جواد گرجی؛ بهنام پنجوی؛ محمدرضا عباس زاده
چکیده
اختلافنظرهای فراوانی در نحوه تقسیمبندی و درمان شکستگیهای کوندیل خارجی استخوان بازو در کودکان وجود دارد. در این مطالعه ضمن ارائه نتایج درمانی، اختلاف نظرهای موجود مورد بحث قرار گرفته است.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر ۲۶ بیمار (۸ دختر و ۱۸ پسر) که تحت درمان شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو قرار گرفته بودند، مطالعه شدند. ...
بیشتر
اختلافنظرهای فراوانی در نحوه تقسیمبندی و درمان شکستگیهای کوندیل خارجی استخوان بازو در کودکان وجود دارد. در این مطالعه ضمن ارائه نتایج درمانی، اختلاف نظرهای موجود مورد بحث قرار گرفته است.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر ۲۶ بیمار (۸ دختر و ۱۸ پسر) که تحت درمان شکستگی کوندیل خارجی استخوان بازو قرار گرفته بودند، مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۴/۵ سال ۱/۹-۸سال) و میانگین زمان پیگیری ۶ سال (۲۰-۳ سال) بود. بیماران در آخرین معاینه از نظر دامنه حرکت، جوش خوردن شکستگی، تغییرشکل، ضایعه عصبی و عوارضی نظیر نکروز قطعه شکسته مورد بررسی قرار گرفتند.یافتهها: از ۲۶ بیمار با شکستگی کوندیل خارجی بازو، ۱۷ بیمار با جابهجایی کمتر از ۲ میلیمتر درمان غیرجراحی،۸ بیمار با جابهجایی بیش از ۲ میلیمتر درمان ثابت کردن شکستگی و یک بیمار دچار جوشنخوردگی فقط عمل جراحی جابهجایی عصب اولنا دریافت کردند. در آخرین معاینه به جز یک بیمار که بهدلیل جوشنخوردن شکستگی دارای افزایش «زاویه حمل آرنج» (carrying angle) بود، تمام بیماران دامنه حرکتی کامل و بدون تغییرشکل داشتند.نتیجهگیری: شکستگی کوندیل خارجی بازو در کودکان بیش از سایر شکستگی ها نیاز به عمل جراحی دارد و در صورت وجود جابهجایی اولیه بیش از ۲ میلیمتر یا بوجود آمدن جابهجایی در حین درمان، عمل جراحی توصیه میگردد.
فرامرز مصفا؛ مهوش آگاه؛ فریور عبداله زاده لاهیجی؛ پرویز جلیلی
چکیده
مقدمه: روشهای مختلفی برای بلوک شبکه براکیال وجود دارد که هر کدام معایب و مزایایی دارند. از بزرگترین معایب این روشها بلوک نشدن کامل همه شاخههای عصبی شبکه براکیال از جمله عصب اولنار و بخصوص مهمترین عوارض آن پنوموتوراکس است. هدف از این مطالعه معرفی روشی بود که ضمن ایجاد بلوک همه شاخههای عصبی بخصوص عصب اولنار، خطر ایجاد پنوموتوراکس ...
بیشتر
مقدمه: روشهای مختلفی برای بلوک شبکه براکیال وجود دارد که هر کدام معایب و مزایایی دارند. از بزرگترین معایب این روشها بلوک نشدن کامل همه شاخههای عصبی شبکه براکیال از جمله عصب اولنار و بخصوص مهمترین عوارض آن پنوموتوراکس است. هدف از این مطالعه معرفی روشی بود که ضمن ایجاد بلوک همه شاخههای عصبی بخصوص عصب اولنار، خطر ایجاد پنوموتوراکس را نداشته باشد.مواد و روشها: در یک مطالعه کاربردی توصیفی، ۵۰ بیمار (۳۰ مرد و ۲۰ زن) مراجعه کننده به مرکز درمانی آموزشی بیمارستان اختر، که کاندید اعمال جراحی ساعد و مچ دست بودند، طبق معیارهای تعیین شده انتخاب شدند. میانگین سنی بیماران ۳۵ سال بود. روش بلوک اینتراسکالن اصلاح شده در این بیماران اجرا گردید. محل تزریق بین دوسوم بالایی و یکسوم پایینی خط بین وسط استخوان کلاویکول و زایده chassaignac بود. پس از تزریق، میانگین زمان استقرار بیحسی عصب اولنار، میانگین زمان بیدردی و احتمال ایجاد پنوموتوراکس و میزان رضایتمندی بیمار ارزیابی شد.یافتهها: در کلیه بیماران، بیحسی عصب اولنار انجام شد. میانگین زمان استقرار بلوک ۱۵ دقیقه و ۴۴ ثانیه بود. میانگین طول مدت بیحسی ۳ ساعت و ۳۲ دقیقه بود. میزان وقوع بیدردی در حین جراحی ۹۶% بود. میزان رضایتمندی بیمار در ۷۰% موارد مطلوب گزارش گردید. پنوموتوراکس در هیچیک از بیماران مشاهده نگردید.نتیجهگیری: بلوک اینتراسکالن اصلاح شده روش مناسبی برای انجام اعمال جراحی ساعد و مچ دست میباشد و برخلاف روشهای مرسوم، خطر پنوموتوراکس را به همراه ندارد.
