زانو
الصدیق الهادی محمود؛ محمد المنتظر معاویه مالک؛ خالد الفاضل حسین
چکیده
پیشزمینه: کسب اطلاعات در مورد ارزیابی آناتومیک و هندسی استخوانها یکی از پارامترهای حیاتی در آرتروپلاستی زانو[1] است و تأثیر بسزایی در پیامدهای ثانویه دارد. هدف از این مقاله ارزیابی آنتروپومتریک دیستال استخوان ران افراد بالغ در جامعة سودانی و مقایسة نتایج با سایر جوامع میباشد.مواد و روشها: این مطالعة توصیفی که از ماه سپتامبر ...
بیشتر
پیشزمینه: کسب اطلاعات در مورد ارزیابی آناتومیک و هندسی استخوانها یکی از پارامترهای حیاتی در آرتروپلاستی زانو[1] است و تأثیر بسزایی در پیامدهای ثانویه دارد. هدف از این مقاله ارزیابی آنتروپومتریک دیستال استخوان ران افراد بالغ در جامعة سودانی و مقایسة نتایج با سایر جوامع میباشد.مواد و روشها: این مطالعة توصیفی که از ماه سپتامبر 2020 تا فوریه 2021، در بیمارستان الامل (Alamal) در خارطوم، سودان، انجام شد شامل تمام بیماران بزرگسالی بود که برای سیتیاسکن به کلینیک رادیولوژی مراجعه میکردند و ابعاد نرمال مدیال- جانبی فمورال (ML) و قدامی خلفی (AP) دیستال فمور زانوهای[1] آنان مورد ارزیابی قرار میگرفت. دادههای جمعآوری شده با استفاده از بستة آماری علوم اجتماعی (SPSS) مورد آنالیز قرار گرفت.یافتهها: 385 بزرگسال سودانی وارد مطالعه شدند که میانگین سن آنان 5/18±1/59 سال بود و در محدودة سنی 20 تا 86 سال قرار داشتند. 9/69 درصد بیماران مرد و 1/30 درصد زن بودند. 45 درصد موارد در زانوی چپ و 55 درصد در زانوی راست بود. میانگین medio-lateral (ML) 0/6±6/76 میلیمتر بود که در محدودة 7/66 تا 2/88 میلیمتر قرار داشت. میانگین Anteroposterior (AP) 9/4±640/45 میلیمتر بود که در محدودة 2/37 تا 54 میلیمتر قرار داشت. اندازهگیریهای آنتروپومتریک دیستال استخوان ران مردم سودانی در مراکزی در شهرهای یونان و کره انجام شد.نتیجهگیری: تفاوتهایی در ابعاد میانگین ML و AP بین جامعة سودانی و سایر گروههای قومی وجود دارد که باید در هنگام طراحی ایمپلنتهای آرتروپلاستی کامل زانو در نظر گرفته شود. زانوی سودانیها در محدوده و مشابه زانوی یونانیها و کرهایها میباشد.
محمد فکور؛ محمد ساکیانی؛ مریم حدادی شوشتری؛ محمدقاسم حنفی
چکیده
چکیدهمقدمه: ترومبوز ورید عمیق، DVT (Deep vein thrombosis)، زیرمجموعه ای از ترومبوآمبولی وریدی، VTE (venous thromboembolism) و یک دلیل عمدة قابل پیشگیری از بیماری و مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی آرتروسکوپی در سراسر جهان است. میزان بروز VTE سالانه 1 در 1000 نفر تخمین زده میشود، تقریباً دو سوم این حوادث مربوط به DVT و یکی از عارضههای اصلی آرتروسکوپی زانو است. ...
بیشتر
چکیدهمقدمه: ترومبوز ورید عمیق، DVT (Deep vein thrombosis)، زیرمجموعه ای از ترومبوآمبولی وریدی، VTE (venous thromboembolism) و یک دلیل عمدة قابل پیشگیری از بیماری و مرگ و میر بیماران تحت عمل جراحی آرتروسکوپی در سراسر جهان است. میزان بروز VTE سالانه 1 در 1000 نفر تخمین زده میشود، تقریباً دو سوم این حوادث مربوط به DVT و یکی از عارضههای اصلی آرتروسکوپی زانو است. در این مطالعه شیوع ترومبوز وریدی عمیق و پروفیلاکسی ترومبوآمبولیک در بیمارانی که تحت عمل جراحی آرتروسکوپی قرار گرفتهاند، مورد بحث قرار میگیرد.روش ها: بیماران بالای 18 سال که در یک بیمارستان آموزشی تحت عمل جراحی زانو آرتروسکوپی قرار گرفته بودند، با ارزیابی کلینیکی ترومبوز وریدی عمیق و اولتراسونوگرافی داپلر اندامهای تحتانی، قبل از جراحی، 3 روز پس از جراحی و 4 هفته پس از جراحی، از نظر بروز ترومبوز وریدی عمیق بررسی شدند و ریسک فاکتورهایی مانند سن، جنسیت، مدت زمان بیتحرکی، مدت زمان جراحی و غیره ارزیابی و ثبت شد. سپس دادههای جمعآوری شده به طور آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافتهها: شیوع DVT در 318 بیمار با آرتروسکوپیِ زانو با میانگین سنی 31/34 سال، 1/3% بود. میانگین مدت زمان جراحی در همة بیماران 30/96 دقیقه بود. هیچ گونه ترومبوز وریدی عمیق در 9/96% از بیماران وجود نداشت. همچنین، بین شیوع DVT و جنس، سن، نوع جراحی، مدت زمان جراحی و وجود التهاب در بیماران هیچ گونه تفاوت معنیداری وجود نداشت (551/0p=). مدت زمان میانگین مابقی مطلق بیماران 89/61 ساعت بود. زمان استراحت مطلق در بیماران مبتلا به ترومبوز وریدی عمیق به طور معنیداری بیشتر از بیماران فاقد ترومبوز وریدی عمیق بود (001/0p=)نتیجهگیری: با اینکه آرتروسکوپی زانو میتواند به صورت جراحی سرپایی انجام شود اما خطر پس از جراحی ترومبوز وریدی عمیق نامشخص است. بروز ترومبوز وریدی عمیق بعد از جراحی آرتروسکوپی زانوی 318 بیمار در این مطالعه 1/3% بود که خودش پیش شرط لازم و مهمی برای ترومبوپروفیلاکسی قبل از عمل جراحی است.
زانو
علیرضا ناصری؛ عباسعلی دهقانی؛ محمدرضا محرمی
چکیده
پیش زمینه: با توجه به عوارض نامطلوب ترمبوز ورید عمقی پس از عمل جراحی و نامشخص بودن شیوع این عارضه پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی به انجام برسانیم.مواد و روشها: تعداد ...
بیشتر
پیش زمینه: با توجه به عوارض نامطلوب ترمبوز ورید عمقی پس از عمل جراحی و نامشخص بودن شیوع این عارضه پس از عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی بر آن شدیم تا مطالعه حاضر را با هدف بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی به دنبال عمل جراحی تعویض مفصل زانو در بیماران با سابقه شیمیدرمانی به انجام برسانیم.مواد و روشها: تعداد ۱۸۹ بیمار کاندید جراحی تعویض مفصل زانو با سابقه شیمیدرمانی طی ۳۶ ماهه منتهی به اسفندماه سال ۱۳۹۹ مراجعهکننده به بیمارستانهای شهدا و امام رضا (علوم پزشکی تبریز) به روش تمامشماری وارد این مطالعه توصیفی- تحلیلی شدند. پس از جراحی بیماران از نظر بروز ترومبوز ورید عمقی و عوامل مؤثر بر آن براساس ابزار تعیینکننده ترمبوز ورید عمقی و سونوگرافی داپلر، ارزیابی شدند و با آزمونهای همبستگی اسپیرمن و رگرسیون مورد ارزیابی قرار گرفتند.یافتهها: انحراف معیار ± میانگین نمره ترومبوز ورید عمقی برابر 66/6±49/43 بود که حاکی از آن است که شیوع ترمبوز ورید عمقی در افراد پس از جراحی تعویض مفصل زانو با سابقه شیمیدرمانی در حیطه ریسک بالا قرار دارد. شیوع ترومبوز ورید عمقی برابر 49 نفر (92/25 درصد) بود که متغیر تعداد جلسات شیمیدرمانی (P=0.001) با ابتلا به ترومبوز ورید عمقی مرتبط بود.نتیجهگیری: شیوع ترومبوز ورید عمقی به دنبال جراحی تعویض مفصل زانو در افراد با سابقه شیمیدرمانی بالاتر از میانگین طبیعی در مطالعات بیان شده است که نیازمند اقدامات درمانی و پیشگیرانه بیشتری است.
