علوم پایه
وحید ضرغامی؛ فرشته محرم زاده جغناب؛ محمدعلی شکر گزار
چکیده
مقدمهیکی از مسائلی که در ارتباط با تحریک و تسریع بازسازی استخوان و ترمیم شکستگیهای استخوانی وجود دارد، استفاده و تنظیم عملکرد سیستم ایمنی بدن در راستای استخوان سازی سریع و بهبود عیوب است که تحت عنوان استئوایمونولوژی شناخته میشود.مواد و روشها:در این مقاله مروری، با بررسی 57 مقاله از منابع direct science ,pupmed روش مواجه سیستم ایمنی بدن ...
بیشتر
مقدمهیکی از مسائلی که در ارتباط با تحریک و تسریع بازسازی استخوان و ترمیم شکستگیهای استخوانی وجود دارد، استفاده و تنظیم عملکرد سیستم ایمنی بدن در راستای استخوان سازی سریع و بهبود عیوب است که تحت عنوان استئوایمونولوژی شناخته میشود.مواد و روشها:در این مقاله مروری، با بررسی 57 مقاله از منابع direct science ,pupmed روش مواجه سیستم ایمنی بدن هنگام بروز شکستگیهای استخوانی بررسی شده است. نتایج: مواد بیولوژیکی از قبیل فاکتور نکروز توموری آلفا (TNF-α)، لیپوپلی ساکارید (LPS)، پروتئین اینترلوکین 17 (IL-17)، لیپوتیکوئیک اسید (LTA) به عنوان مواد دارای خاصیت تنظیم کننده سیستم ایمنی معرفی شد که قابلیت بهبود فرایند استخوان سازی و ترمیم سریع تر از طریق تحریک سیستم ایمنی را دارا هستند.نتیجه گیری:جهت گیری پژوهشهای آینده، در خصوص پیدایش ترکیبات درمانی جدید حاصل از مواد استخوان ساز از قبیل فاکتورهای رشد استخوانی و مواد تنظیم کننده رفتار سیستم ایمنی بدن در راستای بازسازی استخوان پیش بینی شد.
سعید سلوکی؛ امیر رحمانی رسا؛ نرگس قمری؛ محمد مهدی کامروان
چکیده
مقدمه: سارکوم یووینگ تومور اولیه و بدخیم استخوان است که حفظ جان بیمار و انتخاب بهترین شیوه درمان جزو چالش های پزشکی آن محسوب می شود. هدف این مطالعه بررسی میزان متاستاز و بقای عمر پس از بکارگیری پروتکل درمانی شیمی درمانی قبل از جراحی، جراحی و شیمی درمانی بعد از جراحی می باشد.روش کار: در این مطالعه 42 بیمار مبتلا به سارکوم یووینگ طی سال ...
بیشتر
مقدمه: سارکوم یووینگ تومور اولیه و بدخیم استخوان است که حفظ جان بیمار و انتخاب بهترین شیوه درمان جزو چالش های پزشکی آن محسوب می شود. هدف این مطالعه بررسی میزان متاستاز و بقای عمر پس از بکارگیری پروتکل درمانی شیمی درمانی قبل از جراحی، جراحی و شیمی درمانی بعد از جراحی می باشد.روش کار: در این مطالعه 42 بیمار مبتلا به سارکوم یووینگ طی سال های 1384تا 1395 که به بیمارستان شهید دکتر چمران و نمازی مراجعه کرده اند مورد بررسی قرار گرفتند. پس از در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج، در نهایت 27 بیمار وارد مطالعه شدند. تعیین شیمی درمانی نئو ادجوونت و مراحل پیشرفت تومور با استفاده از ام آر آی و سی تی اسکن قفسه سینه انجام شد. پس از تعیین مراحل پیشرفت تومور درمان انتخاب گردید. درمان ها شامل قطع عضو، برداشتن گسترده بافت، برداشتن گسترده بافت و الوگرافت، برداشتن گسترده بافت و پروتز و شیمی درمانی بود. بعد از درمان های جراحی بیماران تحت شیمی درمانی ادجوونت قرار گرفتند.نتایج: در این مطالعه از 42 بیمار مشارکت کننده، 29 نفر(69%) مرد و 13 نفر (31%) زن بودند. میانگین سن و انحراف معیار 21.45+ 7.69 و 16.23+ 4.9 بترتیب در مرد ها و زن ها بدست آمد. شایعترین استخوان درگیر استخوان فمور(30%) و تیبیا (23.8 %) بود. از 27 بیماری که وارد مطالعه شده بودند، 5 نفر قطع عضو، 6 نفر برداشتن گسترده بافت، 8 نفر برداشتن گسترده بافت و آلوگرافت و 3 نفر برداشتن گسترده بافت و پروتز انجام شد. 5 نفر از بیماران با درگیری لگن فقط شیمی درمانی شدند. 46.2% از بیماران بقای عمر 5 ساله داشتند.بحث و نتیجه گیری: تشخیص زودرس و درمان مناسب به صورت شیمی درمانی قبل ازعمل، جراحی با برداشتن حاشیه ی مناسب و شیمی درمانی بعد از جراحی برای این تومور پیشنهاد شده است. نتایج مطالعه ما نیز آن را تایید می نماید.
