انجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Accuracy of MRI in Diagnosis of Rotator Cuff Tearارزیابی دقت امآرآی در پارگی روتاتور کاف12512912121310.22034/ijos.2020.121213FAحمیدرضا اصلانیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیحمید فرخیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیحامد واحدیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیمنوچهر غزالهدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیJournal Article20201226Background: Rotator cuff tear is one of the most prevalent shoulder disorders in middle aged and old people and MRI is gold standard paraclinic diagnostic test. This research is aimed at assessing the accuracy of MRI reports in rotator cuff tears.Methods: A cross-sectional study was done from May 2005 to February 2006 in two hospitals in Tehran. Fifty consecutive patients who had been investigated with MRI and then undergone shoulder arthroscopy were assessed. The reports on MRI findings of the shoulder were compared with the arthroscopic findings. The sensitivity, specificity, positive and negative predictive values of MRI in reference to the arthroscopic findings were studied.Results: MRI in these 27 men and 23 women showed 97.4% sensitivity, 45.4% specificity, 86.3% positive predictive value, 83.3% negative predictive value and 84% accuracy. The values for the same parameters were respectively 83.9%, 78.9%, 86.7%, 75% and 82% for complete and 50%, 76.2%, 28.6%, 88.9% and 70% for partial rotator cuff tears.Conclusions: The MRI reports for rotator cuff disease, in our center, are reliable for complete tears, but not for partial tears. پیشزمینه: پارگی روتاتور کاف یکی از بیماریهای شایع شانه بخصوص در افراد میانسال و مسن است و در حال حاضر امآرآی معیار طلایی در تشخیص این ضایعه میباشد. در این بررسی دقت گزارش امآرآی در تشخیص پارگی روتاتور کاف بررسی شد.مواد و روشها: این مطالعه از نوع تحلیلی و بهصورت مقطعی از اردیبهشت ۱۳۸۴ تا بهمن ۱۳۸۵ در دو بیمارستان شهر تهران انجام شد. ۵۰ بیمار (۲۷ مرد و ۲۳ زن) با تشخیص پارگی روتاتورکاف و همراه داشتن گزارش امآرآی تحت آرتروسکوپی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۵۱/۲۶ سال (۸۷-۲۶ سال) بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی امآرآی با آرتروسکوپی بهعنوان تست استاندارد مقایسه و محاسبه گردید.یافتهها: در مجموع حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و دقت تشخیصی امآرآی ۹۷/۴% ، ۴۵/۴% ، ۸۶/۳%، ۸۳/۳% و ۸۴% بود. این مقادیر در پارگی روتاتور کاف کامل به ترتیب ۸۳/۹% ، ۷۸/۹% ، ۸۶/۷% ، ۷۵% و ۸۲% ؛ و در پارگی ناکامل روتاتور کاف ۵۰% ، ۷۶/۲%، ۲۸/۶% ، ۸۸/۹% و ۷۰% برآورد شدند.نتیجهگیری: اگر چه امآرآی در پارگی کامل روتاتور کاف قابل اطمینان است، ولی در تشخیص پارگی ناکامل هم از جهت وجود یا عدم وجود و هم از جهت نوع پارگی قابل اطمینان نمیباشد و بایستی با علایم بالینی بیماری مقایسه گردد.https://www.ijos.ir/article_121213_fde87bfbd6cd46696c1a5ed58f96bf43.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Primary Extensor Tendon Repair of the Handترمیم پارگی تاندونهای بازکننده انگشتان دست13013412121410.22034/ijos.2020.121214FAسید ابوالحسین مهدی نسبدانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهوازناصر صرافاندانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهوازJournal Article20201226Background: Extensor tendon lacerations are more common than flexor tendon injuries. The outcome of repair in these lesions depends on multiple factors including severity of initial trauma, other coexisting injuries, anatomic