مورد در «رجیدفیکس»، و ۱ مورد در روش «آپرفیکس» وجود داشت. میزان جابهجایی جلویی تی‌بیا در روش «اندوباتون» ۱/۵۸±۳/۹۶ میلی‌متر، در روش «رجیدفیکس» ۱/۴۸±۴/۲۸ میلی‌متر و در روش «آپرفیکس» ۱/۷۹±۴/۰۳ میلی‌متر بود. از نظر طول زمان جراحی، بین سه روش تثبیت فمور اختلاف معنی‌داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: از نظر قدرت پیوند در ابتدای کار و نتایج کلی، روش «آپرفیکس» نتایج بهتری نسبت به دو روش دیگر نشان داد. تحقیقات بیشتر با تعداد بیشتر بیماران و دوره پیگیری طولانی‌تر در این زمینه توصیه می‌گردد.
علی اکبر اسماعیلی جاه؛ محمد علی اخوت پور؛ کیقباد عاشوری؛ رضا زندی؛ علیرضا امانی؛ فرشاد صفدری
چکیده
۴پیش‌زمینه: روش‌های مختلفی برای درمان شکستگی تنه استخوان بازو وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج تثبیت این شکستگی‌ها به روش کمتر تهاجمی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر، ۱۰ بیمار (۷ مرد، ۳ زن) دچار شکستگی تروماتیک تنه استخوان بازو بررسی شدند. میانگین سنی بیماران ۹/۸±۳۱/۷سال (۵۱-۱۶ سال) بود. براساس طبقه‌بندی OTA، یک ...
بیشتر
۴پیش‌زمینه: روش‌های مختلفی برای درمان شکستگی تنه استخوان بازو وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج تثبیت این شکستگی‌ها به روش کمتر تهاجمی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه آینده‌نگر، ۱۰ بیمار (۷ مرد، ۳ زن) دچار شکستگی تروماتیک تنه استخوان بازو بررسی شدند. میانگین سنی بیماران ۹/۸±۳۱/۷سال (۵۱-۱۶ سال) بود. براساس طبقه‌بندی OTA، یک بیمار دچار شکستگی A1، دو بیمار A2، سه بیمار A3، سه بیمار B2 و یک بیمار C2 بودند. میانگین فاصله شکستگی از آرنج ۳/۱۱±۷/۷ سانتی‌متر (۱۳-۴/۵ سانتی‌متر) بود. دو بیمار دچار له‌شدگی عصب رادیال بودند. بیماران با استفاده از روش کمتر تهاجمی درمان شدند. کارآیی شانه و آرنج با دو معیار نمره‌دهی شانه دانشگاه کالیفرنیا- لوس‌آنجلس (UCLA) و آرنج مایو (MEPS) ارزیابی شد. میانگین زمان پیگیری ۹ ماه بود.یافته‌ها: میانگین زاویه دو قطعه بعد از جوش‌خوردن ۳/۲±۷/۷ درجه بود. در تمامی بیماران میزان چرخش طبیعی بود و کوتاهی قد دیده نشد. یک بیمار دچار تاخیر جوش‌خوردگی شد و در نتیجه به پیوند استخوان نیاز پیدا کرد. میانگین نمرات کارآیی شانه و آرنج به ترتیب ۱/۲±۳۴/۲و ۶/۳±۹۷ بود. در هیچ یک از بیماران آسیب عصب رادیال دیده نشد و دو بیمار دچار له‌شدگی عصب رادیال نیز پس از 4 و ۴/۵ ماه بهبود یافتند.نتیجه‌گیری: روش کمتر تهاجمی باعث آسیب اندک بافت نرم می‌شود. این روش با میزان جوش‌خوردگی بالا و عوارض کمتری همراه است و می‌توان از آن در درمان شکستگی‌های تنه استخوان بازو استفاده کرد.
حمیدرضا سید حسین زاده؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید مرتضی کاظمی؛ محمدرضا بیگدلی؛ محمدعلی جلیلی؛ فریور باقری؛ رضا زندی؛ سید رضا آقاپور؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ علیرضا اعجازی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) می‌باشد. در سال‌های اخیر درمان به‌صورت بسته با پیچ‌گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های بی‌ثبات لگنی با استفاده از ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) می‌باشد. در سال‌های اخیر درمان به‌صورت بسته با پیچ‌گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های بی‌ثبات لگنی با استفاده از روش پیچ‌گذاری از طریق پوست بررسی شد.مواد و روش‌ها: تحقیق به‌صورت توصیفی برروی ۱۶ بیمار (۱۳ مرد،۳ زن) با ۸±۳۱ سال در یک بیمارستان شهر تهران انجام شد. تمام بیماران توسط یک جراح و با استفاده از روش جااندازی بسته و به‌وسیله گاید فلوروسکوپی سی‌آرم و تثبیت با پیچ‌گذاری ایلیوساکرال و ایلیوپوبیک درمان و حداقل به مدت ۶ ماه پیگیری شدند. اطلاعات مربوط به مکانیسم ایجاد آسیب، درد، وضعیت شکستگی، عملکرد بیمار و عوارض جراحی بررسی شدند.یافته‌ها: در پیگیری نهایی تمام بیماران جوش‌خوردگی کامل و توانایی تحمل وزن بدون درد داشتند. ۱۲ بیمار توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را پیدا کردند. عوارض عمل جراحی شامل یک مورد شکستگی پیچ و از دست رفتن جااندازی و یک مورد عفونت زخم محل جراحی بود. عوارض عصبی حاصل درمان در هیچ یک از بیماران بروز نکرد و حجم خونریزی حین عمل در تمامی بیماران کمتر از حدود ۱۰ سی‌سی بود.نتیجه‌گیری: جااندازی بسته شکستگی و پیچ‌گذاری زیرجلدی ایلیوساکرال برای تثبیت پشتی حلقه لگنی و جااندازی بسته و پیچ‌گذاری زیرجلدی ایلیوپوبیک برای تثبیت شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم و راموس بالایی پوبیس یک روش قابل قبول و مفید همراه با عوارض کم می‌باشد.
