احمدرضا افشار؛ افشین امینزاده گوهری؛ زهرا یکتا
چکیده
پیشزمینه: این مطالعه, پراکندگی اولنار واریانس را در مبتلایان به بیماری کین باخ و همچنین در جمعیت عادی بالغین در ایران ارائه میدهد و هدف ما بررسی ارتباط اولنار واریانس منفی با بیماری کین باخ در بیماران بود. مواد و روشها: این مطالعه شامل دو گروه بود. در گروه اول, پروندههای مراجعان به درمانگاه ارتوپدی دو بیمارستان ارومیه به صورت ...
بیشتر
پیشزمینه: این مطالعه, پراکندگی اولنار واریانس را در مبتلایان به بیماری کین باخ و همچنین در جمعیت عادی بالغین در ایران ارائه میدهد و هدف ما بررسی ارتباط اولنار واریانس منفی با بیماری کین باخ در بیماران بود. مواد و روشها: این مطالعه شامل دو گروه بود. در گروه اول, پروندههای مراجعان به درمانگاه ارتوپدی دو بیمارستان ارومیه به صورت گذشتهنگر بررسی شد و پراکندگی اولنار واریانس در ۶۰ مورد مبتلا به بیماری کینباخ به دست آمد. گروه دوم شامل پراکندگی اولنار واریانس در ۴۰۰ پرتونگاری استاندارد مچ دست افراد عادی بود. دادههای به دست آمده از دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. یافتهها: میانگین اولنار واریانس در گروه مبتلایان به بیماری کین باخ ۷/۱±۱/۱- میلیمتر و در گروه کنترل ۵/۱±۷/۰+ میلیمتر بود و تفاوت بین دو گروه معنیدار بود (۰۰۱/۰) . در گروه بیماران، اولنار واریانس در ۳۸ نفر (۶۳%) منفی، در ۱۶ نفر (۲۷%) صفر و در 6 نفر (۱۰%) مثبت بود و برتری اولنار واریانس منفی در مبتلایان به بیماری کین باخ از نظر آماری معنیدار بود (۰۲۷/۰=p < /em>). در گروه کنترل ۵۶ نفر (۱۴%) اولنار واریانس منفی، ۱۶۰ نفر (۴۰%) اولنار واریانس صفر و 184 نفر (46%) اولنار واریانس مثبت داشتند و ارتباطی بین سن یا جنس آنها با اولنار واریانس وجود نداشت. در این مطالعه رابطه معنیدار بین اولنار واریانس منفی و ایجاد بیماری کین باخ مشاهده شد (۰۰۱/۰). نتیجهگیری: یافتههای این پژوهش از این نظریه که بین اولنار واریانس منفی و ایجاد بیماری کین باخ ارتباط وجود دارد، حمایت میکند.
فریور ع. لاهیجی؛ رضا زندی؛ سهراب کیهانی؛ فرشاد صفدری؛ آرش ملکی؛ سیدرضا آقاپور؛ سلمان آذرسینا
چکیده
پیشزمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی میشود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال میگردد. کوتاهسازی رادیوس یکی از روشهای درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاهسازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ...
بیشتر
پیشزمینه: بیماری «کین باخ» از نکروز آواسکولار استخوان لونیت مچ دست ناشی میشود و باعث ایجاد درد و ناتوانی در افراد جوان و فعال میگردد. کوتاهسازی رادیوس یکی از روشهای درمان این بیماری است. در این مطالعه، نتایج درمان «کین باخ» با کوتاهسازی رادیوس ارائه گردید. مواد و روشها: در یک مطالعه گذشتهنگر، ۹ مرد و ۶ زن، با میانگین سنی ۳۷/۹±۶/۲۸ سال که تحت جراحی کوتاهسازی رادیوس قرار گرفته بودند، در یک مرکز درمانی تهران بررسی شدند. براساس تقسیمبندی «لیکمن»، ۲ بیمار دچار مرحله II، ۵ بیمار IIIa و ۸ بیمار IIIb بودند. در مراجعه نهایی، «ایندکس استال» (Stahl Index) و نسبت ارتفاع کارپال، درد، قدرت گرفتن اجسام و دامنه حرکتی مچ بررسی شدند و برای بیماران پرسشنامه Quick DASH تکمیل گردید. میانگین زمان پیگیری ۴۴/۲±۵ سال بود. یافتهها: درد و دامنه حرکتی، به غیر از ۲ مورد، در سایر بیماران بهبود یافت. قدرت گرفتن اجسام در ۱۳ بیمار در حد مطلوب؛ میانگین نمره Quick DASH در بیماران دچار مرحله II: ۸/۵±۰/۸۴؛ در بیماران دچار مرحله IIIa: ۱۲/۷۲±۵/۰۹ و در بیماران دچار مرحله IIIb: ۲۷/۵۷±۱۸/۸۷ بود. «ایندکس استال» و نسبت ارتفاع کارپال در بیماران دچار مرحله II ثابت ماند، اما در بیماران دچار دو مرحله دیگر بهطور معناداری کاهش یافت. در ۲ مورد، بیماری پیشرفت کرد. نتیجهگیری: به نظر میرسد انجام کوتاهسازی رادیوس در مراحل IIIa و IIIb مفید است و میتواند علایم بالینی بیماران را بهبود بخشد؛ اگرچه علایم پرتونگاری ممکن است پیشرفت نماید.