سهیل مهدی پور؛ سهراب کیهانی؛ سید محمد جزایری؛ محمدرضا عباسیان
چکیده
پیشزمینه: دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارشهایی زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاهمدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ...
بیشتر
پیشزمینه: دررفتگی جلویی مکرر شانه نیاز به درمان جراحی دارد و سابقه طولانی نتایج عمل باز با موفقیت بالا، در متون ارتوپدی موجود است. با توجه به اینکه گزارشهایی زیادی از جراحی آرتروسکوپی شانه در ایران وجود ندارد، هدف از این مقاله گزارش نتایج کوتاهمدت جراحی آرتروسکوپی ضایعه بانکارت در ایران میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۴۰ بیمار (۳۹ مرد و ۱ زن) مبتلا به دررفتگی جلویی شانه طی دو سال در دو مرکز درمانی شهر تهران، تحت عمل جراحی ترمیم آرتروسکوپیک ضایعات بانکارت و جابهجایی کپسول مفصلی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران ۲۵/۳ سال و میانگین زمان پیگیری ۱۵/۵ ماه (۳۰-۶ ماه) بود. نتایج عمل با درجهبندی شانه دانشگاه کالیفرنیا- لوسآنجلس (UCLA)، معیار «راو» (Rowe) و «مقیاس جامعه شانه و آرنج آمریکا» (ASES) ارزیابی گردید.یافتهها: تمام بیماران دچار دررفتگی جلویی تروماتیک شانه بودند. میانگین نمره «راو» ۹۵/۵ (۱۰۰-۷۷) بود. نتایج معیار «راو» در ۳۶بیمار خوب و عالی بود و بدون محدودیت حرکتی به فعالیتهای قبلی خود بازگشتند، در ۳ بیمار متوسط و در یک بیمار با عود دررفتگی ضعیف همراه بود. میانگین نمره UCLA معادل ۳۳/۳ (۳۵-۲۵) و نتایج در همه بیماران غیر از ۴ مورد خوب و عالی بود. در مقیاس ASES، سه بیمار امتیاز ۳-۲ داشته و بقیه علایم و شکایت خاصی نداشتند.نتیجهگیری: یافتههای زودرس و میانمدت در بیماران این مطالعه بسیار جالب بود. علیرغم نیاز به نتایج درازمدت، تاثیر این روش در درمان دررفتگی مکرر جلویی شانه با مطالعه ما نیز تأیید شد.
محمود بهاری؛ حسن رحیمی؛ محمد قره داغی؛ جواد افضلی
چکیده
پیشزمینه: استئوتومی دوگانه متاتارس در ابتدا بهعنوان یک روش مؤثر برای اصلاح هالوکس والگوسهای متوسط و شدید نوجوانان گزارش شد. هدف از این مطالعه گزارش این روش استئوتومی در مشهد میباشد.مواد و روش: تعداد ۲۶ مورد هالوکس والگوس نوجوانان در ۱۷ بیمار در مدت پنج سال (۱۳۸۳-۱۳۷۸) در دو مرکز پزشکی مشهد تحت عمل جراحی استئوتومی قرار گرفتند. ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوتومی دوگانه متاتارس در ابتدا بهعنوان یک روش مؤثر برای اصلاح هالوکس والگوسهای متوسط و شدید نوجوانان گزارش شد. هدف از این مطالعه گزارش این روش استئوتومی در مشهد میباشد.مواد و روش: تعداد ۲۶ مورد هالوکس والگوس نوجوانان در ۱۷ بیمار در مدت پنج سال (۱۳۸۳-۱۳۷۸) در دو مرکز پزشکی مشهد تحت عمل جراحی استئوتومی قرار گرفتند. نتایج کارایی عضوی با استفاده از جداول استاندارد انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFS) و دوپونت نمرهدهی گردید. میانگین سنی بیماران ۱۵/۵ سال در زمان عمل جراحی و میانگین زمان پیگیری ۲۶ ماه بود. در این بررسی میانگین زوایای هالوکس والگوس (HVA)، بین متاتارسی (IMA) و زاویه انتهایی غضروف متاتارس (DMAA) قبل و بعد از جراحی مقایسه و همچنین ارتباط بین میزان رضایت بیماران و کارآیی عضوی بررسی شدند.یافتهها: میانگین اصلاح زوایا برای DMAA ،IMA ،HVA به ترتیب ۲۰/۶۵، ۶/۲۰، ۵/۵۵ درجه بود. شانزده بیمار (۹۰%) نتایج خوب و عالی داشتند. چهار مورد قابل پیگیری نبودند. در ۱۳ بیمار باقیمانده، ۲ مورد جوشنخوردگی و 3 مورد خشکی مفصل متاتارس مشاهده شد.نتیجهگیری: استئوتومی متاتارس اول روش قابل قبول برای اصلاح هالوکس والگوسهای شدید در نوجوانان میباشد. جوش نخوردن و خشکی مفصل از عوارض عمده آن میباشد.
احمد شهلا؛ سعید چاره ساز
چکیده
پیشزمینه: شکستگی سوپراکوندیلار استخوان فمور، دررفتگی مفصل زانو و شکستگیهای پلاتوی تیبیا بهخصوص اگر با جابهجایی خلفی همراه باشند ممکن است موجب آسیب عروقی شوند. چون کللترالهای اندام تحتانی کافی نیستند، ضربههای اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی باید سریعاً تشخیص و جراحی ترمیمی بهموقع انجام گیرد، در غیر اینصورت حیات عضو ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی سوپراکوندیلار استخوان فمور، دررفتگی مفصل زانو و شکستگیهای پلاتوی تیبیا بهخصوص اگر با جابهجایی خلفی همراه باشند ممکن است موجب آسیب عروقی شوند. چون کللترالهای اندام تحتانی کافی نیستند، ضربههای اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی باید سریعاً تشخیص و جراحی ترمیمی بهموقع انجام گیرد، در غیر اینصورت حیات عضو غیرقابل برگشت خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی نحوه درمان و پیشآگهی شکستگی درفتگیهای اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی بود.مواد و روش: مطالعه به صورت گذشتهنگر از نوع مقطعی انجام شد. ۱۶ نفر که همگی مرد بودند، ثبت شدند. موارد شکستگی دررفتگیهای اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی در مدت دو سال در دو مرکز آموزشی درمانی ارومیه مورد بررسی قرار گرفتند.یافتهها: میانگین سنی بیماران ۱۰/۳۳±۲۵ سال (۵۰-۱۵) بود و بیش از نیمی از مصدومین ۲۰ سال یا کمتر سن داشتند. یازده نفر سوار موتور و با اتومبیل برخورد کرده یا واژگون شده بودند. در ۱۱ نفر زمان بین سانحه و جراحی ۶ ساعت و بیشتر بود. شکستگیها در ۷ مورد فمور، ۳ مورد پروگزیمال تیبیا، ۱ مورد سر فیبولا بودند. یک مورد نیز دررفتگی زانو بود. آسیبهای عروقی در ۷ نفر پوپلیتیال، ۵ مورد فمورال و ۴ مورد تیبیال بودند. برای فیکساسیون شکستگیها در ۸ مورد از فیکساتور خارجی استفاده شده، ۳ مورد با پلاک زاویهدار و بقیه کنسرواتیو درمان شده بودند. عروق فمورال و پوپلیته با گرافت صافن و تیبیالیس پوستریور با بخیه انتها به انتها ترمیم شده بودند.نتیجهگیری: اکثر بیماران ترومای اندام تحتانی با آسیب عروقی از شهرهای مختلف استان اعزام شده بودند و به علت طولانی شدن زمان ایسکمی، علیرغم درمان مناسب در ۵ مورد (۳۰%) منجر به قطع عضو شدند.
