محمدمهدی سرزعیم؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ محمد امامی؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد امامی؛ آرش غفاری؛ سلیم خانی
چکیده
۱پیش‌زمینه : یکی از مشکلات جراحی تعویض مفصل زانو خونریزی است. ترانکسامیک اسید داروی آنتی فیبیرینولیتیک است که برای کاهش خونریزی استفاده می‌شود و روش استفاده از آن مورد بحث می‌باشد. در این مطالعه تأثیر روش‌های مختلف استفاده از این دارو بر میزان خونریزی پس از جراحی تعویض مفصل زانو بررسی شد. مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ...
بیشتر
۱پیش‌زمینه : یکی از مشکلات جراحی تعویض مفصل زانو خونریزی است. ترانکسامیک اسید داروی آنتی فیبیرینولیتیک است که برای کاهش خونریزی استفاده می‌شود و روش استفاده از آن مورد بحث می‌باشد. در این مطالعه تأثیر روش‌های مختلف استفاده از این دارو بر میزان خونریزی پس از جراحی تعویض مفصل زانو بررسی شد. مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰۰ بیمار دچار استئوآرتریت زانو که کاندید تعویض مفصل زانو بودند، به‌طور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند. به گروه 1 پس از اتمام جراحی، ۵۰۰ میلی‌گرم ترانکسامیک اسید در ۱۰۰ سی‌سی سالین داخل وریدی تزریق شد. در گروه 2 قبل از بخیه کردن، مفصل زانو با 3 گرم ترانکسامیک اسید در ۱۰۰ سی‌سی سالین شستشو داده شد. در گروه 3 بلافاصله بعد از بستن زخم، ۵/۱ گرم ترانکسامیک اسید در ۱۰۰ سی‌سی سالین از طریق درن تزریق شد. گروه ۴ تحت درمان با ترانکسامیک اسید قرار نگرفت و درن برای یک ساعت به‌طور کامل کلمپ شد. میزان خونریزی، میزان ترانسفیوژن و تغییرات هموگلوبین پس از عمل بررسی گردید. یافته‌ها: میانگین خونریزی پس از عمل در گروه‌های ۱، ۲، ۳ و ۴ به ترتیب ۸/۱۱۴ ± ۸/۴۷۶، ۵/۱۱۶ ± ۲/۷۴۳، ۵/۶۰ ± ۹/۱۷۳ و ۲/۱۵۲ ± ۵/۸۶۰ سی‌سی بود (۰/۰۰۱) . هموگلوبین بعد از عمل در گروه‌های ۱، ۲، ۳ و ۴ به ترتیب ۹/۰±۶/۲، ۱±۲/۴، ۱/۱±۹/۳ و ۱±۵/۴ میلی‌گرم بر دسی‌لیتر کاهش یافت(۰۰۱/۰). نتیجه‌گیری: در مقایسه با روش‌های تزریق داخل مفصلی ترانکسامیک اسید، استفاده داخل وریدی آن در جلوگیری از کاهش هموگلوبین پس از عمل موثرتر است.
سعید طباطبایی؛ احمد دشت بزرگ؛ احمد دشت بزرگ
چکیده
پیش‌زمینه: جااندازی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر از ۱۸ ماه اکثراً با استئوتومی لگن تکمیل می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی نتایج جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه‌سازی استخوان ران بدون استئومی لگن در درمان دررفتگی بود که دیر شناسایی شده و یا درمان غیرجراحی در آنها ناموفق بود. مواد و روش‌ها: در ۶۷ ران مبتلا به دررفتگی مادرزادی (۴۶ ...
بیشتر
پیش‌زمینه: جااندازی دررفتگی مادرزادی لگن در سنین بالاتر از ۱۸ ماه اکثراً با استئوتومی لگن تکمیل می‌شود. هدف از این پژوهش بررسی نتایج جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه‌سازی استخوان ران بدون استئومی لگن در درمان دررفتگی بود که دیر شناسایی شده و یا درمان غیرجراحی در آنها ناموفق بود. مواد و روش‌ها: در ۶۷ ران مبتلا به دررفتگی مادرزادی (۴۶ بیمار شامل ۳۶ دختر و ۱۰ پسر) که دیر شناسایی شده بودند و در طیف سنی ۱۸ ماه تا ۱۰سال قرار داشتند، عمل جراحی واروس دیروتیشن و کوتاه‌سازی استخوان ران پس از انجام جااندازی در یک مرکز درمانی اهواز انجام شد. بیماران تا زمان وزن‌گذاری کامل و خارج کردن پلاک پیگیری شدند. یافته‌ها: جااندازی کامل در ۶۷ ران انجام شد. پس از ۲۶ ماه اندکس استابولوم در بیماران به میزان 6 درجه کاهش یافت. در ۶۱ ران (۹۱%) نیمه دررفتگی یا دررفتگی مجدد بعد از خارج کردن پلاک دیده نشد اما در ۶ ران (۹%) به‌دلیل دیسپلازی باقیمانده و دررفتگی مجدد استئوتومی لگن انجام شد. نود درصد بیماران در کلاس I و II طبقه‌بندی «سِوِرین» قرار داشتند. نتیجه‌گیری: استئوتومی واروس دیروتیشن همراه با کوتاه‌سازی استخوان ران درمانی آسان و قابل اعتماد برای بیماران مبتلا به دررفتگی مادرزادی مفصل ران می‌باشد. اگر چه میزان موفقیت این روش درمانی ۹۰% است، با این وجود پیگیری طولانی‌تر برای بررسی میزان دیسپلازی باقیمانده در استابولوم و سایر مشکلات احتمالی نیاز می‌باشد.
میکائیل تفکیکی علمداری؛ احمدرضا افشار
چکیده
پیش‌زمینه : دررفتگی زانو گرچه آسیب نادری است، اما چنان شدید است که می‌تواند حیات اندام را به مخاطره بیندازد و یا موجب ناتوانی قابل توجه عملکرد زانو شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد و استئوآرتریت زانو بعد از درمان دررفتگی حاد زانو در کوتاه مدت بود. مواد و روش‌ها : در این مطالعه گذشته‌نگر ۱۹ بیمار با دررفتگی زانو که طی ۵ سال به یک ...
بیشتر
پیش‌زمینه : دررفتگی زانو گرچه آسیب نادری است، اما چنان شدید است که می‌تواند حیات اندام را به مخاطره بیندازد و یا موجب ناتوانی قابل توجه عملکرد زانو شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد و استئوآرتریت زانو بعد از درمان دررفتگی حاد زانو در کوتاه مدت بود. مواد و روش‌ها : در این مطالعه گذشته‌نگر ۱۹ بیمار با دررفتگی زانو که طی ۵ سال به یک مرکز درمانی در ارومیه مراجعه و تحت درمان‌های مختلف قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در ۳ بیمار، آسیب عروقی منجر به قطع اندام شد. مطالعه روی ۱۶ بیمار باقیمانده با میانگین زمان پیگیری ۱۳±۳۷ ماه انجام شد. بیماران از نظر ثبات زانو، دامنه حرکات و شکایات شایع آسیب‌های زانو بررسی شدند. برای تمامی بیماران امتیازات عملکرد زانوی «تگنرـ لی‌شلم» تعیین شد. برای درجه‌بندی شدت استئوآرتریت از معیارهای تقسیم‌بندی «کلگرن» و «لارنس» استفاده گردید. یافته‌ها : براساس معیار امتیازدهی زانو «تگنرـ لی‌شلم» ، امتیاز یک بیمار عالی، ۳ بیمار خوب، ۹ بیمار متوسط، و ۳ بیمار ضعیف بود. بیماران جوان‌تر و زانوهای دارای دامنه حرکتی بیشتر، امتیازات بهتری کسب کردند. نتایج در انواع دررفتگی‌ها اختلاف معنی‌داری نشان داد. اما اختلاف بین درمان جراحی زودرس و جراحی تأخیری معنی‌دار نبود. میانگین دامنه حرکات زانوی ۱۲ بیمار با درمان جراحی ۱۵± ۱۲۰ درجه و ۴ بیمار با درمان غیرجراحی ۲۸± ۱۱۵ درجه بود. ارتباط بین امتیازات «تگنر ـ لی‌شلم» و دامنه حرکات زانوی بیماران معنی‌دار بود. نتیجه‌گیری : دررفتگی حاد زانو، آسیب پیچیده و شدید است. شاید پیامد عملکرد زانو بعد از درمان به حد طیبعی نرسد. زانوهایی که بیشترین آسیب رباط را داشتند کمترین نتایج مطلوب را به‌دست آوردند. بیماران جوان‌تر و زانوهای با دامنه حرکتی بیشتر نتایج مطلوب‌تری داشتند.