سهیل مهدی پور؛ سهراب کیهانی؛ سید محمد جزایری؛ محمدرضا عباسیان
چکیده
پیشزمینه: دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارشهایی زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاهمدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ...
بیشتر
پیشزمینه: دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارشهایی زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاهمدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۴۰ بیمار (۳۹ مرد و ۱ زن) مبتلا به دررفتگی جلویی شانه طی دو سال در دو مرکز درمانی شهر تهران، تحت عمل جراحی ترمیم آرتروسکوپیک ضایعات بانکارت و جابهجایی کپسول مفصلی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران ۲۵/۳ سال و میانگین زمان پیگیری ۱۵/۵ ماه (۳۰-۶ ماه) بود. نتایج عمل با درجهبندی شانه دانشگاه کالیفرنیا- لوسآنجلس (UCLA)، معیار «راو» (Rowe) و «مقیاس جامعه شانه و آرنج آمریکا» (ASES) ارزیابی گردید.یافتهها: تمام بیماران دچار دررفتگی جلویی تروماتیک شانه بودند. میانگین نمره «راو» ۹۵/۵ (۱۰۰-۷۷) بود. نتایج معیار «راو» در ۳۶بیمار خوب و عالی بود و بدون محدودیت حرکتی به فعالیتهای قبلی خود بازگشتند، در ۳ بیمار متوسط و در یک بیمار با عود دررفتگی ضعیف همراه بود. میانگین نمره UCLA معادل ۳۳/۳ (۳۵-۲۵) و نتایج در همه بیماران غیر از ۴ مورد خوب و عالی بود. در مقیاس ASES، سه بیمار امتیاز ۳-۲ داشته و بقیه علایم و شکایت خاصی نداشتند.نتیجهگیری: یافتههای زودرس و میانمدت در بیماران این مطالعه بسیار جالب بود. علیرغم نیاز به نتایج درازمدت، تاثیر این روش در درمان دررفتگی مکرر جلویی شانه با مطالعه ما نیز تأیید شد.
تقی بغدادی؛ سید محمدجواد مرتضوی؛ افشین پیراهنی
چکیده
پیشزمینه: گرفتگی عضلانی یکی از شایعترین علایم فلج مغزی است. غیر از درمانهای جراحی و داروهای خوراکی که برای از بین بردن یا کاهش گرفتگی بهکار میرود، مطالعات متعددی درمورد تأثیر تزریق مستقیم موادی مثل الکل (اتانول ۴۵درصد یا فنل ۵ تا ۷ درصد) و توکسین بوتولینوم، در عضلات گرفته انجام شده است. در این مطالعه اثربخشی اتانول ۴۵ درصد با ...