ستون فقرات
سید محمد معین فاطمی؛ محمد نیکخو؛ مصطفی رستمی؛ چی شیو چنگ
چکیده
پیش زمینه: عمل جراحی فیوژن ستون فقرات در سالهای اخیر بهعنوان یکی از رایجترین درمانها برای آسیبهای ستون فقرات مطرح است. همچنین کیجهای بین مهرهای که جایگزینی برای دیسکهای بین مهرهای آسیبدیده در این عملهای جراحی هستند طی دهههای گذشته، دستخوش تغییرات گستردهای در زمینه طراحی و مواد اولیه شدهاند. این تغییرات از ...
بیشتر
پیش زمینه: عمل جراحی فیوژن ستون فقرات در سالهای اخیر بهعنوان یکی از رایجترین درمانها برای آسیبهای ستون فقرات مطرح است. همچنین کیجهای بین مهرهای که جایگزینی برای دیسکهای بین مهرهای آسیبدیده در این عملهای جراحی هستند طی دهههای گذشته، دستخوش تغییرات گستردهای در زمینه طراحی و مواد اولیه شدهاند. این تغییرات از ساخت کیجهای ساده تیتانیومی با روشهای رایج ساخت و تولید تا کیجهای شخصیسازیشده متخلخل تیتانیومی توسط تکنولوژی ساخت افزودنی یا کیجهای پلیمری پوششدهیشده با تیتانیوم، کاملاً قابلمشاهده است.مواد و روش ها: در بین تمامی مواد اولیه که در ساخت کیجهای بین مهرهای کاربرد دارد پلیمر پلی اتراتر کتون (PEEK) و فلز تیتانیوم، از رایجترین مواد هستند. هرکدام از این دو ماده، مزایا و معایب خود را دارند و در مطالعات زیادی به مقایسه آنها پرداخته شده است. دو معیار نرخ فرونشست و نرخ جوشخوردگی معیارهای اصلی در مطالعات بالینی صورتگرفته برای مقایسه این دو نوع کیج میباشند.یافتهها: در این بررسی سعی شده است با مرور جامع مطالعات کلینیکی چاپ شده در زمینه مقایسه دو کیج تیتانیومی و PEEK به جمعبندی و مقایسه جامع این دو نوع کیج پرداخته شود. نتیجه گیری: پس از بررسی مطالعات انجام شده مشخص گردید در رابطه با نرخ فرونشست، هر دو گروه نتایج نسبتاً مشابهی ارائه دادهاند و برتری خاصی در هیچکدام از کیجهای تیتانیومی یا PEEK وجود ندارند اما کیج تیتانیومی در نرخ جوشخوردگی، نتایج بهتری ارائه کردند و در کلینیک درصد موفقیت بالاتری نسبت به کیج PEEK گزارش شده است.
کیقباد عاشوری؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ فریور عبداللهزاده لاهیجی؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سیدمهدی حسینی خامنه؛ فیروز مددی؛ فریور باقری؛ مهدی رحیمی؛ رضا زندی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: گزارشهای متفاوتی از شیوع آژنزی پالماریس لونگوس (Palmaris Longus) از ۵/۱تا ۶۰درصد و عوامل مختلف مؤثر بر شیوع آن در متون وجود دارد. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع آژنزی پالماریس لونگوس و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش توصیفی برروی ۱۰۰۸ نفر در طی ۶ماه در یکی از مراکز آموزشی درمانی تهران انجام شد. آژنزی پالماریس ...
بیشتر
پیشزمینه: گزارشهای متفاوتی از شیوع آژنزی پالماریس لونگوس (Palmaris Longus) از ۵/۱تا ۶۰درصد و عوامل مختلف مؤثر بر شیوع آن در متون وجود دارد. هدف از این تحقیق، تعیین شیوع آژنزی پالماریس لونگوس و عوامل مرتبط با آن بود. مواد و روشها: این تحقیق به روش توصیفی برروی ۱۰۰۸ نفر در طی ۶ماه در یکی از مراکز آموزشی درمانی تهران انجام شد. آژنزی پالماریس لونگوس با استفاده از تست شافر (Schaeffer) مورد بررسی قرار گرفت. شیوع آژنزی در نمونه ما تعیین و میزان واقعی آن در جامعه برآورد شد و نقش جنسیت و دست غالب با بروز آژنزی مورد تحلیل آماری قرار گرفت. یافتهها: شیوع آژنزی پالماریس لونگوس در جامعه مورد مطالعه ۸/۲۲% برآورد شد، به طوری که ۲/۱۰% آژنزی طرف راست، ۹/۵% آژنزی طرف چپ و ۷/۶% آژنزی دوطرفه داشتند. از نظر شیوع آژنزی پالماریس لونگوس بین زنان و مردان تفاوت معنیداری وجود نداشت. ۹/۹۰% مبتلایان به آژنزی پالماریس لونگوس، و ۵/۷۲% افراد غیرمبتلا به آژنزی پالماریس لونگوس، در مواجهه با دست غالب راست بودند (۰۰۰/۰=p ،۳/۸=OR). نتیجهگیری: شیوع آژنزی پالماریس لونگوس در جامعه ایرانی، در محدوده میانی آمارهای جهانی میباشد و در دست غالب سمت راست بیشتر دیده میشود.
امیر سالاری؛ صادق صابری؛ رامین اسپندار؛ محمود معتمدی
چکیده
پیشزمینه: هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج شکستگی کالکانئوس به روش جااندازی باز با تثبیت داخلی و توصیف عوارض و مشکلات پس از جراحی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه شبه تجربی، 20 بیمار با میانگین سنی 5/35 سال (69-15 سال) با شکستگی داخل مفصلی کالکانئوس درجه دو و سه طی 5 سال در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی با روش جااندازی باز با تثبیت ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از انجام این مطالعه بررسی نتایج شکستگی کالکانئوس به روش جااندازی باز با تثبیت داخلی و توصیف عوارض و مشکلات پس از جراحی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه شبه تجربی، 20 بیمار با میانگین سنی 5/35 سال (69-15 سال) با شکستگی داخل مفصلی کالکانئوس درجه دو و سه طی 5 سال در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی با روش جااندازی باز با تثبیت داخلی قرار گرفتند. مشخصات بیماران و زوایای «بوهلر» و «گیسان» قبل و بعد از عمل اندازهگیری و با روشهای آماری مقایسه شدند. یافتهها: بین زوایای «بوهلر» و «گیسان» قبل و بعد از جراحی تفاوت معنیداری وجود داشت (000/0p=) و جراحی باز همراه با تثبیت داخلی به میزان زیادی بر اصلاح این زوایا تاثیر گذاشت. بررسی بیماران با «سیستم امتیازدهی انجمن پا و مچ پای امریکا» (AOFAS) و «مقیاس عملکرد پا» (FFI) در یک پیگیری 6-4 ماهه نشان داد 80% بیماران نتایج عالی و خوب و20% نتیجه متوسط کسب کردند. بهطورکلی 7 بیمار دچار عوارض پس از جراحی شدند که با موفقیت کنترل شد. نتیجهگیری: نتایج درمان شکستگی کالکانئوس با استفاده از جراحی جااندازی باز با تثبیت داخلی، اثر مثبت داشت و با مطالعات قبلی همسو بود.