زانو
امیر سالاری؛ مهران سلیمانها؛ زهرا احمدنیا؛ ارسلان سالاری؛ طلوع حسندخت
چکیده
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماریهای قلبی در جهان و ریسک افزایشیافته مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسکفاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی میکند.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاههای ارتوپدی بیمارستان ...
بیشتر
پیش زمینه: در مطالعات قبلی، به شیوع روزافزون بیماریهای قلبی در جهان و ریسک افزایشیافته مرگومیر ناشی از بیماریهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت اشاره شده است. مطالعه پیش رو شیوع ریسکفاکتورهای قلبی در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو را بررسی میکند.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی- توصیفی در درمانگاههای ارتوپدی بیمارستان دانشگاهی دانشگاه علوم پزشکی گیلان در سال 1396 نمونهگیری بهصورت در دسترس، براساس معیار ورود از بین بیماران با محدوده سنی 40 تا 75 سال، با تشخیص استئوآرتریت انجام شد. اطلاعات موردنیاز پژوهش شامل فاکتورهای دموگرافیک، اطلاعات مربوط به عوامل خطر قلبی- عروقی، سوابق بیماری و فاکتورهای انتروپومتریک بود. پس از بررسی کیفی، دادهها وارد نرمافزارSPSS (ورژن 16) شد.یافتهها: در مجموع، تعداد 100 نفر مبتلا به استئوآرتریت زانو با میانگین سنی 9/53 ± 9/11 و برتری زنان (79 درصد) وارد مطالعه شدند. فراوانی دیابت، فشارخون بالا، چاقی، سندرم متابولیک و سیگار بهترتیب 31%، 33%، 45%، 51% و 9% بود. حدود 12 درصد از افراد، سابقه حوادث قلبی را گزارش کردند. فراوانی همه ریسکفاکتورهای کاردیومتابولیک دیابت، چاقی، فشار خون بالا و سندرم متابولیک بهجز سیگار در زنان، بیشتر از مردان بود. میانگین سنی افراد موردمطالعه در مردان از نظر آماری بهطور معنیداری بالاتر از زنان بود (P=0.03).نتیجهگیری: با توجه به فراوانی بالای ریسکفاکتورهای قلبی- عروقی در افراد مبتلا به استئوآتریت لازم است در راستای شناسایی زودهنگام بیماریهای قلبی و عروقی در افراد مبتلا به استئوارتریت زانو بهویژه زنان توجه بیشتری شود
زانو
محمد شیبانی؛ محمود کریمی مبارکه؛ حمید کریمی فرد
چکیده
پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر ...
بیشتر
پیش زمینه: شایع ترین علت درد زانو استئوآرتریت زانو میباشد ، درمان های جراحی و غیرجراحی بسیاری مطرح شده است اما همچناندرمان ارجح ناشناخته مانده است. یکی از درمان های غیر جراحی تزریق PRP (plasma reach platate) در این بیماران بوده است.مطالعات مختلف بهبود تاثیر تزریق PRP را با موادی مثل کلسیم گلوکونات را معرفی کرده اند لذا هدف از این مطالعه بررسی تاثیر PRP با و بدون کلسیم گلوکونات بر نتایج بالینی حاصل از تزریق داخل مفصلی این ماده در بیماران با استیوآرتریت زانو میباشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت همگروهی بود که بیماران در دو گروه تزریق PRP و تزریق PRP و کلسیم گلوکونات قرار گرفتند. نتایجمطالعه به وسیله پرسشنامه KOOS و درد به وسیله VAS مورد ارزیابی قرار گرفت. سطح معناداری 0.05 در نظر گرفته شد .یافته ها: به طور کلی در طول انجام مطالعه میزان درد در بیماران بعد از دریافت هر دو روش درمانی به طور معناداری طی دوره ششماهه کاهش پیدا کرده بود این در حالی است که درد در بیماران گروه پلاکت و گلوکونات کلسیم به طور معناداری به میزان بیشتری کاهش پیدا کرده بود.(P Value = 0.001)نتیجه گیری: از نتایج حاصل از این مطالعه میتوان اینطور برداشت کرد که تزریق همزمان PRP و گلوکونات کلسیم توانایی بیشتری در بهبود نتایج تزریق در پی خواهد داشت.
احسان یثربی؛ ایمان ذباح؛ مرتضی رمضانی؛ حمید واله؛ ستاره سالارنیا
چکیده
پیشزمینه: آرتروز زانو، یکی از شایعترین بیماریها در انسان است و با توجه به شیوع رو به گسترش آن، تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار حائز اهمیت میباشد. توجه به حجم غضروف در مطالعات آرتروز زانو از روی عکسهای رادیولوژی بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه کمک به بهبود تشخیص آرتروز زانو به کمک تکنیکهای مبتنی بر هوش مصنوعی و پردازش تصاویر ...
بیشتر
پیشزمینه: آرتروز زانو، یکی از شایعترین بیماریها در انسان است و با توجه به شیوع رو به گسترش آن، تشخیص زودهنگام این بیماری بسیار حائز اهمیت میباشد. توجه به حجم غضروف در مطالعات آرتروز زانو از روی عکسهای رادیولوژی بسیار ضروری است. هدف از این مطالعه کمک به بهبود تشخیص آرتروز زانو به کمک تکنیکهای مبتنی بر هوش مصنوعی و پردازش تصاویر است.
روشبررسی: این تحقیق از نوع تشخیصی است که بر روی 158 نمونه (تصویر امآرآی)، مورد ارزیابی قرار گرفته است. این تصاویر، از پایگاه اطلاعاتی بیمارستان تهران جمعآوری شده، بهطوریکه 111 نمونه مربوط به افراد سالم و 47 نمونه مربوط به افراد مبتلا به آرتروز زانو است. در این مطالعه، بهمنظور تشخیص خودکار آرتروز، روش جدیدی بنام «بلوکبندی تصاویر و تعلیم آن با شبکه عصبی مصنوعی» ارائه شده است. با استفاده از نرمافزار متلب، تصاویر امآرآی دریافت و پس از پیشپردازش آنها، اقدام به پردازش و تشخیص وضعیت آرتروز به کمک شبکههای عصبی مصنوعی شده است.
یافتهها: آزمایشها نشاندهندة عملکرد قابل قبول روش پیشنهاد شده است، بهطوریکه با استفاده از این تکنیک میتوان با دقت 93%، آرتروز زانو را تشخیص داد.
نتیجهگیری: مدل ارائه شده در ایـن مطالعـه میتواند در برنامههای غربـالگری جهـت شناسـایی افـراد در معرض خطر آرتروز، استفاده شود و به عنوان دستیار پزشک در خدمت پزشکان متخصص این حوزه قرار گیرد.
علیرضا رحیم نیا؛ صدرا حاجی؛ محمود جعفر بیگلو
چکیده
زمینه: بازسازی آسیبهای رباط صلیبی قدامی، ACL (anterior cruciate ligament)، با استفاده از روش آرتروسکوپی «تک باندل» (single‐bundle)، یک روش معمول با میزان موفقیت 83% تا 95% است. برخی مطالعات نشان میدهند که روش ترانس پورتال برای ایجاد تونل استخوان فمور منجر به موفقیت بالاتری نسبت به روش ترانس تیبیال میشود. مطالعات دیگری میزان موفقیت یکسانی را در ...