بیشتر
پیشزمینه: گرفتگی عضلانی یکی از شایعترین علایم فلج مغزی است. غیر از درمانهای جراحی و داروهای خوراکی که برای از بین بردن یا کاهش گرفتگی بهکار میرود، مطالعات متعددی درمورد تأثیر تزریق مستقیم موادی مثل الکل (اتانول ۴۵درصد یا فنل ۵ تا ۷ درصد) و توکسین بوتولینوم، در عضلات گرفته انجام شده است. در این مطالعه اثربخشی اتانول ۴۵ درصد با توکسین بوتولینوم، در درمان اکواینوس ثانویه به گرفتگی عضلات در فلج مغزی دی پلژیک مقایسه شد. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی ۷۵ کودک (۳۴ دختر و ۴۱ پسر) مبتلا به فلج مغری دیپلژیک جهت درمان به سه گروه تقسیم شدند؛ درمان در گروه اول (۱۵ بیمار)، به صورت تزریق الکل ۴۵ درصد، ۴ هفته گچگیری و بهدنبال آن فیزیوتراپی و کار درمانی؛ در گروه دوم (۲۰ بیمار) به صورت تزریق توکسین بوتولینوم و سپس فیزیوتراپی و کاردرمانی و در گروه سوم (۴۰ بیمار) به صورت فیزیوتراپی و کاردرمانی انجام شد. میانگین سنی کودکان ۴/۲ سال (۶-۲سال) بود.یافتهها: در یک مطالعه یکساله، عدم نیاز به ساپورت در ۶۰% گروه اول، ۲۵% گروه دوم و ۴۰% گروه سوم مشاهده شد. نتایج در الگوی راهرفتن صحیح پاشنه ـ انگشت در سه گروه به ترتیب ۱۰۰% ، ۹۰% و ۵۰% ، و در وضعیت خنثی در پاشنه پا به ترتیب ۶۰% ، ۲۵% و ۱۲/۵% بود. وضعیت خنثی پا در مرحله سکون راه رفتن در ۱۰۰% گروه اول و دوم و ۱۰% گروه سوم مشاهده شد.نتیجهگیری: با توجه به دسترسی آسانتر و ارزانتر بودن، تزریق الکل ۴۵ درصد همراه با یک دوره بیحرکتی (گچگیری) در مقایسه با توکسین بوتولینوم، میتواند روش بهتری برای درمان گرفتگی عضلانی در فلج مغزی باشد.
کیوان احدی؛ سمیه نبی
چکیده
پیشزمینه: امآرآی بهطور گسترده جهت تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو استفاده می شود. دقت آن در مطالعات مختلف متفاوت است. همچنین دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو در کشور ما مشخص نیست. هدف این مطالعه ارزیابی دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو، در یکی از مراکز تصویربرداری کشور، در مقایسه ...
بیشتر
پیشزمینه: امآرآی بهطور گسترده جهت تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو استفاده می شود. دقت آن در مطالعات مختلف متفاوت است. همچنین دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو در کشور ما مشخص نیست. هدف این مطالعه ارزیابی دقت امآرآی در تشخیص ضایعات تروماتیک داخل مفصلی زانو، در یکی از مراکز تصویربرداری کشور، در مقایسه با آرتروسکوپی بود.مواد و روشها: در یک بررسی «مطالعه موردها» ۳۳ بیمار (۳۱ مرد و ۲ زن) با تشخیص بالینی ضایعه تروماتیک داخل مفصلی زانو طی یک سال وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۳۳/۳۹سال (۷۴-۱۴ سال) بود. برای همه آنها قبل از آرتروسکوپی، امآرآی انجام شد. حساسیت، اختصاصیت، دقت، ارزش اخباری مثبت و منفی، نسبت احتمال مثبت و منفی برای امآرآی در مقایسه با آرتروسکوپی، همچنین درجه توافق امآرآی و آرتروسکوپی محاسبه شد.یافتهها: دقت امآرآی برای منیسک داخلی ۷۳%، منیسک خارجی ۸۲%، رباط متقاطع جلویی ۸۲%، رباط متقاطع پشتی ۹۷% و غضروف مفصلی ۸۵% محاسبه شد. توافق امآرآی و آرتروسکوپی برای ضایعات منیسکها، متوسط و برای رباط متقاطع جلویی و غضروف مفصلی، خوب بود.نتیجهگیری: در این مطالعه دقت امآرآی برای ضایعات منیسک داخی و رباط متقاطع جلویی، اختصاصیت امآرآی برای منیسک داخلی و حساسیت آن برای منیسک خارجی و رباط متقاطع جلویی بهطور قابل ملاحظه کمتر از نتایج بیشتر مطالعات بود. نتایج امآرآی برای ضایعات غضروف مفصلی مشابه سایر مطالعات بود و این مساله بایستی مد نظر پزشکان درخواست کننده امآرآی قرار گیرد.
جواد افضلی بغدادآبادی؛ یوسف سروری؛ محمد قره داغی؛ سید رضا شریفی؛ جواد مظفری
چکیده
پیشزمینه: «زانوی شناور» در واقع توصیف شکستگی توام بالا و پایین مفصل زانو در یک طرف بدن است. هدف از این تحقیق اعتبارسنجی طبقهبندی این شکستگیها در روشهای مختلف تقسیمبندی این آسیب اندام تحتانی بود.مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی گذشتهنگر انجام شد. بیماران از دو مرکز سوانح دانشگاهی مشهد انتخاب شدند. مدت زمان مطالعه در یکی ...
