حمید بهتاش؛ محمدصالح گنجویان؛ ابراهیم عامری؛ بهرام مبینی؛ سید جسین وحید طاری؛ مرضیه نجومی
چکیده
۲۳۲۳پیش‌زمینه: تکامل غیرعادی مهره، علت اسکولیوز مادرزادی است. این ضایعه اغلب پیشرونده بوده و اکثراً به عمل جراحی نیاز دارد. توقف رشد در نیمه محدب انحنا یکی از اعمال جراحی است که در اسکولیوز مادرزادی در ابتدای طفولیت انجام می‌شود. در این مطالعه اثربخشی همی‌اپی فیزیودزیس در اسکولیوز مادرزادی بررسی شد.مواد و روش‌ها: تمام بیمارانی ...
بیشتر
۲۳۲۳پیش‌زمینه: تکامل غیرعادی مهره، علت اسکولیوز مادرزادی است. این ضایعه اغلب پیشرونده بوده و اکثراً به عمل جراحی نیاز دارد. توقف رشد در نیمه محدب انحنا یکی از اعمال جراحی است که در اسکولیوز مادرزادی در ابتدای طفولیت انجام می‌شود. در این مطالعه اثربخشی همی‌اپی فیزیودزیس در اسکولیوز مادرزادی بررسی شد.مواد و روش‌ها: تمام بیمارانی که در فاصله ۱۹ سال در بیمارستان شفا یحیاییان تهران به دلیل اسکولیوز مادرزادی تحت عمل جراحی توقف رشد در ناحیه محدب انحنای کمر قرار گرفته بودند، به‌طور گذشته‌نگر بررسی و ضمن معاینه کلینیکی و پرتونگاری، یافتههای قبل از عمل با هنگام پیگیری مقایسه شدند. ۲۳ بیمار (۱۳ دختر و ۱۰ پسر) با میانگین پیگیری ۵/۶ سال (۱۹-۲ سال) ارزیابی شدند.یافتهها: بهبودی انحنای کمر در ۹ مورد همیورتبرا بهتر از نوع ۳ (مخلوط) بود (۱۸ درجه بهبودی نسبت به ۱۵، ۰/۰۴= p < /em>). یک مورد با شکست درمان (بدتر شدن میزان انحنای اسکولیوز) روبرو شد و کیفوز همزمان با درجه بالا داشت.نتیجه‌گیری: توقف رشد در نیمه محدب انحنا در سالهای اولیه طفولیت موثر است و در ناهنجاری همیورتبرا بهتر جواب می‌دهد.
محمدتقی پیوندی؛ حسین شبیری؛ سارا عامل فرزاد
چکیده
پیش‌زمینه: احتمال آلودگی به ویروس هپاتیت C یک بار تماس از طریق سوراخ شدن پوست ۲/۷ تا ۱۰ درصد است و تست الیزا (Elisa) شواهد ابتلا را با بیش از 99% حساسیت نشان می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی خطر ابتلای پزشکان و سایر کارکنان بخش ارتوپدی تروما به این ویروس براساس اندازه‌گیری میزان مثبت بودن سرولوژیمصدومین بستری بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: احتمال آلودگی به ویروس هپاتیت C یک بار تماس از طریق سوراخ شدن پوست ۲/۷ تا ۱۰ درصد است و تست الیزا (Elisa) شواهد ابتلا را با بیش از 99% حساسیت نشان می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی خطر ابتلای پزشکان و سایر کارکنان بخش ارتوپدی تروما به این ویروس براساس اندازه‌گیری میزان مثبت بودن سرولوژیمصدومین بستری بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی بر روی ۶۷۰ مصدوم بستری در بخش ارتوپدی بیمارستانی در مشهد، در یک دوره یک ساله (۱۳۸۳-۱۳۸۲) تست سرولوژی برای هپاتیت C با تست اِلیزا انجام پذیرفت.یافتهها: از ۶۷۰ بیمار ۲۵ نفر (۲۲ مرد و ۳ زن) با میانگین سنی ۳۸/۷سال (۱۵ ماه تا ۹۷ سال) تست هپاتیتCC مثبت داشتند که ۳/۹ درصد ابتلا در مردان و ۲/۸ درصد زنان را تشکیل میداد.نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان می‌دهد که جراحان، بهخصوص کسانی که با بیماران ترومایی برخورد دارند، بایستی اصول استاندارد محافظت در برابر انتقال این ویروس بالقوه خطرناک را رعایت نمایند.