سید محمد طحامی؛ سید علی هاشمی؛ آرمین اکبرزاده؛ محمد هادی گرامی؛ امیر امینیان؛ سید امیررضا مصباحی؛ امین ضرابی؛ رسول صفری
چکیده
Introduction: The novel COVID-19 disease was presented at first in Wuhan, China, in December 2019. During COVID-19 pandemic, approaching trauma patients, whom could have COVID-19, is a challenging issue required special consideration and healthcare setting.Methods and materials: This retrospective cohort study was conducted at Emtiaz hospital, the main trauma center of the south of Iran, between March 2020 and August 2020 from the beginning of the COVID-19 pandemic. Trauma-related data such as the mechanism of trauma, injury pattern, and surgical intervention procedure of all the suspicious COVID-19 ...
بیشتر
Introduction: The novel COVID-19 disease was presented at first in Wuhan, China, in December 2019. During COVID-19 pandemic, approaching trauma patients, whom could have COVID-19, is a challenging issue required special consideration and healthcare setting.Methods and materials: This retrospective cohort study was conducted at Emtiaz hospital, the main trauma center of the south of Iran, between March 2020 and August 2020 from the beginning of the COVID-19 pandemic. Trauma-related data such as the mechanism of trauma, injury pattern, and surgical intervention procedure of all the suspicious COVID-19 patients were documented. ICU admission and mortality rate were investigated as outcome variables.Results: During six months of the pandemic period, 9248 patients were referred to our referral trauma center, with 222 patients suspicious of having COVID-19 infection. Among sixty-four cases, whom were confirmed to be positive, 33 orthopedic injured patients were observed. The mortality rate of COVID-19 positive cases was 15.6 % (10 patients out of 64) and COVID-19 negative ones was 10.1 % (16 patients out of 158) which was not statistically significant (p.value:0.25). Multivariate analysis of the effect of the baseline and trauma related factors on mortality rate, showed that older age (p. value: 0.001), COVID-19 infection (p. value: 0.033), and surgical procedure (p.value:0.038) are the poor prognostic factors associated with mortality rate.Conclusion:. The mortality rate of trauma patients with COVID-19 positive infection was 15.6 % (10 patients). Older age, COVID-19 infection, and surgical procedure were observed as the statistically significant prognostic factors leading to more mortality rate.
امیرحسین فرخ زاد؛ حسین اکبری اقدم؛ محمدرضا غلامرضایی؛ پریا روحی
چکیده
هدفروند رو به افزایش جراحان ارتوپدی برای پینینگ بسته شکستگیهای سوپراکوندیلار تیپ II وجود دارد، در این مطالعه، نتیجه درمان جااندازی بسته و گچ‌گیری در مقایسه با پینینگ بررسی میشود.روشدر یک مطالعه مقطعی گذشته نگر، 39 کودک 3 تا 11 ساله مبتلا به شکستگی سوپراکوندیلار تیپ II گارتلند که تحت درمان با جااندازی بسته و پینینگ و جااندازی بسته ...
بیشتر
هدفروند رو به افزایش جراحان ارتوپدی برای پینینگ بسته شکستگیهای سوپراکوندیلار تیپ II وجود دارد، در این مطالعه، نتیجه درمان جااندازی بسته و گچ‌گیری در مقایسه با پینینگ بررسی میشود.روشدر یک مطالعه مقطعی گذشته نگر، 39 کودک 3 تا 11 ساله مبتلا به شکستگی سوپراکوندیلار تیپ II گارتلند که تحت درمان با جااندازی بسته و پینینگ و جااندازی بسته و گچ گیری قرار گرفته بودند، به روش نمونه گیری غیرتصادفی آسان با استفاده از اطلاعات دموگرافیک و اندازه گیری زاویه باومن و درمدت بستری در بیمارستان مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتیجهبا استفاده از آزمون t نمونه مستقل، بین زمان بستری در بیمارستان و نوع درمان تفاوت معنیداری وجود داشت و در گروهی که تحت درمان با جااندازی بسته و گچ‌گیری قرار گرفته بودند، بهطور معنیداری کمتر بود [005/0 p< [value, Mean, SD: 37.43 + 6.42 بین زاویه باومن در دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه:بدون تفاوت معنی داری در نتیجه دو نوع درمان، اقامت در بیمارستان به طور قابل توجهی کمتر ، با نتایج رادیوگرافی مشابه پس از چهار هفته پیگیری مشاهده شد.کلید واژه ها:شکستگی سوپراکندیلار هومروس، تثبیت شکستگی
