محمدعلی محسنی؛ علیرضا صادق پور؛ صنم محسنی
چکیده
پیشزمینه: پروگزیمال فمور دارای یک آناتومی پیچیده است. شکستگی‌های پروگزیمال فمور طیف وسیعی را در برمیگیرد و با موربیدیتی و مورتالیتی فراوانی همراه است. این شکستگیها جزء شایعترین شکستگی‌های اندام تحتانی است و در افراد جوان و مسن میتواند رخ دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط سن و جنس این بیماران با انواع شکستگی‌های ...
بیشتر
پیشزمینه: پروگزیمال فمور دارای یک آناتومی پیچیده است. شکستگی‌های پروگزیمال فمور طیف وسیعی را در برمیگیرد و با موربیدیتی و مورتالیتی فراوانی همراه است. این شکستگیها جزء شایعترین شکستگی‌های اندام تحتانی است و در افراد جوان و مسن میتواند رخ دهد. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط سن و جنس این بیماران با انواع شکستگی‌های پروگزیمال فمور در محلهای مختلف آناتومیک است.
مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی گذشتهنگر، ۵۰۰۰ مورد شکستگی پروگزیمال فمور (۳۹.۵ % مرد، ۵/۶۰% زن) در طی ۵ سال در یک مرکز آموزشی در تبریز مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات جمعیت‌شناسی بیماران، علت تروما و نوع شکستگی از پروندههای بیماران استخراج، طبقه‌بندی و تحلیل شدند.
یافتهها: میانگین سنی بیماران ۱۲.۳±۷۳.۲ سال (۱۰۰-۳۲ سال) بود. شکستگی‌های اینترتروکانتریک در زنان نسبت به مردان بیشتر (۷۰% در مقابل ۶۰%)، و شکستگی‌های ساب تروکانتریک و گردن فمور در مردان بیشتر رخ داده بود (۳۱% در مقابل ۲۷%). در سن بالای ۶۵ سال، ۹۱% شکستگیها اینترتروکانتریک، و در زیر ۶۵ سال فراوانی شکستگی‌های ساب تروکانتریک و گردن فمور بیشتر بود.
نتیجه‌گیری: بروز شکستگی‌های اینترتروکانتریک، در افراد مسن و بالای ۶۵ سال بیشتر است. زنان بیشتر در معرض خطر شکستگی پروگزیمال فمور قرار دارند. شکستگی های ساب تروکانتریک و گردن فمور اغلب در افراد جوان رخ می دهد.
محمد فروزش فرد؛ محمد میرزایی خواه؛ احمد شیخی؛ نعیم السادات کیا؛ مجید میرمحمدخانی؛ محسن پورعزیزی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی ران شایعترین شکستگی ارتوپدی بهخصوص در افراد مسن است. این نوع شکستگی یکی از عمدهترین علل مرگ و میر در این سنین می‌باشد و معمولاً جراحی آن عوارض زیادی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوارض بعد از جراحی شکستگی ران بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، تمامی بیماران بالای ۶۵ سال که با شکستگی ران طی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی ران شایعترین شکستگی ارتوپدی بهخصوص در افراد مسن است. این نوع شکستگی یکی از عمدهترین علل مرگ و میر در این سنین می‌باشد و معمولاً جراحی آن عوارض زیادی دارد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی عوارض بعد از جراحی شکستگی ران بود.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، تمامی بیماران بالای ۶۵ سال که با شکستگی ران طی ۵ سال اخیر در یک مرکز درمانی سمنان جراحی شده بودند، وارد مطالعه شدند. اطلاعات پرونده ۲۵۹ بیمار (۱۲۰ مرد؛ ۱۳۹ زن) شامل مشخصات جمعیت‌شناسی، شرح حال پزشکی، شرح حال جراحی شامل نوع بیهوشی، روش جراحی، مدت بستری در بیمارستان قبل و بعد از عمل، عوارض زودرس (آمبولی، ترومبوز وریدی عمیق، هماتوم و عفونت) و فوت در بیمارستان استخراج و بررسی گردید.یافتهها: نوع بیهوشی در ۱۷۴ بیمار (%۶۷/۲) اسپاینال، ۶۸ (%۲۶/۳) اپیدورال و ۱۷ بیمار (%۶/۶) بیهوشی عمومی بود. بهطورکلی ۱۸۵ بیمار (%۷۱/۴) بدون هیچ عارضه و ۷۴ بیمار (%۲۸/۶) حداقل یکی از عوارض زودرس را داشتند. ۱۲بیمار در بیمارستان فوت کرده بودند. تعداد ۵۶ بیمار (%۲۱/۶) در زمان تحقیق بدون مشکل راه میرفتند و از وضعیت کنونی رضایت داشتند. ۳۲ بیمار (%۱۲/۴) با کمک وسیله راه میرفتند و ۹ بیمار (%۳/۵) قادر به راهرفتن نبودند.نتیجه‌گیری: عوارض پس از جراحی شکستگی ران نسبتاً بالا می‌باشد. به منظور بهبود سریع و کاهش عوارض، توصیه می‌شود تغییراتی در روش مراقبت حین و پس از عمل جراحی بیماران مسن صورت پذیرد.