عبدالحسین مهدی نسب؛ سید علی مرعشی نژاد؛ ناصر صرافان
چکیده
پیش‌زمینه: روش‌های جراحی متعددی به‌منظور درمان ناپایداری یا دررفتگی مکرر جلویی شانه وجود دارد. در عمل «بریستو» با ایجاد یک مهار و حفاظ دینامیک و استاتیک در قسمت جلو و پایین مفصل شانه، از دررفتگی مفصل جلوگیری می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی «بریستو» در اصلاح دررفتگی مکرر جلویی شانه بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: روش‌های جراحی متعددی به‌منظور درمان ناپایداری یا دررفتگی مکرر جلویی شانه وجود دارد. در عمل «بریستو» با ایجاد یک مهار و حفاظ دینامیک و استاتیک در قسمت جلو و پایین مفصل شانه، از دررفتگی مفصل جلوگیری می‌شود. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی «بریستو» در اصلاح دررفتگی مکرر جلویی شانه بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه گذشته‌نگر، ۱۹ بیمار که به‌دلیل دررفتگی مکرر جلویی شانه با منشاء تروماتیک، با روش جراحی «بریستو» درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین زمان پیگیری بیماران ۷/۵ سال (۱۴-۳ سال) و میانگین سنی بیماران در هنگام عمل ۲۵ سال بود. مشخصات دموگرافیک براساس پرونده‌های بیمارستان، پرسش از بیماران و معاینه بالینی برای بررسی میزان تعداد دررفتگی بعد از عمل جراحی، دامنه حرکات مفصل شانه، درد و توانایی انجام فعالیت‌های ورزشی بررسی شدند. جهت بررسی نتایج و عملکرد مفصل شانه از سیستم امتیازدهی (Constant-Shoulder-Score (CSS استفاده شد.یافتهها: هیچ‌یک از بیماران عود یا دررفتگی مجدد نداشتند. احساس ناپایداری در ۳ بیمار مشاهده شد. میانگین کاهش دامنه حرکتی شانه در حالت ابداکشن و چرخش به‌خارج بازو در مقایسه با شانه سالم ۳۵ درجه (۶۰-۲۵) بود. پنج بیمار از درد خفیف شانه در پایان فعالیت روزانه شکایت داشتند. دو بیمار که قبل از بروز دررفتگی، فعالیت‌های ورزشی کششی و والیبال را به طور منظم انجام می‌دادند، بعد از عمل نمی‌توانستند فعالیت ورزشی قبلی را انجام دهند. در مجموع ۱۵ بیمار (۷۸/۹%) براساس سیستم امتیازدهی فوق نتیجه خوب و عالی داشتند. در پرتونگاری زمان پیگیری، در سه مورد علایم آرتروز زودرس دیده می‌شد. اینها هر سه کسانی بودند که محدودیت در حرکات چرخشی به خارج داشتند.نتیجه‌گیری: عمل جراحی «بریستو» در درمان دررفتگی مکرر جلویی شانه با میزان بالایی از نتایج خوب و عالی همراه است. میزان ناپایداری بعد از عمل کم می‌باشد ولی به دلیل محدودیتی که در چرخش شانه ایجاد می‌کند، این عمل در افراد با فعالیت ورزشی حرفه‌ای یا سنگین توصیه نمی‌شود.