فیروز مددی؛ مهدی بهار مهربانی؛ محمدعلی جلیلی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: آگاهی از زاویه ورژن استابولوم و تشخیص زاویه طبیعی از غیرطبیعی در بیماری‌های مختلف حائز اهمیت است. میزان طبیعی آن ممکن است در جوامع مختلف متفاوت باشد. در این مطالعه عکس‌های سی‌تی‌اسکن تعدادی بیمار «غیرارتوپدی» به عنوان نمونه کوچک از افراد ایرانی اندازه‌گیری و گزارش می‌شوند. مواد و روش‌ها: در این تحقیق توصیفی گذشته‌نگر، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: آگاهی از زاویه ورژن استابولوم و تشخیص زاویه طبیعی از غیرطبیعی در بیماری‌های مختلف حائز اهمیت است. میزان طبیعی آن ممکن است در جوامع مختلف متفاوت باشد. در این مطالعه عکس‌های سی‌تی‌اسکن تعدادی بیمار «غیرارتوپدی» به عنوان نمونه کوچک از افراد ایرانی اندازه‌گیری و گزارش می‌شوند. مواد و روش‌ها: در این تحقیق توصیفی گذشته‌نگر، سی‌تی‌اسکن لگن برروی ۸۱ بیمار (۵۴ مرد، ۲۷ زن) که به علت مشکل غیر ارتوپدی تصویربرداری شده بودند انجام شد. ورژن استابولوم اندازه‌گیری و بین دو گروه جنسی زن و مرد و و دهکهای مختلف سنی مقایسه گردید. میانگین سن بیماران ۱/۱۴±۵/۴۱ سال بود. یافته‌ها: اندازه ورژن استابولوم ۴/۳±۷/۱۷ درجه (۳۲-۸ درجه) تعیین گردید. در گروه مورد مطالعه، بین سن یا جنس و ورژن استابولوم از نظر آماری رابطه معنی‌دار وجود نداشت. نتیجه‌گیری: مقدار ورژن استابولوم در گروه نمونه ایرانی بین ۴/۱۷ تا ۴/۱۹ درجه با ضریب اطمینان ۹۵% بود.
سیامک افشین مجد؛ شهریار پورفرزام؛ داریوش مهدی برزی؛ مسعود مقدم نیا
چکیده
پیش‌زمینه: سندروم تونل کارپ در اثر فشرده شدن عصب مدیان در تونل کارپ در مچ دست ایجاد شده و سبب درد و اختلال حسی در دست‌ها به‌خصوص در محدوده انگشتان شصت و سبابه و میانی می‌گردد. این بیماری شایع‌ترین علت احتباس عصب در اندام فوقانی می‌باشد. به‌طورکلی برای این اختلال دو گروه درمان جراحی و غیرجراحی وجود دارد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: سندروم تونل کارپ در اثر فشرده شدن عصب مدیان در تونل کارپ در مچ دست ایجاد شده و سبب درد و اختلال حسی در دست‌ها به‌خصوص در محدوده انگشتان شصت و سبابه و میانی می‌گردد. این بیماری شایع‌ترین علت احتباس عصب در اندام فوقانی می‌باشد. به‌طورکلی برای این اختلال دو گروه درمان جراحی و غیرجراحی وجود دارد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه کوهورت ۲۲۰ بیمار مبتلا به سندروم تونل کارپ با دو روش مچ‌بند طبی و جراحی تحت درمان قرار گرفتند. در طی ۱۲ماه، بیماران از نظر میزان کاهش علایم و بهبود عملکرد با پرسشنامه لوین مقایسه شدند. یافته‌ها: بین علایم دو گروه جراحی و اسپلینت در زمان شروع درمان تفاوتی وجود نداشت در ماه‌های اول و سوم میانگین میزان علایم در گروه اسپلینت به‌طور معنی‌داری کمتر بود درحالی که از ماه ششم به بعد میزان علایم در گروه جراحی به‌طور معنی‌داری کمتر بود. از نظر میزان عملکرد براساس نمره مقیاس عملکرد ( Function Scale Score ) بین بیماران دو گروه الگوی مشابهی وجود داشت و عملکرد بیماران در ماه‌های اول و سوم در گروه اسپلینت و در ماه‌های ششم و دوازدهم در گروه جراحی بهتر و این تفاوت از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۰۰۱/۰= p < /i>). نتیجه‌گیری: اگرچه نتایج درمان در گروه اسپلینت در دو ماه اول بهتر بود اما روش جراحی در طی ۶ تا ۱۲ ماه نتایج بهتری در درمان این اختلال ایجاد می‌کند.