site of the laceration, experience of the surgeon, and also the post operative rehabilitation. The aim of this study is to evaluate the results of primary extensor tendon repair in different anatomic zones of the hand.Methods: During a period of 28 months, 32 patients with open extensor tendon lacerations -with no associated hand fracture- were repaired by modified Kessler technique using 4-0, non-absorbable suture in Ahwaz teaching hospitals from 2004 to 2006. The mean age of patients was 24.6 years (17-46 y).The patients were followed for a mean of 7 months, and were assessed using Miller’s rating system. Results: Seventy two extensor tendons in 32 patients were repaired. There was no re-rupture or infection. The most rupture was seen in zones 5 (36%) and 3 (34.7%) and the least in zones 1 (6.9%) and 4 (9.7%). The best results were obtained in zone 5, followed by zone 3) 88% and 84%(. The worst outcome was in repairs of zones 1, 2 and 4.Conclusions: The site of tendon rupture is a strong determinant of repair outcome .The ruptures in the complex extensor expansion or beneath the extensor retinaculum have the worst results of repair.پیشزمینه: پارگی تاندونهای بازکننده انگشتان دست از آسیبهای شایع نسج نرم در اندام فوقانی است. ترمیم این زخمها به عوامل متعددی شامل شدت ضربه اولیه، سایر ضایعات موجود، ناحیه پارگی، تجربه جراح و همچنین توانبخشی بعد از عمل بستگی دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج ترمیم اولیه پارگی تاندونهای باز کننده انگشتان در نواحی مختلف دست میباشد.مواد و روشها: مطالعه بهصورت آیندهنگر توصیفی در طی ۲۸ ماه (از ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵) در دو بیمارستان آموزشی اهواز انجام شد. ۳۲ بیمار با زخم باز و بریدگی تاندونهای بازکننده انگشتان و شست دست بستری و تحت درمان جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۲۴/۶سال (۴۶-۱۷سال) بود. ترمیم به روش بخیه تغییر یافته «کسلر» با دو گره نایلون ۴ صفر انجام شد. میانگین زمان پیگیری ۷ ماه بود. نتایج براساس سیستم امتیازدهی «میلر» ارزیابی شدند.یافتهها: در مجموع ۷۲ تاندون بازکننده در ۳۲ بیمار، تحت درمان و ترمیم جراحی قرار گرفتند. عفونت محل زخم یا پارگی مجدد در هیچ موردی مشاهده نشد.بیشترین محل پارگی در نواحی 5 و3 بهترتیب ۳۶% و ۳۴/۷% و کمترین محل آسیب در نواحی ۱ و ۴ به ترتیب ۶/۹% و ۹/۷% بود. در مجموع بهترین نتایج در پارگی نواحی ۵ و سپس ۳ (۸۸%-۸۴%) دیده شد. نتایج بد در پارگیهای نواحی ۱ و ۲ و ۴ بیشتر بود.نتیجهگیری: پارگی تاندونهای بازکننده انگشتان در سطح پشتی دست و ساعد در نواحی ۳ و ۵ نتایج بهتری نسبت به نواحی ۱ و ۲ و ۴ دارد و ترمیم با روش بخیه تغییر یافته کسلر، استحکام کافی در محل آسیب فراهم میکند.https://www.ijos.ir/article_121214_726bc0358ec7181e7f53d9a2b1b49c37.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Cast Immobilization after Pinning in Distal Radius Fracturesدوره بیحرکتی با گچ بهدنبال پینگذاری شکستگیهای انتهای رادیوس13514012121510.22034/ijos.2020.121215FAسید محمد جزایریدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیغلامحسین کاظمیاندانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیغلامحسین کاظمیاندانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیفریور عبداله زاده لاهیجیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیحمید حصارکی کیادانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیJournal Article20201226پیشزمینه: پینگذاری از طریق پوست روشی کمهزینه و با تهاجم کم برای درمان شکستگی انتهای رادیوس میباشد. طول مدت گچگیری پس از عمل مورد اختلافنظر است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات بیحرکتی، ۳ هفته با ۶ هفته گچگیری بهدنبال پینگذاری بود که از آغاز اردیبهشت ۱۳۸۴تا پایان شهریور ۱۳۸۵ در مرکز آموزشی، پزشکی و درمانی اختر انجام شد.