محمود بهاری؛ حسن رحیمی؛ محمد قره داغی؛ جواد افضلی
چکیده
پیش‌زمینه: استئوتومی دوگانه متاتارس در ابتدا به‌عنوان یک روش مؤثر برای اصلاح هالوکس والگوس‌های متوسط و شدید نوجوانان گزارش شد. هدف از این مطالعه گزارش این روش استئوتومی در مشهد می‌باشد.مواد و روش: تعداد ۲۶ مورد هالوکس والگوس نوجوانان در ۱۷ بیمار در مدت پنج سال (۱۳۸۳-۱۳۷۸) در دو مرکز پزشکی مشهد تحت عمل جراحی استئوتومی قرار گرفتند. ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئوتومی دوگانه متاتارس در ابتدا به‌عنوان یک روش مؤثر برای اصلاح هالوکس والگوس‌های متوسط و شدید نوجوانان گزارش شد. هدف از این مطالعه گزارش این روش استئوتومی در مشهد می‌باشد.مواد و روش: تعداد ۲۶ مورد هالوکس والگوس نوجوانان در ۱۷ بیمار در مدت پنج سال (۱۳۸۳-۱۳۷۸) در دو مرکز پزشکی مشهد تحت عمل جراحی استئوتومی قرار گرفتند. نتایج کارایی عضوی با استفاده از جداول استاندارد انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFS) و دوپونت نمره‌دهی گردید. میانگین سنی بیماران ۱۵/۵ سال در زمان عمل جراحی و میانگین زمان پیگیری ۲۶ ماه بود. در این بررسی میانگین زوایای هالوکس والگوس (HVA)، بین متاتارسی (IMA) و زاویه انتهایی غضروف متاتارس (DMAA) قبل و بعد از جراحی مقایسه و همچنین ارتباط بین میزان رضایت بیماران و کارآیی عضوی بررسی شدند.یافتهها: میانگین اصلاح زوایا برای DMAA ،IMA ،HVA به ترتیب ۲۰/۶۵، ۶/۲۰، ۵/۵۵ درجه بود. شانزده بیمار (۹۰%) نتایج خوب و عالی داشتند. چهار مورد قابل پیگیری نبودند. در ۱۳ بیمار باقیمانده، ۲ مورد جوش‌نخوردگی و 3 مورد خشکی مفصل متاتارس مشاهده شد.نتیجه‌گیری: استئوتومی متاتارس اول روش قابل قبول برای اصلاح هالوکس والگوس‌های شدید در نوجوانان می‌باشد. جوش نخوردن و خشکی مفصل از عوارض عمده آن می‌باشد.
فردین میرزاطلوعی
چکیده
پیش زمینه: تظاهرات بالینی نیمه دررفتگی کشکک به صورت احساس دررفتگی و تست وحشت مثبت است. استئوتومی فالکرسن جراحی شناخته شده‌ای برای نیمه دررفتگی کشکک است. اطلاعات اندکی از تغییرات تست وحشت بعد از انجام جراحی فالکرسن در دسترس است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی فالکرسن در بیماران مبتلا به نیمه دررفتگی کشکک و پیگیری کوتاه مدت ...
