فرساد بیگلری؛ علی ماواییان؛ سیامک شعبانی؛ حمید مهدوی محتشم؛ سید مرتضی کاظمی
چکیده
پیش زمینه : شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی دارای عوارض مختلفی است. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی شیوع عوارض شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی است. همچنین بررسی شیوع عفونت، نارضایتی محل، نان یونیون و مال یونیون در شکستگی کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش از نوع عرضی بود. نمونه آماری 52 ...
بیشتر
پیش زمینه : شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی دارای عوارض مختلفی است. هدف اصلی مطالعه حاضر بررسی شیوع عوارض شکستگی های کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی است. همچنین بررسی شیوع عفونت، نارضایتی محل، نان یونیون و مال یونیون در شکستگی کلاویکل بدنبال فیکساسیون داخلی می باشد.
مواد و روش ها: پژوهش از نوع عرضی بود. نمونه آماری 52 بیمار بود که با شکستگی های کلاویکل که تحت درمان جراحی با روش جااندازی باز و فیکساسیون داخلی بودند. به منظور تعیین دامنه حرکت، قدرت و درد شانه بیماران از امتیاز شانه کانستانت استفاده شد و برای معاینه و بررسی یونیون از طریق گرافی صورت گرفت.
یافته ها: از 52 بیمار 12 نفر زن و 40 نفر مرد بود. میانگین امتیاز شانه کانستانت 2±84 ( 83-84 CI 95%) بود. یک سوم بیماران از هوک استفاده کرده بودند. بیماران بیشتر از ظاهر زخم (96%)، بی حسی محل پوست جراحی شده (80%) و درد (1%/73 ) شکایت داشتند. میزان عفونت در بیماران بسیار پایین بود.
نتیجه گیری: عارضه ای که بیشتر شایع است که شامل: درد متوسط، نارضایتی از ظاهر زخم و بی حسی موضعی است که می توان گفت نسبتاً امری طبیعی است و میتوان بیان کرد در بیشتر بیماران دیده می شود. البته باید این موضوع را نیز در نظر گرفت که تفاوت های تکنیک های جراحی جراحان، مسائل فرهنگی، جنسیتی و سن بیماران در این امر می تواند تاثیر گذار باشد.
محمدهادی نورایی؛ محمد جاودان؛ فرهاد نورایی؛ عبداله محبی دهنوی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: با وجود گذشت ۲۰ سال از جنگ تحمیلی، مطالعات اندکی در مورد رزمندگان دچار قطع اندام و عوارض ناشی از آن شده است. استفاده مداوم از پروتزها باعث افزایش مشکلات ناشی از آن می گردد، لذا جهت پیشگیری از آن، توجه خاص متخصصان توانبخشی و جراحان ارتوپد مورد نیاز می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی مشکلات ناشی از قطع اندام تحتانی در مورد ...
