شهین نارویی؛ امیررضا صادقی فر؛ عالیا آیت اللهی موسوی؛ علیرضا سعید
چکیده
پیشزمینه: تشخیص سندروم کانال مچی با معاینات بالینی و تایید تشخیص با یافتههای الکترودیاگنوستیک انجام میشود. سونوگرافی نیز یک روش غیرتهاجمی برای تشخیص این بیماری میباشد. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط سونوگرافی و مطالعات الکترودیاگنوز در تشخیص این سندروم بود. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر ۷۶ دست کاندید عمل جراحی سندروم ...
بیشتر
پیشزمینه: تشخیص سندروم کانال مچی با معاینات بالینی و تایید تشخیص با یافتههای الکترودیاگنوستیک انجام میشود. سونوگرافی نیز یک روش غیرتهاجمی برای تشخیص این بیماری میباشد. هدف از این تحقیق بررسی ارتباط سونوگرافی و مطالعات الکترودیاگنوز در تشخیص این سندروم بود. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر ۷۶ دست کاندید عمل جراحی سندروم کانال مچی ایدیوپاتیک (گروه مطالعه) و ۸۰ دست سالم (گروه شاهد) در یک مرکز درمانی کرمان مقایسه شدند. سطح مقطع عصب با سونوگرافی مدیان تعیین و تستهای الکترودیاگنوستیک و نمره «داش» (DASH) در گروه مطالعه قبل از عمل و 6 ماه پس از عمل انجام شد. در گروه شاهد نیز مقطع عصب با سونوگرافی تعیین گردید. ارتباط یافتههای سونوگرافی با تستهای الکترودیاگنوز و نمره «داش» در بیماران بررسی و با گروه شاهد مقایسه شدند. یافتهها: بین اندازه عصب مدیان در سونوگرافی در دو گروه (۰۰۰۱/۰=p)؛ و بین نمره «داش» در گروه بیمار قبل از جراحی و آخرین پیگیری (۰۰۱/۰=p) تفاوت معنیدار وجود داشت. سونوگرافی در تشخیص سندروم کانال مچی ۹۵% حساسیت داشت و ۹۳% اختصاصی بود. بین یافتههای سونوگرافی و شدت بیماری در مطالعات الکترودیاگنوستیک همبستگی ضعیف وجود داشت (۰۱/۰=p و ۳۸/۰=r). بین سطح مقطع عصب و یا شدت بیماری در مطالعات الکترودیاگنوز با نمره «داش» قبل و بعد از عمل ارتباط معنیدار مشاهده نشد (۰۵/۰≤p ). نتیجهگیری: سونوگرافی وسیله تشخیصی مناسب در سندروم کانال مچی میباشد، ولی بین میزان سطح مقطع عصب و یافتههای الکترودیاگنوز با نمره عملکرد رابطه وجود ندارد. در این مورد که آیا سونوگرافی میتواند جایگزین مطالعات الکترودیاگنوز باشد، تحقیقات بیشتری لازم است.