بیشتر
زمینه: بازسازی آسیبهای رباط صلیبی قدامی، ACL (anterior cruciate ligament)، با استفاده از روش آرتروسکوپی «تک باندل» (single‐bundle)، یک روش معمول با میزان موفقیت 83% تا 95% است. برخی مطالعات نشان میدهند که روش ترانس پورتال برای ایجاد تونل استخوان فمور منجر به موفقیت بالاتری نسبت به روش ترانس تیبیال میشود. مطالعات دیگری میزان موفقیت یکسانی را در هر دو روش نشان میدهند. هدف از این مطالعه بررسی این موضوع است که کدام یک از دو روش نزدیکترین بیومکانیک را به ACL اصلی دارد و نتیجة بهتر برای بیماران دربردارد.
روشها: این مطالعه به صورت پیگیری مقطعی (آیندهنگر) انجام شده است. نتایج بالینی بازسازی ACL در بیماران نظامی با پارگی خالص ACL ارزیابی و پیگیری شد. در یک گروه 26 بازسازی ACL با استفاده از روش ترانس پورتال TP (transportal) انجام شد و در گروه دیگر 20 بیمار با استفاده از روش ترانس تیبیال TT (transtibial) بازسازی شدند.
یافتهها: در پیگیری نهایی، 8 بیمار (40%) در گروه TT و پنج مورد (23/19%) در گروه TP تست «Pivot» مثبت داشتند. 3 بیمار (15%) در گروه TT و 9 بیمار (61/34%) در گروه TP تست «Lachman» مثبت داشتند. از نظر آماری اختلاف معنیداری در تست Pivot (06/0p=) و آزمون Lachman (35/0 p=) بین دو گروه وجود نداشت. میانگین نمرات Lysholm در گروه TT و TP به ترتیب 5/2±8/92 و 8/2±2/93 بود (01/0p=). میانگین زاویة پیوند در گروه TT و در گروه TP به ترتیب 9/2±7/68 و 1/4±6/43 بود (001/0p=). هیچ ارتباطی بین زاویة قرارگیری گرافت و رضایت بیماران (Lysholm Score) پس از جراحی (05/0P>) و بین زاویة قرارگیری گرافت و تستهای «ناپایداری» زانو (05/0P>) بین دو گروه مشاهده نشد.
نتیجهگیری: تفاوت بالینی معنیداری بین دو روش آناتومیک (ترانس پورتال) و غیرآناتومیک (ترانستیبیال) برای بازسازی رباط صلیبی قدامی مشاهده نشد. هیچ تفاوت بالینی قابل توجهی بین دو روش یافت نشد، بنابراین، هر دو روش میتوانند نتایج خوبی داشته باشند.
Sara Sadat Nabavizadeh؛ Mohsen Mohsen Ahmadi Zarei؛ Cambyz Iraji؛ Aida Iraji؛ Parvin Ghaemmaghami؛ Omid Koohi Hosseinabadi؛ Ida Hasssanpour؛ Maryam Mojahed؛ Mahshid Jamshidi؛ Sajad Daneshi؛ Nader Tanideh
چکیده
زمینه و هدف: استئوآرتریت یکی از ملاحظات بهداشت عمومی است که به علت درد مزمن، سفتی، اختلال خواب و افسردگی منجر به ناتوانی می شود. در میان محصولات گیاهی، میوه زیتون محلی (Psidium Guajava L) به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی آن می تواند به عنوان یک داروی طبیعی بالقوه در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی میوه زیتون محلی (Psidium Guajava ...
بیشتر
زمینه و هدف: استئوآرتریت یکی از ملاحظات بهداشت عمومی است که به علت درد مزمن، سفتی، اختلال خواب و افسردگی منجر به ناتوانی می شود. در میان محصولات گیاهی، میوه زیتون محلی (Psidium Guajava L) به دلیل ویژگی های آنتی اکسیدانی آن می تواند به عنوان یک داروی طبیعی بالقوه در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه بررسی اثر درمانی میوه زیتون محلی (Psidium Guajava L ) بر استئوآرتریت زانو در موش بود.روش کار: چهل سر ی با استئوآرتریت ناشی از تزریق داخل مفصلی 500 واحد کلاژناز نوع 2 در زانوی چپ در چهار گروه درمانی (10 تایی) قرار گرفتند (A) کنترل،(B) پیاسکلدین (10 میلی گرم در کیلوگرم) به عنوان کنترل مثبت، (C) تجویز خوراکی عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) (500 میلی گرم در کیلوگرم)، و (D) تجویز خوراکی عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) (1000 میلی گرم در کیلوگرم). پس از 8 هفته استفاده روزانه، نتیجه با ارزیابی های بافت شناسی و رادیوگرافی مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از نرمافزار Kruskal-Wallis در نسخه SPSS 23.00 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و P <0.05 از نظر آماری معنی دار تلقی شد.نتایج: عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) فعالیتهای خوب رادیکال با IC50 از 0.13 ± 0.46 میلی گرم / میلی لیتر (کوئرستین به عنوان یک کنترل مثبت) نشان داد. ارزیابی های هیستوپاتولوژیکی غضروف، سطح مفصلی صاف و یکنواخت با توزیع سلول هایی در یک ستون را در گروه آزمایش دریافت 1000 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) نشان داد که در مقایسه با سایر گروه ها بخصوص گروه کنترل بهبودی بهتری داشت(P-value = 0.02 ). ارزیابی رادیولوژیکی مفصل زانو یافته های مشابه ارزیابی بافت شناسی نشان داد.بحث: عصاره هیدروالکلی میوه زیتون محلی ( Psidium Guajava L ) می تواند به عنوان یک مکمل موثر و درمان جایگزین برای آرتروز زانو در موش در نظر گرفته شود.
نادر تنیده؛ محمد امین رستمی نسب؛ آیدا حسن پور؛ امید کوهی حسین آبادی؛ مریم مجاهد؛ سارا سادات نبوی زاده
چکیده
) یک های درمانی بسیاری وجود دارد، اما هنوز هیچ پاسخ مشخصی برای درمان کامل این بیماری وجود ندارد. با توجه به اثرات جانبی مختلف ناشی از داروهای رایج؛ هدف از این مطالعه ارزیابی اثر عصاره برگ گیاه گواوا بر OAمواد و روشاین مطالعه بر روی مدل حیوانی به مدت 8 هفته با 25 موش صحرایی که با استئوآرتریت به وسیله کلاژناز القا شده بودند، انجام شد. تمام ...
بیشتر
) یک های درمانی بسیاری وجود دارد، اما هنوز هیچ پاسخ مشخصی برای درمان کامل این بیماری وجود ندارد. با توجه به اثرات جانبی مختلف ناشی از داروهای رایج؛ هدف از این مطالعه ارزیابی اثر عصاره برگ گیاه گواوا بر OAمواد و روشاین مطالعه بر روی مدل حیوانی به مدت 8 هفته با 25 موش صحرایی که با استئوآرتریت به وسیله کلاژناز القا شده بودند، انجام شد. تمام موشصورت تصادفی به 5 گروه تقسیم شدند، گروه اول، بهکردند و تزریق داخل مفصلی سالین دریافت کرده بودند، گروه دوم روغن زیتون داخل مفصلی دریافت کردند، گروه سوم تحت درمان با هیالگان داخل مفصلی (IAقرار گرفتند، گروه چهارم عصاره برگ گیاه عصاره گواوا با دوز کم (λو گروه آخر عصاره برگ گواوا )بهدریافت کردند. همه گروه کشته ها برداشته شدند. تمام نمونهها با آزمون غیرپارامتریک کروسکال-والیس (توزیع آزاد) با استفاده از نرم نسخه 23 آنالیز شدند.نتایج یافتهتوجهی را در گروه دوز بالا (50 λو گروه کنترل نشان میهای رادیوگرافی اختلاف معنیها در ارزیابی توزیع در عرض فضای مفصلی وجود دارد (p value =0.0001)نتیجهعصاره برگ گیاه گواوا اثر ترمیمی قابل توجهی بر استئوآرتریت دارد.