بیشتر
پیشزمینه: با وجود گذشت ۲۰ سال از جنگ تحمیلی، مطالعات اندکی در مورد رزمندگان دچار قطع اندام و عوارض ناشی از آن شده است. استفاده مداوم از پروتزها باعث افزایش مشکلات ناشی از آن می گردد، لذا جهت پیشگیری از آن، توجه خاص متخصصان توانبخشی و جراحان ارتوپد مورد نیاز می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی مشکلات ناشی از قطع اندام تحتانی در مورد مجروحان جنگی بود.مواد و روشها: در این مطالعه گذشته نگر، ۱۵۰ بیمار ارجاعی به یک مرکز ارتز و پروتز در شهر اصفهان طی ۱۰ سال بررسی شدند. پس از گرفتن شرح حال، بیماران تحت معاینه قرار گرفتند و پرسشنامه ای برای آنان تکمیل گردید.یافتهها: مشکلات استامپ به ترتیب شیوع عبارت بودند از: ضایعات پوستی شامل تغییر رنگ، خارش، لینکیفیکاسیون، تعرق زیاد؛ و همچنین فولیکولیت، آتروفی استامپ کمبود بافت نرم سر استامپ، زخم، نامناسب بودن بافت نرم، درد استخوانی، درد عضلانی، درد خیالی، و ادم استامپ. از بقیه مواردی که با شیوع کمتری مشاهده شدند می توان رشد بیش از حد استخوان استامپ، هیپوستزی، شکستگی استخوان استامپ، افزایش بافت چربی، خونرسانی ناکافی استامپ، درد و رنگ پریدگی استامپ را نام برد. به طور کلی ضایعات پوستی شیوع بالاتر و مشکلات عروقی کمترین شیوع را داشتند. در سایر موارد، مشکلات استامپ در قطع اندام زیر زانو شایع تر یود. نتیجه گیری: با توجه به شیوع فراوان مشکلات پوستی، آموزش نحوه صحیح رعایت بهداشت استامپ و نیز آموزش استفاده صحیح از پروتز بسیار لازم و ضروری می باشد.
علیرضا سعید؛ فاطمه عرب نژاد؛ عالیا آیتاللهی موسوی
چکیده
تورنیکه وسیلهای است که به کمک آن جلوی ورود و خروج خون به اندام گرفته میشود. استفاده از آن در اعمال جراحی به سال ۲۰۰ قبل از میلاد، یعنی امپراطوری رومیها برمیگردد. این روش در آن زمان مخصوصاً در قطع اندام مورد توجه قرار گرفته بود. انواع تورنیکه در طول تاریخ مورد استفاده جراحان قرار گرفتهاند و مرتباً تغییراتی در طراحی آن داده شده ...
بیشتر
تورنیکه وسیلهای است که به کمک آن جلوی ورود و خروج خون به اندام گرفته میشود. استفاده از آن در اعمال جراحی به سال ۲۰۰ قبل از میلاد، یعنی امپراطوری رومیها برمیگردد. این روش در آن زمان مخصوصاً در قطع اندام مورد توجه قرار گرفته بود. انواع تورنیکه در طول تاریخ مورد استفاده جراحان قرار گرفتهاند و مرتباً تغییراتی در طراحی آن داده شده است. حتی اگر امروزه استفاده از تورنیکه در جراحیهای ارتوپدی، عروق و پلاستیک متداول نباشد، میتوان آن را امری بسیار شایع دانست و این امر کمک بسیار زیادی به جراحان کرده است . تورنیکه بدون عوارض و خطر نیست و جراح بایستی از این عوارض و روش استفاده از آن آگاهی کامل داشته باشد. در این مقاله به تورنیکه بادی، موارد استفاده و عوارض آن پرداخته شد.
ناصر صرافان؛ احمد دشت بزرگ؛ دکترسید عبدالحسین مهدینسب؛ افشین آزما
چکیده
