مجید عیوض ضیایی
چکیده
۴۰شکستگیهای بالای بازو در افراد مسن شایع میباشد. ۵-۴% شکستگیهای اسکلت را شکستگی بالای بازو تشکیل میدهند. ۲۰% از شکستگیهای بالای بازو نیاز به درمان جراحی دارند. اگر ۲ تا ۳ ماه پس از درمان، حرکت در محل شکستگی دردناک باشد، جوشنخوردگی؛ و اگر زاویه و چرخش بیش از 40 درجه و جابهجایی بیش از ۱۰ میلی بین قطعات شکستگی باشد، آن را بدجوشخوردگی ...
بیشتر
۴۰شکستگیهای بالای بازو در افراد مسن شایع میباشد. ۵-۴% شکستگیهای اسکلت را شکستگی بالای بازو تشکیل میدهند. ۲۰% از شکستگیهای بالای بازو نیاز به درمان جراحی دارند. اگر ۲ تا ۳ ماه پس از درمان، حرکت در محل شکستگی دردناک باشد، جوشنخوردگی؛ و اگر زاویه و چرخش بیش از 40 درجه و جابهجایی بیش از ۱۰ میلی بین قطعات شکستگی باشد، آن را بدجوشخوردگی مینامند. عوامل مساعدکننده بدجوشخوردگی و جوشنخوردگی به درمان قبی، بیمار و نوع و رفتار شکستگی ارتباط دارد. بررسی بالینی و پرتونگاری و سیتیاسکن برای تشخیص بدجوشخوردگی و جوشنخوردگی ضروری است. دخالت جراحی برای درمان این دو عارضه، به محدودیت حرکت، درد و اختلال در عملکرد عضو بستگی دارد. تصمیمگیری درباره ثابت کردن داخلی و پیوند استخوان جوشنخورده و استئوتومی اصلاحی باید به فراخور بیمار و درخواست او انجام شود. نتیجه درمان به دقت در تکنیک عمل و انتخاب صحیح بیمار بستگی دارد. جراحی جایگزینی در این موارد نتایج درخشانی ندارد. در نهایت پیشگیری از بدجوشخوردگی و جوشنخوردگی نتایج بهتری نسبت به جراحی ترمیمی ثانوی دارد.