کامران مظفریان؛ محمدجواد فراهانی
چکیده
پیشزمینه: اگاهی نسبت به سندرومهای فشاری سمت اولنار کم است و معمولا نادیده گرفته میشوند. طول زائده و واریانس اولنا در بروز این سندرومها بیتاثیر نیست. باتوجه به اینکه اطلاعات مرتبط با این عوامل در جمعیت ایران کم است؛ این مطالعه به منظور سنجش طول زائده اولنا و واریانس اولنا در بالغین سالم انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: اگاهی نسبت به سندرومهای فشاری سمت اولنار کم است و معمولا نادیده گرفته میشوند. طول زائده و واریانس اولنا در بروز این سندرومها بیتاثیر نیست. باتوجه به اینکه اطلاعات مرتبط با این عوامل در جمعیت ایران کم است؛ این مطالعه به منظور سنجش طول زائده اولنا و واریانس اولنا در بالغین سالم انجام شد. مواد و روشها: در این مطالعه آیندهنگر طول زائده و واریانس اولنا در نمای رخ مچ دست ۱۴۰ مراجعه کننده (۱۰۰مرد و ۴۰ زن) با میانگین سنی ۳۳سال (۴۵-۱۸ سال) در یک مرکز درمانی شیراز بررسی شدند. به منظور اندازهگیری طول نسبی زائده اولنا از اندکس نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت (styloid-capitate ratio) ، و برای ارزیابی پتانسیل ایجاد تاثیر فشاری از اندکس زائده استیلوئید اولنار (Ulnar styloid process index) استفاده شد. داوطلبین از نظر فشرده شدن انتهای مچ توسط زائده اولنا با دو تست فشاری معاینه شدند. یافتهها: میانگین طول زائده اولنا ۴۵/۱±۳۸/۵، میانگین نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت ۰۶/۰±۲۴/۰، میانگین اندکس زائده استیلوئید اولنا ۱۱/۰±۳۴/۰ بود. میانگین طول زائده اولنا در ۷۱/۴۰% کلیشهها و اندکس زائده استیلوئید اولنا در ۴۲/۵۶% بیش از میانگین بودند. واریانس اولنا در ۳/۱۹% خنثی (۲۳% مرد، ۱۰% زن)، ۱/۱۲% مثبت (۱۱% مرد، ۱۵% زن) و ۶/۶۸% منفی (۶۶% مرد، ۷۵% زن) بود. نتیجهگیری: به نظر میرسد اندازه طول زائده بلند اولنا با داشتن نسبت زائده اولنا به استخوان کاپیتیت بیشتر از ۰۶/۰± ۲۴/۰ یا بیش از ۶ میلیمتر، میتواند عامل مهم درد سمت اولنار در جمعیت ما باشد.
رضا شهریار کامرانی؛ سیدحسین شفیعی؛ لیدا شفیعیان
چکیده
پیشزمینه: انکندروم شایعترین تومور خوشخیم استخوانی دست است که با تظاهرات متفاوتی مانند تورم، درد، بدشکلی و شکستگی ظاهر میشود. درمانهای جراحی متفاوتی برای این تومور گزارش شده که به منظور جلوگیری از شکستگی و پیشرفت بدشکلی بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج درمان بیماران انکندروم با روش کورتاژ به تنهایی بود. مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: انکندروم شایعترین تومور خوشخیم استخوانی دست است که با تظاهرات متفاوتی مانند تورم، درد، بدشکلی و شکستگی ظاهر میشود. درمانهای جراحی متفاوتی برای این تومور گزارش شده که به منظور جلوگیری از شکستگی و پیشرفت بدشکلی بوده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج درمان بیماران انکندروم با روش کورتاژ به تنهایی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۱۷ بیمار با میانگین سنی ۳۲سال که طی ۶ سال با تشخیص انکندروم دست در یک مرکز درمانی تهران جراحی شدند، مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی بیماران با روش خارج کردن تومور بدون پرکردن حفره حاصل درمان شدند. بیماران از نظر دامنه حرکت، قدرت مچ دست و طبقهبندی پرتونگاری «توردی» (Tordai) بررسی شدند. یافتهها: در پیگیری 2/15 ماهه (۸۸-۱۲ ماه) در هیچ موردی عود تومور دیده نشد و تمامی بیماران دامنه حرکت انگشت قبل از عمل را بدست آوردند. نتیجهگیری: جراحی انکندروم دست با کورتاژ تنها و بدون پرکردن حفره حاصل، نتایج رضایتبخشی از نظر احتمال عود و قدرت حرکت انگشتان بدست خواهد آورد.
