فردین میرزاطلوعی
چکیده
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی‌بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می‌شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی‌بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی‌بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول ...
بیشتر
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تی‌بیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه می‌شود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تی‌بیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تی‌بیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول نکرد. در اینجا گزارشهای قبلی همراهی شکستگی معکوس زیگوند با اوالسیون رباط متقاطع پشتی تایید شده و برای اولین بار همراهی آن با شکستگی پلاتوتیبیا معرفی می‌شود.
سید عبدالحسین مهدی نسب؛ ناصر صرافان؛ امید جنگجو
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های پلاتوی تی‌بیا از شکستگی‌های داخل مفصلی زانو است که می‌تواند به ناتوانی بیمار منجر شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد مفصل زانو در بیمارانی بود که تحت درمان جااندازی باز و ثابت کردن با پلاک قرار گرفته و بدون عارضه جوش‌خوردگی پیدا کرده بودند.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی آینده‌نگر، ۷۰ بیمار (۴۶ مرد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های پلاتوی تی‌بیا از شکستگی‌های داخل مفصلی زانو است که می‌تواند به ناتوانی بیمار منجر شود. هدف از این مطالعه بررسی عملکرد مفصل زانو در بیمارانی بود که تحت درمان جااندازی باز و ثابت کردن با پلاک قرار گرفته و بدون عارضه جوش‌خوردگی پیدا کرده بودند.مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی آینده‌نگر، ۷۰ بیمار (۴۶ مرد و ۲۴ زن) که به‌علت شکستگی جابه‌جا شده و بسته استخوان پلاتوی تی‌بیا تحت درمان جااندازی باز و تثبیت استخوان با پلاک قرار گرفته بودند، در دو بیمارستان اهواز با یک پیگیری یک‌ساله بررسی شدند. میانگین سنی بیماران 38 سال (۵۴-۲۳ سال) بود. نتایج عملکرد براساس سیستم نمره‌دهی HSS, SF-36 ثبت شدند.یافته‌ها: میانگین زمان جوش‌خوردگی ۱۳ هفته، و میانگین دامنه حرکتی زانو، ۱۲۵ درجه بود. میانگین نمره HSS برابر ۸۰ (۱۰۰-۱۹). شکستگی‌های نوع ۱، ۲ ، ۳ و ۴ «شاتزکر» نتایج بهتری نسبت به شکستگی‌های نوع ۵ و ۶داشتند. نمره بیماران در شش زیر گروه پرسشنامه SF-36 ضعیف‌‌تر از زانوی طبیعی بود. پس از یک‌سال، بیشتر بیماران قادر به انجام فعالیت‌های روزانه بودند. سن بیماران و نوع شکستگی، مهمترین متغیرهای مرتبط با نتایج کارآیی بودند.نتیجه‌گیری: به‌دنبال جااندازی باز و ثابت کردن داخلی شکستگی‌های پلاتوی تی‌بیا، نمرهHSS برای کارآیی زانو عالی بود؛ اگرچه کارآیی کلی بیمار براساس نمره SF-36 پایین‌تر از طبیعی بود
علیرضا سعید؛ سید مسعود مدرسی
چکیده
پیش‌زمینه: استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می‌گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه‌ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روش‌ها: ۱۳۸ بیمار با شکستگی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استفاده از تورنیکه در اعمال جراحی ارتوپدی به منظور ایجاد یک محیط بدون خون برای راحتی کار جراح انجام می‌گیرد، ولی ممکن است با خطرات بالقوه‌ای همراه باشد. این مطالعه به منظور بررسی تاثیر استفاده یا عدم استفاده از تورنیکه در عمل جراحی پلاک گذاری در شکستگی های حاد خارج مفصلی تی بیا انجام گرفت.مواد و روش‌ها: ۱۳۸ بیمار با شکستگی حاد خارج مفصلی تی‌بیا بهصورت تصادفی به دو گروه «تورنیکه» و «بدون تورنیکه» تقسیم شدند. پس از عمل، میزان درد بیماران، میزان ترشح هموواک، زمان رسیدن استخوان به جوش خوردگی کامل و بروز یا عدم بروز عفونت و جوشنخوردگی بررسی شد. زمان پیگیری برای تمامی بیماران حداقل یک سال بود.یافته‌ها: ۷۳ بیمار گروه «بدون تورنیکه» ترشح هموواک و درد پس از عمل کمتری در ۲۴ ساعت اول داشتند. در حالیکه ۶۵ بیماری که با تورنیکه عمل شده بودند، زمان عمل کوتاهتری داشتند. از نظر میزان جوش خوردگی و عفونت بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: عدم استفاده از تورنیکه اگر چه زمان بدست آمدن جوش‌خوردگی یا میزان بروز عفونت پس از عمل جراحی پیچ و پلاک برای شکستگی تی‌بیا را کاهش نمیدهد، ولی با کاهش درد احساس شده پس از عمل توسط بیمار همراه است.
علی بیرجندی نژاد؛ محمد حسین ابراهیم زاده؛ اقبال صدری محولاتی
چکیده
۶مقدمه: شکستگی‌های پروگزیمال تی‌بیا غالباً شکستگی‌های پیچیده هستند و عوارض زیادی دارند. هدف از این تحقیق، بررسی استفاده از سیستم پلاک‌گذاری با پلاک «قفل‌شونده» (LCP) در تثبیت داخلی شکستگی‌های پروگزیمال ساق و مقایسه آن با روش پلاک «TT باترس» (T-buttress) است.موارد و روش‌ها: مطالعه به روش مورد‌ـ شاهدی و آینده‌نگر انجام شد. از ۶۲ بیمار ...
بیشتر
۶مقدمه: شکستگی‌های پروگزیمال تی‌بیا غالباً شکستگی‌های پیچیده هستند و عوارض زیادی دارند. هدف از این تحقیق، بررسی استفاده از سیستم پلاک‌گذاری با پلاک «قفل‌شونده» (LCP) در تثبیت داخلی شکستگی‌های پروگزیمال ساق و مقایسه آن با روش پلاک «TT باترس» (T-buttress) است.موارد و روش‌ها: مطالعه به روش مورد‌ـ شاهدی و آینده‌نگر انجام شد. از ۶۲ بیمار (۵۱ مرد و ۱۱ زن) که با شکستگی پروگزیمال ساق به مرکز ترومای دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه نمودند، ۳۵ بیمار با پلاک و ۲۷ بیمار با پلاک T «قفل‌شونده» تحت عمل جراحی تثبیت داخلی قرار گرفتند. بیماران به مدت زمان میانگین ۲۴ ماه (۳۶-۱۸ ماه) تحت پیگیری کلینیکی و پرتونگاری قرار گرفتند.یافته‌ها: در گروهLCP سه مورد محدودیت حرکت در زانو، ۱ مورد بدجوش‌خوردگی و ۱ مورد عفونت دیده شد و همگی جوش‌خوردند. در گروه پلاک T، چهار مورد محدودیت حرکت زانو، ۶ مورد «بدجوش‌خوردن»، ۲ مورد جوش‌نخوردن و ۴ مورد عفونت مشاهده شد. بنابراین محدودیت حرکت مفصل زانو در هر دو حالت وجود داشت، لیکن عفونت و بدجوش‌خوردن در ثابت کردن با پلاک T شایع‌تر بود.نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد در شکستگی‌های پروگزیمال ساق، ثابت کردن به روش پلاک‌گذاری LCP نسبت به پلاک T، محکم‌تر و با آسیب کمتر بافت استخوانی همراه است؛ و عوارض بعد از عمل در این بیماران کمتر از بیماران عمل شده با پلاک می‌باشد.
