@article { author = {Maleki, Arash and Madadi, Firoozeh and Arjang, Ramin and Madadi, Firooz}, title = {Measurement of Tibial Torsion in Adult by Computerized Tomography}, journal = {Iranian Journal of Orthopedic Surgery}, volume = {9}, number = {4}, pages = {152-157}, year = {2020}, publisher = {Iranian Orthopedic Association}, issn = {1735-2967}, eissn = {1735-2975}, doi = {10.22034/ijos.2020.121045}, abstract = {Background: Tibial torsion is a term used to describe the physiologic twist of the distal relative to the proximal articular axis of the tibial bone in the transverse plane around its longitudinal axis. This study focuses on a method of tibial torsion measurement with computerized tomography cuts. Methods: Sixty four volunteers aged over 16 years old had CT imaging of proximal and distal tibia in a teaching hospital in Tehran-Iran. The images were evaluated for leg rotation by four physicians using two different techniques in two different occasions, one month apart. In the first technique the middle of tibia and middle of fibula were used as reference points and in the second method the perpendicular axis to the line connecting the distal fibular notches on CT scans was used. The values were analyzed, and the intra and inter observer agreements for tibia torsions were assessed. Results: The inter-observer agreement in tibial torsion was .861 and .863 in the first and second methods respectively. The intra-observer reliability in both measurements techniques were .868. The two techniques also had excellent agreement in tibial torsion measurements. Conclusion: The second technique has high reliability and reproductivity in assessing tibial rotation in fibula deformity.}, keywords = {Tibia,rotation,Tomography, computed}, title_fa = {ارایه روش نوین در اندازه‌گیری میزان چرخش تی‌بیا در بالغین}, abstract_fa = {۸۶۱/۰پیش‌زمینه: چرخش تی‌بیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تی‌بیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تی‌بیا حول محور طولی آن می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازه‌گیری چرخش تی‌بیا با کمک سی‌تی‌اسکن بود. مواد و روش‌ها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری انجام گردید. به منظور تعیین چرخش تی‌بیا، سی‌تی‌اسکن ساق در آزمودنی‌ها انجام شد. برش‌های مناسب پروگزیمال و دیستال جهت تعیین چرخش تی‌بیا انتخاب شدند. پس از تعیین خط مرجع پروگزیمال تی‌بیا توسط یک پزشک برش‌های مربوطه به تعداد لازم بر روی کاغذ چاپ و در اختیار چهار پزشک قرار گرفت. پزشکان با ۲ روش مختلف، در دو نوبت با فاصله یک ماه خط مرجع دیستال تی‌بیا را رسم نمودند، آنگاه زاویه ایجاد شده بین این دو خط توسط یک پزشک اندازه‌گیری شد. ضریب همبستگی بین مقادیر به‌دست آمده تعیین و میزان تکرارپذیری هر یک از این روش‌ها محاسبه گردید. یافته‌ها: در روش اول ضریب همبستگی بین مقادیر به‌دست آمده توسط پزشکان مختلف ۸۶۱/۰و در روش دوم ۸۶۳/۰؛ و ضریب تکرارپذیری هر دو روش ۸۶۸/۰ بود. نتیجه‌گیری: با توجه به همبستگی بالا در روش دوم می‌توان از این روش در بدشکلی فیبولا جهت تعیین میزان چرخش تی‌بیا استفاده کرد.}, keywords_fa = {تی‌بیا,چرخش,سی‌تی توموگرافی}, url = {https://www.ijos.ir/article_121045.html}, eprint = {https://www.ijos.ir/article_121045_a657b4b7f29d51ee790f28ead071e466.pdf} }