مسعود شایسته آذر؛ محمدحسین کریمی نسب؛ مهران رضوی پور؛ صابر جورابراهیمیان
چکیده
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای ...
بیشتر
خلاصهپیشزمینه: پوکی استخوان، شایعترین بیماری متابولیک استخوان است. هدف از این مطالعه بررسی تأثیر درمان ضداستئوپوروز یا داروهای بیسفسفونات و پاراتیروئید بر ترمیم استخوان در بیماران با شکستگیهای استئوپوروتیک بود.مواد و روشها: این یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی یکسویه کورکنترل شده بود که برروی 3 گروه 20 نفره باشکستگیهای استئوپوروتیک بستری در بخش ارتوپدی بیمارستان امام خمینی (ره) و بوعلی سینای ساری طی سالهای 1395 تا 1397انجام شد: بیماران دریافتکننده هورمون پاراتیروئید)، بیماران دریافت کننده آلندرونات و بیماران گروه کنترل. کلیه بیماران در هفته 4، هفته 8 و هفته 12 جهت بررسی میزان جوشخوردگی یا رادیوگرافی ارزیابی شدند.یافتهها:در هیچ یک از بیماران سه گروه جوشخوردگی شکستگی در 4 هفته نداشتند. زمان جوشخوردگی شکستگی افراد در 8 هفته در سه گروه درمانی سینوپار، آلندرونات و کنترل به ترتیب 20، 18 و 17 نفر بود. بیماران در تمامی گروهها در 12 هفته جوشخوردگی کامل داشتند.نتیجهگیری: باتوجه به نتایج این مطالعه به نظر میرسد که تجویز آلندرونات و هورمون پاراتیروئید بر ترمیم شکستگیهای استئوپوروتیک دیستال رادیوس تفاوت آماری معناداری ندارند.