آرمین نیکزاد؛ فرید عباس زاده؛ زهرا سقایی؛ سهیل مهدی پور؛ فیروز مددی؛ مراد کریم پور
چکیده
پیش‌زمینه: تعویض مفصل زانو بک درمان استاندارد برای زانوهای مبتلا به ساییدگی است و اندازه‌گیری زاویه چرخش ناحیه دیستال فمور یکی از مهمترین مباحث می‌باشد. در روشهای متداول، این زاویه بهصورت دوبعدی و با تصاویر سی‌تی اسکن اندازه‌گیری می‌شود که البته با خطا همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه اندازه‌گیری این زاویه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تعویض مفصل زانو بک درمان استاندارد برای زانوهای مبتلا به ساییدگی است و اندازه‌گیری زاویه چرخش ناحیه دیستال فمور یکی از مهمترین مباحث می‌باشد. در روشهای متداول، این زاویه بهصورت دوبعدی و با تصاویر سی‌تی اسکن اندازه‌گیری می‌شود که البته با خطا همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه اندازه‌گیری این زاویه بهصورت سهبعدی بود.
مواد و روش‌ها: با استفاده از تصاویر سی‌تی‌اسکن، مدل سه بعدی فمور ۴۰ بیمار با نرمافزارهای مهندسی استخراج گردید. با قرار دادن نشانهها، زاویه چرخش ناحیه انتهایی، با استفاده از محورهای برآمدگی پشتی، آناتومیک بین اپی‌کوندیل‌ها، جراحی بین اپی‌کوندیل‌ها و خط وایت ساید در دو نمای عمود بر محور آناتومی و مکانیکی محاسبه شد.
یافته‌ها: در حالت نمای مشاهده عمود بر محور مکانیکی، میانگین زاویه بین خط برآمدگی پشتی با خط وایت ساید، محور جراحی بین اپی کوندیلها و محور آناتومیک بین اپی‌کوندیل‌ها به ترتیب برابر با ۳/۴۱ ، ۱/۳۱- و ۵/۵۳ ؛ و در حالت نمای مشاهده عمود بر محور آناتومی، به ترتیب ۰/۷۴- ، ۱/۲۶- و ۵/۶۷ درجه بود. نمودار بلند ـ آلتمن نشان داد، جز در محورهای بین اپی‌کوندیل‌ها و جراحی بین اپی‌کوندیل‌ها، رابطه‌ای بین سایر زوایا وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: محورهای برآمدگی پشتی، آناتومیک بین اپی‌کوندیل‌ها، جراحی بین اپی‌کوندیل‌ها، تحت تأثیر نمای اندازه‌گیری نمیباشند، اما اختلاف حدود ۴ درجه نشان می‌دهد اندازهگیریهایی که بر مبنای محور خط وایت ساید انجام میگیرد، تحت تأثیر نحوه قرارگیری اندام می‌باشد. عدم ارتباط این خطوط نشان می‌دهد که باید محورهای دیگر و بیشتری برای بهبود عمل جراحی استفاده شود.
فردین میرزاطلوعی؛ مجید محسنی کبیر
چکیده
پیش‌زمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمه‌ای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) می‌باشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روش‌ها: در ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمه‌ای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) می‌باشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۴۲ بیمار با واروس شدید بهطور تصادفی در دو گروه TEA (گروه ۱) و PCL (گروه 2) قرار گرفتند و میزان چرخش قطعه فمورال در گروه ۱ با روش PCL در گروه ۲ با روش تعیین گردید. میزان خوردگی کندیل مدیال فمور حین عمل ثبت شد. بعد از ۱۲ماه برای بیماران سی‌تی‌اسکن انجام و زاویه بین حد خلفی کندیل فلزی پروتز فمور و محور بین کندیل در دو گروه اندازه‌گیری شد. میزان خمیدگی زانو در دو گروه مقایسه گردید. پس از یک سال پرسشنامه «وُومک» برای دو گروه تکمیل و نتایج مقایسه شدند. یافته‌ها: در هر دو گروه جنس زن غالب بود (۸۱% در گروه 1 ، ۸۵/۷% در گروه ۲). خوردگی قابل توجهی در کندیل مدیال فمور در دو گروه وجود نداشت. میزان نمره پرسشنامه «وُومک» در گروه یک ۱۷/۵۱±۷۱/۴ و در گروه دو ۱۵/۴۸±۷۲/۰۷ (۰/۹=p < /em>) و میزان چرخش به خارج با محاسبه زاویه پیچ‌خوردگی کندیل در گروه یک ۱/۷۴±۳/۳۵ و در گروه دو ۱/۷±۱/۹ بود (۰/۰۰۹=p < /em>). نتیجه‌گیری: علیرغم عدم پیچ‌خوردگی کندیل مدیال فمور، استفاده از TEA چرخش به خارج بیشتری را نسبت به PCL در بیماران واروس شدید ایجاد میکند.
آرش ملکی؛ فیروزه مددی؛ رامین ارژنگ؛ فیروز مددی
چکیده
۸۶۱/۰پیش‌زمینه: چرخش تی‌بیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تی‌بیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تی‌بیا حول محور طولی آن می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازه‌گیری چرخش تی‌بیا با کمک سی‌تی‌اسکن بود. مواد و روش‌ها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری ...
بیشتر
۸۶۱/۰پیش‌زمینه: چرخش تی‌بیا عبارت از چرخش طبیعی محور مفصل دیستال تی‌بیا نسبت به محور مفصل پروگزیمال تی‌بیا حول محور طولی آن می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه ارائه روشی برای اندازه‌گیری چرخش تی‌بیا با کمک سی‌تی‌اسکن بود. مواد و روش‌ها: یک مطالعه تشخیصی بر روی ۶۴ داوطلب بالای ۱۶ سال با میانگین سنی ۷/۳۲ سال در یک مرکز تصویربرداری انجام گردید. به منظور تعیین چرخش تی‌بیا، سی‌تی‌اسکن ساق در آزمودنی‌ها انجام شد. برش‌های مناسب پروگزیمال و دیستال جهت تعیین چرخش تی‌بیا انتخاب شدند. پس از تعیین خط مرجع پروگزیمال تی‌بیا توسط یک پزشک برش‌های مربوطه به تعداد لازم بر روی کاغذ چاپ و در اختیار چهار پزشک قرار گرفت. پزشکان با ۲ روش مختلف، در دو نوبت با فاصله یک ماه خط مرجع دیستال تی‌بیا را رسم نمودند، آنگاه زاویه ایجاد شده بین این دو خط توسط یک پزشک اندازه‌گیری شد. ضریب همبستگی بین مقادیر به‌دست آمده تعیین و میزان تکرارپذیری هر یک از این روش‌ها محاسبه گردید. یافته‌ها: در روش اول ضریب همبستگی بین مقادیر به‌دست آمده توسط پزشکان مختلف ۸۶۱/۰و در روش دوم ۸۶۳/۰؛ و ضریب تکرارپذیری هر دو روش ۸۶۸/۰ بود. نتیجه‌گیری: با توجه به همبستگی بالا در روش دوم می‌توان از این روش در بدشکلی فیبولا جهت تعیین میزان چرخش تی‌بیا استفاده کرد.
