محمد دهقانی
چکیده
پیشزمینه: شکستگی دیستال رادیوس بسیار شایع است.در مورد درمان شکستگیهای ناپایدار هنوز در بین جراحان ارتوپد بحث و جدل وجود دارد و اتفاق نظر دیده نمیشود. استفاده از تثبیت خارجی هیبرید (non-bridging hybrid fixation)، یکی از روشهای درمانی است که در این مطالعه نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، در ۱۸ بیمار که با شکستگی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی دیستال رادیوس بسیار شایع است.در مورد درمان شکستگیهای ناپایدار هنوز در بین جراحان ارتوپد بحث و جدل وجود دارد و اتفاق نظر دیده نمیشود. استفاده از تثبیت خارجی هیبرید (non-bridging hybrid fixation)، یکی از روشهای درمانی است که در این مطالعه نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی، در ۱۸ بیمار که با شکستگی ناپایدار دیستال رادیوس بین سالهای ۱۳۸۶-۱۳۸۳ به یک مرکز درمانی اصفهان مراجعه کردند، از ثابت کننده خارجی هیبرید الیزاروف به مدت ۷ هفته استفاده شد. در محل شکستگی، ۵-۳ پین ظریف به یک نیم حلقه الیزاروف و در پروگزیمال به شانز پین متصل شده بود. پیگیری بیماران در روز اول، یک هفته، ۷ هفته و ۶ ماه بعد از جراحی انجام شد.یافتهها: در تمام موارد جوشخوردگی مشاهده شد ولی در ۹۰% بیماران (۱۶ مورد) جااندازی آناتومیک بهدست آمد. دامنه حرکتی ۸۰% خمشدن مچ دست، ۸۵% بازشدن و ۹۰% سوپیناسیون و پروناسیون نسبت به سمت سالم گزارش شد. هیچ مورد آسیب تاندون اکستانسور، التهاب تاندون و شلشدن پین ملاحظه نشد. در ۵ مورد عفونت سطحی اطراف پین دیده شد که با تجویز آنتیبیوتیک خوراکی به مدت ۳ روز برطرف گردید.نتیجهگیری: بهنظر میرسد این روش در شکستگیهای داخل مفصلی دیستال رادیوس روش بیخطر و مطمئن است که همزمان با تثبیت استخوان اجازه حرکت مفصل را میدهد و مانع خشکی مفصل میگردد.
صدیقه نجفی پور؛ غلامحسین شاهچراغی؛ محمدحسین فلاح زاده؛ مرضیه کارگر
چکیده
پیشزمنیه: پرفشارخونی ثانویه در نوزادان و کودکان ممکن است به علل متفرقه نظیر ضربه به اندامهای تحتانی، شکستگی و بهکارگیری کشش مشاهده گردد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع پرفشارخونی در کودکان تحت درمان با روشهای ارتوپدی در دو مرکز درمانی شیراز انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی در فاصله زمانی ۶ ماهه، ۶۰ کودک ۳ تا ۱۴ ساله ...
بیشتر
پیشزمنیه: پرفشارخونی ثانویه در نوزادان و کودکان ممکن است به علل متفرقه نظیر ضربه به اندامهای تحتانی، شکستگی و بهکارگیری کشش مشاهده گردد. این مطالعه به منظور بررسی شیوع پرفشارخونی در کودکان تحت درمان با روشهای ارتوپدی در دو مرکز درمانی شیراز انجام شد.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی در فاصله زمانی ۶ ماهه، ۶۰ کودک ۳ تا ۱۴ ساله (۳۴ پسر، ۲۶دختر) با مشکلات ارتوپدی در اندامهای تحتانی نظیر ۳۵ شکستگی فمور، ۷ پاچنبری، ۵ دررفتگی مادرزادی مفصل ران، ۳ شکستگی لگن، ۳ کوتاهی مادرزادی پا، ۲ پولیومیلیت و ۵ سایر مشکلات ارتوپدی مثل پرفشاری خون بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفتند. فشارخون کودکان در زمان پذیرش، قبل و بعد از درمان با کشش و یا گچگیری اندازهگیری شد.یافتهها: پرفشاری خون در ۳۰ کودک ۱۴-۳ ساله بین روز دوم تا چهارم بعد از جراحی ارتوپدی مشاهده گردید. پرفشاری خون شدید در ۴ پسر و ۲ دختر مشاهده شد که پس از تغییر زاویه تراکشن یا توقف بلند کردن استخوان، فشارخون به حالت طبیعی بازگشت و در ۲۴ مورد پرفشاری خون متوسط دیده شد و در ششمین روز به روند طبیعی بازگشت. این یافتهها در کودکان با شکستگی تنه ران تحت درمان با تراکشن، پاچنبری با گچگیری و کوتاهی پا با ثابت کننده خارجی بیشتر مشاهده شد.نتیجهگیری: پرفشاری خون شدید و متوسط در ۵۰ درصد بیماران تحت درمان با کشش استخوانی و یا گچگیری مشاهده شد، اما در فشار خون بیماران تحت درمان با کشش پوستی تغییری مشاهده نگردید و بین پرفشاری خون و جنس بیماران ارتباطی دیده نشد. پرفشار خونی ثانویه در بین کودکان تحت درمان جراحی ارتوپدی ممکن است مشاهده گردد. بنابراین کنترل مرتب فشارخون این کودکان در روزهای دوم تا ششم بعد از درمان پیشنهاد میگردد.