مواد و روشها: در این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی مداخلهای تصادفی، نتایج سه و شش هفته بیحرکتی در دو گروه ۲۵ نفری مقایسه شد. پینها در هر دو گروه برای 6هفته نگاه داشته شدند. لیکن در نیمی از بیماران گچ پس از 3 هفته درآورده شد. بیماران در فواصل ۳، ۶ و ۱۲ ماه با سیستم «لیدستورم» بررسی شده و از نظر زمان بازگشت به شغل و عملکرد بررسی و مقایسه شدند. یافتهها: از مجموع ۵۰ بیمار (۳۳ مرد و ۱۷ زن)، در هیچیک از بیماران دو گروه جابهجایی در هفته ششم دیده نشد. در پایان ۳ ماه نتایج عالی یا خوب در گروه اول ۱۰ مورد (۴۰%) و در گروه دوم ۳ مورد (۱۲%)؛ در پایان ۶ ماه به ترتیب ۱۹مورد (۷۶%) و ۱۳ مورد (۵۲%)؛ و در پایان ۱۲ ماه به ترتیب ۲۳ (۹۲%) و ۲۱ (۸۴%) بود. در کل در پایان یک سال 88% بیماران عملکرد عالی یا خوب داشتند. میانگین زمان بازگشت به شغل در گروه اول 3 ماه و در گروه دوم ۳/۵ ماه بود. در هر دو گروه مردان سریعتربه کار قبلی خود بازگشتند.نتیجهگیری: کوتاه کردن دوره بیحرکتی در گچ موجب بهبود عملکرد در کوتاه مدت (سه و شش ماه) و بازگشت سریعتر به شغل میشود. در ضمن کاهش دوره بیحرکتی هیچگونه تأثیر منفی در حفظ جااندازی بعد از عمل نداشت. بنابراین به نظر میرسد بی حرکتی طولانیتر از 3 هفته حداقل برای موارد خارج مفصلی و موارد ساده داخل مفصلی ضرورت ندارد.https://www.ijos.ir/article_121215_dce7d8130664c3ca4c7d18efd7700254.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Titanium Miniplate Fixation for Metacarpal and Phalangeal Fracturesاستفاده از پلاک تیتانیوم در شکستگیهای متاکارپ و فالانکس14114512121610.22034/ijos.2020.121216FAمحمد دهقانیدانشگاه علوم پزشکی اصفهانJournal Article20201226Background: Fracture of metacarpal and phalangeal bones of hand are common sport and industrial injuries in the upper extremity. Mini-plate fixation is one of the techniques used in fixation of unstable kind of fractures in hand. We would like to report our experience with such fractures treated with titanium mini-platesMethods: In a clinical trial study, 29 patients with 48 unstable hand fractures (21 metacarpal, 27 phalanges) received titanium mini-plate fixation during 1999-2006. The mean age was 27 years (14-53). Twenty eight cases were periarticular and 20 shaft fractures. The cases were evaluated with an average follow-up of 17 months (6-52), and range of motion and function were assessed.Results: The results, based on total active motion, were considered excellent in 39 (³221 degrees), good in 8 (121-220 degrees) and poor in1case (پیشزمینه: شکستگی انگشتان شامل متاکارپ و فالانکسها از شکستگیهای شایع اندام فوقانی میباشد که در حوادث ورزشی و صنعتی ایجاد میشود. یکی از روشهای درمان شکستگیهای ناپایدار استفاده از پلاک میباشد و هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج استفاده از پلاکهای تیتانیومی در درمان این شکستگیها و عوارض آن بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۹ بیمار با ۴۸ شکستگی شامل ۲۱ شکستگی متاکارپ و ۲۷ شکستگی انگشت بین سالهای ۱۳۸۵-۱۳۷۸در یک مرکز درمانی اصفهان تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۲۷ سال (۵۳-۱۴) و تمام موارد ناپایدار بودند. ۲۸ مورد اطراف مفصلی و ۲۰ مورد تنه استخوان بودند. میانگین زمان پیگیری ۱۷ ماه (۵۲-۶ ماه) بود و دامنه حرکت و عملکرد انگشتان بررسی شدند.یافتهها: همه بیماران تا یک ماه بعد از جراحی، هر هفته و سپس هر دو هفته تا سه ماه و بعد از آن هر سهماه پیگیری شدند. نتایج براساس مجموع حرکات فعال انگشتان بررسی شد که در ۳۹ مورد عالی (۲۲۱ درجه)، ۸ مورد خوب (۲۲۰-۱۲۱ درجه) و یک مورد بد (https://www.ijos.ir/article_121216_134c23177ceb3580815d68b1e6520b63.