محمدرضا سبحان اردکانی؛ سیدمحمدجلیل ابریشم؛ مرجان زینلی؛ حمید ربیعی
چکیده
مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن میباشد که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار میگیرد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو میباشد که باعث علایمی از جمله درد ، تورم ، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی ، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض ...
بیشتر
مقدمه: مفصل زانو از جمله مهمترین مفاصل بدن میباشد که تحت تاثیر بیماری های مختلفی قرار میگیرد. استئوآرتریت شایعترین بیماری درگیر کننده زانو میباشد که باعث علایمی از جمله درد ، تورم ، محدودیت حرکتی و ناتوانی فرد می شود. روش های درمانی متعددی از جمله درمان دارویی ، فیزیوتراپی و درمان های جراحی از قبیل دبریدمان آرتروسکوپیک و تعویض مفصل زانو برای این بیماری به کار گرفته شده اند . تعویض مفصل زانو از جمله موثرترین روش های درمانی جهت این بیماری میباشد.
مواد و روش ها: در این مطالعه که از نوعbefore and after میباشد ،تعداد 57 بیمار که تحت جراحی تعویض مفصل زانو در بیمارستان شهید صدوقی یزد قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند.کلیه بیماران قبل و بعد از عمل معاینه شده و از نظر میزان درد و پرسشنامه های WOMAC ، KSS ،SF-36 مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین رادیوگرافی بعد از عمل بیماران با استفاده از فرم KSRE مورد آنالیز قرار گرفت .
یافته ها:از مجموع 57 بیمار مورد مطالعه ، 51 نفر زن و 6 نفر مرد بودند. میانگین سنی بیماران 65.32 سال بود.بیماران به طور متوسط 7.31 ماه پس از عمل جراحی مورد معاینه وارزیابی مجدد قرار گرفتند.بر اساس فرم KSS، میانگین نمره عملکرد بیماران از 15.27±24.03 قبل از عمل به 8.93±69.66 بعد از عمل افزایش یافته بود و میانگین نمره زانوی بیماران از 7.58±40.43 قبل از عمل به مقدار 7.03± 82.38 بعد از عمل افزیش یافته بود . میانگین نمره WOMAC بیماران از 11.02±69.21 قبل از عمل به 5.92±25.73 کاهش یافته بود و نمره درد بیماران از 0.77±8.89 قبل از عمل به 1.00±1.54 بعد از عمل کاهش یافته بود. میانگین نمره پرسشنامه کیفیت زندگی SF-36 بیماران از 18.85±45.75 قبل از عمل به 17.86±65.26 بعد از عمل افزایش یافته بود. در بررسی نتایج تصویربرداری بیماران ، میانگین زاویه آلفا 0.98±97.5 ، میانگین زاویه بتا1.11±89.78 ، میانگین زاویه گاما 1.62±2.57 و میانگین زاویه دلتا 0.81±86.38 بدست آمد.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به بهبود نمره درد ، عملکرد ، زانو ، دامنه حرکتی و بهبود در کیفیت زندگی ، جراحی تعویض مفصل زانو درمان موثر و قطعی برای استئوآرتریت زانو میباشد .
فردین میرزاطلوعی؛ نسرین نوایی فر؛ علی تبریزی؛ شیوا غیور
چکیده
پیشزمینه:. «بوروز» (bruise) در امآرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و میتواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» میتواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت ...
بیشتر
پیشزمینه:. «بوروز» (bruise) در امآرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و میتواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» میتواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت درد با «بوروز» استخوان بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعه آیندهنگر، ۲۲ بیمار (۲۰ مرد، ۲ زن) با «بوروز» استخوان ایزوله به دنبال ترومای حاد زانو در یک مرکز درمانی بررسی شدند. برای نمره درد بیماران، از مقیاس بینایی درد (VAS) و برای محاسبه حجم «بوروز» در امآرآی، از بردار سه بعدی A×B×C استفاده شد. با نرم افزار تحلیل تصاویر، شدت «بوروز» در مقطع کرونال بر حسب پیکسل تعیین شد و رابطه بین شدت درد و توزیع محل «بوروز» محاسبه گردید.
یافتهها: بین سن و شدت درد بیماران؛ و همچنین بین محل «بوروز» و محل حداکثر شدت درد رابطه معنیداری وجود نداشت ( p < /em>≥۰/۰۵). میانگین حجم «بوروز» در بیماران ۸/۷۷±۸/۱۲ سانتیمتر مربع و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود و بین این دو متغیر ارتباط معنیداری وجود نداشت. میانگین شدت «بوروز»، ۱۷۶/۴±۴۲/۴۷ پیکسل و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود، یعنی با افزایش شدت «بوروز» استخوان، شدت درد نیز افزایش یافت.
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان دادند شدت ادم حاد استخوانی، موثرترین عامل در افزایش شدت درد میباشد.
سعید طباطبایی؛ میرعماد میرعمارتی
چکیده
پیشزمینه: پارگی رباط متقاطع جلویی، شایعترین ترومای زانو در حین فعالیتهای ورزشی است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمان پارگی رباط متقاطع جلویی بهروش مینیآرتروتومی با استفاده از گرافت تاندون کشککی بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، از بین مراجعین یک مرکز درمانی اهواز در طی دو سال، تعداد ٥٧ بیمار (٥٥ مرد، ٢ زن) ...
بیشتر
پیشزمینه: پارگی رباط متقاطع جلویی، شایعترین ترومای زانو در حین فعالیتهای ورزشی است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمان پارگی رباط متقاطع جلویی بهروش مینیآرتروتومی با استفاده از گرافت تاندون کشککی بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، از بین مراجعین یک مرکز درمانی اهواز در طی دو سال، تعداد ٥٧ بیمار (٥٥ مرد، ٢ زن) ٢٠ تا 45 ساله مبتلا به پارگی رباط متقاطع جلویی که به روش مینیآرتروتومی با استفاده از گرافت تاندون کشککی درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج براساس معاینه بالینی و نمره معیار «لیشُلم» با میانگین زمان پیگیری ١١/٧ (٢٨-٧) ماه بررسی شدند.
یافتهها: تعداد ٣٣ بیمار ضایعه در سمت راست و ٢٧ نفر ضایعه سمت چپ داشتند. پس از عمل، ٨٦% بیماران هیچ محدودیت حرکتی و ٨٢% ناپایداری زانو نداشتند و ٩٦% بیماران قادر به انجام فعالیتهای قبلی بودند. تنها 4٤ درصد قادر به انجام فعالیت ورزشی در سطح قبلی فعالیت خود نبودند. میانگین نمره «لیشلم» ٨٣/٦٣ (٩٣-٦٩) بود.
نتیجهگیری: بازسازی پارگی رباط متقاطع جلویی به روش مینیآرتروتومی و با استفاده از گرافت تاندون کشککی دارای نتایج قابل قبولی از نظر درمان بیماران میباشد.
فردین میرزاطلوعی؛ حسین علیزاده
چکیده
پیش زمینه: قرارگیری پیوند رباط متقاطع در محل غلط در سمت فمور میتواند باعث پارگی پیوند شود. با کارگذاری پیوند از طریق پورتال آنترومدیال در محل آناتونیک، میتوان کینماتیک زانو را به حال اولیه برگرداند. اپروچ آنترومدیال با هر دو روش استفاده از «هدف یاب» و «دستی» میسر است. در این مطالعه، دقت در محل کارگذاری پین راهنما ...
