محمد فکور؛ شهنام موسوی
چکیده
پیش‌زمینه: درمان‌های شکستگی تنه استخوان فمور کودکان برحسب سن و شرایط بیمار متفاوت است و شامل روش‌های گچ‌گیری، کشش و سپس گچ‌گیری، تثبیت خارجی، پیچ و پلاک و میله داخل کانالی می‌باشد. اختلاف طول اندام تحتانی شایع‌ترین عارضه بعد از شکستگی شفت فمور کودکان است. علل افزایش تحریک رشد در شکستگی شفت فمور کودکان از زمان‌های قبل شناخته شده ...
بیشتر
پیش‌زمینه: درمان‌های شکستگی تنه استخوان فمور کودکان برحسب سن و شرایط بیمار متفاوت است و شامل روش‌های گچ‌گیری، کشش و سپس گچ‌گیری، تثبیت خارجی، پیچ و پلاک و میله داخل کانالی می‌باشد. اختلاف طول اندام تحتانی شایع‌ترین عارضه بعد از شکستگی شفت فمور کودکان است. علل افزایش تحریک رشد در شکستگی شفت فمور کودکان از زمان‌های قبل شناخته شده ولی عامل دقیق آن همچنان ناشناخته است. در این مطالعه اختلاف طول در بچه‌های زیر سن ۱۲ سال که با روش جااندازی بسته و گچ‌گیری اسپایکا و یا روش جااندازی باز و پلاک‌گذاری درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، ۲۳۳ کودک زیر ۱۲ سال که در سال‌های ۸۲ تا ۸۶ با تشخیص شکستگی تنۀ فمور در دو بیمارستان شهرستان اهواز درمان شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران براساس نوع درمان گچ‌گیری یا پلاک‌گذاری در دو گروه جراحی (۱۲۵ بیمار) یا غیرجراحی (۱۰۸ بیمار) قرار گرفتند. با یک پیگیری ۴۹ ماهه (۸۲-۲۲ماه)، بررسی بالینی و پرتونگاری (با کمک اسکانوگرام) در مورد اختلاف طول اندام انجام، و عوامل موثر در ایجاد اختلاف طول بررسی شدند.یافته‌ها: میانگین تغییرات طول اندام‌های تحتانی در روش پلاک‌گذاری ۶/۶ میلی‌متر و در روش گچ‌گیری ۱/۹۳ میلی‌متر بود. بین سمت درگیر و جنسیت با اختلاف طول بعد از درمان تفاوت معنی‌داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: در کودکانی که تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند، احتمال ایجاد اختلاف طول اندام بیشتر است؛ لیکن میزان اختلاف طول کم می‌باشد.
