مجید سجادی؛ هادی رمضان زاده؛ محمد حسین کریمی نسب؛ مسعود شایسته آذر؛ سلمان غفاری
چکیده
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر ...
بیشتر
پیشزمینه: ناهنجاریهای مادرزادی پا یکی از شایعترین ناهنجاریهای مادرزادی است که موجب اختلال در راهرفتن طبیعی میشود و بر کیفیت زندگی بیماران تأثیر میگذارد. هدف از این مطالعه بررسی شیوع چنین ناهنجاریهایی در نوزادان متولد شده در مرکز مراجعه در شمال ایران است.
مواد و روشها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی مقطعی بر روی تمام نوزادان متولد شده در یک دوره دو ساله در بیمارستان امام خمینی ساری بود. متغیرهایی که در مطالعه ما مورد بررسی قرار گرفت، سن حاملگی در زمان زایمان، شرایط بالینی که بارداری را پیچیده میکند مانند دیابت، فشار خون مزمن، عوارض ناشی از بارداری نظیر اوگلوهیدرمانیا، پلی هیدرامنیوس و مالپرس، سن مادر، دیابت مزمن، فشار خون بالا، اعتیاد مادران، جنسیت و وزن تولد نوزاد، تاریخچه داشتن یک کودک با ناهنجاری اندام مادرزادی و نوع زایمان است. عکسبرداری از پاهای نوزادان در اولین روز، تولد توسط جراح ارتوپدی ارزیابی شد. علاوه بر این، تمام نوزادان یک روز پس از زایمان توسط یکی از دو متخصص اطفال مورد بررسی قرار گرفتند و موارد مشکوک به جراح ارتوپد ارجاع شدند. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
یافتهها: از 2025 نوزاد مورد مطالعه، 210 مورد (4/10%) کالکالئووالگوس، 7 (0.3%) پاچنبری، 156 مورد (7%) موارد "Pes Varus"، 22 مورد (1.1%) متارسوس آدوکتوس و 1 مورد پلی آداکتیل مشخص گردید. در میان همه متغیرها، تنها سن مادر و سیگار کشیدن در دوران بارداری با ناهنجاری های مادرزادی پا ارتباط داشت.
نتیجهگیری: در مطالعه ما، شایعترین ناهنجاری مادرزادی پا کالکالئووالگوس و "Pes Varus" موضعی خفیف پا بود. میزان کم پاچنبری ، پلی داکتیلی و متارسوس آدوکتوس قابل توجه است.
غلامحسین شاهچراغی؛ مهزاد جاوید
چکیده
پیشزمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار بهطور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا ...
بیشتر
پیشزمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار بهطور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا بررسی بالینی و پرتونگاری شدند. میانگین سنی بیماران ۱۲ سال بود. کیفیت زندگی (PQL) و «وضعیت رضایت والدین» ارزیابی شد. نوع و تعداد جراحیهای انجام شده، تأخیر احتمالی کودکان برای انجام وظایف مدرسه و همچنین نوع کفش مورد استفاده بررسی شدند.
یافتهها: مدت زمان پیگیری ۹ سال بود. ۴۸ مورد همیملیا تیبیا در تقسیم بندی «جونز» (Jones) شامل ۱۴ مورد تیپ یک، ۱۶ تیپ دو، ۱۱ تیپ چهار و ۷ مورد غیرقابل طبقهبندی؛ و با تقسیمبندی «وِبِر» (Weber) عبارت از ۱۶،۱۱،۶،۱ و ۱۴ به ترتیب تیپهای I،II،III،IV،VII بودند. ده عضو (۸ بیمار) قطع گردید و جراحی «بازسازی» در ۳۸ ساق (۲۸ بیمار) انجام شد. جراحیهای عمده «بازسازی» شامل سینوستوزیس تیبیا و فیبولا، هم راستا کردن ساق پا و مچ پا و بلند کردن کوتاهی با تکنیک ایلیزاروف بود. دو مورد جوش نخوردن سینوستوز و ۶ مورد خشکی زانو وجود داشت. پوشش پا در گروه «بازسازی» ۱۲ مورد کفش عادی و ۱۸ مورد کفشهای تغییر یافته یا شکل داده شده بودند. نمره کیفیت زندگی در گروه «بازسازی شده» ۶۸ و بیش از گروه قطع عضو بود.
نتیجهگیری: بازسازی ساق همراه با نگاهداشتن پا در همیملیا تیبیا در بیشتر موارد میتواند کارآیی خوب و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد.