اطفال
مارینا مکرو؛ کانر اسمیت؛ تیلور جکسون؛ چان هی جو؛ جان برچ
چکیده
پیش زمینه و هدف: بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکل‌های تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان می‌دهند. این مطالعه، طول قسمت‌ها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یک‌طرفه ارزیابی می‌کند.مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به ...
بیشتر
پیش زمینه و هدف: بیماران اطفال مبتلا به بیماری بلانت[1] غالباً تغییر شکل‌های تطبیقی ثانویه را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان می‌دهند. این مطالعه، طول قسمت‌ها و زاویه لاترال دیستال استخوان ران طرف درگیر و سالم را در کودکان با بیماری بلانت نوزادی و نوجوانی یک‌طرفه ارزیابی می‌کند.مواد و روش‌ها: در این مطالعه ۲۳ بیمار مبتلا به بلانت نوزادی و ۲۴ بیمار بلانت نوجوانی بررسی شدند. مشخصات رادیوگرافی و آماری (شامل طول استخوان‌های فمور و تیبیا و mLDFA) در عکس ایستاده رخ قبل از عمل در سمت نرمال و درگیر محاسبه شدند.یافته‌ها: 23 بیمار بلانت نوزادی و 24 بیمار با بیماری بلانت نوجوانی بودند. سن بیماران نوجوان به‌طور قابل‌ملاحظه‌ای بیشتر بود (2.0 ± 14.0 در مقابل 2.2± 7.0؛ 01/0>p). نژاد سیاه در هر دو گروه بیشتر بود (65-75%). گروه نوجوانان غالباً پسر بودند (21/24;88%)، در حالی که درگروه نوزادی بیشتر دختر بودند (13/23 ;57% ,p <0.01). نابرابری طول اندام در بیماران نوجوان به‌طور معنی‌داری بیشتر از گروه نوزادی بود (1.9 ±1.8 در مقابل 0.8± 0.6سانتی‌متر؛ 0.01 p <) . کوتاهی استخوان ران در همان طرف (1.2 ± 1.2سانتی‌متر) کوتاه شدن تیبیا را در گروه نوجوان برجسته‌تر کرده بود (). اختلاف طول استخوان تیبیا در بیماران بلانت نوزادی نسبت به بلانت نوجوانی بیشتر بود (0.7 ± 0.8 سانتی‌متر؛ p=0.54)، همراه با رشد نسبی استخوان ران در همان طرف (0.7± 0.2 سانتی‌متر 01/0>p). نسبت استخوان تیبیا به فمور بین گروه‌ها تفاوت معنی‌داری داشت ( 0.81 در بلانت نوجوانی در مقابل 0.78در بلانت نوزادی; p <0.01). گروه نوزادی به‌طور متوسط زاویه‌های مکانیکی لاترال دیستال ران (mLDFA)[1] نرمال (2± 87 درجه) داشتند، در حالی‌که اکثر بیماران نوجوان، انحراف واروس در دیستال ران آنها بیشتر شده بود (4 ± 95 درجه؛ 01/0>p).نتیجه‌گیری: بیماران مبتلا به بلانت نوزادی و نوجوانی یک‌طرفه، تغییرات انطباقی کاملاً متفاوتی را در دیستال استخوان ران همان سمت نشان می‌دهند. تغییرات همزمان در استخوان ران همان سمت، باعث افزایش انحراف زاویه‌ای و اختلاف طول پا در بیماران بلانت نوجوانی می‌شود که در گروه بلانت نوزادی دیده نمی‌شود.
پا و مچ پا
محمدتقی پیوندی؛ فرشید باقری؛ علی بیرجندی نژاد؛ سارا عامل فرزاد؛ لیدا جراحی؛ میلاد اسماعیل زاده؛ امین رازی؛ رضا حبیب زاده شجاعی
چکیده
مقدمه: تأثیر استفاده از هورمون پاراتیروئید در درمان عوارض شکستگی، در مطالعات محدودی ارزیابی شده است. پس، هدف از این مطالعه، ارزیابی تأثیر هورمون پاراتیروئید بر جوش‌خوردگی شکستگی‌های دیافیز استخوان تیبیا/فیبولا مبتلا به تأخیر در جوش‌خوردن یا جوش‌نخوردن بوده است.مواد و روش‌ها: این ارزیابی، مطالعه‌ای بیمارستانی بود که روی بیماران ...
بیشتر
مقدمه: تأثیر استفاده از هورمون پاراتیروئید در درمان عوارض شکستگی، در مطالعات محدودی ارزیابی شده است. پس، هدف از این مطالعه، ارزیابی تأثیر هورمون پاراتیروئید بر جوش‌خوردگی شکستگی‌های دیافیز استخوان تیبیا/فیبولا مبتلا به تأخیر در جوش‌خوردن یا جوش‌نخوردن بوده است.مواد و روش‌ها: این ارزیابی، مطالعه‌ای بیمارستانی بود که روی بیماران مبتلا به شکستگی با تأخیر یا عدم‌جوش‌خوردگی استخوان تیبیا یا فیبولا انجام شده است. در بیمارستان شهید کامیاب، بیماران با معیارهای ورود به مطالعه پس از پر کردن رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. آزمایش‌هایCBC ،ESR ،Ca ،P ،Mg ،ALK-P ،Cr ،BUN انجام شد و پس از آن برای گروه موردمطالعه ویتامین D و کلسیم خوراکی همراه با هورمون پاراتیروئید برای 3 ماه تجویز شد. در گروه کنترل فقط از ویتامین D و کلسیم خوراکی استفاده شد. بیمارانی که دارای فاکتورهای خطر خاص مانند استفاده از دیگوکسین یا نارسایی کلیه بودند از مطالعه خارج شدند و بیماران با دو معیار کلینیکی و رادیوگرافیک به‌صورت ماهانه موردارزیابی قرار گرفتند.یافته‌ها: میانگین و انحراف سن در گروه مورد 16.9±37.7 سال و در گروه شاهد 13.8±39.1 سال بوده است (P=0.73). از نظر جنسیت در دو گروه، 24 نفر مذکر و 6 نفر مؤنث بوده‌اند (P=1.0). تفاوت معنادار آماری در نوع شکستگی، شکل شکستگی و نوع فیکساسیون در گرافی‌های نهایی بین دو گروه مشاهده نشد.نتیجه‌گیری: در ارزیابی اخیر مشاهده شد که در 3 ماه تجویز هورمون پاراتیروئید، هیچ تأثیر مثبتی از این هورمون در بهبود شکستگی حتی از نظر کلینیکی و رادیوگرافی وجود ندارد.
زانو
علیرضا ناصری؛ عباسعلی دهقانی؛ محمدرضا محرمی
چکیده
پیش زمینه: با توجه به عوارض نامطلوب ترمبوز ورید عمقی پس از عمل جراحی و نامشخص بودن شیوع این عارضه پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمی‌درمانی بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمی‌درمانی به انجام برسانیم.مواد و روش‌ها: تعداد ...
بیشتر
پیش زمینه: با توجه به عوارض نامطلوب ترمبوز ورید عمقی پس از عمل جراحی و نامشخص بودن شیوع این عارضه پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمی‌درمانی بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمی‌درمانی به انجام برسانیم.مواد و روش‌ها: تعداد ۱۸۹ بیمار کاندید جراحی تعویض مفصل زانو با سابقه شیمی‌درمانی طی ۳۶ ماهه منتهی به اسفندماه سال ۱۳۹۹ مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های شهدا و امام رضا (علوم پزشکی تبریز) به روش تمام‌شماری وارد این مطالعه توصیفی- تحلیلی شدند. پس از جراحی بیماران از نظر بروز ترومبوز ورید عمقی و عوامل مؤثر بر آن براساس ابزار تعیین‌کننده ترمبوز ورید عمقی و سونوگرافی داپلر، ارزیابی شدند و با آزمون‌های همبستگی اسپیرمن و رگرسیون مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافته‌ها: انحراف معیار ± میانگین نمره ترومبوز ورید عمقی برابر 66/6±49/43 بود که حاکی از آن است که شیوع ترمبوز ورید عمقی در افراد پس از جراحی تعویض مفصل زانو با سابقه شیمی‌درمانی در حیطه ریسک بالا قرار دارد. شیوع ترومبوز ورید عمقی برابر 49 نفر (92/25 درصد) بود که متغیر تعداد جلسات شیمی‌درمانی (P=0.001) با ابتلا به ترومبوز ورید عمقی مرتبط بود.نتیجه‌گیری: شیوع ترومبوز ورید عمقی به دنبال جراحی تعویض مفصل زانو در افراد با سابقه شیمی‌درمانی بالاتر از میانگین طبیعی در مطالعات بیان شده است که نیازمند اقدامات درمانی و پیشگیرانه بیشتری است.
ستون فقرات
سید محمد معین فاطمی؛ محمد نیکخو؛ مصطفی رستمی؛ چی شیو چنگ
چکیده
پیش زمینه: عمل جراحی فیوژن ستون فقرات در سال‌های اخیر به‌عنوان یکی از رایج‌ترین درمان‌ها برای آسیب‌های ستون فقرات مطرح است. همچنین کیج‌های بین مهره‌ای که جایگزینی برای دیسک‌های بین مهره‌ای آسیب‌دیده در این عمل‌های جراحی هستند طی دهه‌های گذشته، دست‌خوش تغییرات گسترده‌ای در زمینه طراحی و مواد اولیه شده‌اند. این تغییرات از ...
بیشتر
پیش زمینه: عمل جراحی فیوژن ستون فقرات در سال‌های اخیر به‌عنوان یکی از رایج‌ترین درمان‌ها برای آسیب‌های ستون فقرات مطرح است. همچنین کیج‌های بین مهره‌ای که جایگزینی برای دیسک‌های بین مهره‌ای آسیب‌دیده در این عمل‌های جراحی هستند طی دهه‌های گذشته، دست‌خوش تغییرات گسترده‌ای در زمینه طراحی و مواد اولیه شده‌اند. این تغییرات از ساخت کیج‌های ساده تیتانیومی با روش‌های رایج ساخت و تولید تا کیج‌های شخصی‌سازی‌شده متخلخل تیتانیومی توسط تکنولوژی ساخت افزودنی یا کیج‌های پلیمری پوشش‌دهی‌شده با تیتانیوم، کاملاً قابل‌مشاهده است.مواد و روش ها: در بین تمامی مواد اولیه که در ساخت کیج‌های بین مهره‌ای کاربرد دارد پلیمر پلی اتراتر کتون (PEEK) و فلز تیتانیوم، از رایج‌ترین مواد هستند. هرکدام از این دو ماده، مزایا و معایب خود را دارند و در مطالعات زیادی به مقایسه آنها پرداخته شده است. دو معیار نرخ فرونشست و نرخ جوش‌خوردگی معیارهای اصلی در مطالعات بالینی صورت‌گرفته برای مقایسه این دو نوع کیج می‌باشند.یافته‌ها: در این بررسی سعی شده است با مرور جامع مطالعات کلینیکی چاپ شده در زمینه مقایسه دو کیج تیتانیومی و PEEK به جمع‌بندی و مقایسه جامع این دو نوع کیج پرداخته شود. نتیجه گیری: پس از بررسی مطالعات انجام شده مشخص گردید در رابطه با نرخ فرونشست، هر دو گروه نتایج نسبتاً مشابهی ارائه داده‌اند و برتری خاصی در هیچ‌کدام از کیج‌های تیتانیومی یا PEEK وجود ندارند اما کیج تیتانیومی در نرخ جوش‌خوردگی، نتایج بهتری ارائه کردند و در کلینیک درصد موفقیت بالاتری نسبت به کیج PEEK گزارش شده است.
هیپ
امره گلتاچ؛ احمد امره هاچان؛ جم ییلین کلینچ؛ اولش آکگون؛ نِورِس حریت آیدوگان
چکیده
پیش زمینه: شکستگی هیپ یک مشکل قابل توجه با شیوع و مرگ و میر بالا، به ویژه در بیماران 80 ساله و سنین بالاتر است. در این مطالعه، هدف ما یافتن ویژگی های آماری و درمان بیماری در افراد 80 تا 90 ساله با شکستگی هیپ و همچنین تعیین پیش بینی کننده های عوارض بعد از عمل می باشد.مواد و روش‌ها: داده ها برای کلیه بیماران 50 ساله یا سنین بالاتر که از ژوئن سال ...
بیشتر
پیش زمینه: شکستگی هیپ یک مشکل قابل توجه با شیوع و مرگ و میر بالا، به ویژه در بیماران 80 ساله و سنین بالاتر است. در این مطالعه، هدف ما یافتن ویژگی های آماری و درمان بیماری در افراد 80 تا 90 ساله با شکستگی هیپ و همچنین تعیین پیش بینی کننده های عوارض بعد از عمل می باشد.مواد و روش‌ها: داده ها برای کلیه بیماران 50 ساله یا سنین بالاتر که از ژوئن سال 2015 تا ژوئن 2020 به دلیل شکستگی هیپ در بیمارستان بستری شده بودند ، به صورت گذشته نگر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. داده های بیماران 80 ساله و بالاتر با افراد زیر 80 سال از همین گروه با هم مقایسه شد.یافته‌ها: در مجموع 601 بیمار (میانگین سنی 4/9 ± 9/73 سال ، 2/62 درصد زن) شامل این مطالعه شدند. از جمعیت مورد مطالعه، 21 بیمار (3.5٪) با روش محافظه کارانه مداوا شدند و 580 بیمار (96.5٪) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. از 580 بیمار تحت عمل جراحی، 170 نفر (3/29 درصد) 80 ساله و با سنین بالاتر بودند. تجزیه و تحلیل رگرسیون لجستیک چند متغیره، نشان داد که سن، وجود فیبریلاسیون دهلیزی و بیماری عروق کرونری پیش بینی کننده های مستقل عوارض بعد از عمل در افراد 80-90 ساله که تحت عمل جراحی شکستگی هیپ قرار دارند، می باشد.نتیجه‌گیری: افراد 80-90 ساله تقریباً یک سوم بیماران مبتلا به شکستگی هیپ را در حالت واقعی نشان می دهد. افزایش سن، بیماری عروق کرونری و فیبریلاسیون دهلیزی پیش بینی کننده عوارض جانبی بعد از عمل در بیمارانی است که تحت عمل جراحی شکستگی هیپ قرار گرفته اند، می باشد.
پا و مچ پا
سید علیرضا امین جواهری؛ سید حسین شفیعی؛ محمد علی قاسمی؛ علیرضا محرمی؛ میر منصور موذن جمشیدی؛ سید محمد جواد مرتضوی
چکیده
پیش زمینیه: ریسک شکستگی گردن فمور در بیمارانی که تحت دیالیز قرار می‌گیرند افزایش پیدا می‌کند. هدف این مطالعه توضیح تجربیات ما درباره درمان این شکستگی‌ها در این بیماران میباشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، 16 مورد شکستگی با جابجایی گردن فمور در 12 بیمار همودیالیزی بین سال‌های 1389 الی 1394 بررسی شدند. تمام بیماران تحت تعویض ...
بیشتر
پیش زمینیه: ریسک شکستگی گردن فمور در بیمارانی که تحت دیالیز قرار می‌گیرند افزایش پیدا می‌کند. هدف این مطالعه توضیح تجربیات ما درباره درمان این شکستگی‌ها در این بیماران میباشد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، 16 مورد شکستگی با جابجایی گردن فمور در 12 بیمار همودیالیزی بین سال‌های 1389 الی 1394 بررسی شدند. تمام بیماران تحت تعویض مفصل هیپ با اپروچ قدامی قرار گرفتند (3 مورد غیر سیمانی و 9 مورد سیمانی). هیچ درنی بعد از جراحی استفاده نشد و کلیه بیماران یک ماه، 3 ماه، 6 ماه، یک سال و سپس سالانه تحت پیگیری قرار گرفتند.یافته‌ها: کلیه بیماران از نتایج تعویض مفصل هیپ رضایت داشتند. در زمان آخرین پیگیری متوسط 22 ماه تمامی هیپ ها در 12 بیمار همودیالیزی خوب بودند همراه با میانگین امتیاز هریس هیپ 90 (82-100). از بیمارانی که پروتز غیر سیمانی دریافت کرده بودند، یک بیمار شل شدگی قسمت فمورال پروتز سمت راست را یک سال بعد از جراحی داشت و سپس سمت چپ را، که تحت جراحی ریویژن با پروتز سیمانی قرار گرفتند. عوارضی همچون، یک مورد شکستگی تروکانتر بزرگ، یک مو.رد شکستگی دیستال فمور حین جراحی، یک مورد هماتوم بعد از جراحی و یک مورد عفونت محل جراحی وجود داشت.نتیجه‌گیری: در این بررسی گذشته‌نگر درصد نسبی بالای عوارض تعویض مفصل ران را در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی که دچار شکستگی گردن ران شده‌اند را نشان می‌دهد. استفاده از پروتز سیمانی ارجح است و برای جلوگیری از شکستگی در چنین استخوان پوک دقت ویژه‌ای را می‌طلبد.