پیشزمینه: شکستگی اینترتروکانتریک جزء شکستگیهای شایع در افراد سالمند بالای ۷۰ سال میباشد. با وجود آن که تثبیت شکستگی، بهترین درمان است، ولی عوارض آن به دلیل سن بالا و مشکلات همراه بسیار بالا میباشد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج درمان جراحی شکستگی اینترتروکاننتریک هیپ بود.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی آیندهنگر، کلیه ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی اینترتروکانتریک جزء شکستگیهای شایع در افراد سالمند بالای ۷۰ سال میباشد. با وجود آن که تثبیت شکستگی، بهترین درمان است، ولی عوارض آن به دلیل سن بالا و مشکلات همراه بسیار بالا میباشد. هدف از این مطالعه، گزارش نتایج درمان جراحی شکستگی اینترتروکاننتریک هیپ بود.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی آیندهنگر، کلیه بیمارانیکه به علت شکستگی اینترتروکانتریک طی دو سال در دو بیمارستان آموزشی اهواز تحت عمل جراحی تثبیت داخلی با روش پیچ و پلاک دینامیک (DHS) قرار گرفته بودند، بررسی شدند. ۸۴ بیمار با میانگین سنی ۷۳/۴ سال (۹۸-۵۹ سال) تحت مطالعه قرار گرفتند که از این تعداد ۳۴ (۴۰/۵%) مرد و ۵۰ (۵۹/۵%) زن بودند. بیماران حداقل به مدت یک سال مورد پیگیری قرار گرفتند.یافتهها: هشت بیمار (۹/۵%) کوتاهی اندام بیش از 2 سانتیمتر داشتند. ۴ بیمار (۴/۷%) دچار عارضه بیرونزدگی وسیله شدند. ۸ بیمار (۹/۵%) دچار بدجوش خوردن شکستگی به صورت بدشکلی واروس، 1 بیمار (۱/۱%) دچار نکروز آواسکولار سرفمور، ۱۳ بیمار (۱۵/۴% ) عفونت عمل، و 2 بیمار (۲/۳%) دچار بدجوشخوردگی شکستگی محل شدند. ۹ بیمار (۱۰/۷% ) طی ۲۴ هفته فوت کردند. ۱۰ بیمار (۱۱/۹%) تحت عمل جراحی و تثبیت مجدد قرار گرفتند. میانگین زمان برگشت به فعالیت قبل از عمل ۵ هفته بود. نتیجهگیری: عوارض شکستگیهای اینترتروک هیپ، حتی پس از تثبیت با پیچ و پلاک بالا میباشد. به جز درصد بالاتر عفونت، سایر یافتهها با مطالعات مشابه در پیشینه تحقیق، هسمو است.
محمدعلی حسینیان؛ تورج سلیمی؛ یلدا سلیمانی فرد؛ کوروش شیبانی
چکیده
پیشزمینه: درمان سندرم توراسیک اوت لت به دو روش غیرجراحی و جراحی صورت می گیرد. در مواردی که درمان غیرجراحی موثر نباشد، استفاده از روشهای جراحی ضرورت دارد. در این مطالعه دو روش جراحی بالای ترقوه (supraclavicular) و زیربغلی (transaxillary) با یکدیگر مقایسه شدند.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، تعداد ۶۹ بیمار مبتلا به سندرم توراسیک اوتلت ...
بیشتر
پیشزمینه: درمان سندرم توراسیک اوت لت به دو روش غیرجراحی و جراحی صورت می گیرد. در مواردی که درمان غیرجراحی موثر نباشد، استفاده از روشهای جراحی ضرورت دارد. در این مطالعه دو روش جراحی بالای ترقوه (supraclavicular) و زیربغلی (transaxillary) با یکدیگر مقایسه شدند.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، تعداد ۶۹ بیمار مبتلا به سندرم توراسیک اوتلت که از سال ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۷ تحت جراحی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. در 26 بیمار این سندرم بهصورت دوطرفه بود. ۶۳ مورد با روش بالای ترقوه برای بار اول، ۳۲ مورد با روش زیر بغلی برای بار اول و ۷ بیمار با روش بالای ترقوه برای بار دوم جراحی شدند. عوارض جراحی به مدت ۲۴ ماه پیگیری شدند.یافتهها: عوارض بعد از عمل در دو گروه جراحی مورد ارزیابی قرار گرفتند. ضایعاتی نظیر پنوموتوراکس، هموتوراکس، ضایعات عروقی در دو روش جراحی شبیه هم بودند ولی ضایعات موقت و دایم در شبکه بازویی در روش زیربغلی بیش از روش بالای ترقوه بود.نتیجهگیری: روش جراحی بالای ترقوه به علت دید مستقیم جراح و دسترسی مناسب به محل فشردگی روی شبکه بازویی و به علت کاهش عدم موفقیت بعد از عمل جراحی، نسبت به روش زیر بغلی ارجحیت دارد.