امیر سالاری؛ صادق صابری؛ رامین اسپندار؛ محمود معتمدی
چکیده
پیشزمینه: هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج شکستگی کالکانئوس به روش جااندازی باز با تثبیت داخلی و توصیف عوارض و مشکلات پس از جراحی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه شبه تجربی، 20 بیمار با میانگین سنی 5/35 سال (69-15 سال) با شکستگی داخل مفصلی کالکانئوس درجه دو و سه طی 5 سال در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی با روش جااندازی باز با تثبیت ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج شکستگی کالکانئوس به روش جااندازی باز با تثبیت داخلی و توصیف عوارض و مشکلات پس از جراحی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه شبه تجربی، 20 بیمار با میانگین سنی 5/35 سال (69-15 سال) با شکستگی داخل مفصلی کالکانئوس درجه دو و سه طی 5 سال در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی با روش جااندازی باز با تثبیت داخلی قرار گرفتند. مشخصات بیماران و زوایای «بوهلر» و «گیسان» قبل و بعد از عمل اندازهگیری و با روشهای آماری مقایسه شدند. یافتهها: بین زوایای «بوهلر» و «گیسان» قبل و بعد از جراحی تفاوت معنیداری وجود داشت (000/0p=) و جراحی باز همراه با تثبیت داخلی به میزان زیادی بر اصلاح این زوایا تاثیر گذاشت. بررسی بیماران با «سیستم امتیازدهی انجمن پا و مچ پای امریکا» (AOFAS) و «مقیاس عملکرد پا» (FFI) در یک پیگیری 6-4 ماهه نشان داد 80% بیماران نتایج عالی و خوب و20% نتیجه متوسط کسب کردند. بهطورکلی 7 بیمار دچار عوارض پس از جراحی شدند که با موفقیت کنترل شد. نتیجهگیری: نتایج درمان شکستگی کالکانئوس با استفاده از جراحی جااندازی باز با تثبیت داخلی، اثر مثبت داشت و با مطالعات قبلی همسو بود.
علیرضا رحیمنیا؛ پیمان میرشاهولد؛ دکترحسین سلیمانلو
چکیده
پیشزمینه: تاکنون روشهای مختلفی برای اصلاح اختلاف طول اندام معرفی شده است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج افزایش طول فمور با استفاده همزمان از میله داخل کانال استخوان و ثابت کننده خارجی بود. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی آیندهنگر، ۱۲ بیمار دچار اختلاف طول فمور بهدلیل شکستگی ...
بیشتر
پیشزمینه: تاکنون روشهای مختلفی برای اصلاح اختلاف طول اندام معرفی شده است که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند. هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج افزایش طول فمور با استفاده همزمان از میله داخل کانال استخوان و ثابت کننده خارجی بود. مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی آیندهنگر، ۱۲ بیمار دچار اختلاف طول فمور بهدلیل شکستگی قبلی شرکت داده شدند. ابتدا میله داخل کانال و پس از استئوتومی فمور، ثابت کننده خارجی جاگذاری شد. پس از رسیدن به طول موردنظر، ثابت کننده خارجی خارج گردید و پیچها یا میله داخل کانال انتهایی جاگذاری شدند. در پیگیری 2 ساله، میزان افزایش طول و میزان بروز عوارض بررسی گردید. یافتهها: میانگین افزایش طول استخوان ۲/۴ سانتیمتر (۶-۳ سانتیمتر) بود. هشت بیمار دچار عفونت سطحی محل پین و یک بیمار دچار استئومیلیت شدند. موردی از جوشنخوردگی، تاخیر در جوشخوردن، بدجوشخوردن و شکستگی دیده نشد. بین افزایش مدت استفاده از ثابت کننده خارجی و بروز عفونت سطحی محل پین همبستگی معنادار وجود داشت (۸۲۱/۰=r، ۰/۰۰۱=p). نتیجهگیری: استفاده همزمان از میله داخل کانال و ثابت کننده خارجی برای افزایش طول استخوان فمور باعث کوتاهتر شدن مدت استفاده از ثابت کننده خارجی و در نتیجه افزایش پذیرش و راحتی بیمار و کاهش میزان عوارضی مانند شکستگی و انحراف محوری میگردد.
محسن مردانی کیوی؛ محمود کریمی مبارکه؛ کامران اسدی؛ کیوان هاشمی مطلق؛ خشایار صاحب اختیاری
چکیده
پیشزمینه: سیستمهای غیرسیمانی در تعویض مفصل ران جایگزین مناسب شیوههای سیمانی در بیماران جوانتر میباشد، اما در مورد مسنترها اختلافنظر وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج عملکرد و عوارض دو شیوه سیمانی و غیرسیمانی در سالمندان بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، بیماران سنین بالای 65 سال که طی سه سال بهعلت ...