زانو
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ زهرا احمدنیا؛ ارسلان سالاری؛ طلوع حسندخت
چکیده
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماری‌های قلبی در جهان و ریسک افزایش‌یافته مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسک‌فاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی می‌کند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاه‌های ارتوپدی بیمارستان ...
بیشتر
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماری‌های قلبی در جهان و ریسک افزایش‌یافته مرگ‌ومیر ناشی از بیماری‌های قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسک‌فاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی می‌کند.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاه‌های ارتوپدی بیمارستان دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1396 نمونه‌گیری به‌صورت در دسترس، براساس معیار ورود از بین بیماران با محدوده سنی 40 تا 75 سال، با تشخیص استئوآرتریت انجام شد. اطلاعات موردنیاز پژوهش شامل فاکتورهای دموگرافیک، اطلاعات مربوط به عوامل خطر قلبی- عروقی، سوابق بیماری و فاکتورهای انتروپومتریک بود. پس از بررسی کیفی، داده‌ها وارد نرم‌افزارSPSS (ورژن 16) شد.یافته‌ها: در مجموع، تعداد 100 نفر مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین سنی 9/53 ± 9/11 و برتری زنان (79 درصد) وارد مطالعه شدند. فراوانی دیابت، فشارخون بالا، چاقی، سندرم متابولیک و سیگار به‌ترتیب 31%، 33%، 45%، 51% و 9% بود. حدود 12 درصد از افراد، سابقه حوادث قلبی را گزارش کردند. فراوانی همه ریسک‌فاکتورهای کاردیومتابولیک دیابت، چاقی، فشار خون بالا و سندرم متابولیک به‌جز سیگار در زنان، بیشتر از مردان بود. میانگین سنی افراد موردمطالعه در مردان از نظر آماری به‌طور معنی‌داری بالاتر از زنان بود (P=0.03).نتیجه‌گیری: با توجه به فراوانی بالای ریسک‌فاکتورهای قلبی- عروقی در افراد مبتلا به استئوآتریت لازم است در راستای شناسایی زودهنگام بیماری‌های قلبی و عروقی در افراد مبتلا به استئوارتریت زانو به‌ویژه زنان توجه بیشتری شود
زانو
محمد شیبانی؛ محمود کریمی مبارکه؛ حمید کریمی فرد
چکیده
پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ...
بیشتر
پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر PRP با و بدون کلسیم گلوکونات بر نتایج بالینی حاصل از تزریق داخل مفصلی این ماده در بیماران با استیوآرتریت زانو میباشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت همگروهی بود که بیماران در دو گروه تزریق PRP و تزریق PRP و کلسیم گلوکونات قرار گرفتند. نتایجمطالعه به وسیله پرسشنامه KOOS و درد به وسیله VAS مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد .یافته ها: به طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد در بیماران بعد از دریافت هر دو روش درمانی به طور معناداری طی دوره ششماهه کاهش پیدا کرده بود این در حالی است که درد در بیماران گروه پلاکت و گلوکونات کلسیم به طور معناداری به میزان بیشتری کاهش پیدا کرده بود.(P Value = 0.001)نتیجه گیری: از نتایج حاصل از این مطالعه میتوان اینطور برداشت کرد که تزریق همزمان PRP و گلوکونات کلسیم توانایی بیشتری در بهبود نتایج تزریق در پی خواهد داشت.