بیشتر
پیش زمینه: قرارگیری پیوند رباط متقاطع در محل غلط در سمت فمور میتواند باعث پارگی پیوند شود. با کارگذاری پیوند از طریق پورتال آنترومدیال در محل آناتونیک، میتوان کینماتیک زانو را به حال اولیه برگرداند. اپروچ آنترومدیال با هر دو روش استفاده از «هدف یاب» و «دستی» میسر است. در این مطالعه، دقت در محل کارگذاری پین راهنما در پورتال آنترومدیال، با دو روش مقایسه گردید.
مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، ۲۲ بیمار در دو گروه ۱۱تایی، با استفاده از دو روش «هدفیاب» و «دستی» جراحی شدند. برای بررسی وضعیت قرارگیری پین راهنما، فلوروسکوپی انجام شد. مختصات عمودی و افقی محل پین راهنما مشخص و با مختصات نقطه آناتومیک استاندارد پین راهنما مقایسه گردید.
یافتهها: در گروه استفاده از هدفیاب، مختصات محل پین راهنما از محور عمودی و افقی به ترتیب ۴۱/٣٣% و ٣٣/٤٩/% و در مقایسه با نقطه آناتومیک در هر دو محور عمودی (۰/۰۳=p < /em>) و افقی (۰/۰۲=p < /em>) تفاوت معنیدار بود. در گروه «دستی»، این مختصات به ترتیب ٣٥/٣٣% و ٣٣/٠٧% ، تفاوت محور پهنا با محل آناتومیک معنیدار (٠/٠٤=p < /em>)، و در این گروه، ارتفاع به محل آناتومیک بسیار نزدیک بود. مجموع خطاهای موجود در محور عمودی در گروه استفاده از ابزار ١٣/٨٢ و در گروه دست آزاد ٧/٤درصد بود.
نتیجهگیری: کارگذاری محل آناتومیک از طریق پورتال آنترومدیال با دو روش استفاده از «هدفیاب» و «دستی» امکانپذیر است، ولیکن در محور عمودی، خطا در روش استفاده از ابزار بیشتر است
امیرمحمد نوالی؛ مهربان مهرآیین
چکیده
پیشزمینه: رباط متقاطع جلویی از اجزای اصلی در بیومکانیک پایداری مفصل زانو است. پارگی این رباط، احتمال آسیب منیسکها و غضروف مفصلی را افزایش میدهد. در این مطالعه، نتایج درمان بازسازی رباط متقاطع جلویی و آسیب غضروفی و پارگی منیسک، در بیمارانی که با تأخیر بیش از ٧ سال درمان شده بودند، بررسی گردید.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ...
بیشتر
پیشزمینه: رباط متقاطع جلویی از اجزای اصلی در بیومکانیک پایداری مفصل زانو است. پارگی این رباط، احتمال آسیب منیسکها و غضروف مفصلی را افزایش میدهد. در این مطالعه، نتایج درمان بازسازی رباط متقاطع جلویی و آسیب غضروفی و پارگی منیسک، در بیمارانی که با تأخیر بیش از ٧ سال درمان شده بودند، بررسی گردید.
مواد و روشها: در این مطالعه مقطعی، ٤٣ بیمار (٣٩ مرد، ٤ زن) با میانگین سنی ٣٨ سال که با تاخیر بیش از ٧ سال تحت بازسازی رباط متقاطع جلویی قرار گرفته بودند، بررسی شدند. نتایج مقیاسهای نمرهدهی KOOS ،IKDC، «لیشلم» «تنگر»، و یافتههای آرتروسکوپی بیماران از نظر آسیب منیسک و غضروفی، قبل از عمل و در زمان پیگیری نهایی مقایسه شدند. میانگین زمان پیگیری 34 ماه بود.
یافتهها: میانگین زمان بین آسیب اولیه تا درمان ١٢١ماه بود. در ٣٩ بیمار (٩٠/٧%) آسیب غضروفی در قسمتهای مختلف سطح مفصلی بود که در ٢٠ مورد، آسیب درجه I و II و ١٩مورد درجه III و IV بود. آسیب رباط در 35 بیمار (٨١/٤%) با آسیب منیسک همراه بود. تنها در ٢ مورد (٤/٦%) آسیب رباط بدون آسیب منیسک یا غضروف بود. بهبودی معنیداری در نمرات تمامی مقیاسها پس از جراحی مشاهده گردید (٠/٠٠١>p < /em>).
نتیجهگیری: علیرغم اینکه تاخیر در بازسازی رباط متقاطع جلویی، منجر به عوارضی از قبیل آسیب منیسک و غضروفی میگردد، لیکن بازسازی این رباط حتی با تاخیر چند ساله میتواند کیفیت زندگی و سطح فعالیتی بیماران را بهبود بخشد.
مینا ایروانی؛ فرزام فرهمند؛ سهیل مهدی پور
چکیده
پیشزمینه: استئوتومی بالای تیبیا یک روش معمول برای درمان ناهمراستایی محوری اندام تحتانی (بدشکلیهای واروس-والگوس) است. موفقیت این جراحی به میزان اصلاح محور بارگذاری وابسته است. هدف از این مطالعه شبیهسازی جراحی استئوتومی بالای تیبیا در یک بیمار دارای بدشکلی واروس به منظور بررسی رابطه گوه استئوتومی با تغییرات محور مکانیکی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوتومی بالای تیبیا یک روش معمول برای درمان ناهمراستایی محوری اندام تحتانی (بدشکلیهای واروس-والگوس) است. موفقیت این جراحی به میزان اصلاح محور بارگذاری وابسته است. هدف از این مطالعه شبیهسازی جراحی استئوتومی بالای تیبیا در یک بیمار دارای بدشکلی واروس به منظور بررسی رابطه گوه استئوتومی با تغییرات محور مکانیکی و تغییرات پیکربندی مفصل بود.
مواد و روشها: به این منظور یک مدل المان محدود از بیمار دارای بدشکلی واروس برای تحلیل در محیط آباکوس ایجاد شد. هندسه مدل با استفاده از تصاویر سیتیاسکن کل اندام تحتانی و امآرآی مفصل زانو بازسازی شد. جراحی استئوتومی به صورت استئوتومی گوه بسته با قراردادن گوههایی با زوایای مختلف در قسمت پروگزیمال تیبیا و اعمال تغییر امتداد بارگذاری ناشی از آنها در مدل شبیهسازی شد. در طی آنالیز، یک بار ٦٠٠ نیوتنی در راستای محور مکانیکی مدل به مفصل ران اعمال شد و نتایج تغییرات در موقعیت فمور نسبت به تیبیا و توزیع نیرو در بافتهای نرم مفصل مورد مطالعه قرار گرفت.
یافتهها: مطالعه نشان داد که میزان اصلاح واقعی محور مکانیکی همواره کمتر از مقدار پیش بینی شده بر اساس امتداد استخوانها در پیش از جراحی است که در آن اثرات بافتهای نرم بر پیکربندی مفصل پس از جراحی در نظر گرفته نمیشود.
نتیجهگیری: مدلسازی اختصاصی بیمار میتواند با شبیهسازی عمل جراحی پیش از اجرای آن و تعیین میزان بهینه اصلاح، به بهبود نتایج عمل جراحی استئوتومی بالای تیبیا کمک کند.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ مسعود حاجی خانی
چکیده
پیشزمینه: عمل تعویض مفصل زانو براساس راستای مکانیکی استوار است. در روش راستای کینماتیک، به اندازه ضخامت استخوان و غضروف فرسایش یافته و نیز ضخامت استخوان و غضروف و تیغ اره برداشته شده از دیستال و پشت کوندیلهای فمور، فلز کمپوننت و سیمان فمور جایگزین میشود. در این مطالعه، نتایج دو روش در «تعویض مفصل زانو» مقایسه شدند.