افشین طاهری اعظم؛ افشین طاهری اعظم؛ ابوالفضل امامدادی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی استخوان ترقوه خصوصاً قسمت میانی تنه، یکی از آسیبهای استخوانی شایع میباشد. بیشتر بیمارانی که از شکستگی ترقوه رنج میبرند، بخصوص جوانان، شرح حال افتادن مستقیم روی شانه را ارائه میدهند. هدف از انجام این مطالعه ارائه نتایج درمانی بازسازی باز و ثابت کردن با استفاده از پلاک در یک گروه از بیماران بود.مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی استخوان ترقوه خصوصاً قسمت میانی تنه، یکی از آسیبهای استخوانی شایع میباشد. بیشتر بیمارانی که از شکستگی ترقوه رنج میبرند، بخصوص جوانان، شرح حال افتادن مستقیم روی شانه را ارائه میدهند. هدف از انجام این مطالعه ارائه نتایج درمانی بازسازی باز و ثابت کردن با استفاده از پلاک در یک گروه از بیماران بود.مواد و روشها: در یک مطالعه مشاهدهای- توصیفی، عوارض بعد از عمل جراحی در ۵۳ بیمار دچار شکستگی تازه همراه با جابهجایی شدید استخوان ترقوه که طی یک سال در یک مرکز درمانی زاهدان تحت عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی با پیچ و پلاک قرار گرفته بودند، بررسی شدند. چهار بیمار از مطالعه خارج شدند. به این ترتیب نتایج درمانی بعد از عمل در ۴۹ بیمار (۲۹ زن، ۲۰ مرد) با میانگین زمان پیگیری ۱۲ ماه بررسی شد.یافتهها: میانگین سن بیماران ۳۳/۴سال (۶۲-۱۹ سال) بود. ۴۸ بیمار (۹۷/۹%) جوشخوردگی کامل داشتند. یک بیمار (۲%) جوشخوردگی نامناسب داشت که تحت عمل استئوتومی اصلاحی جوشخوردگی نامناسب از طریق خط شکستگی اصلی و تثبیت داخلی مجدد قرار گرفت. در ۲ بیمار عوارض پوستی مشاهده شد. همه بیماران عملکرد کامل داشتند.نتیجهگیری: وجود حداقل عوارض حاکی از نتایج مناسب تثبیت پلاک در شکستگیهای تازه قسمت میانی ترقوه میباشد. البته این روش باید در بیمارانی بهکار رود که انگیزههای شخصی قابل اطمینان برای کاهش سریع درد و بهبودی عملکرد دارند.
سهراب کیهانی؛ آرش شرافت وزیری؛ محمدحسین نبیان
چکیده
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی های شعاعی ریشه پشتی (فراریشه ای) و کندگی های ریشه پشتی منیسک خارجی در همراهی با آسیب رباط های متقاطع بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشتهنگر، اطلاعات پرونده بیماران از دی ماه ۱۳۸۵تا دی ماه ۱۳۸۹ در سه مرکز درمانی شهر تهران بررسی گردید. از تعداد ۶۰ بیمار که برای ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی های شعاعی ریشه پشتی (فراریشه ای) و کندگی های ریشه پشتی منیسک خارجی در همراهی با آسیب رباط های متقاطع بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشتهنگر، اطلاعات پرونده بیماران از دی ماه ۱۳۸۵تا دی ماه ۱۳۸۹ در سه مرکز درمانی شهر تهران بررسی گردید. از تعداد ۶۰ بیمار که برای جداشدگی ریشه ای یا پارگی فراریشه ای منیسک خارجی درمان شده بودند، 40 بیمار در میانگین زمانی ۳۲/۴ ماه (۴۸-۲۴ ماه) پیگیری شدند. بیماران با استفاده از معیارهای نمره دهی کمیته بین المللی زانو ( IKDC )، «لیشلم» و «تگنر»؛ و آزمون های «لاکمن» و «مکموری» ارزیابی شدند. یافتهها: ۳۴بیمار تحت عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی و ۶ بیمار تحت عمل بازسازی رباطهای متقاطع جلویی و پشتی قرار گرفته بودند و بهطور همزمان پارگی منیسک ترمیم شده بود. در پیگیری نهایی، براساس آزمون «لاکمن»، در همه بیماران رباط متقاطع کفایت لازم را داشت. هیچیک از بیماران از صدای کلیک شکایت نداشتند. میانگین نمره IKDC برابر ۷۵/۲۵ (۹۲-۵۴)؛ میانگین نمره «لیشلم» در ۲۲ بیمار ۹۴/۴ با رتبه عالی؛ و میانگین نمره «تگنر» ۷/۱۵ بود. ۱۴ بیمار که از بازیکنان حرفه ای فوتبال بودند، در زمان پیگیری، در همان سطح قبل از آسیب در لیگ حرفه ای بازی می کردند. نتیجهگیری: نتایج ترمیم آسیب های ریشه ای و فراریشه ای منیسک خارجی در بیمارانی که تحت عمل بازسازی رباطهای متقاطع جلویی و یا پشتی همزمان قرار می گیرند با نتایج قابل قبول همراه میباشد.
فیروز مددی؛ مهدی بهار مهربانی؛ محمدعلی جلیلی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: آگاهی از زاویه ورژن استابولوم و تشخیص زاویه طبیعی از غیرطبیعی در بیماریهای مختلف حائز اهمیت است. میزان طبیعی آن ممکن است در جوامع مختلف متفاوت باشد. در این مطالعه عکسهای سیتیاسکن تعدادی بیمار «غیرارتوپدی» به عنوان نمونه کوچک از افراد ایرانی اندازهگیری و گزارش میشوند. مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی گذشتهنگر، ...
بیشتر
پیشزمینه: آگاهی از زاویه ورژن استابولوم و تشخیص زاویه طبیعی از غیرطبیعی در بیماریهای مختلف حائز اهمیت است. میزان طبیعی آن ممکن است در جوامع مختلف متفاوت باشد. در این مطالعه عکسهای سیتیاسکن تعدادی بیمار «غیرارتوپدی» به عنوان نمونه کوچک از افراد ایرانی اندازهگیری و گزارش میشوند. مواد و روشها: در این تحقیق توصیفی گذشتهنگر، سیتیاسکن لگن برروی ۸۱ بیمار (۵۴ مرد، ۲۷ زن) که به علت مشکل غیر ارتوپدی تصویربرداری شده بودند انجام شد. ورژن استابولوم اندازهگیری و بین دو گروه جنسی زن و مرد و و دهکهای مختلف سنی مقایسه گردید. میانگین سن بیماران ۱/۱۴±۵/۴۱ سال بود. یافتهها: اندازه ورژن استابولوم ۴/۳±۷/۱۷ درجه (۳۲-۸ درجه) تعیین گردید. در گروه مورد مطالعه، بین سن یا جنس و ورژن استابولوم از نظر آماری رابطه معنیدار وجود نداشت. نتیجهگیری: مقدار ورژن استابولوم در گروه نمونه ایرانی بین ۴/۱۷ تا ۴/۱۹ درجه با ضریب اطمینان ۹۵% بود.
محمدعلی حسینیان؛ تورج سلیمی؛ یلدا سلیمانی فرد؛ کوروش شیبانی
چکیده
پیشزمینه: درمان سندرم توراسیک اوت لت به دو روش غیرجراحی و جراحی صورت می گیرد. در مواردی که درمان غیرجراحی موثر نباشد، استفاده از روشهای جراحی ضرورت دارد. در این مطالعه دو روش جراحی بالای ترقوه (supraclavicular) و زیربغلی (transaxillary) با یکدیگر مقایسه شدند.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، تعداد ۶۹ بیمار مبتلا به سندرم توراسیک اوتلت ...
بیشتر
پیشزمینه: درمان سندرم توراسیک اوت لت به دو روش غیرجراحی و جراحی صورت می گیرد. در مواردی که درمان غیرجراحی موثر نباشد، استفاده از روشهای جراحی ضرورت دارد. در این مطالعه دو روش جراحی بالای ترقوه (supraclavicular) و زیربغلی (transaxillary) با یکدیگر مقایسه شدند.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، تعداد ۶۹ بیمار مبتلا به سندرم توراسیک اوتلت که از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۷ تحت جراحی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در 26 بیمار این سندرم بهصورت دوطرفه بود. ۶۳ مورد با روش بالای ترقوه برای بار اول، ۳۲ مورد با روش زیر بغلی برای بار اول و ۷ بیمار با روش بالای ترقوه برای بار دوم جراحی شدند. عوارض جراحی به مدت ۲۴ ماه پیگیری شدند.یافتهها: عوارض بعد از عمل در دو گروه جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ضایعاتی نظیر پنوموتوراکس، هموتوراکس، ضایعات عروقی در دو روش جراحی شبیه هم بودند ولی ضایعات موقت و دایم در شبکه بازویی در روش زیربغلی بیش از روش بالای ترقوه بود.نتیجهگیری: روش جراحی بالای ترقوه به علت دید مستقیم جراح و دسترسی مناسب به محل فشردگی روی شبکه بازویی و به علت کاهش عدم موفقیت بعد از عمل جراحی، نسبت به روش زیر بغلی ارجحیت دارد.
