حسین اکبری اقدم؛ محمدرضا غلامرضایی؛ پریا روحی؛ امیرحسین فرخ زاد
چکیده
هدف: رویکرد جراحان ارتوپدی برای پین‌گذاری شکستگی‌های سوپراکوندیلار تیپ II با روش بسته، رو به افزایش است. در این مطالعه، نتیجه درمان جااندازی بسته و گچ‌گیری در مقایسه با پین‌گذاری بررسی می‌شود.روش: در یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، 39 کودک 3 تا 11 ساله مبتلا به شکستگی سوپراکوندیلار تیپ II گارتلند که تحت درمان با جااندازی بسته و پین‌گذاری ...
بیشتر
هدف: رویکرد جراحان ارتوپدی برای پین‌گذاری شکستگی‌های سوپراکوندیلار تیپ II با روش بسته، رو به افزایش است. در این مطالعه، نتیجه درمان جااندازی بسته و گچ‌گیری در مقایسه با پین‌گذاری بررسی می‌شود.روش: در یک مطالعه مقطعی گذشته‌نگر، 39 کودک 3 تا 11 ساله مبتلا به شکستگی سوپراکوندیلار تیپ II گارتلند که تحت درمان با جااندازی بسته و پین‌گذاری و جااندازی بسته و گچ‌گیری قرار گرفته بودند، به روش نمونهگیری غیرتصادفی آسان با استفاده از اطلاعات دموگرافیک و اندازهگیری زاویه باومن، در مدت بستری در بیمارستان و 4 هفته پی‌گیری، مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافتهها: با استفاده از آزمون t نمونه مستقل، بین زمان بستری در بیمارستان و نوع درمان تفاوت معنی‌داری وجود داشت و در گروهی که تحت درمان با جااندازی بسته و گچ‌گیری قرار گرفته بودند، بهطور معنی‌داری کمتر بود [میانگین انحراف معیار: 6/42 ± 37/42 و 005%>p] بین اندازههای زاویه باومن در دو گروه تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: نتیجه دو نوع درمان تفاوت معنی‌داری نداشت، اقامت در بیمارستان به طور قابل توجهی کمتر بود و نتایج رادیوگرافی مشابه پس از چهار هفته پی‌گیری مشاهده شد.
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ دلاله خصوصی؛ کامران عزتی
چکیده
کیدهمقدمه: جوش نخوردن یا تأخیر در جوش خوردن یکی از مشکلات شناخته شده پس از جراحی شکستگی استخوان‌های بلند است. در این مطالعه هدف بررسی زمان جوش خوردن درشکستگی‌های بستة شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی باز و ثابت‌سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعة کوهورت، بیماران به ...
بیشتر
کیدهمقدمه: جوش نخوردن یا تأخیر در جوش خوردن یکی از مشکلات شناخته شده پس از جراحی شکستگی استخوان‌های بلند است. در این مطالعه هدف بررسی زمان جوش خوردن درشکستگی‌های بستة شفت فمور در بیماران سیگاری و غیرسیگاری به دنبال جااندازی باز و ثابت‌سازی داخلی با پلاک و نیل اینترامدولاری است. مواد و روش‌ها: در یک مطالعة کوهورت، بیماران به صورت داوطلبانه به دو گروه سیگاری و غیرسیگاری با شکستگی بستة عرضی استخوان شفت فمور تقسیم شدند. در این مطالعه مصرف 6 نخ سیگار یا بیشتر در روز به عنوان معیار سیگاری بودن تعریف شد. درمان بر اساس تمایل بیمار و نه سیگاری بودن یا نبودن بیمار انجام شد. بیماران به مدت یک سال از نظر جوش خوردن به صورت بالینی و رادیولوژیکی پی‌گیری و بررسی شدند. پس از جمع‌آوری داده‌ها، اطلاعات وارد نرم افزار SPSS نسخة 19 شد و مورد تحلیل قرار گرفت.یافته‌های پژوهش :در مطالعة ما 220 بیمار بررسی شدند (110 بیمار سیگاری و 110 بیمار غیرسیگاری). درصد بیشتری از مراجعان با شکستگی بستة شفت فمور را مردان (7/79%) تشکیل می‌دادند. میانگین سنی مراجعان با شکستگی بستة شفت فمور برابر 93/16±78/32 سال بود. ارتباط آماری معنی‌داری بین وضعیت جوش‌خوردگی استخوان در درمان با پلاک و نیل‌اینترامدولاری در ارتباط با مصرف سیگار دیده شد (004/0p=). در حالی که تمام افراد غیرسیگاری تا انتهای 180 روز پس از جراحی، دارای استخوان جوش‌خورده بودند (100%). در گروه درمان شده با پلاک 1/74 درصد و در گروه درمان شده با نیل‌اینترامدولاری 8/78 درصد از بیماران فقط سیگاری مورد مطالعه تا انتهای 180 روز پس از جراحی دارای استخوان جوش‌خورده بودند (234/0p=). همچنین ارتباط آماری معنی‌داری بین وضعیت دیرجوش‌خوردگی استخوان در درمان با پلاک و اینترامدولاری نیل در بیماران فقط سیگاری دیده شد (04/0P=).نتیجه‌گیری: وضعیت درمان و عملکرد در بیماران سیگاری بدتر از بیماران غیرسیگاری است و بیماران سیگاری نیاز به دورة پی‌گیری بیشتری دارند. همچنین به نظر می‌رسد روش نیل‌اینترامدولاری در بیماران سیگاری با شکستگی بستة شفت فمور، منجر به تأخیر کمتر جوش‌خوردگی شود.واژه‌های کلیدی: سیگارکشیدن، ترمیم شکستگی، فیکساسیون داخلی شکستگی، جا اندازی باز شکستگی
