محمد مهدی سرزعیم؛ محمد امامی؛ محمد امامی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: در برخی پارگیهای مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتیمتر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندونهای موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمیباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمیتندینوسوس همان سمت بود. مواد و روشها: در ...
بیشتر
پیشزمینه: در برخی پارگیهای مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتیمتر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندونهای موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمیباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمیتندینوسوس همان سمت بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series) طی ۶سال، ۱۱بیمار با پارگی مزمن تاندون آشیل با فاصله وسیع بین دو انتها در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۴±۳۰ سال و میانگین نقص تاندونی ۱/۹۶±۸/۳ سانتیمتر بود. برای بازسازی تاندون آشیل، از تاندون سمیتندینوسوس همان سمت استفاده شد. نتایج درمان با استفاده از مقیاس Ankle-Hindfoot سیستم امتیازدهی انجمن پای امریکا (AOFAS) و مقیاس پارگی تاندون آشیل (ATRS) ارزیابی گردید. مدت زمان پیگیری ۳/۳±۴/۲۵ ماه بود. یافتهها: میانگین سیستم امتیازدهی انجمن پای آمریکا و مقیاس پارگی تاندون آشیل از ۳/۵±۴/۷۰ و ۷/۵±۷/۳۱ قبل از جراحی به ۸/۴±۸/۹۱ و ۲/۴±۷/۸۸ افزایش یافت. این افزایش از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰/۰=p). پس از جراحی، دامنه دورسی فلکسیون در سمت جراحی (۲/۴±۵/۱۳) بهطور معناداری از سمت سالم (۹/۳±۲/۱۷) کمتر بود (۰۴/۰=p). تمامی بیماران به جز یک ورزشکار، به فعالیتهای قبلی خود بازگشتند. نتیجهگیری: این روش با نتایج بالینی و عملکردی خوب در بیماران دچار نقص تاندونی وسیع همراه است. استفاده از این روش برای بازسازی پارگیهای مزمن آشیل در مواردی که نقص تاندونی بیش از 6 سانتیمتر باشد، توصیه میگردد.
محمد دهقانی؛ فرشاد مالکی
چکیده
پیشزمینه: نقصان عضلانی و استخوانی اکستانسور آرنج در ضربههای شدید دیده میشود و عمدتاً در افراد جوان و میانسال به چشم می خورد. در مرحله حاد می توان تاندون عضله کشیده شده را به استخوان تثبیت کرد ولی در مراحل مزمن پس از چند هفته، که عمدتاً در افراد با ضربه مغزی دیده میشود و نیز نقصان تاندونی وسیع دارند، روش ترمیم مستقیم کفایت لازم ...
بیشتر
پیشزمینه: نقصان عضلانی و استخوانی اکستانسور آرنج در ضربههای شدید دیده میشود و عمدتاً در افراد جوان و میانسال به چشم می خورد. در مرحله حاد می توان تاندون عضله کشیده شده را به استخوان تثبیت کرد ولی در مراحل مزمن پس از چند هفته، که عمدتاً در افراد با ضربه مغزی دیده میشود و نیز نقصان تاندونی وسیع دارند، روش ترمیم مستقیم کفایت لازم را ندارد. لذا استفاده از آلوگرافت آشیل استحکام بیشتری به ترمیم تاندونی میدهد و ضمناً امکان حرکت زودتر آرنج را فراهم میسازد. هدف از این مطالعه بیان تجربه ما با ۴ نوع ترمیم میباشد.مواد و روشها: چهار بیمار مرد جوان و میانسال با میانگین سنی ۳۷ سال (۴۹-۲۵) تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زمان جراحی از ۶ تا ده هفته پس از ضربه اولیه بود. در همه بیماران از آلوگرافت اشیل با قطعهای از استخوان پاشنه پا استفاده شد. از هفته دوم حرکات مفصل شروع شده و به تدریج اجازه حرکت بیشتری داده شد.یافتهها: بیماران تا ۶ ماه بهطور ماهانه معاینه شدند و سپس تا یک سال هر دو ماه یکبار پیگیری شدند. نتایـج بر اساس سیستـم امتیازبندی کارآیی آرنج مایـو (MEPS) شامل درد، دامنه حرکت و قدرت اکستانسیون در مقابل گراویتی بررسی شدند. میانگین دامنه حرکات نسبت به سمت سالم ۸۵% (۹۶%-۸۲%) (نسبت به سمت سالم) و میانگین قدرت اکستانسیون آرنج نسبت به سمت سالم ۸۰% بهدست آمد. بهجز یک مورد آسیبگذاری عصب اولنا عارضه دیگری مشاهده نشد.نتیجهگیری: بهنظر میرسد در نقصانهای وسیع عضلانی و استخوان اکستانسور آرنج که امکان ترمیم مستقیم وجود ندارد و یا در موارد جراحی ناموفق و نیز در موارد مزمن و تشخیص داده نشده این روش مناسب و قابل انجام میباشد. اگر امکان تهیه آلوگرافت در دسترس باشد و پیگیری مناسب انجام شود نتایج خوب قابل انتظار خواهد بود.