احمد شهلا؛ سعید چاره ساز
چکیده
پیشزمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روشها: در یک مرکز آموزشــی درمانـی ...
بیشتر
پیشزمینه: درمان باز فیکساسیون و شکستگی داخل مفصلی استخوان پاشنه از نظر تکنیکی مشکل است. برای بدست آوردن جااندازی آناتومیک که بتواند محدودیت حرکتی کمتر و نتایج بهتری به دنبال داشته باشد، روش علمی دقیق و مطمئنی لازم است. هدف از این بررسی معرفی تکنیک متفاوتی برای جااندازی باز قطعات شکسته است.مواد و روشها: در یک مرکز آموزشــی درمانـی در ارومیه مطالعـه مقطعــی در سالهای ۱۳۸۰ و ۱۳۸۱ بر روی ۶ مرد و یک زن با میانگین سنی ۷/۷۲±۳۹ (۵۰-۲۶) سال انجام شد. تمام بیماران در پرتونگاری شکستگی فرورفته استخوان پاشنه داشتند و زاویه بوهلر صفر یا منفی بود. با سیتیاسکن شکستگیها، سه مورد طبقهبندی III ساندرز و ۴ نفر نوع IV بودند. جااندازی باز از لاترال و با تکنیک ابداعی انجام پذیرفت. نتایج درمان براساس سیستم امتیازبندی AOFAS از نظر عملکرد با میانگین پیگیری سه سال (۶۰-۱۸ ماه) بررسی شدند.یافتهها: میانگین AOFAS برای شکستگی نوع IV نمره ۸۲ (خوب) و برای نوع III نمره ۸۹ (عالی) بود. تمام بیماران از درمان رضایت داشتند و به کار و فعالیت قبل از شکستگی بازگشته بودند.نتیجهگیری: جااندازی قطعات شکسته با روش ارائه شده نتیجه درمانی خوبی در شکستگیهای پیچیده استخوان پاشنه پا بدنبال دارد.
مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ مهران رضوی پور؛ صابر جورابراهیمیان
چکیده
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای ...
بیشتر
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای استئوپوروتیک بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) و بوعلی سینای ساری طی سالهای 1395 تا 1397انجام شد: بیماران دریافتکننده هورمون پاراتیروئید)، بیماران دریافت کننده آلندرونات و بیماران گروه کنترل. کلیه بیماران در هفته 4، هفته 8 و هفته 12 جهت بررسی میزان جوشخوردگی یا رادیوگرافی ارزیابی شدند.یافتهها:در هیچ یک از بیماران سه گروه جوشخوردگی شکستگی در 4 هفته نداشتند. زمان جوشخوردگی شکستگی افراد در 8 هفته در سه گروه درمانی سینوپار، آلندرونات و کنترل به ترتیب 20، 18 و 17 نفر بود. بیماران در تمامی گروهها در 12 هفته جوشخوردگی کامل داشتند.نتیجهگیری: باتوجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که تجویز آلندرونات و هورمون پاراتیروئید بر ترمیم شکستگیهای استئوپوروتیک دیستال رادیوس تفاوت آماری معناداری ندارند.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ علی اکبر کیخواه؛ خشایار صاحب اختیاری؛ کیوان هاشمی مطلق
چکیده
پیشزمینه: یکی از درمانهای رایج برای «انحراف راستای» اندام تحتانی قبل از ۵۰ سالگی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. در روش استئوتومی گوه باز، رباط طرفی داخلی (MCL) نیاز به آزادسازی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه عمل استئوتومی گوه باز با و بدون آزادسازی MCL و تعیین اثر احتمالی محل استئوتومی بر ناپایداری والگوس، ارتفاع پاتلا و شیب پشتی ...
بیشتر
پیشزمینه: یکی از درمانهای رایج برای «انحراف راستای» اندام تحتانی قبل از ۵۰ سالگی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. در روش استئوتومی گوه باز، رباط طرفی داخلی (MCL) نیاز به آزادسازی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه عمل استئوتومی گوه باز با و بدون آزادسازی MCL و تعیین اثر احتمالی محل استئوتومی بر ناپایداری والگوس، ارتفاع پاتلا و شیب پشتی پروگزیمال تیبیا بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی آیندهنگر، ۵۹ بیمار مبتلا به واروس زانو که کاندید عمل استئوتومی گوه باز بالای تیبیا، در محدوده سنی50-16 سال بودند، به دو گروه استئوتومی با آزادسازی رباط طرفی داخلی (۳۰ بیمار، ۴۰ زانو) و بدون آزادسازی رباط طرفی داخلی (۲۹ بیمار، ۳۶ زانو) تقسیم شدند. وجود بیثباتی در والگوس، شیب پشتی تیبیا و همچنین نتایج «سیستم امتیازبندی زانو» (KSS) در مدت زمان ۱۷/۴ ماه (۲۴-۳ ماه) بررسی شدند.یافتهها: در بیماران گروه گوه باز بدون آزادسازی MCLبا میانگین سنی ۹±۲۶/۷ سال، میانگین نمره کلی «سیستم امتیازبندی زانو» از ۱۵/۲±۵۳/۵ به ۱۳/۴±۸۱/۹ و در بیماران گوه باز با آزادسازی با میانگین سنی ۸/۴±۲۵/۵ سال، میانگین نمره کلی از ۱۴/۶±۵۲/۴ به ۱۷/۸±۶۵/۴ افزایش یافت. در گروه بدون آزادسازی MCL عوارض جراحی کمتر بود. معیار اینسال ـ سلواتی و شیب پشتی تیبیا بدون تغییر باقی ماند و ناپایداری والگوس کمتری مشاهده گردید.نتیجهگیری: هر دو روش منجر به افزایش نمره KSS شد، اما در گروه بدون آزادسازی این بهبود چشمگیر بود. در روش بدون آزادسازی، ناپایداری والگوس ایجاد نمیشود و عوارض عمل جراحی کمتر است.
پگاه خزاعی نژاد؛ بهروز سپهری؛ علیرضا موسویان
چکیده
زمینه و هدف: پای شارکو بیماری ناتوان کننده مرموزی است که به طور شایع در بیماران دیابتی دیده میشود و به صورت کلاسیک با تخریب مفاصل کوچک قسمت میانی پا و نشست کردن قوس طولی داخلی پا خود را نشان میدهد. هنگامی که جراحی برای حفظ یک پای دارای عملکرد ضرورت یابد سؤال بعدی یافتن بهترین روش فیوژن (fusion) و بازسازی و فیکس کردن و بیحرکت کردن پا ...
