منصور بابائی؛ قادر غنی زاده؛ محمدرضا نقیئی؛ گیتی ترکمان؛ محمود مفید؛ مهدی هدایتی؛ پیمان درویشی؛ یوسف ابراهیم پور
چکیده
پیشزمینه: تغذیه کافی و مناسب نقش مهمی در قدرت و سلامت استخوانها دارند. در کنار اجزای اصلی معدنی استخوان نظیر کلسیم، فسفر و ویتامین «د»، سایر مواد مغذی مثل بورون و فلوراید نیز تأثیرگذار هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر مواد مطرح بر خواص مکانیکی بافتهای استخوانی و هورمونهای متابولیکی استخوان در موش صحرایی بود. مواد و ...
بیشتر
پیشزمینه: تغذیه کافی و مناسب نقش مهمی در قدرت و سلامت استخوانها دارند. در کنار اجزای اصلی معدنی استخوان نظیر کلسیم، فسفر و ویتامین «د»، سایر مواد مغذی مثل بورون و فلوراید نیز تأثیرگذار هستند. هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی تأثیر مواد مطرح بر خواص مکانیکی بافتهای استخوانی و هورمونهای متابولیکی استخوان در موش صحرایی بود. مواد و روشها: در این مطالعه 34 موش نر ویستار به 5 گروه: «کنترل» (گروه 1: 8 موش) «فلوراید» (گروه 2: 7 موش)، «فلوراید، بورون» (گروه 3: 7 موش) ، «فلوراید، کلسیم، ویتامین د» (گروه 4: 5 موش)، و «فلوراید، بورون، کلسیم، ویتامین د» (گروه 5: 7 موش) تقسیم شدند. بورون به مقدار 23/1 میلیگرم، کلسیم و ویتامین «د» 210 میلیگرم 55 واحد و فلوراید 7/0 میلیگرم به ازای هر موش روزانه به مدت 8 هفته به آب آشامیدنی اضافه شد. سپس نمونههای استخوانی و خون بطنی جمعآوری شد. تغییر در خواص مکانیکی فمور و مهره پنجم کمر بررسی گردید. یافتهها: نتایج نشان داد ترکیب فلوراید و بورون مناسبترین تاثیر را بر خواص مکانیکی و هورمونهای مرتبط با متابولیسم استخوان داشت. تجویز فلوراید و بورون آثار مثبت بیشتری بهویژه بر روی سفتی و استحکام استخوان حتی در مقایسه با مصرف کلسیم و ویتامین «د» بهجای گذاشت. نتیجهگیری: در درمان مشکلات تراکم استخوان در انسان، استفاده همزمان از فلوراید و بورون میتواند نقش داشته باشد و مطالعات حیوانی بیشتری را برای تعین نقش درمانی و عوارض آنها طلب میکند.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ سهراب کیهانی؛ هادی صفائی
چکیده
پیشزمینه: استئوتومی پروگزیمال تیبیا عمل مناسب برای جلوگیری از پیشرفت آرتروز کمپارتمان داخلی زانو است. روش جراحی معمول برداشتن قسمتی از استخوان تیبیا بهصورت گوه بسته است. هدف این تحقیق بررسی نتایج کوتاهمدت استئوتومی گوهباز پروگزیمال تیبیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع بررسی متوالی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوتومی پروگزیمال تیبیا عمل مناسب برای جلوگیری از پیشرفت آرتروز کمپارتمان داخلی زانو است. روش جراحی معمول برداشتن قسمتی از استخوان تیبیا بهصورت گوه بسته است. هدف این تحقیق بررسی نتایج کوتاهمدت استئوتومی گوهباز پروگزیمال تیبیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع بررسی متوالی موردها ۶۰ بیمار (۶۷ زانو، ۲۷ مرد، ۳۳ زن) در یک مرکز درمانی کرمان تحت استئوتومی گوه باز پروگزیمال تیبیا با پلاک «تی باترس» و گوه فلزی قرار گرفتند. بررسی پرتونگاری با اندازهگیری محورهای آناتومیکال و مکانیکال، ارتفاع پاتلا با شاخص «اینسال- سالواتی»، شیب پشتی پلاتوی تیبیا و بررسی بالینی با برگه «نمرهگذاری زانو» انجام گرفت. یافتهها: میانگین زاویه آناتومیک تیبیوفمورال از ۸/۶- به ۳۲/۴+ درجه رسید. ۲۶(۳/۴۳%) بیمار به گرافت استخوانی نیاز داشتند. میانگین اندازه گوه ۰۷/۱۱ (۱۵-۸) میلیمتر بود. میانگین شاخص «نمرهگذاری زانو» از ۵/۷۵ به ۷۳/۹۸؛ میانگین زاویه شیب پشتی تیبیا از ۹۵/۱±۰۵/۸ به ۵۴/۱±۶۸/۸ درجه؛ و میانگین ارتفاع پاتلا از ۰۶/۱به ۹۷/۰رسید. پنج مورد شکستگی،۳ مورد ورود پیچ به داخل زانو،1 مورد ورود پیچ به داخل مفصل تیبیوفیبولار، ۱ مورد اصلاح ناکافی و ۲ مورد عفونت محل جراحی داشتند. مواردی از آسیب عصب پرونئال، جوشنخوردگی، اصلاح بیش از حد، شکستگی پلاک و عارضه محل دهنده گرافت استخوانی و ترومبوز ورید عمقی مشاهده نشد. نتیجهگیری: در روش استئوتومی گوه باز پروگزیمال تیبیا با پلاکگذاری میزان استفاده از گرافت کمتر بود، بهبود قابل توجهی در شاخص «نمرهگذاری زانو» مشاهده شد و ساده و ایمن بود.