بیشتر
پیشزمینه: سیستمهای غیرسیمانی در تعویض مفصل ران جایگزین مناسب شیوههای سیمانی در بیماران جوانتر میباشد، اما در مورد مسنترها اختلافنظر وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج عملکرد و عوارض دو شیوه سیمانی و غیرسیمانی در سالمندان بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، بیماران سنین بالای 65 سال که طی سه سال بهعلت شکستگی گردن فمور یا استئوآرتریت مفصل ران جهت تعویض کامل مفصل در سه مرکز درمانی بستری شده بودند، بررسی شدند. برای سنجش پیامد عملکرد از «نمره لگن هریس» استفاده شد. بیماران از نظر بروز عوارض زودرس (ترومبوفلبیت اندام تحتانی، دررفتگی، هماتوم وعفونت) و دیررس (شل شدگی آسپتیک، دررفتگی، و عمل مجدد) ارزیابی شدند.
یافتهها: از 209 بیمار واجد شرایط 96 بیمار (9/45%) به روش سیمانی و 113 بیمار (54%) به روش غیرسیمانی جراحی شدند. مدت زمان پیگیری 5 سال و 2 ماه (82-51 ماه) بود. در مجموع 8 بیمار (8/3%) عوارض زودرس داشتند که 5 بیمار در گروه سیمانی و 3 بیمار در غیرسیمانی بودند. در 2 مورد عارضه دیررس (شل شدگی در گروه سیمانی و دررفتگی برای غیرسیمانی) مشاهده شد. در پیگیری نهایی «نمره لگن هریس» در گروه سیمانی و غیرسیمانی به ترتیب 71/41±01/84 و 02/5±85 بود (05/0≤p).
نتیجهگیری: در بیماران سنین بالای 65 سال، تعویض مفصل ران غیرسیمانی میتواند نتایج عملکردی رضایتبخش در حد روش تعویض مفصل سیمانی داشته باشد.
محسن مردانی کیوی؛ سید مرتضی کاظمی؛ کیوان هاشمی مطلق؛ خشایار صاحب اختیاری
چکیده
تومور براون یک ضایعه استئولیتیک ناشی از افزایش تولید هورمون پاراتیروئید میباشد. در این گزارش به توصیف یک مرد 20 ساله با علایم ضعف بسیار شدید عضلانی و شکستگیهای شانه و مفصل ران میپردازیم که تومور براون متعدد در بیشتر استخوانهای وی مشاهده شد.
بیشتر
تومور براون یک ضایعه استئولیتیک ناشی از افزایش تولید هورمون پاراتیروئید میباشد. در این گزارش به توصیف یک مرد 20 ساله با علایم ضعف بسیار شدید عضلانی و شکستگیهای شانه و مفصل ران میپردازیم که تومور براون متعدد در بیشتر استخوانهای وی مشاهده شد.
علیرضا سعید؛ فاطمه عرب نژاد؛ عالیا آیتاللهی موسوی
چکیده
تورنیکه وسیلهای است که به کمک آن جلوی ورود و خروج خون به اندام گرفته میشود. استفاده از آن در اعمال جراحی به سال ۲۰۰ قبل از میلاد، یعنی امپراطوری رومیها برمیگردد. این روش در آن زمان مخصوصاً در قطع اندام مورد توجه قرار گرفته بود. انواع تورنیکه در طول تاریخ مورد استفاده جراحان قرار گرفتهاند و مرتباً تغییراتی در طراحی آن داده شده ...
بیشتر
تورنیکه وسیلهای است که به کمک آن جلوی ورود و خروج خون به اندام گرفته میشود. استفاده از آن در اعمال جراحی به سال ۲۰۰ قبل از میلاد، یعنی امپراطوری رومیها برمیگردد. این روش در آن زمان مخصوصاً در قطع اندام مورد توجه قرار گرفته بود. انواع تورنیکه در طول تاریخ مورد استفاده جراحان قرار گرفتهاند و مرتباً تغییراتی در طراحی آن داده شده است. حتی اگر امروزه استفاده از تورنیکه در جراحیهای ارتوپدی، عروق و پلاستیک متداول نباشد، میتوان آن را امری بسیار شایع دانست و این امر کمک بسیار زیادی به جراحان کرده است . تورنیکه بدون عوارض و خطر نیست و جراح بایستی از این عوارض و روش استفاده از آن آگاهی کامل داشته باشد. در این مقاله به تورنیکه بادی، موارد استفاده و عوارض آن پرداخته شد.