بیشتر
زمینه و هدف: پای شارکو بیماری ناتوان کننده مرموزی است که به طور شایع در بیماران دیابتی دیده میشود و به صورت کلاسیک با تخریب مفاصل کوچک قسمت میانی پا و نشست کردن قوس طولی داخلی پا خود را نشان میدهد. هنگامی که جراحی برای حفظ یک پای دارای عملکرد ضرورت یابد سؤال بعدی یافتن بهترین روش فیوژن (fusion) و بازسازی و فیکس کردن و بیحرکت کردن پا با کمترین آسیب نسج نرم است. امروزه استفاده از پلاک مدیال و پلنتار برای حفظ قوس پا توصیه میشود، همچنین در مواردی که سابقه زخم و عفونت وجود دارد استفاده از پیچهای بلند، ترجیحاً اینترامدولاری، با نتایج موفق بالایی همراه بوده است. هدف این مطالعه مقایسه بیومکانیکی روشهای مختلف فیکس کردن به صورت فینیت آنالیز است. در این پژوهش رفتار بیومکانیکی سه روش با بارگذاری شبهاستاتیک روی مدل ساخته شده در نرم افزارهای المان محدود بررسی میشود. روشها: از جمله اهداف این پژوهش مدلسازی و شبیهسازی به گونهای بود که تا حد ممکن نزدیک به آناتومی واقعی موضع محل بررسی باشد. برای این منظور از تصاویر ثبت شده به روش سیتیاسکن که از پای یک خانم 40 ساله تهیه شده بود استفاده کردیم و این تصاویر برای تکمیل مدل هندسی به نرم افزار میمیکس (mimics) منتقل شد. سپس، مدل تحت آنالیز بیومکانیکی به صورت شبهاستاتیک در محیط نرمافزار آباکوس (abaqus19.0) قرار گرفت. ﺑﺮای دﺳﺘﻴﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﻣﺪل واﻗﻌﻲ از ﻟﺤﺎظ ﺧﻮاص، خواص مکانیکی برای استخوان کورتیکال و اسفنجی به صورت ارتوتروپیک خطی لحاظ شده است. بافت نرم به صورت هایپرالاستیک توصیف ماهیت غیرخطی و تراکمناپذیر در نظر گرفته شد.نتایج: با مقایسه اقسام سازههای مورد بررسی در مدل میله، تنش بیشتر روی ایمپلنت و تنش کمتر روی استخوان مشاهده شد. روش پلاک پلنتار از نظر حداکثر تنش به پا بدون ایمپلنت، نزدیکتر بود.نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد کمترین تنش در حالت پلاک پلنتار رخ میدهد که احتمالا باعث خستگی کمتر و با تاخیر بیشتر این پلاک میشود و نیز معلوم شد تنش وارده بر میله بیشتر از پلاکها بوده است که این میتواند نشانه استحکام (regidity) بیشتر ساختمان ایجاد شده و افزایش سپر تنش (stress sheilding) باشد. البته جنس استیل یا تیتانیوم و قطر میله میتواند در این مقادیر تأثیرگذار باشد.
حمیدرضا آرتی؛ جواد ابراهیمی دهقانپور؛ آروین نجفی؛ پژمان منصوری
چکیده
پیش زمینه و هدف: شکستگی خردشده یا باز ران و ساق از شایعترین مشکلات ارتوپدی می باشد. استفاده از اکسترنال فیکساتور در این نوع شکستگی کاربرد گسترده دارد و همانند سایر روشهای درمانی دارای عوارضی است. هدف از انجام این پژوهش بررسی عوارض عفونت اطراف پین،آسیب عصبی-عروقی، سندرم کمپارتمان، آسیب تاندونی- عضلانی می باشد.
مواد و روش: در طی ...
بیشتر
پیش زمینه و هدف: شکستگی خردشده یا باز ران و ساق از شایعترین مشکلات ارتوپدی می باشد. استفاده از اکسترنال فیکساتور در این نوع شکستگی کاربرد گسترده دارد و همانند سایر روشهای درمانی دارای عوارضی است. هدف از انجام این پژوهش بررسی عوارض عفونت اطراف پین،آسیب عصبی-عروقی، سندرم کمپارتمان، آسیب تاندونی- عضلانی می باشد.
مواد و روش: در طی یک کارآزمائی بالینی140بیمار با شکستگی های باز اطراف زانو و مچ پا که درسال 1391-1390 تحت درمان با اکسترنال فیکساتور قرارگرفتند بررسی شدند. یک روز بعد ازعمل عوارض عصبی-عروقی و تاندونی-عضلانی و هنگام پیگیری ها و زمانی که بیماران برای تعویض و خارج سازی اکسترنال فیکساتور مراجعه می کردند عوارض عفونت اطراف پین مورد بررسی قرار می گرفت. داده ها با استفاده از ابزار مشاهده و چک لیست جمع آوری شدند و با کمک نرم افزار آماری spss20 و با استفاده از تست آماری t- test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. 05 /0P< معنی دار در نظر گرفته شد.
یافته ها: میزان عفونت اطراف پین 52% ، میزان آسیب عصبی-حسی اندام تحتانی 6% ، میزان سندرم کمپارتمان و آسیب عروقی صفر و میزان آسیب تاندونی عضلانی 7/5% بود. در مقایسه میزان عفونت اطراف پین، میزان آسیب عصبی حسی و میزان آسیب تاندونی-عضلانی در شکستگی باز و بسته تنها میزان آسیب عصبی حسی اختلاف معنی داری داشت( 049/0 = P < /span> ) .
نتیجه گیری: کاربرد اکسترنال فیکساتور در شکستگی باز یا خرد شده ران (اطراف زانو) و ساق (مچ پا) با میزان قابل توجهی از عفونت اطراف پین همراه می باشد. اما عوارض عصبی-عروقی و عوارض تاندونی-عضلانی و سندرم کمپارتمان شایع نیست.
OMER OZEL؛ دوگاچ کاراگوون؛ تومان بنلی
چکیده
چکیدهزمینه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی، VTE (Venous thromboembolism)، میزان مرگ و میر بیمار را پس از جراحیهای ارتوپدی افزایش میدهد و به همین ترتیب، پیشدرمانی به عنوان یک عمل مرسوم، پس از تعویض کامل مفصل انجام میشود. اگرچه عوامل پیشگیریکننده مؤثر و ایمن زیادی وجود دارند، اما نتایج بالینی به زیر حد مطلوب نمیرسند. هدف این مطالعه مقایسه نتایج ...
بیشتر
چکیدهزمینه و هدف: ترومبوآمبولی وریدی، VTE (Venous thromboembolism)، میزان مرگ و میر بیمار را پس از جراحیهای ارتوپدی افزایش میدهد و به همین ترتیب، پیشدرمانی به عنوان یک عمل مرسوم، پس از تعویض کامل مفصل انجام میشود. اگرچه عوامل پیشگیریکننده مؤثر و ایمن زیادی وجود دارند، اما نتایج بالینی به زیر حد مطلوب نمیرسند. هدف این مطالعه مقایسه نتایج بالینی و سونوگرافی برای استفاده از هپارین با وزن مولکولی کم، LMWH (low molecule weight heparin)، و ریواروکسابان (Rivaroxaban) در بیمارانی است که تعویض کامل زانو انجام دادهاند.روشها: در یک مطالعه مقطعی آیندهنگر، 325 بیمار برای دریافت آنوکساپارین (Enoxaparin) یا ریواروکسابان به عنوان ترومبوپروفیلاکسی در جراحی تعویض کل مفصل زانو، ثبتنام شدند. برای آنها قبل و بعد از عمل، برای تشخیص ترومبوآمبولی، سونوگرافی داپلر انجام شد. این بیماران حداقل برای دو سال مورد بررسی قرار گرفتند. وضعیت و وقوع VTE مورد بررسی قرار گرفت. بیماران از نظر جنسیت، شاخص توده بدنی، استعمال دخانیات، دیابت شیرین و سابقه قبلی VTE مقایسه شدند.یافتهها: 325 بیمار واجد شرایط، مجموعهای از 130 (40%) مرد و 195 (60%) زن را فراهم کردند. میانگین سن بیماران و انحراف معیار به ترتیب 2/63 سال و 3/14 بود. در مجموع 40 بیمار (3/12%) شامل 27 نفر LMWH و 13 نفر ریواروکسابان، دارای DVT (deep venous thrombosis) در اندام تحتانی بودند. 15 بیمار (6/4%) شامل 11 نفر از LMWH و 4 نفر از ریواروکسابان دارای آمبولی ریوی، PE (pulmonary embolism)، بودند. 5 بیمار (5/1%) شامل 4 نفر در LMWH و 1 نفر در ریواروکسابان، دارای ترومبوآمبولی عروق مغزی بودند. شیوع ترومبوآمبولی در هر دو روند پیشگیری مشابه بود. از طرف دیگر، 2 بیمار (6/0%) از گروه LMWH دچار خونریزی خودبهخودی ریتروپریتونئال شدند. بیماران PE سابقه DVT داشتند. DVT در بیماران با عوامل خطر چاقی، دیابت یا سیگار کشیدن رخ داده بود.نتیجهگیری: از نظر بروز ترومبوز وریدی و PE، بین استفاده از ریواروکسابان و آنوکساپارین، برای پروفیلاکسی ترومبوآمبولیک در تعویض کامل زانو تفاوتی وجود نداشت. پیشگیری از ترومبوآمبولیک طولانیمدت در مواردی مانند استعمال دخانیات، دیابت و چاقی ترجیح داده میشود. بیماران مبتلا به ترومبوآمبولی وریدی قبلی، در معرض خطر بالایی از آمبولی ریه و عروق مغزی هستند و از طرف دیگر، افت پیشرونده هماتوکریت، بعد از جراحی تعویض کامل زانو، باید جراح را نسبت به خونریزی خودبهخودی ریتروپریتونئال در بیمارانی که از آنوکساپارین برای ترومبوپروفیلاکسی استفاده میکنند، آگاه کند.