محمد قره داغی؛ علیرضا هوتکانی؛ علی مرادی؛ تامارا تمامگر
چکیده
پیشزمینه: تشخیص نهایی هر تومور وابسته به بیوپسی و جواب آسیبشناسی میباشد. بیوپسی در تومورهای عضلانی اسکلتی میتواند به روش مرکزی با سوزن بزرگ یا باز انجام شود. در بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ آسیب بافتی بسیار اندک و مشکلات جراحی بعدی و هزینه کمتر است؛ ولی مشکل این روش نمونه بافتی اندک است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بیوپسی سوزنی ...
بیشتر
پیشزمینه: تشخیص نهایی هر تومور وابسته به بیوپسی و جواب آسیبشناسی میباشد. بیوپسی در تومورهای عضلانی اسکلتی میتواند به روش مرکزی با سوزن بزرگ یا باز انجام شود. در بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ آسیب بافتی بسیار اندک و مشکلات جراحی بعدی و هزینه کمتر است؛ ولی مشکل این روش نمونه بافتی اندک است. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج بیوپسی سوزنی در تومورهای استخوانی با بیوپسی باز بود. مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر 57 بیمار مشکوک به تومور استخوانی که طی دو سال به به دو مرکز درمانی مشهد مراجعه نمودند تحت بیوپسی باز قرار گرفتند. در همان جلسه قبل از شروع عمل جراحی، بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ نیز انجام و گزارش بیوپسی باز با بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ مقایسه شدند. همچنین گزارش آسیبشناسی دو روش بیوپسی پس از جراحی با یکدیگر مقایسه گردید. یافتهها: دقت تشخیصی بیوپسی سوزنی برای تومورهای استخوانی 2/77%، برای تومورهای خوشخیم 2/69%، برای تومورهای بدخیم اولیه 7/82%، برای ضایعات خوشخیم شبه تومور 50% و برای تومورهای ثانویه (متاستاتیک) 100% بدست آمد. دقت تشخیصی بیوپسی باز در تمامی موارد تومورهای استخوانی 100% ارزیابی شد. نتیجهگیری: بیوپسی مرکزی با سوزن بزرگ یک روش دقیق و با هزینه کم در تشخیص تومورهای استخوانی میباشد، اما احتمال خطا در تشخیص نوع تومور در این روش وجود دارد.
علیرضا منافی راثی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ امیرحسین فلاحی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
۹۵پیشزمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که بهصورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان میشوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگهای عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار ...
بیشتر
۹۵پیشزمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که بهصورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان میشوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگهای عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار دچار پیچخوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچگیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای ۷ تا ۱۴ پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازهگیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از µg/ml ۰/۲ بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگهای عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگهای عمقی بررسی گردید. یافتهها: از ۹۵ بیمار، ۴۶ نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگهای عمقی بودند. در ۲۱ بیمار (۱/۲۲%) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در ۳بیمار ترمبوز رگهای عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (≥۳) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (۰۱/۰=p). نتیجهگیری: ترمبوز رگهای عمقی عارضه شایع بهدنبال گچگیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمیباشد.
سیدعبدالحسین مهدینسب؛ ناصر صرافان؛ رضا اعرابیان
چکیده
پیشزمینه: شکستگی استخوان ران از شایعترین شکستگیها بهدنبال ضربه میباشد و میتواند منجر به عوارض طولانیمدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگیهای تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی استخوان ران از شایعترین شکستگیها بهدنبال ضربه میباشد و میتواند منجر به عوارض طولانیمدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگیهای تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاکگذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 1/31 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.
