نویسندگان

• سید مرتضی کاظمی
• سید محمد سید محمد قریشی
• مهدی بهاری مهربانی
• فرشاد صفدری

دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی

چکیده

پیش‌زمینه: «اوریب بودن» سطح مفصلی یکی از مشکلات نسبتا شایع به دنبال استئوتومی بالای تیبیا است که شاید بتوان با استئوتومی در دو سطح آن را حل کرد. ‌در این مطالعه راستای انتهای فمور و ابتدای تیبیا پیش از انجام استئوتومی بالای تیبیا در بیماران دچار واروس زانو و افراد نرمال با هم مقایسه خواهند شد.

مواد و روش‌: در این مطالعه موردـ شاهدی، ۷۵ بیمار دچار واروس اولیه زانو (گروه مطالعه) و ۷۵ فرد نرمال (گروه شاهد) بررسی شدند. «زاویه بین سطح مفصلی پایین و محور مکانیکی فمور»، «زاویه بین سطح مفصلی بالا و محور مکانیکی تیبیا» و «زاویه انحراف مفصل» بین دو گروه مقایسه شدند. در نهایت درصد بیماران دچار واروس بیش از ۳ درجه هم در پایین فمور و هم در بالای تیبیا تعیین گردید.

یافته‌ها: در گروه واروس زانو میانگین «زاویه بین سطح مفصلی پایین و محور مکانیکی فمور» و «زاویه بین سطح مفصلی بالا و محور مکانیکی تیبیا»   به‌‌طور معنی‌داری کمتر و «زاویه انحراف مفصلی زانو» به‌طور معنی‌داری بیش از گروه نرمال بود (۰.۰۵>p < /em>). در ۲۵.۳% از بیماران دچار واروس زانو، میزان واروس هم در پایین فمور و هم در بالای تیبیا بیش از ۳ درجه بود.

نتیجه‌گیری: راستای انتهای فمور و ابتدای تیبیا در افراد دچار واروس اولیه زانو با افراد نرمال متفاوت است. راستای ناهنجار انتهای فمور و ابتدای تیبیا  نیز یک یافته نسبتاً شایع در بیماران دچار واروس اولیه زانو و افراد نرمال است، اما این مقدار در مبتلایان واروس اولیه زانو بیشتر است. از آنجا که بسیاری از بیماران دچار واروس زانو ممکن است به استئوتومی در دو سطح نیاز داشته باشند، قبل از انجام استئوتومی بالای تیبیا باید به زوایای دیستال فمور نیز توجه نمود.

کلیدواژه‌ها

• واروس زانو
• زانو
• استئوتومی

عنوان مقاله [English]

The Comparison of Distal Femoral and Proximal Tibial Alignment in Normal with Genu Varum Cases

نویسندگان [English]

• Seyyed Morteza KazemiSeyyed Morteza Kazemi
• Seyyed Mohammad Qoreishi
• Mahdi Bahari Mehrabani
• Farshad Safdari

چکیده [English]

Background: It has been suggested that double-level osteotomy can prevent the occurrence of joint line obliquity, as one of the complications following high tibial osteotomy. In this study, we compared the preoperative distal femoral and proximal tibial obliquity in patients with primary genu varum with a group of normal subjects.

Methods: 75 patients with primary genu varum and 75 normal persons, contributed to a case-control study. The medial distal femoral mechanical angle (MDFMA), medial proximal tibial mechanical angle (MPTMA) and joint diversion angle (JDA) were measured and compared between the two groups. The percentage of patients with >3 degrees in both distal of femur and proximal of tibia were determined.

Results: The mean of MDFMA and MPTMA was significantly lower and the mean of JDA was significantly higher in genu varum group compared to normal group (p < /em>3 degrees.

Conclusions: The alignment of distal femur and proximal tibia is significantly different in patients with primary genu varum and normal controls. Abnormal alignment of joint line is a common finding in both primary genu varum and normal people but more commonly in the cases of genu varum. As double level osteotomy may be required in many patients with genu varum, it is important to investigate distal of femur alignment before high tibial osteotomy

کلیدواژه‌ها [English]

• Genu Varum
• knee
• Osteotomy