مواد ...
بیشتر
پیشزمینه: عمل تعویض مفصل زانو براساس راستای مکانیکی استوار است. در روش راستای کینماتیک، به اندازه ضخامت استخوان و غضروف فرسایش یافته و نیز ضخامت استخوان و غضروف و تیغ اره برداشته شده از دیستال و پشت کوندیلهای فمور، فلز کمپوننت و سیمان فمور جایگزین میشود. در این مطالعه، نتایج دو روش در «تعویض مفصل زانو» مقایسه شدند.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، بر روی ٩٠بیمار (٢ گروه ٤٥ نفری)، دو روش راستای مکانیک و کینماتیک برای تعویض مفصل زانو بکار گرفته شد. یک سال بعد از عمل، بیماران دو گروه از نظر تعداد روزهای بستری، نمره «لیشلم»، میزان رضایتمندی و زمان کنار گذاشتن واکر مقایسه شدند.
یافتهها: ٧٣ بیمار در زمان پیگیری مراجعه نمودند (٣٧ بیمار گروه کینماتیک و ٣٦ بیمار گروه مکانیک). بین میانگین هموگلوبین قبل از عمل در دو گروه تفاوت معنیداری وجود نداشت؛ ولی میانگین هموگلوبین بعد از عمل بین دو گروه معنیدار بود (٠/٠٠١=p < /em>). بین میانگین رضایتمندی از عمل جراحی در دو گروه تفاوت معنیدار وجود نداشت در حالی که تفاوت میانگین نمرات معیار امتیازدهی «لیشلم» در دو گروه معنیدار بود (٠/٠٠١=p < /em>).
نتیجهگیری: در مجموع نتایج نشان داد که در تعویض مفصل با روش کینماتیک، درد بیمار کمتر، برگشت به فعالیت روزمره زودتر، خونریزی عمل جراحی کمتر و رضایتمندی بیمار بیشتر است.
امیرمحمد نوالی؛ امین مرادی؛ ابوالفضل مختاری
چکیده
پیشزمینه: کنترل درد پس از جراحی از نکات عمده در ارتوپدی است. داروهای مخدر درد را به خوبی کنترل نمیکنند و میتوانند عوارض متعددی داشته باشند. داروهای ضدالتهاب نقش موثری در کنترل درد دارند. در این مطالعه اثر تسکین درد «کتورولاک» پس از جراحی آرتروسکوپی بررسی گردید.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، ۶۰ بیمار ...
بیشتر
پیشزمینه: کنترل درد پس از جراحی از نکات عمده در ارتوپدی است. داروهای مخدر درد را به خوبی کنترل نمیکنند و میتوانند عوارض متعددی داشته باشند. داروهای ضدالتهاب نقش موثری در کنترل درد دارند. در این مطالعه اثر تسکین درد «کتورولاک» پس از جراحی آرتروسکوپی بررسی گردید.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی دو سوکور، ۶۰ بیمار در محدوده سنی حدود ۴۵ سال که آرتروسکوپی زانو میشدند، به دو گروه ۳۰ نفره که از نظر سن و جنس همتا بودند، تقسیم شدند. در گروه مداخله ۳۰ میلیگرم کتورولاک و در گروه کنترل ۳۰ میلیلیتر نرمال سالین پس از عمل در زانو تزریق شد. درد پس از عمل و نیاز به داروهای مخدر در ساعات اولیه بررسی گردید.
یافتهها: در ۴ ساعت و ۸ ساعت بعد از عمل، در گروه کتورولاک کنترل درد به نحو معنیداری بهتر بود؛ لیکن ۱۲ و ۲۴ ساعت پس از عمل تفاوت معنیداری مشاهده نشد. از نظر میزان نیاز به داروهای مخدر نیز تفاوتی مشاهده نشد. از نظر اختلال خواب که در گروه کتورولاک ۴۲/۸% و در گروه کنترل ۵۷/۳% بود، نیز تفاوت معنیداری بین دو گروه وجود داشت (۰/۰۵)
نتیجهگیری: تزریق کتورولک در زانو پس از آرتروسکوپی باعث کاهش درد فقط در ساعت اول می شود و میزان نیاز به داروهای مخدر را کاهش نمی دهد.
روشنک جزایری؛ محمد قریشی؛ حمیدرضا سید حسین زاده؛ مژگان بابازاده؛ عنایت اله بخشی؛ حسین نجم آبادی؛ سیدمحمد جزایری
چکیده
۰/۰۴۵پیشزمینه: استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر میکند. پلیمورفیسمهای تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینهساز بروز استئوآریت میباشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش میدهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و ...
بیشتر
۰/۰۴۵پیشزمینه: استئوآرتریت یک بیماری تخریب کننده مفاصل است. ژن آسپورین (ASPN) دستور ساخت یک پروتئین خارج سلولی غضروفی را صادر میکند. پلیمورفیسمهای تکرار اسید آسپارتیک (D)، زمینهساز بروز استئوآریت میباشند. وجود آلل D14 قابلیت ابتلا به استئوآرتریت را در جمعیت ژاپنی و چینی افزایش میدهد ولی در نژاد سفیدپوستان نقش مهمی ندارد؛ و آلل D15 نیز در جمعیت یونانی به عنوان عامل خطر به شمار میرود. با توجه به شیوع بالای استئوآرتریت زانو در ایران، در این مطالعه تاثیر ژن آسپورین در افراد مبتلا به استئوآرتریت زانو بررسی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۱۰۰ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو (۷۲ زن، ۲۸ مرد) که به صورت متوالی در یک مرکز آموزشی شهر تهران انتخاب شدند با ۱۰۰ نفر گروه کنترل بدون هیچ نشانه آرتریت یا بیماری مفصلی مقایسه شدند. تمامی افراد دو گروه ایرانی بودند. فراوانی آللهای تکرار D در دو گروه استخراج، و ارتباط بین پلیمورفیسم تکرار D و استئوآرتریت بررسی شد.
یافتهها: بین دو گروه بیمار و کنترل، از نظر فراوانی آللهای D14 و D15، برخی تفاوتهای جزئی وجود داشت. در زنان ایرانی، ارتباط بین آلل D15 و آرتروز زانو معنیدار بود (۰/۰۴۵=(OR=۱/۷۳ ، %۹۵ CI=۱/۰۱-۲/۹۴ ،p < /em> و آلل D14 به طور معنیداری در مقابل آرتروز زانو نقش محافظتی به عهده داشت (۰/۰۳۲=p < /em>).
نتیجهگیری: آلل D15 میتواند یک آلل مخاطره آمیز در میان زنان ایرانی باشد. نتایج حاصل از رابطه بین آلل D15 و آرتروز زانو، نسبتا شبیه جمعیت زنان یونانی بود.
سجاد فکور؛ افشین فرهادی؛ محمد فکور
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت زانو از جمله بیماریهای شایع مفصل زانو در سنین بالا میباشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت زانو از جمله بیماریهای شایع مفصل زانو در سنین بالا میباشد که در موارد خفیف با تزریق دارو در داخل مفصل بیمار، ممکن است علایم کلینیکی کاهش یابد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثر متیل پردنیزولون با هیالورونات سدیم تزریقی در آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو بود.مواد و روشها: در این کارآزمایی بالینی تصادفی در یک مرکز درمانی تهران، ۵۳ بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو در حد خفیف و متوسط (کلگران ۱ و ۲) به صورت تصادفی در یکی از دو گروه متیل پردنیزولون (۲۶ نفر) و هیالورونات سدیم (۲۷ نفر) قرار گرفتند. هیالورونات سدیم به میزان ۲۰ میلیگرم در ۳ نوبت به فاصله ۲ هفته و متیل پردنیزولون ۴۰ میلیگرم فقط یک بار داخل زانو تزریق شد و میزان بهبودی یک و شش ماه بعد از تزریق مقایسه گردید. برای ارزیابی از «مقیاس دیداری درد» (VAS) و برای سنجش کارآیی از معیار سین سیناتی استفاده شد.یافتهها: امتیاز محاسبه شده کلی در هر دو گروه به میزان معناداری بهبود یافت (۰/۰۰۱=p < /em>) و میزان بهبودی پس از یک ماه در معیار سین سیناتی بین دو گروه اختلاف آماری معناداری نداشت (۰/۰۵) پس از ۶ماه در گروه اسید هیالورونیک بهتر بود (۰/۰۰۱=p < /em>).نتیجهگیری: اسیدهیالورنیک در مقایسه با متیل پردنیزولون اثر طولانی مدت بهتری جهت بهبودی علایم آرتروز خفیف تا متوسط مفصل زانو دارد و استفاده از این دارو در درمان بیماران مذکور توصیه میشود.