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Unreamed Intramedullary Nailing in Open Femur Fracturesمیلهگذاری داخل کانال استخوان ران بدون تراشیدن در شکستگیهای باز14615112121710.22034/ijos.2020.121217FAمحمد تقی پیوندیدانشگاه علوم پزشکی مشهدمحمد بهره منددانشگاه علوم پزشکی مشهدابراهیم قیم حسنخانیدانشگاه علوم پزشکی مشهدسارا عامل فرزاددانشگاه علوم پزشکی مشهدJournal Article20201226Background: Treating open fracture of the femur is problematic. In this study the results of unreamed intramedullary (IM) nailing in this kind of fracture is reviewed.Methods: In a prospective study, 41 patients (40 males, 1 female) with open femur fractures were treated, using the above method, in two hospitals in Meshhad from 2004 to 2006. Fifteen cases could not be followed. The remaining 26 patients, with 28 years mean age (16-45 years) were comprised of 6 type A, 9 B, and 11 type C fractures - according to AO classification. There were 2 type II, and 24 IIIA, Gustillo/Anderson open fractures, with a mean injury severity score (ISS) of 10.96. The cases were followed from 18 to 36 months, and the :::union::: rate, infection rate, and limb function were assessed.Results: Twenty three patients reached :::union::: in 156 days on average (84-250 days). Infection occurred in 2 patients. At the end of the follow-up period, the range of motion of the knee was 120 degrees. Shortening of 3 centimeters was observed in one case.Conclusions: Unreamed intramedullary titanium nailing is effective in treatment of type II and IIIA open femoral fractures.پیشزمینه: شکستگی باز ران از مشکلات درمان ارتوپدی است و عفونت و تأخیر در جوشخوردن از عوارض شایع آن میباشد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج استفاده از میله داخل استخوانی بدون تراشیدن استخوان در شکستگیهای باز ران بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی و آیندهنگر که بین سالهای ۱۳۸۳تا ۱۳۸۵ در دو بیمارستان مشهد انجام شد، ۴۱ بیمار (۴۰ مرد و ۱ زن) مبتلا به شکستگی باز ران بستری که اندیکاسیون استفاده از میله داخل استخوانی داشتند، تحت درمان قرار گرفتند. 15 بیمار درمان را ادامه ندادند. در ۲۶ بیمار باقیمانده با میانگین سنی ۲۸ سال (۴۵-۱۶سال)، نوع شکستگیها براساس تقسیمبندی گاستیلو II و IIIA به ترتیب ۲ و ۲۴ مورد، و برحسب تقسیمبندی AO، در نوع A، B و C ترتیب ۶، ۹ و ۱۱ نفر بود. میانگین نمره شدت آسیب ۱۰/۹۶و میانگین زمان پیگیری ۲۰ ماه (۳۶-۱۸ ماه) بود که در طی این مدت میزان جوشخوردگی، عفونت و عملکرد اندام ارزیابی شد.یافتهها: جوشخوردگی در ۲۳ بیمار بهطور میانگین در ۱۵۶ روز (۲۵۰-۸۴ روز) رخ داد. در ۲ بیمار عفونت ایجاد شد که در یک مورد عفونت سطحی بود و با دبریدمان و شستشو و آنتیبیوتیک کنترل گردید. در پایان دوره پیگیری میانگین دامنه حرکتی زانو ۱۲۰ بود. کوتاهی در یک بیمار در حد ۳ سانتیمتر وجود داشت.نتیجهگیری: استفاده از میلههای داخل استخوان بدون تراش از جنس تیتانیوم روش خوبی در درمان شکستگیهای باز نوع II و IIIA ران میباشد.https://www.ijos.ir/article_121217_b627256def7d81c2a6c2efc97a2acc30.