احسان شکوری؛ محمدحسین صادقی؛ حمید سلیمانی مهر
چکیده
پیش‌زمینه: روش بی‌حرکت‌سازی داخلی قطعات شکسته شده استخوان مبتنی بر دریل کردن موضع شکستگی و ثابت کردن آن به‌وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ می‌شوند. در حین فرآیند دریل کردن استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتی‌گراد فراتر رود و آسیب جبران‌ناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. این تحقیق به منظور یافتن ...
بیشتر
پیش‌زمینه: روش بی‌حرکت‌سازی داخلی قطعات شکسته شده استخوان مبتنی بر دریل کردن موضع شکستگی و ثابت کردن آن به‌وسیله تجهیزاتی است که به استخوان پیچ می‌شوند. در حین فرآیند دریل کردن استخوان، این امکان وجود دارد که دما از محدوده مجاز 47 درجه سانتی‌گراد فراتر رود و آسیب جبران‌ناپذیر نکروز حرارتی بر جای گذارد. این تحقیق به منظور یافتن مناسب‌ترین شرایط دریل‌کردن به لحاظ ایجاد حداقل آسیب گرمایی انجام پذیرفت. مواد و روش‌ها: دو روش دریل‌کردن معمولی و دریل‌کردن با سرعت بالا بر روی استخوان ران گاو انجام شد و میزان ازدیاد دما در موضع دریل کردن و نیروی محوری ماشین‌کاری ثبت گردید. یافته‌ها: نتایج نشان دادند در تمامی حالات میزان گرمای تولید شده فراتر از حد مجاز بود و نکروز حرارتی اجتناب‌ناپذیر خواهد بود. از سوی دیگر، در محدوده‌های بالای سرعت چرخشی مته (در محدوده rpm ۷۰۰۰-۶۰۰۰) کاهش شایان توجه نیروی محوری و به‌طور همزمان افزایش میزان تخلیه حرارت تولیدی به‌خارج به‌وسیله براده‌ها و در نهایت کاهش دمای موضع دریل‌کردن تا نزدیکی حد مجاز بود. اما با افزایش بیشتر سرعت چرخشی مته، به‌علت عدم تغییر مقدار نیروی محوری و نیز افزایش اصطکاک بدنه مته و براده‌ها با جدار سوراخ، میزان ازدیاد دما روند صعودی پیدا کرد. نتیجه‌گیری: دریل کردن استخوان در محدوده سرعت‌های چرخشی rpm ۷۰۰۰-۶۰۰۰، میزان ازدیاد دما و نکروز گرمایی را در مقایسه با دریل کردن معمولی کاهش می‌دهد.
فردین میرزاطلوعی؛ فیروز محمدی
چکیده
پنی‌سیلین یکی از پرمصرف‌ترین داروهای روز دنیا است. این دارو می‌بایستی داخل عضله و یا ورید تزریق گردد. در این گزارش یک کودک سه ساله معرفی می‌شود که تزریق داخل عضلانی دارو منجر به گانگرن و قطع انگشتان پا شده است.
بیشتر
پنی‌سیلین یکی از پرمصرف‌ترین داروهای روز دنیا است. این دارو می‌بایستی داخل عضله و یا ورید تزریق گردد. در این گزارش یک کودک سه ساله معرفی می‌شود که تزریق داخل عضلانی دارو منجر به گانگرن و قطع انگشتان پا شده است.