سهیل مهدی پور؛ فرید عباس زاده؛ مراد کریم پور؛ فرزام فرهمند؛ زهرا سقائی
چکیده
پیشزمینه: پرتونگاری دو بعدی، دقت کافی در بررسی انحرافات اندام تحتانی را ندارد و میتواند منجر به اشتباه در تفسیر دفورمیتی اندام گردد. هدف از این مطالعه تبیین روشی برای تحلیل سه بعدی دفورمیتی اندام و شبیهسازی عمل جراحی اصلاحی در فضای مجازی، و تولید گاید مخصوص جهت اصلاح مورد نظر بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، ۱۰ اندام ...
بیشتر
پیشزمینه: پرتونگاری دو بعدی، دقت کافی در بررسی انحرافات اندام تحتانی را ندارد و میتواند منجر به اشتباه در تفسیر دفورمیتی اندام گردد. هدف از این مطالعه تبیین روشی برای تحلیل سه بعدی دفورمیتی اندام و شبیهسازی عمل جراحی اصلاحی در فضای مجازی، و تولید گاید مخصوص جهت اصلاح مورد نظر بود.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، ۱۰ اندام با دفورمیتی در ناحیه زانو انتخاب شدند و پرتونگاری ایستاده و سیتیاسکن اندام تحتانی در اختیار گروه مهندسی قرار گرفت. سیتیاسکن بیمار با استفاده از تصاویر پرتونگاری ایستاده به مدل سه بعدی در حالت تحمل وزن تبدیل شد. زوایا و شاخصهای مورد نیاز، با نرمافزار اندازهگیری شد و پس از تعیین دفورمیتی، اصلاح در محیط رایانهای انجام شد که مبنای طراحی گاید قرار گرفت. در نهایت گاید طراحی شده با روش پرینت سه بعدی ساخته و در اختیار جراح قرار گرفت.یافتهها: در ۶ مورد دفورمیتی در صفحه فرونتال، یک مورد صفحات فرونتال و ساژیتال، یک مورد در هر سه صفحه، و دو مورد در صفحات فرونتال و عرضی تشخیص داده شد. در همه موارد دفورمیتی استخوانی اصلاح گردید. اگرچه بررسی دقیق در صفحه آگزیال نیاز به سیتیاسکن بعد از عمل داشت، اما فقط از طریق بالینی ارزیابی گردید.نتیجهگیری: ترمیم سه بعدی انحرافات محوری استخوانهای اطراف زانو به کمک رایانه و تولید گاید مخصوص بیمار، علاوه بر حصول نتایج یکسان توسط جراحان متفاوت، نتیجه عمل استئوتومی را نیز به حداکثر مطلوب میرساند.
نیلوفر نمازی؛ فریدون مجتهد جابری؛ سارا پاکباز؛ امیر رضا وثوقی؛ مهراد مجتهد جابری
چکیده
پیشزمینه: تخریب گیرندههای درد اطراف کشکک با الکتروکوتری بهطور معمول در تعویض مفصل زانو انجام میشود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آن بر روی غضروف بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰ خرگوش که به دو دسته دهتایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند و گروه مورد تحت عمل جراحی و آرتروتومی از طریق سمت داخل کشکک قرار گرفت. در گروه مورد، تخریب ...
بیشتر
پیشزمینه: تخریب گیرندههای درد اطراف کشکک با الکتروکوتری بهطور معمول در تعویض مفصل زانو انجام میشود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آن بر روی غضروف بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰ خرگوش که به دو دسته دهتایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند و گروه مورد تحت عمل جراحی و آرتروتومی از طریق سمت داخل کشکک قرار گرفت. در گروه مورد، تخریب اعصاب با الکتروکوتری به عمق یک میلیمتر در فاصله ۳ میلیمتری از اطراف کشکک انجام شد. در گروه شاهد، الکتروکوتری انجام نشد. دامنه حرکت مفصل، بررسی ماکروسکوپی با استفاده از سیستم امتیازدهی «اوتربریج»، و بررسی بافتشناسی بعد از ۱۲ هفته انجام شد.یافتهها: در نهایت ۹ خرگوش مورد و ۸ خرگوش شاهد بررسی شدند. سه خرگوش در حین مطالعه مردند. دامنه حرکت مفصل کامل در تمام خرگوشها دیده شد. از نظر سیستم امتیازدهی «اوتربریج» (۰/۰۰۲=p < /em>)، تجمع سلولها (۰/۰۱۶=p < /em>)، کاهش ماتریکس (۰/۰۰۴=p < /em>) و تجمع کندروسیتها (۰/۰۰۸=p < /em>) تفاوت معنیداری مشاهده شد.نتیجهگیری: تخریب غضروف ممکن است بهدنبال الکتروتری دیده شود، بنابراین الکتروکوتری بهطور معمول پیشنهاد نمیشود.
فردین میرزاطلوعی؛ مجید محسنی کبیر
چکیده
پیشزمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمهای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) میباشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روشها: در ...
بیشتر
پیشزمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمهای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) میباشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۴۲ بیمار با واروس شدید بهطور تصادفی در دو گروه TEA (گروه ۱) و PCL (گروه 2) قرار گرفتند و میزان چرخش قطعه فمورال در گروه ۱ با روش PCL در گروه ۲ با روش تعیین گردید. میزان خوردگی کندیل مدیال فمور حین عمل ثبت شد. بعد از ۱۲ماه برای بیماران سیتیاسکن انجام و زاویه بین حد خلفی کندیل فلزی پروتز فمور و محور بین کندیل در دو گروه اندازهگیری شد. میزان خمیدگی زانو در دو گروه مقایسه گردید. پس از یک سال پرسشنامه «وُومک» برای دو گروه تکمیل و نتایج مقایسه شدند. یافتهها: در هر دو گروه جنس زن غالب بود (۸۱% در گروه 1 ، ۸۵/۷% در گروه ۲). خوردگی قابل توجهی در کندیل مدیال فمور در دو گروه وجود نداشت. میزان نمره پرسشنامه «وُومک» در گروه یک ۱۷/۵۱±۷۱/۴ و در گروه دو ۱۵/۴۸±۷۲/۰۷ (۰/۹=p < /em>) و میزان چرخش به خارج با محاسبه زاویه پیچخوردگی کندیل در گروه یک ۱/۷۴±۳/۳۵ و در گروه دو ۱/۷±۱/۹ بود (۰/۰۰۹=p < /em>). نتیجهگیری: علیرغم عدم پیچخوردگی کندیل مدیال فمور، استفاده از TEA چرخش به خارج بیشتری را نسبت به PCL در بیماران واروس شدید ایجاد میکند.