فریور لاهیجی؛ فریور لاهیجی؛ رضا مینایی؛ شاهین طالبی؛ سید روح اله موسوی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش زمینه: یکی از روشهای درمان دررفتگیهای مفصل آکرومیوکلاویکولار (ACJ)، تکنیک Weaver-Dunn است که تا کنون modification های مختلفی از آن ارائه شده است. با توجه به مشکلات روشهای قبلی و ارزش حفظ لیگامان کوراکوآکرومیال (CAL)، ما در این مطالعه به معرفی یک modification جدید از تکنیک Weaver-Dunn پرداختیم. همچنین نتایج اولیه این روش بررسی شد.
مواد و روشها: 15 بیمار دچار ...
بیشتر
پیش زمینه: یکی از روشهای درمان دررفتگیهای مفصل آکرومیوکلاویکولار (ACJ)، تکنیک Weaver-Dunn است که تا کنون modification های مختلفی از آن ارائه شده است. با توجه به مشکلات روشهای قبلی و ارزش حفظ لیگامان کوراکوآکرومیال (CAL)، ما در این مطالعه به معرفی یک modification جدید از تکنیک Weaver-Dunn پرداختیم. همچنین نتایج اولیه این روش بررسی شد.
مواد و روشها: 15 بیمار دچار دررفتگی حاد ACJ در مطالعه بررسی شدند. در این روش نیمی از بخش مدیال CAL از آکرومیون جدا میشود. لیگامان جدا شده از سوراخی که در کلاویکل ایجاد شده، عبور داده و روی خود گره زده شود. قبل و پس از جراحی، CC distance هر دو سمت اندازه گیری و مقایسه شد. در ویزیت نهایی، دو پرسشنامه Constant و UCLA تکمیل شد. شدت درد با استفاده از visual analogue scale (VAS) تعیین شد. بیماران بطور میانگین 6/2±2/4 سال پیگیری شدند.
یافته ها: CC distance قبل از عمل بطور معناداری در سمت آسیب دیده بیشتر بود (mm 6/1±5/19 در برابر mm 5/0±1/7؛ 001/0>p < /font>). در ویزیت نهایی CC distance سمت آسیب دیده بطور قابل توجهی کاهش یافت و اختلاف اندک آن با سمت سالم، معنادار نبود (mm 9/0±2/8 در برابر mm 5/0±1/7؛ 318/0=p < /font>). در ویزیت نهایی، میانگین Constant score سمت جراحی شده برابر 2/13±3/93 و سمت سالم 8/10±1/95 بود که اختلاف بین دو سمت از نظر آماری معنادار نبود (118/0=p < /font>). میانگین UCLA score برابر 3/3±6/32 و میانگین درد بر اساس VAS برابر 8/0±4/1 بود.
نتیجه گیری: درمان دررفتگی های حاد ACJ با این تکنیک با نتایج مطلوبی همراه است. با این روش، ثبات مفصل حفظ و عملکرد آن بازگردانده می شود.
ابوالفضل رحیمی؛ مهدی معصومی؛ منصور سروش؛ بتول موسوی
چکیده
پیشزمینه: قطع اندام تحتانی، شایعترین نوع قطع اندام در مجروحین جنگی است و با عوارضی نظیر مشکلات ارتوپدی همراه میباشد. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات ارتوپدی و عوامل مرتبط با آن در جانیازان با قطع دو اندام تحتانی در کشور انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، از بین ۵۷۸ نفر جانباز با قطع دو اندام تحتانی، ۳۳۵ نفر ...
بیشتر
پیشزمینه: قطع اندام تحتانی، شایعترین نوع قطع اندام در مجروحین جنگی است و با عوارضی نظیر مشکلات ارتوپدی همراه میباشد. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات ارتوپدی و عوامل مرتبط با آن در جانیازان با قطع دو اندام تحتانی در کشور انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، از بین ۵۷۸ نفر جانباز با قطع دو اندام تحتانی، ۳۳۵ نفر در این مطالعه شرکت کردند. معاینه جانبازان توسط سه متخصص جراحی ارتوپدی انجام شد.یافتهها: میانگین سنی جانبازان ۶/۳±۴۲/۰۵ سال و ۹۷/۶% مرد بودند. ترکش و مین با ۸۹/۷% (۶۰۱ عضو) شایعترین علت قطع عضو بود. بیشترین سطح قطع عضو در هر دو اندام تحتانی از ناحیه زیر زانو ۳۷/۶% (۱۲۶ نفر) بود. حدود نیمی از استامپهای اندام تحتانی، کوتاه یا بلند بودند. شایعترین مشکلات ارتوپدی به ترتیب گرفتگی عضله استامپ ۴۲/۷% (۲۸۱ عضو)، استخوانسازی نابهجا ۱۱/۵۵% (76 عضو)، نوروما ۱۰/۲% (۶۷ عضو) و التهاب ۱۰/۱% (۶۷عضو) بود. از نظر ارتوپدی ۱۰/۹% عضوها نیاز به جراحی مجدد استامپ داشتند.نتیجهگیری: با توجه به شیوع بالای برخی مشکلات ارتوپدی در نمونههای مورد مطالعه و این که بسیاری از مشکلات در طول زمان ایجاد میشوند، معاینه منظم و دورهای و برنامهریزی جهت درمان و توانبخشی در این گروه از جانبازان ضروری میباشد.
افسون نودهی مقدم؛ مریم معتمدی
چکیده
پیشزمینه: تریگرپوینت یک نقطه حساس به لمس در باندلهای سفت از عضله است که میتواند با یا بدون درد انتشاری باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر تریگرپوینتهای نهفته روی بیشترین قدرت ایزومتریک عضلات تراپزیوس بالایی، میانی و پایینی میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه مورد شاهدی، ۱۵ دانشجوی زن مبتلا به تریگرپوینت نهفته با میانگین ...