سیدمرتضی کاظمی؛ حمیدرضا سیدحسین‌زاده؛ محمدرضا بیگدلی؛ محمد علی جلیلی؛ رضا زندی؛ مهدی رحیمی؛ علیرضا اعجازی؛ لاله دفتری بشلی
چکیده
پیش‌زمینه: به‌دلیل شیوع دیسپلازی هیپ و کم بودن تجربه درمان با استئوتومی «گانز» در کشور ما، یک گزارش کوچک از تجربیات خود با این نوع استئوتومی را ارائه میدهیم.مواد و روش‌ها: در یک تحقیق توصیفی، در ۹ بیمار با ۱۰ هیپ مبتلا به دیسپلازی که تحت عمل استئوتومی «گانز» قرار گرفته بودند، زوایای «لبه به مرکز» (center edge angle) و همچنین میزان «مورب ...
بیشتر
پیش‌زمینه: به‌دلیل شیوع دیسپلازی هیپ و کم بودن تجربه درمان با استئوتومی «گانز» در کشور ما، یک گزارش کوچک از تجربیات خود با این نوع استئوتومی را ارائه میدهیم.مواد و روش‌ها: در یک تحقیق توصیفی، در ۹ بیمار با ۱۰ هیپ مبتلا به دیسپلازی که تحت عمل استئوتومی «گانز» قرار گرفته بودند، زوایای «لبه به مرکز» (center edge angle) و همچنین میزان «مورب بودن سقف استابولوم» (acetabular roof obluiqity) قبل و بعد از عمل اندازهگیری شد. در میانگین زمان پیگیری ۱۸ماه (۴ تا ۴۸ ماه)، بیماران از نظر نتیجه و عوارض عمل و اصلاح بدست آمده در زوایای فوق بررسی شدند.یافته‌ها: زاویه «مورب بودن سقف استابولوم» از میانگین ۲۰/۸ درجه (۳۰-۱۳ درجه) قبل از عمل به ۹/۲ درجه (۱۹-۳ درجه) یعنی ۵۵% کاهش؛ و زاویه «لبه به مرکز» از ۱۵/۱درجه (۲۰-۹درجه) پیش از استئوتومی به ۲۹/۹ درجه (۴۲-۲۵درجه) پس از عمل یعنی ۹۸% افزایش یافت. هیچ عارضه عمده بالینیمشاهده نشد.نتیجه‌گیری: بنابریافتهها، استئوتومی «گانز» طبق میزان «مورب بودن سقف استابولوم» و «زاویه لبه به مرکز»، یک روش موثر برای درمان دیسپلازی هیپ و پیشگیری از بروز استئوآرتریت هیپ می‌باشد. برای برسی موفقیت بالینی در درازمدت، به حجم نمونه بیشتر و پیگیری های طولانی مدت نیاز است.
محمد رضا فراهانچی برادران؛ مهرنوش مهرنوش حساس یگانه؛ محمدرضا بیگدلی؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ فرشاد صفدری؛ رضا زندی؛ حمیدرضا حمیدرضا سید حسین‌زاده؛ سید مرتضی کاظمی؛ علیرضا اعجازی؛ لاله دفتری بشلی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگی‌ها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال‌های ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگی‌ها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال‌های ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۳ به دلیل شکستگی اینترتروکانتریک به مرکز آموزشی درمانی اختر مراجعه و تحت جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران پس از تکمیل برگه رضایت‌نامه کتبی معاینه شدند و برای آنها «نمره هیپ هاریس» (Harris hip score) توانایی انجام فعالیت روزانه (Activity of daily living) تعیین‌شد. سپس از هیپ آسیب دیده پرتونگاری مجدد انجام و با عکس‌های قبلی مقایسه گردید.یافته‌ها: از مجموع ۲۹۳ بیمار، ۱۹۴ مورد (۶۶/۲%) مرد و ۹۹ مورد (۳۳/۹%) زن بودند. میانگین سنی ۶/۶۷±۶۵ سال و مدت زمان پیگیری یک سال بود. در بررسی‌های پرتونگاری در ۲۵۲ بیمار (۸۶%) جوش‌خوردگی کامل و در ۱۵۸ بیمار (۵۴%) راستای مناسب دیده شد. در مقیاس نمره‌دهی هیپ هاریس، ۲۲۲ بیمار (۷۵/۸%) نمره بالای ۶۰ داشتند و فقط ۹۰ بیمار توانایی انجام فعالیت روزانه قبل از عمل را دوباره به دست آوردند.نتیجه‌گیری: درمان جراحی شکستگی اینترتروکانتریک در سنین بالا با عوارض نسبتاً زیاد و نتایج نامناسب و موفقیت پایین بازگرداندن بیمار به حالت قبل از شکستگی همراه است.