بیشتر
پیشزمینه: «زانوی شناور» در واقع توصیف شکستگی توام بالا و پایین مفصل زانو در یک طرف بدن است. هدف از این تحقیق اعتبارسنجی طبقهبندی این شکستگیها در روشهای مختلف تقسیمبندی این آسیب اندام تحتانی بود.مواد و روشها: تحقیق به روش توصیفی گذشتهنگر انجام شد. بیماران از دو مرکز سوانح دانشگاهی مشهد انتخاب شدند. مدت زمان مطالعه در یکی از مراکز ۲ و در دیگری ۳ سال بود. در مجموع ۷۴ پرونده (۶۴ مرد و ۱۰ زن) جمع آوری شد. میانگین سنی بیماران ۲۵/۶ سال بود.یافتهها: در تقسیمبندی شکستگیهای «زانوی شناور» مواردی از عدم تطابق با تقسیمبندیهای قبلی دیده شد. در بیشتر تقسیمبندیها نقاط ضعف شامل فقدان طبقهای برای شکستگیهای باز، مواردی از وجود هر دو شکستگی در سطح مفصلی زانو و مواردی با بیش از دو شکستگی اطراف زانو، وجود دارد. در تقسیمبندی جدید، شکستگی «زانوی شناور» به سه نوع تقسیم شده است: زانوی شناور مرسوم با سه زیر گروه (B، A و C)؛ شکستگی بغرنج زانو با دو زیر گروه (D و E) و انواع مترادف زانوی شناور با شکستگی(های) دور از مفصل زانو یعنی شکستگی در مفصل ران یا مچ پا یا هر دو. هر زیرگروه (E ،D ،C ،B ،A) با یکی از نشانگرهای II، I ،0 به نشانه باز یا بسته بودن شکستگی(ها) علامتگذاری شده است. در این تحقیق ۱۲% مصدومین دارای شکستگی بغرنج زانو بودند. نتیجه گیری: انواع شکستگی ها در طبقه بندی جدید «زانوی شناور» ساده تر و جامع تر از طبقه بندی ها موجود می باشد.
مسعود لک
چکیده
شکستگی همزمان تنه استخوانهای ران و کشکک در یک اندام ندرتاً ممکن است در بیماران با صدمات متعدد دیده شود؛ و از آنجا که معمولاً شدت تروما توسط استخوان ران گرفته میشود جابهجایی و تعداد قطعات کم است و میتوان برای ثابت کردن این شکستگی از پیچ استفاده نمود. در این بررسی دو بیمار ۱۸ و ۵۲ ساله با شکستگی همزمان استخوانهای ران و کشکک در ...
بیشتر
شکستگی همزمان تنه استخوانهای ران و کشکک در یک اندام ندرتاً ممکن است در بیماران با صدمات متعدد دیده شود؛ و از آنجا که معمولاً شدت تروما توسط استخوان ران گرفته میشود جابهجایی و تعداد قطعات کم است و میتوان برای ثابت کردن این شکستگی از پیچ استفاده نمود. در این بررسی دو بیمار ۱۸ و ۵۲ ساله با شکستگی همزمان استخوانهای ران و کشکک در یک سمت مورد بررسی قرار گرفتند. پس از ثابت کردن شکستگی ران، آرتروسکوپی تشخیصی زانو به عمل آمد، سپس شکستگی تحت دید آرتروسکوپ بهوسیله دو عدد پیچ ثابت گردید.
احمدرضا افشار
چکیده
با یک قطعه بزرگ استخوان که در صحنه حادثه یک شکستگی باز پیدا میشود، چکار باید کرد؟ با یک قطعه استخوانی که در اطاق عمل از دست جراح میافتد، چکار باید کرد؟ آیا بایستی قطعه را دور انداخت یا باید آن را تمیز و مجدداٌ در جای خود قرار داد؟ برای سوال فوق اطلاعات اندکی در مقالات ارتوپدی وجود دارد که شامل گزارشهای موفق موردی است. اغلب مؤلفین ...
بیشتر
با یک قطعه بزرگ استخوان که در صحنه حادثه یک شکستگی باز پیدا میشود، چکار باید کرد؟ با یک قطعه استخوانی که در اطاق عمل از دست جراح میافتد، چکار باید کرد؟ آیا بایستی قطعه را دور انداخت یا باید آن را تمیز و مجدداٌ در جای خود قرار داد؟ برای سوال فوق اطلاعات اندکی در مقالات ارتوپدی وجود دارد که شامل گزارشهای موفق موردی است. اغلب مؤلفین در تجربه خود از درمانهای آزمایشی استفاده کردهاند. هدف این مطالعه مرور تجربیات متخصصانی است که با مشکل فوقالذکر مواجه شدهاند.