بیشتر
پیشزمینه: تریگرپوینت یک نقطه حساس به لمس در باندلهای سفت از عضله است که میتواند با یا بدون درد انتشاری باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی تأثیر تریگرپوینتهای نهفته روی بیشترین قدرت ایزومتریک عضلات تراپزیوس بالایی، میانی و پایینی میباشد.مواد و روشها: در یک مطالعه مورد شاهدی، ۱۵ دانشجوی زن مبتلا به تریگرپوینت نهفته با میانگین سنی ۲۲/۵۳، و ۱۵ دانشجوی زن سالم با میانگین سنی ۲۲/۴۶، از نظر قدرت ایزومتریک عضلات تراپزیوس بالایی، تراپزیوس میانی و پایینی توسط دستگاه مایومتر دیجیتالی مقایسه شدند.یافتهها: بیشترین قدرت ایزومتریک عضله تراپزیوس بالایی در گروه بیمار نسبت به گروه سالم کاهش معنیداری را نشان داد (۰/۰۵>p < /em>). در حالیکه در بیشترین قدرت ایزومتریک عضله تراپزیوس میانی و پایینی در دو گروه هیچگونه تفاوت معنیداری مشاهده نگردید (۰/۰۵).نتیجهگیری: تریگرپوینتهای نهفته ضایعات عصبی ـ عضلانی هستند و میتوانند کارآیی انقباض عضله را کاهش دهند.
زهرا حسنزاده رستمی؛ محمد حسن افتخاری؛ محمد جعفر امامی؛ عبدالرضا رجایی فرد
چکیده
پیشزمینه: یافتههای موجود بیانگر نقش فیتواستروژنها در حفظ استحکام استخوان و بهبود ترمیم شکستگی میباشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر عصاره گیاه پنج انگشت بهعنوان منبع فیتواستروژنها بر فاکتورهای استئوژنیک، آنژیوژنیک و ترمیم شکستگی در زنان سنین قبل از یائسگی بود.مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، ...
بیشتر
پیشزمینه: یافتههای موجود بیانگر نقش فیتواستروژنها در حفظ استحکام استخوان و بهبود ترمیم شکستگی میباشد. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر عصاره گیاه پنج انگشت بهعنوان منبع فیتواستروژنها بر فاکتورهای استئوژنیک، آنژیوژنیک و ترمیم شکستگی در زنان سنین قبل از یائسگی بود.مواد و روشها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، ۳۲ زن ۴۵-۲۰سال با شکستگی استخوانهای بلند به دو گروه مورد و شاهد تقسیم شدند. بیماران در گروه مورد روزانه ۱ قرص آگنوگل حاوی ۴میلیگرم عصاره خشک میوه گیاه پنجانگشت به مدت ۸ هفته و بیماران گروه شاهد دارونما دریافت کردند. در ابتدا و انتهای مطالعه، سطوح سرمی آلکالین فسفاتاز و فاکتور رشد اندوتلیوم عروق (vascular endothelial growth factor=VEG) اندازهگیری شد و تشکیل کال استخوانی به کمک عکسهای پرتونگاری بررسی گردید.یافتهها: در هر دو گروه مطالعه سطح آلکالین فسفاتاز و فاکتور رشد اندوتلیوم عروق سرم نسبت به حالت پایه افزایش یافته بود اما شدت افزایش آلکالین فسفاتاز و تنها در گروه مورد قابل توجه بود (به ترتیب ۰.۰۵=p < /em> و ۰.۰۱=p < /em>). در انتهای مطالعه، مشاهده گردید که در ۷۱.۴% از افراد گروه مورد و ۵۳.۸% از گروه شاهد کال استخوانی تشکیل شده است.نتیجهگیری: دریافت عصاره گیاه پنج انگشت به مدت ۲ ماه در افزایش فاکتور آنژیوژنیک در گروه تحت درمان مؤثر بود. اما اثبات تأثیر عصاره این گیاه در افزایش آلکالین فسفاتاز و تشکیل کال استخوانی نیاز به بررسیهای بیشتری دارد.
ابراهیم عامری مهابادی؛ حسن قندهاری؛ مهیار چهرازی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: مطالعات اندکی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهرهای در نوجوانان بدون علامت بالینی را بررسی کردهاند. در این تحقیق، شیوع تغییرات دژنراتیو در امآرآی در نوجوانان بدون علامت و عوامل جمعیتشناسی موثر بر آن بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، دیسکهای ناحیه لومبار ۸۴ نوجوان سنین ۱۸-۱۲ سال که با شکایت از مشکلات کمری ...
بیشتر
پیشزمینه: مطالعات اندکی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهرهای در نوجوانان بدون علامت بالینی را بررسی کردهاند. در این تحقیق، شیوع تغییرات دژنراتیو در امآرآی در نوجوانان بدون علامت و عوامل جمعیتشناسی موثر بر آن بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، دیسکهای ناحیه لومبار ۸۴ نوجوان سنین ۱۸-۱۲ سال که با شکایت از مشکلات کمری به یک مرکز درمانی تهران مراجعه نمودند، با امآرآی مطالعه شدند. تغییرات دژنراتیو در سطوح مختلف بررسی و ویژگیهای جمعیتشناسی بین دو گروه با و بدون تغییرات دژنراتیو مقایسه گردید. بهعلاوه تاثیر این تغییرات بر کیفیت زندگی نوجوانان با استفاده از پرسشنامه SF-36 ارزیابی شد.یافته ها: در مجموع ۲۵/۷% از دیسکها دچار تغییرات دژنراتیو بودند. شیوع این تغییرات در سطوح مختلف، متفاوت و در دنبال آن L5-S1 به میزان ۳۶/۹% بیشترین و L1-L2 به میزان ۵/۹% کمترین بود. میانگین سنی افراد دچار تغییرات دژنراتیو بطور معناداری بالاتر بود (۰/۰۰۵=p < /em>). در این مطالعه جنس و توده شاخص بدنی (BMI) در بروز تغییرات دژنراتیو تاثیر نداشتند. وجود این تغییرات تنها در سطح L3-L4 با کاهش نمرات سلامت جسمی، روانی و کلیSF-36 همراه بود و در سایر سطوح تاثیری نداشت.نتیجه گیری: بروز تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات کمری از سنین پایین و در نوجوانی آغاز می شود و علامت بالینی مشخص و تاثیری بر کیفیت زندگی ندارد. توده شاخص بدنی تاثیری بر دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان ندارد اما سن بالاتر با افزایش احتمال دژنراسیون دیسک همراه است.
علیرضا هوتکانی؛ علی مرادی؛ احسان اوحدی؛ حمیده فیض دیسفانی
چکیده
پیشزمینه: شکستگیهای سوپراکندیل هومروس از آسیبهای شایع اندام فوقانی در کودکان میباشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است. مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، از ۸۷ بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگیهای سوپراکندیل هومروس از آسیبهای شایع اندام فوقانی در کودکان میباشد. در مواقع نیاز به جراحی باز در این شکستگی، رویکردهای مختلفی ممکن است بکار گرفته شوند. هدف از این تحقیق، مقایسه دو رویکرد جراحی در چنین موارد است. مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، از ۸۷ بیمار متوالی (case series) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی مشهد با شکستگی سوپراکندیل نوع ۳ و در محدوده سنی از زمان تولد تا ۱۸سال، با انتخاب تصادفی، ۴۳بیمار با رویکرد خارجی (لاترال) و 44 بیمار با رویکرد پشتی (پوستریور) تحت عمل جراحی باز و تثبیت پایین قرار گرفتند. با یک پیگیری ۶ماهه دامنه حرکات آرنج، عوارض و زوایای «بومن» (Baumann)، «کارینگ» (carrying) و کپیتوهومرال و نحوه جوشخوردن در دو گروه بررسی شدند. یافتهها: رویکرد پشتی در زمان کوتاهتری قابل انجام بود. دامنه حرکات در رویکرد پشتی بعد از یک و بعد از شش ماه، کمتر از رویکرد خارجی بود. زاویه «بومن» و «کارینگ» در رویکرد پشتی بیشتر در محدوده طبیعی بود. عوارض ناهنجاری واروس و والگوس، سفتی مفصلی و عفونت پین در دو رویکرد تفاوت معنیداری نداشت. نتیجهگیری: دو رویکرد از نظر عوارض بعد از عمل تفاوتی با هم نداشتند. در رویکرد خارجی دامنه حرکت بیشتر حفظ شد و در رویکرد پشتی جااندازی آناتومیکتری بدست آمد.