حمیدرضا سید حسین زاده؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید رضا آقاپور؛ رضا زندی؛ محمد رضا بیگدلی؛ علی آیدنلو؛ جعفر توکلیان؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید مرتضی کاظمی
چکیده
پیش‌زمینه: دررفتگی مفصل هیپ به دلایل مختلف اتفاق می‌افتد. جهت نامناسب استابولوم یکی از علل شایع این عارضه است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر زاویه تمایل استابولوم بر وقوع دررفتگی ان مفصل انجام شد.مواد و روش‌ها: تحقیق به روش مقطعی انجام شد. تمامی بیمارانی که طی دو سال در یک بیمارستان آموزشی درمانی تهران تحت عمل جراحی تعویض کامل مفصل ...
بیشتر
پیش‌زمینه: دررفتگی مفصل هیپ به دلایل مختلف اتفاق می‌افتد. جهت نامناسب استابولوم یکی از علل شایع این عارضه است. این تحقیق به منظور بررسی تاثیر زاویه تمایل استابولوم بر وقوع دررفتگی ان مفصل انجام شد.مواد و روش‌ها: تحقیق به روش مقطعی انجام شد. تمامی بیمارانی که طی دو سال در یک بیمارستان آموزشی درمانی تهران تحت عمل جراحی تعویض کامل مفصل هیپ قرار گرفتند، به مدت ۱۸/۱ ماه (۲۵-۳ ماه) بعد از عمل پیگیری شدند و بروز دررفتگی در آنها تعیین گردید. میزان زاویه تمایل استابولوم با استفاده از پرتونگاری رخ لگن اندازهگیری و رابطه بروز دررفتگی با متغیرهای سن و جنس بررسی شدند.یافته‌ها: تعداد ۱۳۲ مورد تعویض کامل مفصل هیپ طی مدت پیگیری وارد مطالعه شدند. چهار بیمار (۳%) دچار دررفتگی شدند و در همه آنها، زاویه تمایل بیشتر از ۵۰ درجه بود. متغیر جنس در بروز دررفتگی نقش زیادی ندارد؛ اگرچه سن بالا، خطر بروز دررفتگی را افزایش میدهد.نتیجه‌گیری: زاویه تمایل بیشتر از ۵۰ درجه جزء استابولوم، یکی از عواملی است احتمال دررفتگی مفصل هیپ پس از آرتروپلاستی را افزایش میدهد.
سهراب کیهانی؛ رضا زندی؛ حمیدرضا سید حسین‌زاده؛ محمدعلی اخوت پور؛ مهدی رحیمی؛ رضا مینایی نوشهر
چکیده
شکستگی منفرد توبروزیته کوچک هومروس بی‌نهایت نادر است. در این مقاله یک مورد شکستگی منفرد توبروزیته کوچک که به شکل حاد تشخیص و با جااندازی باز و تثبیت داخلی درمان شده بود گزارش شده است.
بیشتر
شکستگی منفرد توبروزیته کوچک هومروس بی‌نهایت نادر است. در این مقاله یک مورد شکستگی منفرد توبروزیته کوچک که به شکل حاد تشخیص و با جااندازی باز و تثبیت داخلی درمان شده بود گزارش شده است.
فیروز مددی؛ محمد رضا عباسیان؛ فریور عبداله‌زاده لاهیجی؛ رضا زندی
چکیده
فقدان یا جوش‌خوردگی مادرزادی استخوانی مفصل زانو به‌صورت ایزوله یا همراه با سایر اختلالات، بیماری بسیار نادر می‌باشد هدف از این مقاله معرفی یک مورد فیوژن استخوانی مفصل زانوست که هیچ صفحه رشدی در اطراف محل مورد انتظار در زانو رویت نشد و بیمار با اصلاح ناهنجاری و بلند کردن اندام در دو مرحله درمان شد.
بیشتر
فقدان یا جوش‌خوردگی مادرزادی استخوانی مفصل زانو به‌صورت ایزوله یا همراه با سایر اختلالات، بیماری بسیار نادر می‌باشد هدف از این مقاله معرفی یک مورد فیوژن استخوانی مفصل زانوست که هیچ صفحه رشدی در اطراف محل مورد انتظار در زانو رویت نشد و بیمار با اصلاح ناهنجاری و بلند کردن اندام در دو مرحله درمان شد.