بیشتر
پیش زمینه: تظاهرات بالینی نیمه دررفتگی کشکک به صورت احساس دررفتگی و تست وحشت مثبت است. استئوتومی فالکرسن جراحی شناخته شده‌ای برای نیمه دررفتگی کشکک است. اطلاعات اندکی از تغییرات تست وحشت بعد از انجام جراحی فالکرسن در دسترس است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی فالکرسن در بیماران مبتلا به نیمه دررفتگی کشکک و پیگیری کوتاه مدت تست وحشت بعد از انجام این عمل است.مواد و روش‌ها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد. از ۱۸ بیمار که تحت عمل جراحی فالکرسن قرار گرفتند، ۱۲ بیمار (۹ زن و ۳ مرد) برای مصاحبه، معاینه و انجام رادیولوژی وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۳۸/۳ (۶۰-۲۸) سال و میانگین زمان پیگیری ۱۰ ماه (۱۸-۶ ماه) بود. شدت تست وحشت، عملکرد زانو و معیارهای رادیولوژی بیماران، قبل و بعد از عمل جراحی اندازه‌گیری شدند. برای ارزیابی تست وحشت از «مقیاس دیداری درد» (VAS) «درجه‌بندی درد بریستول» برای بررسی عملکرد زانو از «مقیاس فالکرسن» و برای بررسی رادیولوژیک زاویه کشککی رانی خارجی از منظره مرچانت استفاده شد.یافتهها: نتایج ۸ بیمار خوب و عالی، سه بیمار متوسط و ۱ بیمار بد بود. نمره فالکرسن از میانگین ۴۸/۷۵ به ۷۱/۶ افزایش یافت و با این نمره در ۸ بیمار نتایج عملکرد رضایت‌بخش بود. میانگین نمره درد بریستول در تست وحشت از ۷/۳ به ۴/۱ کاهش یافت و در ۳ بیمار تست وحشت تغییر نکرد. میانگین VAS تست وحشت از ۷/۵ به ۵/۱۶ کاهش یافت. یکی از بیماران دچار محدودیت حرکتی قابل توجه گشت.نتیجه‌گیری: عمل جراحی فالکرسن در بیماران مبتلا به نیمه دررفتگی کشکک، در صورت انتخاب صحیح بیمار، می‌تواند باعث بهبود عملکرد زانو و کاهش درد شود ولی اشکال در راستای کشکک به‌طور کامل و آناتومیک اصلاح نمی‌گردد.
حمیدرضا اصلانی؛ حمید فرخی
چکیده
پیش‌زمینه: علی‌رغم آنکه عضله ساب‌اسکپولاریس بزرگ‌ترین عضله روتاتور کاف است، کارکرد ضایعات و درمان آن کمتر مورد توجه قرار گرفته و اغلب بر ترمیم باز تاکید شده است. ولی اخیرا مطالعات معدودی ترمیم آرتروسکوپیک عضله ساب‌اسکاپولاریس را مورد توجه قرار داده‌اند. در این مطالعه هدف بررسی نتایج کوتاه‌مدت ترمیم آرتروسکوپی بیماران دچار پارگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: علی‌رغم آنکه عضله ساب‌اسکپولاریس بزرگ‌ترین عضله روتاتور کاف است، کارکرد ضایعات و درمان آن کمتر مورد توجه قرار گرفته و اغلب بر ترمیم باز تاکید شده است. ولی اخیرا مطالعات معدودی ترمیم آرتروسکوپیک عضله ساب‌اسکاپولاریس را مورد توجه قرار داده‌اند. در این مطالعه هدف بررسی نتایج کوتاه‌مدت ترمیم آرتروسکوپی بیماران دچار پارگی ساب‌اسکاپولاریس به دو صورت ایزوله و همراه با ضایعات دیگر بود.مواد و روش‌ها: مطالعه به‌صورت آینده‌نگر در چهار بیمارستان شهر تهران در طی ۱۵ ماه (از بهمن ۸۴ تا فروردین ۸۶) انجام شد. در این مطالعه ۱۰ بیمار (۸ مرد و ۲ زن) دچار پارگی ساب‌اسکاپولاریس، تحت عمل جراحی ترمیم آرتروسکوپی قرار گرفتند. کارکرد شانه قبل و بعد از عمل و بعد از برنامه مشخص بازتوانی هر سه ماه یک‌بار با درجه‌بندی شانه دانشگاه کالیفرنیا – لوس‌آنجلس (UCLA) ارزیابی شد.یافتهها: از ۱۰ بیمار، ۴ نفر به مدت ۱۲ ماه و ۶ بیمار به مدت ۶ ماه پیگیری شدند. میانگین سنی بیماران ۴۹/۷ سال و میانگین تأخیر در درمان از زمان شروع علایم ۲۳/۵ ماه بود. میانگین نمره UCLA و شاخص درد قبل از عمل به ترتیب ۸/۸ و ۱/۷۵ بود که بعد از عمل به ۳۰/۶ و ۹ افزایش یافت. بین میانگین هر دو نمره قبل و بعد از عمل تفاوت معنی داری وجود داشت.نتیجه‌گیری: با توجه به اختلاف معنی‌دار این دو اندازه‌گیری، ترمیم آرتروسکوپیک ساب اسکاپولاریس می‌تواند به‌عنوان یک روش مفید مورد توجه قرار گیرد.
