محمد فکور؛ سید شهنام موسوی؛ پیام محمد حسینی
چکیده
دیستال رادیوس یکی از مکان‌های شایع وقوع ژیانت سل تومور استخوانی می‌باشد. ژیانت سل تومور دیستال رادیوس که یک تومور تهاجمی اولیه استخوان است، به روش‌های مختلفی درمان می‌شود. ضایعات کوچک با کورتاژ و جایگزینی با سیمان ارتوپدی یا پودر جایگزین استخوان، استخوان آلوگرافت و یا اتوگرافت؛ وضایعات بزرگ با برداشتن وسیع و جایگزینی با گرافت ...
بیشتر
دیستال رادیوس یکی از مکان‌های شایع وقوع ژیانت سل تومور استخوانی می‌باشد. ژیانت سل تومور دیستال رادیوس که یک تومور تهاجمی اولیه استخوان است، به روش‌های مختلفی درمان می‌شود. ضایعات کوچک با کورتاژ و جایگزینی با سیمان ارتوپدی یا پودر جایگزین استخوان، استخوان آلوگرافت و یا اتوگرافت؛ وضایعات بزرگ با برداشتن وسیع و جایگزینی با گرافت مفصلی استخوانی از فیبولا اتوژن درمان میشوند. در این گزارش یک خانم ۴۲ساله که بهعلت عود تومور ژیانت سل به‌صورت برداشتن وسیع دیستال رادیوس و جایگزینی با گرافت استخوانی مفصلی از پروگزیمال فیبولا تحت درمان قرارگرفت، معرفی می‌شود.
فریور ع. لاهیجی؛ رضا زندی؛ سهراب کیهانی؛ فرشاد صفدری؛ آرش ملکی؛ سیدرضا آقاپور؛ سلمان آذرسینا
چکیده
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی می‌شود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال می‌گردد. کوتاه‌سازی رادیوس یکی از روش‌های درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاه‌سازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ۳۷/۹±۶/۲۸ سال که تحت جراحی کوتاه‌سازی رادیوس قرار گرفته بودند، در یک مرکز درمانی تهران بررسی شدند. براساس تقسیم‌بندی «لیکمن»، ۲ بیمار دچار مرحله II، ۵ بیمار IIIa و ۸ بیمار IIIb بودند. در مراجعه نهایی، «ایندکس استال» (Stahl Index) و نسبت ارتفاع کارپال، درد، قدرت گرفتن اجسام و دامنه حرکتی مچ بررسی شدند و برای بیماران پرسشنامه Quick DASH تکمیل گردید. میانگین زمان پیگیری ۴۴/۲±۵ سال بود. یافته‌ها: درد و دامنه حرکتی، به غیر از ۲ مورد، در سایر بیماران بهبود یافت. قدرت گرفتن اجسام در ۱۳ بیمار در حد مطلوب؛ میانگین نمره Quick DASH در بیماران دچار مرحله II: ۸/۵±۰/۸۴؛ در بیماران دچار مرحله IIIa: ۱۲/۷۲±۵/۰۹ و در بیماران دچار مرحله IIIb: ۲۷/۵۷±۱۸/۸۷ بود. «ایندکس استال» و نسبت ارتفاع کارپال در بیماران دچار مرحله II ثابت ماند، اما در بیماران دچار دو مرحله دیگر به‌طور معناداری کاهش یافت. در ۲ مورد، بیماری پیشرفت کرد. نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد انجام کوتاه‌سازی رادیوس در مراحل IIIa و IIIb مفید است و می‌تواند علایم بالینی بیماران را بهبود بخشد؛ اگرچه علایم پرتونگاری ممکن است پیشرفت نماید.
محمود بهاری؛ حسن رحیمی؛ محمد قره داغی؛ علیرضا هوتکانی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی دیستال رادیوس شایع‌ترین شکستگی در زنان یائسه مسن می‌باشد و احتمال وقوع در ۱۵% است. شواهد موجود نشان می‌دهد که بین اوستئوپروز و شکستگی دیستال رادیوس ارتباط وجود دارد. اوستئوپروز را با انجام تست تراکم استخوان مرکزی (مهره و هیپ) به‌روش «دگزا» می‌توان تشخیص داد. پایین بودن تراکم مهره یا هیپ زنگ خطر مهمی برای احتمال ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی دیستال رادیوس شایع‌ترین شکستگی در زنان یائسه مسن می‌باشد و احتمال وقوع در ۱۵% است. شواهد موجود نشان می‌دهد که بین اوستئوپروز و شکستگی دیستال رادیوس ارتباط وجود دارد. اوستئوپروز را با انجام تست تراکم استخوان مرکزی (مهره و هیپ) به‌روش «دگزا» می‌توان تشخیص داد. پایین بودن تراکم مهره یا هیپ زنگ خطر مهمی برای احتمال شکستگی‌های مهره‌ها، انحراف ستون مهره‌ها و شکستگی‌های هیپ در آینده نزدیک می‌باشد. در حال حاضر بررسی‌های لازم برای تشخیص اوستئوپروز در زنان مسن دچار شکستگی دیستال رادیوس به‌طور روتین انجام نمی‌شود. هدف از این مطالعه، بررسی ارتباط شکستگی دیستال رادیوس با تراکم استخوان در هیپ و مهره و بررسی احتمال نیاز به غربال‌گری برای اوستئوپروز در زنان مسن مبتلا به شکستگی دیستال رادیوس می‌باشد.مواد و روش‌ها: این مطالعه آینده‌نگر در بیمارستان امام رضا (ع) در یک دوره دو ساله بین سال‌های ۱۳۸۳و ۱۳۸۴ در مشهد انجام شد. ۱۰۴ زن (با سن متوسط ۶۶/۹ سال) مبتلا به شکستگی دیستال رادیوس با تست تراکم استخوان مورد مطالعه قرار گرفتند. برای کسانی که اوستئوپروز تشخیص داده شد، داروی فسفونامید تجویز گردید و دو سال پس از درمان مجدداً تست تراکم استخوان انجام شد.یافته‌ها: در ۸۷ (۸۳/۶۵%) بیمار میانگین نمره t مهره ۱/۰۶+۲/۱۰- بود و ضعف استخوانی وجود داشت، به‌طوری که اوستئوپروز در ۴۶ مورد (۴۴/۲۳%) و اوستئوپنی در 41 بیمار (۳۹/۴۲%) دیده شد و ۱۷ مورد (۱۶/۲۳% ) استخوان طبیعی داشتند. در ۴۶ بیمار تحت درمان، تراکم استخوان، میانگین نمره t مهره در شروع درمان ۰/۲۳+۲/۸۸-، و بعد از دو سال ۰/۳۲+۲/۵۵- بود (۰/۰۱>p < /em>).نتیجه‌گیری: از آنجا که حدود نیمی از زنان بالای ۵۵ سال مبتلا به شکستگی دیستال رادیوس اوستئوپروز در هیپ داشتند انجام تست‌های تشخیصی برای اوستئوپروز به‌صورت روتین در بین در این گروه از بیماران توصیه می‌شود.