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Osteonecrosis Following Temgesic/ Norgesic Addictionنکروز استخوانی به دنبال اعتیاد به «تمجیزک» و «نورجیزک»15215512121810.22034/ijos.2020.121218FAسید مرتضی کاظمیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیحمیدرضا حسین زادهدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیآرمین اعلمی هرندیدانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیفراز رنجپوردانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتیJournal Article20201226Methods: In a case series study, cases of osteonecrosis in Akhtar hospital in Tehran with history of temgesic and norgesic abuse were identified in a 2 year period. The hospital charts of 11 cases with such characteristics were evaluated.Results: Eleven cases with mean age of 37.72±5.55 years comprised the study group. Five cases had used norgesic, 5 temgesic and 1 patient had used both of those agents. The average drug dosage was 4.36±2.29 vials per day for an average of 4.9±2.9 months. Onset of symptoms was 11.36±2.76 months after drug usage on average. Three cases had skin stria and 7 patients had localized obesity, both suggesting steroid effect. Bilateral involvement of bone ends was observed in all, while 3 cases had more than two joints affected.Conclusions: Norgesic and temgesic cause osteonecrosis with severe joint destruction. Raising the awareness of general public and physicians towards such a devastating complication is warranted.مقدمه: نکروز آواسکولار دلیلی شایع برای تعویض کامل مفصل ران است و به دنبال استفاده از بعضی داروها منجمله گلیکوکورتیکوییدها اتفاق میافتد. نورجیزک و تمجیزک موجود در بازار ایران، داروهای ضددرد و آنتاگونیستهای اپیوییدی میباشند که غلظت بالایی از استرویید در خود داشته و باعث نکروز استخوان میشوند. مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مرور موارد، ۱۱ بیمار مبتلا به نکروز آواسکولار با سابقه مصرف «تمجیزک» و «نورجیزک» که طی سالهای۱۳۸۶-۱۳۸۴ به بیمارستان دانشگاهی اختر در شهر تهران مراجعه و درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند.یافتهها: میانگین سن بیماران ۵/۵۵±۳۷/۷۲ سال بود. پنج بیمار «نورجیزک» ۵ بیمار «تمجیزک» و ۱ بیمار از هر دو ماده استفاده کرده بودند. میانگین دوز مصرف دارو ۲/۲۹±۴/۳۶ ویال در روز و میانگین طول مدت مصرف آن ۲/۷±۴/۹ ماه و فاصله شروع استفاده از این مواد تا شروع علایم ارتوپدی ۲/۷۶±۱۱/۳۶ ماه بود. در ۳ بیمار علاوه بر شکایات و علایم ارتوپدی، خطوط کشیدگی پوستی (Stria) نیز وجود داشت و ۷ بیمار چاقی محیطی داشتند. در تمام بیماران نکروز آواسکولار بهصورت دو طرفه و در حداقل دو مفصل وجود داشته است. در ۳بیمار بیش از ۲ مفصل درگیر بودهاند.نتیجه گیری: داروهای وارداتی «نورجیزک» و «تمجیزک» موجود در بازار، به دلیل وجود گلوکوکوراتیکوییدها و توکسین های احتمالی، عامل استئونکروز و تخریب شدید مفصلی می باشند. اطلاع رسانی عمومی برای بالا بردن سطح آگاهی بیماران و پزشکان الزامی است.سینهای احتمالی، عامل استئونکروز و تخریhttps://www.ijos.ir/article_121218_cc4b19514b1e893e315045ae97906cc1.pdfانجمن جراحان ارتوپدی ایرانمجله جراحی استخوان و مفاصل ایران1735-29675320201226Simultaneous Posterior Cruciate Ligament Avulsion with Hip Dislocation in a Child (Report of One Case)کندگی رباط متقاطع پشتی زانو همراه با دررفتگی مفصل ران در یک بچه (گزارش یک مورد)15615812121910.22034/ijos.2020.121219FAفردین میرزاطلوعیدانشگاه علوم پزشکی ارومیهاحمدرضا افشاردانشگاه علوم پزشکی ارومیهJournal Article20201226Posterior cruciate ligament (PCL) avulsion associated with traumatic posterior hip dislocation is extremely rare in children. It is therefore, easily missed. We are reporting such an occurrence in an 8 year old boy.آسیب رباط متقاطع پشتی همراه با دررفتگی مفصل ران در کودکان بسیار نادر است. به همین علت این ضایعه در کودکان مبتلا تشخیص داده نمی شود. در این گزارش پسر بچه هشت ساله با این ضایعه تشخیص داده نشده معرفی می شود.https://www.ijos.ir/article_121219_7f2a4e2dd44ed17d111fcd41ff7b39bf.pdf