سهراب کیهانی؛ آرش شرافت وزیری؛ محمدحسین نبیان
چکیده
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی های شعاعی ریشه پشتی (فراریشه ای) و کندگی های ریشه پشتی منیسک خارجی در همراهی با آسیب رباط های متقاطع بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشتهنگر، اطلاعات پرونده بیماران از دی ماه ۱۳۸۵تا دی ماه ۱۳۸۹ در سه مرکز درمانی شهر تهران بررسی گردید. از تعداد ۶۰ بیمار که برای ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی نتایج بالینی ترمیم پارگی های شعاعی ریشه پشتی (فراریشه ای) و کندگی های ریشه پشتی منیسک خارجی در همراهی با آسیب رباط های متقاطع بود. مواد و روش ها: در یک مطالعه گذشتهنگر، اطلاعات پرونده بیماران از دی ماه ۱۳۸۵تا دی ماه ۱۳۸۹ در سه مرکز درمانی شهر تهران بررسی گردید. از تعداد ۶۰ بیمار که برای جداشدگی ریشه ای یا پارگی فراریشه ای منیسک خارجی درمان شده بودند، 40 بیمار در میانگین زمانی ۳۲/۴ ماه (۴۸-۲۴ ماه) پیگیری شدند. بیماران با استفاده از معیارهای نمره دهی کمیته بین المللی زانو ( IKDC )، «لیشلم» و «تگنر»؛ و آزمون های «لاکمن» و «مکموری» ارزیابی شدند. یافتهها: ۳۴بیمار تحت عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی و ۶ بیمار تحت عمل بازسازی رباطهای متقاطع جلویی و پشتی قرار گرفته بودند و بهطور همزمان پارگی منیسک ترمیم شده بود. در پیگیری نهایی، براساس آزمون «لاکمن»، در همه بیماران رباط متقاطع کفایت لازم را داشت. هیچیک از بیماران از صدای کلیک شکایت نداشتند. میانگین نمره IKDC برابر ۷۵/۲۵ (۹۲-۵۴)؛ میانگین نمره «لیشلم» در ۲۲ بیمار ۹۴/۴ با رتبه عالی؛ و میانگین نمره «تگنر» ۷/۱۵ بود. ۱۴ بیمار که از بازیکنان حرفه ای فوتبال بودند، در زمان پیگیری، در همان سطح قبل از آسیب در لیگ حرفه ای بازی می کردند. نتیجهگیری: نتایج ترمیم آسیب های ریشه ای و فراریشه ای منیسک خارجی در بیمارانی که تحت عمل بازسازی رباطهای متقاطع جلویی و یا پشتی همزمان قرار می گیرند با نتایج قابل قبول همراه میباشد.
محمد مهدی سرزعیم؛ محمد رازی؛ فریده نجفی؛ محمد امین نجفی
چکیده
پیشزمینه: استاندارد طلایی برای بازسازی رباط متقاطع جلویی، اتوگرافت استخوان ـ تاندون پاتلا ـ استخوان با ثابت کردن به وسیله پیچ اینترفرنس بوده است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش ثابت کردن پرسفیت (PF) و پیچ اینترفرنس (IS)طی یک سال پیگیری بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، ۱۵۸بیمار با میانگین سنی ۲۹/۸ سال برای پارگی ...
بیشتر
پیشزمینه: استاندارد طلایی برای بازسازی رباط متقاطع جلویی، اتوگرافت استخوان ـ تاندون پاتلا ـ استخوان با ثابت کردن به وسیله پیچ اینترفرنس بوده است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش ثابت کردن پرسفیت (PF) و پیچ اینترفرنس (IS)طی یک سال پیگیری بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، ۱۵۸بیمار با میانگین سنی ۲۹/۸ سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی بهروش استخوان ـ تاندون پاتلاـاستخوان در یک بیمارستان آموزشی شهر تهران درمان شدند. در ۸۲ بیمار روش پرسفیت و 76 بیمار پیچ اینترفرنس استفاده شد. در آخرین پیگیری، ۷۱ بیمار در گروه پرسفیت و ۶۵ بیمار در گروه پیچ اینترفرنس ارزیابی شدند. معیارهای ارزیابی شامل بازگشت به سطح فعالیت اولیه، درد، پایداری زانو، محدودیت حرکت زانو، نمره IKDC عوارض آن بود. یافتهها: در آخرین پیگیری، ۵۹ بیمار گروه پرسفیت و ۵۵ بیمار گروه پیچ اینترفرنس، نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (۰/۰۵). میانگین شلی، در گروه پرسفیت با ۲/۷ میلیمتر و در گروه پیچ اینترفرنس با ۲/۵ میلیمتر بهبود داشت. میزان اینتگریتی رباط متقاطع جلویی، براساس تست «لاکمن» و «پیووت شیفت» پیشرفت قابلتوجهی در هر دو گروه داشت ولی تفاوت آماری بین دو گروه معنیدار نبود (۰/۰۵). نتیجهگیری: ثابت کردن بهروش پرسفیت نتایجی شبیه بهروش پیچ اینترفرنس دارد. از طرف دیگر این روش مزایایی از قبیل ترمیم سریع استخوان به استخوان، پایداری بالا و بازتوانی زودرس دارد. این روش معایب مرتبط با وسیلههای تثبیت را ندارد، بازسازی سادهتری دارد و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه است.
میکائیل تفکیکی علمداری؛ احمدرضا افشار
چکیده
پیشزمینه : دررفتگی زانو گرچه آسیب نادری است، اما چنان شدید است که میتواند حیات اندام را به مخاطره بیندازد و یا موجب ناتوانی قابل توجه عملکرد زانو شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد و استئوآرتریت زانو بعد از درمان دررفتگی حاد زانو در کوتاه مدت بود. مواد و روشها : در این مطالعه گذشتهنگر ۱۹ بیمار با دررفتگی زانو که طی ۵ سال به یک ...
بیشتر
پیشزمینه : دررفتگی زانو گرچه آسیب نادری است، اما چنان شدید است که میتواند حیات اندام را به مخاطره بیندازد و یا موجب ناتوانی قابل توجه عملکرد زانو شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد و استئوآرتریت زانو بعد از درمان دررفتگی حاد زانو در کوتاه مدت بود. مواد و روشها : در این مطالعه گذشتهنگر ۱۹ بیمار با دررفتگی زانو که طی ۵ سال به یک مرکز درمانی در ارومیه مراجعه و تحت درمانهای مختلف قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند. در ۳ بیمار، آسیب عروقی منجر به قطع اندام شد. مطالعه روی ۱۶ بیمار باقیمانده با میانگین زمان پیگیری ۱۳±۳۷ ماه انجام شد. بیماران از نظر ثبات زانو، دامنه حرکات و شکایات شایع آسیبهای زانو بررسی شدند. برای تمامی بیماران امتیازات عملکرد زانوی «تگنرـ لیشلم» تعیین شد. برای درجهبندی شدت استئوآرتریت از معیارهای تقسیمبندی «کلگرن» و «لارنس» استفاده گردید. یافتهها : براساس معیار امتیازدهی زانو «تگنرـ لیشلم» ، امتیاز یک بیمار عالی، ۳ بیمار خوب، ۹ بیمار متوسط، و ۳ بیمار ضعیف بود. بیماران جوانتر و زانوهای دارای دامنه حرکتی بیشتر، امتیازات بهتری کسب کردند. نتایج در انواع دررفتگیها اختلاف معنیداری نشان داد. اما اختلاف بین درمان جراحی زودرس و جراحی تأخیری معنیدار نبود. میانگین دامنه حرکات زانوی ۱۲ بیمار با درمان جراحی ۱۵± ۱۲۰ درجه و ۴ بیمار با درمان غیرجراحی ۲۸± ۱۱۵ درجه بود. ارتباط بین امتیازات «تگنر ـ لیشلم» و دامنه حرکات زانوی بیماران معنیدار بود. نتیجهگیری : دررفتگی حاد زانو، آسیب پیچیده و شدید است. شاید پیامد عملکرد زانو بعد از درمان به حد طیبعی نرسد. زانوهایی که بیشترین آسیب رباط را داشتند کمترین نتایج مطلوب را بهدست آوردند. بیماران جوانتر و زانوهای با دامنه حرکتی بیشتر نتایج مطلوبتری داشتند.