بهرام مبینی؛ حمید بهتاش؛ ابراهیم عامری؛ سید علیرضا بصام پور
چکیده
پیش‌زمینه: تنگی کانال نخاع کمری یک بیماری شایع در سنین میان‌سالی و سالمندی در افراد مراجعه کننده به درمانگاه‌های ستون‌فقرات می باشد. بیماران غالباً با علایم عدم توانایی در ایستادن و راه رفتن و احساس درد یا بی‌حسی در اندام تحتانی و کمر و باسن، به‌دنبال ایستادن و راه‌رفتن مراجعه می‌نمایند. به‌منظور تشخیص، علاوه بر معاینه فیزیکی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تنگی کانال نخاع کمری یک بیماری شایع در سنین میان‌سالی و سالمندی در افراد مراجعه کننده به درمانگاه‌های ستون‌فقرات می باشد. بیماران غالباً با علایم عدم توانایی در ایستادن و راه رفتن و احساس درد یا بی‌حسی در اندام تحتانی و کمر و باسن، به‌دنبال ایستادن و راه‌رفتن مراجعه می‌نمایند. به‌منظور تشخیص، علاوه بر معاینه فیزیکی روش‌های پرتونگاری و ام‌آر‌آی در تعیین شدت و محل تنگی کاربرد ویژه‌ای دارند. راه‌حل قطعی در درمان این بیماری، جراحی و دکومپرسیون کانال نخاع می‌باشد؛ لیکن همیشه با رضایت کامل و طولانی مدت بیماران همراه نیست. این گزارشی از تجربه ما در یک مرکز دانشگاهی است.مواد و روش‌ها: در این مطالعه گذشته‌نگر تعداد ۳۸بیمار با میانگین سنی ۵۶ سال که تحت جراحی دکومپرسیون کانال نخاع قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. از بیماران در خصوص میزان فعالیت قبل و بعد از جراحی پرسش به‌عمل آمد و میزان رضایت‌مندی آنان و عوارض محل پرسیده شد. زمان پیگیری بین ۴-۲ سال متغیر بود. یافته‌ها: در مجموع ۳۰بیمار از عمل جراحی راضی و هیچ‌کدام از بیماران دچار عوارض جراحی نشده بودند. در ۳۰ بیمار (۷۹%) شدت کمردرد بیشتر شد؛ ۲۹ بیمار (۷۸%) بهبود توانایی در ایستادن و راه‌رفتن را تا ۳ برابر اظهار کردند؛ و ۲۹ مورد (۵۷%) میزان برگشت به زندگی اولیه را به‌طور کامل به‌دست آمد.نتیجه‌گیری: دکومپرسیون کانال نخاع در کوتاه مدت می‌تواند در بهبود علایم اندام تحتانی بیماران تاثیر به‌سزایی داشته باشد ولی قادر به بهبود درد کمر بیماران نمی‌باشد و با توجه به سن بیماران، میزان عوارض بسیار اندک است.
