جنرال
فاطمه ایمانی؛ اکبر خدابنده
چکیده
مقدمه: یکی از آسیب‌های نادر ناحیة آرنج دست، آسیب Essex-Lopresti (ELI) است که شامل شکستگی سر رادیوس، اختلال در غشای بین استخوانی ساعد،IOM (interosseous membrane) و دررفتگی مفصل رادیواولنار دیستال، DRUJ (distal radio-ulnar joint) است و در اثر وارد شدن فشار عرضی به آرنج و ساعد هنگام زمین خوردن یا وارد شدن انرژی بالا اتفاق می‌افتد.معرفی مورد: در این مطالعه بیمار40 سالهای ...
بیشتر
مقدمه: یکی از آسیب‌های نادر ناحیة آرنج دست، آسیب Essex-Lopresti (ELI) است که شامل شکستگی سر رادیوس، اختلال در غشای بین استخوانی ساعد،IOM (interosseous membrane) و دررفتگی مفصل رادیواولنار دیستال، DRUJ (distal radio-ulnar joint) است و در اثر وارد شدن فشار عرضی به آرنج و ساعد هنگام زمین خوردن یا وارد شدن انرژی بالا اتفاق می‌افتد.معرفی مورد: در این مطالعه بیمار40 سالهای را معرفی میکنیم که علاوه بر آسیب فوق دچار شکستگی دوبل ساعد نیز شده است. بیمار ابتدا تحت جراحی ORIF دوبل ساعد قرار گرفت و سپس جهت فیکساسیون سر استخوان رادیوس دو عدد پیچ هربرت جاگذاری شد و نیز مفصل رادیواولنار دیستال پینگذاری شد.یافته‌ها: معاینه پس از جراحی نشان داد وضعیت عصبی - عروقی بیمار نرمال است و بیمار با بهبودی نسبی مرخص شد.نتیجه‌گیری: پس از شش ماه ویزیت مجدد نشان داد که بیمار تنها در حالت پرونیشن دارای 20 درجه محدودیت حرکتی است و در بقیة حالتها دامنه حرکتی مفصل کامل بود.
محمدتقی پیوندی؛ امیررضا کچوئی؛ اقبال صدری محولاتی؛ سیده‌زهرا مصطفویان؛ محمدحسین ابراهیم‌زاده؛ امین رازی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی دیستال رادیوس از شایع‌ترین شکستگی‌های استخوان‌های بلند است که در سنین مختلف دیده می‌شود و علی‌رغم روش‌های درمانی متعدد، چالش‌ها و اختلاف‌نظرهای زیادی در درمان آن وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان جااندازی بسته با گچ کوتاه و گچ بلند ساعد در نوع A2 شکستگی دیستال رادیوس بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی دیستال رادیوس از شایع‌ترین شکستگی‌های استخوان‌های بلند است که در سنین مختلف دیده می‌شود و علی‌رغم روش‌های درمانی متعدد، چالش‌ها و اختلاف‌نظرهای زیادی در درمان آن وجود دارد. هدف از این مطالعه مقایسه نتایج درمان جااندازی بسته با گچ کوتاه و گچ بلند ساعد در نوع A2 شکستگی دیستال رادیوس بود. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی، نتایج درمان 50 مورد جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد با 50 مورد جااندازی بسته با گچ بلند ساعد در شکستگی با ثبات و خارج مفصلی انتهای رادیوس در طی یک سال در سه مرکز آموزشی مشهد مقایسه شدند. پس از جااندازی، پرتونگاری کنترل انجام شد. گچ بلند در هفته 4 کوتاه گردید و هردو نوع گچ در هفته 6 باز شدند. بیماران از نظر دامنه حرکات ساعد، آرنج، وضعیت جوشخوردگی، عوارض شکستگی، رضایت از نوع گچ و پایداری مفصل رادیو اولنار تحتانی در هفته‌های 6 و 18 بررسی شدند. یافته‌ها: شدت شکستگی در هر دو گروه مشابه بود. هیچ مورد جوش‌نخوردگی, بدجوش‌خوردگی غیرقابل قبول، آتروفی سودک، سندرم کمپارتمان و کارپال تونل دیده نشد. رضایت‌مندی در گچ کوتاه وجود داشت و بیماران گچ بلند تمایل به کوتاه کردن گچ داشتند. حرکات ساعد و آرنج در بیماران با گچ کوتاه بهتر بود. نتیجه‌گیری: جااندازی با گچ کوتاه ساعد به اندازه گچ بلند مؤثر و عوارض آن کمتر است، از سوی بیماران بهتر تحمل می‌شود و نتایج آن در کوتاه‌مدت ارجح می‌باشد. بنابراین استفاده از جااندازی بسته با گچ کوتاه ساعد در موارد شکستگی پایدار پیشنهاد می‌گردد.
محمد دهقانی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی دیستال رادیوس بسیار شایع است.در مورد درمان شکستگی‌های ناپایدار هنوز در بین جراحان ارتوپد بحث و جدل وجود دارد و اتفاق نظر دیده نمی‌شود. استفاده از تثبیت خارجی هیبرید (non-bridging hybrid fixation)، یکی از روش‌های درمانی است که در این مطالعه نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، در ۱۸ بیمار که با شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی دیستال رادیوس بسیار شایع است.در مورد درمان شکستگی‌های ناپایدار هنوز در بین جراحان ارتوپد بحث و جدل وجود دارد و اتفاق نظر دیده نمی‌شود. استفاده از تثبیت خارجی هیبرید (non-bridging hybrid fixation)، یکی از روش‌های درمانی است که در این مطالعه نتایج آن مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه توصیفی، در ۱۸ بیمار که با شکستگی ناپایدار دیستال رادیوس بین سالهای ۱۳۸۶-۱۳۸۳ به یک مرکز درمانی اصفهان مراجعه کردند، از ثابت کننده خارجی هیبرید الیزاروف به مدت ۷ هفته استفاده شد. در محل شکستگی، ۵-۳ پین ظریف به یک نیم حلقه الیزاروف و در پروگزیمال به شانز پین متصل شده بود. پیگیری بیماران در روز اول، یک هفته، ۷ هفته و ۶ ماه بعد از جراحی انجام شد.یافته‌ها: در تمام موارد جوشخوردگی مشاهده شد ولی در ۹۰% بیماران (۱۶ مورد) جااندازی آناتومیک به‌دست آمد. دامنه حرکتی ۸۰% خم‌شدن مچ دست، ۸۵% بازشدن و ۹۰% سوپیناسیون و پروناسیون نسبت به سمت سالم گزارش شد. هیچ مورد آسیب تاندون اکستانسور، التهاب تاندون و شل‌شدن پین ملاحظه نشد. در ۵ مورد عفونت سطحی اطراف پین دیده شد که با تجویز آنتی‌بیوتیک خوراکی به مدت ۳ روز برطرف گردید.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد این روش در شکستگی‌های داخل مفصلی دیستال رادیوس روش بی‌خطر و مطمئن است که همزمان با تثبیت استخوان اجازه حرکت مفصل را می‌دهد و مانع خشکی مفصل می‌گردد.