علیرضا سعید؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیررضا صادقی فر؛ علی اکاتی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع میباشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی تیبیا و تنه فمور بسیار شایع میباشند و درمان استاندارد آنها استفاده از میله داخل کانالی است. هدف از انجام این مطالعه، تعیین بهترین روش تخمین طول میله داخل کانالی قبل از عمل جراحی بود.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ۸۲ بیمار با شکستگی تیبیا و ۲۵ بیمار با شکستگی تنه فمور در یک مرکز درمانی کرمان، از نظر طول میله داخل کانال تخمین زده شده قبل از عمل، با اندازه میله استفاده شده در حین عمل، مقایسه شدند. ابتدا روش اندازهگیری بر روی افراد سالم تعیین شد. برای فمور از روشهای گریتر تروکانتر، پاتلا، گریتر تروکانتر، اپیکندیل لترال و الکرانون و نوک انگشت پنجم؛ و برای تیبیا از روشهای مدیال مالئول، توبرازیته، پرتونگاری ساق سالم و الکرانون و متاکارپ پنجم استفاده گردید. دادهها با روشهای آماری تحلیل شدند.
یافتهها: تقریبا در تمام روشها پایایی درون و بین مشاهدهگران "خوب" بود. در شکستگیهای فمور، بهترین ICC (۰/۸۷۹) و پایینترین SEM (۰/۷۷۷) در روش گریتر پاتلا؛ و در شکستگیهای تیبیا بهترین ICC (۰/۸۶۰) و پایینترین SEM(۰/۶۰۲) در روش مالئول توبرکل مشاهده شد. در مورد فمور، در روش گریترپاتلا ۶۴% موارد، در الکرانون انگشت پنجم ۹۳% و در روش گریتر اپیکندیل در تمامی موارد؛ و در مورد تیبیا، در روش مالئول مدیال ۴۰/۹% موارد، در الکرانون متاکارپ ۳۷/۳% ، و در روش پرتونگاری در ۶۵/۰۶% موارد اندازه تخمین زده شده میله بزرگتر از اندازه استفاده شده بود.
نتیجهگیری: بهترین تخمین از اندازه میله داخل کانالی در شکستگی فمور با روش گریتر تروکانتر تا پاتلا و در مورد تیبیا با روش مالئول مدیال توبرازیته به دست آمد. لیکن هیچ یک از روشهای امتحان شده، کاملا مناسب نبودند.
وحید عیوقی راهنما؛ مرادعلی زارعی پور؛ مسعود قربانعلی پور
چکیده
چکیدهپیش زمینه: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که باعث کاهش کیفیت زندگی در بیماران می شود. یکی از عوامل مهم در شرواین بیماری استرس است. این پژوهش با هد بررسی تأثیر آموزش ایمن سازی در برابر استرس بر کیفیت زندگی بیماران آرتریت روماتوئید انجامشد.مواد و روش ها: این پژوهش از نو کارآزمایی بالینی تصادای شده با گروه کنترل بود. ...
بیشتر
چکیدهپیش زمینه: آرتریت روماتوئید یک بیماری التهابی مزمن است که باعث کاهش کیفیت زندگی در بیماران می شود. یکی از عوامل مهم در شرواین بیماری استرس است. این پژوهش با هد بررسی تأثیر آموزش ایمن سازی در برابر استرس بر کیفیت زندگی بیماران آرتریت روماتوئید انجامشد.مواد و روش ها: این پژوهش از نو کارآزمایی بالینی تصادای شده با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، تمام ااراد مبتلا به آرتریتروماتوئید مراجعه کننده به مراکز اوق ترصصی روماتولوژی شهر ارومیه درسال 1395 بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادای، 37 نفر ازااراد مبتلا به بیماری انتراب شدند. بیماران با استفاده از روش ترصیص تصادای، به گروه مداخله و کنترل تی یم شدند. ابزار جمع آوریبود. گروه مداخله ی 17 جل ه، با پروتکل درمانی ایمن سازی در برابر استرس آموزش دیدند. در این SF- ا لاعات پرسشنامه کیفیت زندگی 36مدت گروه کنترل هیچ آموزشی دریاات نکرد. در پایان، هر دو گروه، پرسشنامه کیفیت زندگی را به عنوان پس آزمون تکمیل کردند. به منظورتجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تی م تیل و کوواریانس استفاده شد.یافته ها: میانگین نمره کیفیت زندگی در گروه مداخله به ور معنی داری در مرحله بعد از مداخله تغییر یاات. به این ترتی که پس از مداخله،و اازایش کیفیت زندگی و زیر مجموعه های آن )p< میانگین نمره کیفیت زندگی اازایش یاات. بنابراین مداخله باعث کاهش استرس ) 0.001.)p< شد ) 0.001را یک رویکرد اثربرش در اازایش کیفیت زندگی بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید » ایمن سازی در برابر استرس « ، نتیجه گیری: این پژوهشمعرای می کند.
فیروز مددی؛ محمد علی اخوت پور؛ امیر مهرورز سرکشه؛ فیروزه مددی؛ مجید بریری
چکیده
پیشزمینه: علیرغم اهمیت زیاد وضعیت قرار گرفتن کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ، مطالعات اندکی در مورد محل دقیق آن انجام شده است. یکی از مشکلات این جراحیها، وجود استئوفیت مرکزی استابولوم است که میتواند مانع مشاهده علایم آناتومیک گردد. هدف از این تحقیق، بررسی شکل و محل استئوفیتها در حفره استابولوم بود.مواد و روشها: این بررسی در ...
بیشتر
پیشزمینه: علیرغم اهمیت زیاد وضعیت قرار گرفتن کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ، مطالعات اندکی در مورد محل دقیق آن انجام شده است. یکی از مشکلات این جراحیها، وجود استئوفیت مرکزی استابولوم است که میتواند مانع مشاهده علایم آناتومیک گردد. هدف از این تحقیق، بررسی شکل و محل استئوفیتها در حفره استابولوم بود.مواد و روشها: این بررسی در دو مرحله انجام شد: ۲۷۶ بیمار با علایم بالینی و پرتونگاری ساییدگی مفصل هیپ و بدون سابقه شکستگی یا عمل جراحی خاص روی لگن، مورد مطالعه قرار گرفتند. از تمامی بیماران پرتونگاری و سیتیاسکن انجام شد و تغییرات سیتیاسکن استابولوم طبقهبندی شدند. در مرحله بعد، در ۵۷ بیمار که تحت عمل جراحی تعویض مفصل قرار گرفته بودند، وضعیت استئوفیتهای مرکزی استابولوم با مشاهده عینی طبقهبندی شد و تقسیمبندی مرحله اول با یافتههای پرتونگاری منطبق گردید.یافتهها: براساس یافتههای پرتونگاری، سیتیاسکن و تطابق با مشاهده عینی، استئوفیتهای مرکزی استابولوم به چهار نوع تقسیم شدند: نوع I: نمای ظاهری استابولوم طبیعی و عمق لبه کف «فوویا» (fovea) معادل ۵ میلیمتر بود؛ در نوع IIa اسکلروز اطراف «فوویا» دیده شد؛ در نوع IIb اسکلروز بیشتر شد و مانند چتر روی «فوویا» را پوشاند؛ در نوع IIc سقف ایجاد شده روی «فوویا» توسط استئوفیتها تقریباً به هم رسیدند؛ و در نوع III: استئوفیتها سقف کاملی روی «فوویا» تشکیل دادند و آن را پوشاندند.نتیجهگیری: مطالعه و طبقهبندی استئوفیتهای کف استابولوم قبل از جراحی و با کمک سیتیاسکن میتواند در قراردادن صحیحتر کاپ استابولوم در تعویض مفصل هیپ موثر باشد.