اصغر علمی؛ علیرضا روحانی؛ علی تبریزی؛ رسول قلی زاده؛ فرزین میرزاطلوعی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس شایعترین شکستگی آرنج در اطفال میباشد و حدود ۱۶% شکستگیهای اطفال را به خود اختصاص میدهد. حفظ پایداری قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مدیال از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش پینگذاری «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پایین شکستگی) و «متقاطع ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی سوپراکوندیل هومروس شایعترین شکستگی آرنج در اطفال میباشد و حدود ۱۶% شکستگیهای اطفال را به خود اختصاص میدهد. حفظ پایداری قطعات جا انداخته شده در دو سمت لترال و مدیال از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه دو روش پینگذاری «متقاطع لترال» (لترال از بالا و از پایین شکستگی) و «متقاطع لترال مدیال» بود.
مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۱۴۰ کودک (۶۳ پسر، ۷۷ دختر) با شکستگی سوپراکوندیل هومروس در یک مرکز درمانی تبریز بررسی شدند. کودکان در دو گروه ۷۰ نفره همسان از نظر سن، جنس و تیپ شکستگی، با دو روش پینگذاری «متقاطع «لترال» و «لترال مدیال» درمان شدند. عوارض و نتایج درمان در دو روش مقایسه گردید.
یافتهها:. آسیب عصب اولنار در روش متقاطع مدیال و لترال ۴.۳% بود و در روش متقاطع لترال در هیچ موردی وجود نداشت. نیاز به جراحی مجدد و از دسترفتن پایداری به ترتیب ۲.۹% و ۱.۴% بود و بین دو روش تفاوت آماری معنیدار وجود نداشت. عفونت محل تعبیه پینها در دو گروه ۴.۳% و ۱۲.۹% بود و بین دو گروه تفاوت معنیدار مشاهده نگردید. در روش پینگذاری متقاطع لترال، کوبیتوس واروس در ۹/۲% و در روش مدیال در یک مورد مشاهده شد.
نتیجهگیری: هر دو روش پینگذاری متقاطع لترال و لترال همراه مدیال، در ایجاد پایداری و حفظ جااندازی مناسب میباشند ولی احتمال آسیب عصب اولنار در روش متقاطع لترال از بین میرود و از این نظر اطمینان بیشتری وجود دارد.