یافتهها: میانگین زمان جوشخوردگی در گروه میلهگذاری 8/19 هفته و در گروه پلاک 6/21 هفته بود. در گروه میلهگذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوشنخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاکگذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میلهگذاری و 45 بیمار در گروه پلاکگذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایعترین شکایت در گروه میلهگذاری، لنگش در 35 بیمار (4/57%) بود.
نتیجهگیری: باتوجه به عوارض بالای پلاکگذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میلهگذاری بسته مقدور نمیباشد جهت تثبیت شکستگیهای تنه استخوان ران میلهگذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاکگذاری ارجح میباشد.
محمدتقی پیوندی؛ امیررضا کچوئی؛ اقبال صدری محولاتی؛ سیدهزهرا مصطفویان؛ محمدحسین ابراهیمزاده؛ امین رازی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی دیستال رادیوس از شایعترین شکستگیهای استخوانهای بلند است که در سنین مختلف دیده میشود و علیرغم روشهای درمانی متعدد، چالشها و اختلافنظرهای زیادی در درمان آن وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان جااندازی بسته با گچ کوتاه و گچ بلند ساعد در نوع A2 شکستگی دیستال رادیوس بود. مواد و روشها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی دیستال رادیوس از شایعترین شکستگیهای استخوانهای بلند است که در سنین مختلف دیده میشود و علیرغم روشهای درمانی متعدد، چالشها و اختلافنظرهای زیادی در درمان آن وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان جااندازی بسته با گچ کوتاه و گچ بلند ساعد در نوع A2 شکستگی دیستال رادیوس بود. مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، نتایج درمان 50 مورد جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد با 50 مورد جااندازی بسته با گچ بلند ساعد در شکستگی با ثبات و خارج مفصلی انتهای رادیوس در طی یک سال در سه مرکز آموزشی مشهد مقایسه شدند. پس از جااندازی، پرتونگاری کنترل انجام شد. گچ بلند در هفته 4 کوتاه گردید و هردو نوع گچ در هفته 6 باز شدند. بیماران از نظر دامنه حرکات ساعد، آرنج، وضعیت جوشخوردگی، عوارض شکستگی، رضایت از نوع گچ و پایداری مفصل رادیو اولنار تحتانی در هفتههای 6 و 18 بررسی شدند. یافتهها: شدت شکستگی در هر دو گروه مشابه بود. هیچ مورد جوشنخوردگی, بدجوشخوردگی غیرقابل قبول، آتروفی سودک، سندرم کمپارتمان و کارپال تونل دیده نشد. رضایتمندی در گچ کوتاه وجود داشت و بیماران گچ بلند تمایل به کوتاه کردن گچ داشتند. حرکات ساعد و آرنج در بیماران با گچ کوتاه بهتر بود. نتیجهگیری: جااندازی با گچ کوتاه ساعد به اندازه گچ بلند مؤثر و عوارض آن کمتر است، از سوی بیماران بهتر تحمل میشود و نتایج آن در کوتاهمدت ارجح میباشد. بنابراین استفاده از جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد در موارد شکستگی پایدار پیشنهاد میگردد.
امیررضا فرهود؛ رضا یوسفیان؛ سروش بغدادی؛ تقی بغدادی
چکیده
کندرودیسپلازی پانکتاتا که با کلسیفیکاسیون منقوط اپیفیز طی سال اول تولد و تأخیر در استخوانی شدن آن به همراه اختلالاتی مانند کاتاراکت و کوتاهی اندامها مشخص میگردد، میتواند با دررفتگی مفصل ران یا کوکسا وارا همراه باشد. در این گزارش یک مورد از این نوع دیسپلازی اسکلتی نادر مطرح میگردد که بهعلت تشخیص دررفتگی مفصل ران دو طرف بهمدت ...
بیشتر
کندرودیسپلازی پانکتاتا که با کلسیفیکاسیون منقوط اپیفیز طی سال اول تولد و تأخیر در استخوانی شدن آن به همراه اختلالاتی مانند کاتاراکت و کوتاهی اندامها مشخص میگردد، میتواند با دررفتگی مفصل ران یا کوکسا وارا همراه باشد. در این گزارش یک مورد از این نوع دیسپلازی اسکلتی نادر مطرح میگردد که بهعلت تشخیص دررفتگی مفصل ران دو طرف بهمدت طولانی با پاولیک هارنس درمان شد. استفاده از سونوگرافی و امآرآی قبل از انجام عمل جراحی برای جااندازی باز، موقعیت صحیح سر غضروفی هر دو فمور در استابولوم و وجود کوکسا وارای واضح دو طرفه را نشان داد.