ناصر صرافان؛ عبدالحسین مهدی‌نسب
چکیده
گرچه دررفتگی یک طرفه جلویی شانه شایع است ولی نوع دوطرفه آن بسیار نادر می‌باشد. دررفتگی دوطرفه شانه عمدتاً پشتی است و غالباً به‌دنبال تشنج (صرع) یا شوک‌های الکتریکی ایجاد می‌گردد. تابه‌حال فقط دو مورد آن گزارش شده است. بیماری که ما معرفی می‌کنیم نیز از این نوع است.
بیشتر
گرچه دررفتگی یک طرفه جلویی شانه شایع است ولی نوع دوطرفه آن بسیار نادر می‌باشد. دررفتگی دوطرفه شانه عمدتاً پشتی است و غالباً به‌دنبال تشنج (صرع) یا شوک‌های الکتریکی ایجاد می‌گردد. تابه‌حال فقط دو مورد آن گزارش شده است. بیماری که ما معرفی می‌کنیم نیز از این نوع است.
بهادر اعلمی هرندی؛ سعیدرضا مهرپور
چکیده
استفاده از الکتریسیته در اعمال جراحی تحول بزرگی را بوجود آورده است. جریان الکتریسیته کمتر 5 کیلوهرتز باعث الکترولیز شده و در اعمال جراحی زیبایی و از بین پردن پیاز مو بکار می‌رود. جریان الکتریسیته بین ۲۰ تا ۳۵۰ کیلوهرتز در صورت عبور از بدن باعث تحریک شدید اعصاب، عضلات و حتی مرگ می‌شود و کاربرد زیادی در پزشکی ندارد. جریان الکتریسیته ...
بیشتر
استفاده از الکتریسیته در اعمال جراحی تحول بزرگی را بوجود آورده است. جریان الکتریسیته کمتر 5 کیلوهرتز باعث الکترولیز شده و در اعمال جراحی زیبایی و از بین پردن پیاز مو بکار می‌رود. جریان الکتریسیته بین ۲۰ تا ۳۵۰ کیلوهرتز در صورت عبور از بدن باعث تحریک شدید اعصاب، عضلات و حتی مرگ می‌شود و کاربرد زیادی در پزشکی ندارد. جریان الکتریسیته بالای ۳۵۰ کیلوهرتز اثر مرگ بار بر بدن ندارد ولی با ایجاد حرارت موجب بریدن و انعقاد نسوج بدن می‌گردد. جریان الکتریسیته بالا و ولتاژ پایین باعث بریدن نسج و جریان الکتریسیته پایین و ولتاژ بالا باعث انعقاد می‌شود. در الکتروکوتری جریان الکتریسیته از بدن عبور نمی‌کند بلکه حلقه فلزی بین دو قطب، گرم شده و حرارت آن باعث انعقاد نسوج می‌گردد .در الکتروسرجری جریان الکتریسیته از بدن عبور می‌کند. در نوع تک قطبی یک پدال زیر بدن بیمار گذاشته می‌شود که به عنوان الکترود برگشتی عمل می‌کند و قطب دیگر در دست جراح است؛ در حالی‌که در الکتروسرجری دوقطبی جریان از یک الکترود وارد بدن شده و از الکترود دیگر که در فاصله کوتاهی از اولی قرار دارد، از بدن خارج می‌شود. الکتروسرجری تک قطبی در اعمال جراحی بزرگ و و دوقطبی در اعمال جراحی ظریف مثل جراحی دست کاربرد دارد. الکترود بازگشتی (پدال) را باید با دقت فراوان در محل مناسبی قرار داد تا از بروز سوختگی جلوگیری شود.
