حسن قندهاری؛ مرضیه رشیدی؛ سعید صباغان؛ سیدمانی مهدوی؛ الهام میرزامحمدی؛ ابوذر عزیزی؛ فرشاد صفدری
چکیده
مقدمه: عمل جراحی در سطح صحیح، یکی از مهمترین نگرانی‌ها در درمان بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان (AIS) است. تغییر در تعداد مهره‌ها می‌تواند به طور بالقوه منجر به انجام جراحی اشتباه شود. این امکان وجود دارد که بروز و نوع این تغییرات تحت تأثیر عوامل مختلفی از قبیل نژاد باشد. در مطالعه گذشته نگر حاضر، شیوع این تغییرات در بیماران مبتلا ...
بیشتر
مقدمه: عمل جراحی در سطح صحیح، یکی از مهمترین نگرانی‌ها در درمان بیماران اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان (AIS) است. تغییر در تعداد مهره‌ها می‌تواند به طور بالقوه منجر به انجام جراحی اشتباه شود. این امکان وجود دارد که بروز و نوع این تغییرات تحت تأثیر عوامل مختلفی از قبیل نژاد باشد. در مطالعه گذشته نگر حاضر، شیوع این تغییرات در بیماران مبتلا به AIS ایرانی بررسی شده است.مواد و روش‌ها: از سال 2012 تا 2017، جراحی فیوژن ستون فقرات برای درمان AIS در 125 بیمار انجام شد. مهره‌های پشتی و کمری تحت رادیوگرافی خلفی بعد از عمل قرار گرفتند. اولین مهره پشتی، مهره متصل به اولین جفت دنده در نظر گرفته شد. شمارش از بالا به پایین انجام شد. مهره های ناحیه کمری دقیقاً از زیر آخرین مهره که یک جفت دنده به آن متصل بود شروع می شد.یافته‌ها: در 18 بیمار (14.4٪) شمارش غیر طبیعی مهره مشاهده شد. شیوع تعداد غیر طبیعی مهره های کمری نسبت به مهره‌های پشتی بیشتر بود (10.4٪ در مقابل 4٪). در 5 بیمار (4٪) تعداد 11مهره پشتی مشاهده شد. در 11 بیمار (8/8٪) 4 مهره کمری مشاهده شد. 2 بیمار، 6 مهره کمری (1.6٪) داشتند. هیچ بیماری با تعداد غیر طبیعی مهره‌های پشتی و کمری همزمان وجود نداشت.نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که در بیماران مبتلا به AIS در ایران تعداد غیر طبیعی مهره‌های پشتی و کمری نسبتاً بالا است. لازم است که قبل از عمل مهره‌ها را بر اساس یک پروتکل سازمان یافته شمارش کرده تا از جراحی اشتباه در بیماران AIS جلوگیری شود.
ابراهیم عامری مهابادی؛ حسن قندهاری؛ مهیار چهرازی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: مطالعات اندکی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهره‌ای در نوجوانان بدون علامت بالینی را بررسی کرده‌اند. در این تحقیق، شیوع تغییرات دژنراتیو در امآرآی در نوجوانان بدون علامت و عوامل جمعیت‌شناسی موثر بر آن بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، دیسک‌های ناحیه لومبار ۸۴ نوجوان سنین ۱۸-۱۲ سال که با شکایت از مشکلات کمری ...
بیشتر
پیش‌زمینه: مطالعات اندکی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهره‌ای در نوجوانان بدون علامت بالینی را بررسی کرده‌اند. در این تحقیق، شیوع تغییرات دژنراتیو در امآرآی در نوجوانان بدون علامت و عوامل جمعیت‌شناسی موثر بر آن بررسی گردید.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، دیسک‌های ناحیه لومبار ۸۴ نوجوان سنین ۱۸-۱۲ سال که با شکایت از مشکلات کمری به یک مرکز درمانی تهران مراجعه نمودند، با امآرآی مطالعه شدند. تغییرات دژنراتیو در سطوح مختلف بررسی و ویژگی‌های جمعیت‌شناسی بین دو گروه با و بدون تغییرات دژنراتیو مقایسه گردید. به‌علاوه تاثیر این تغییرات بر کیفیت زندگی نوجوانان با استفاده از پرسشنامه SF-36 ارزیابی شد.یافته ها: در مجموع ۲۵/۷% از دیسک‌ها دچار تغییرات دژنراتیو بودند. شیوع این تغییرات در سطوح مختلف، متفاوت و در دنبال آن L5-S1 به میزان ۳۶/۹% بیشترین و L1-L2 به میزان ۵/۹% کمترین بود. میانگین سنی افراد دچار تغییرات دژنراتیو بطور معناداری بالاتر بود (۰/۰۰۵=p < /em>). در این مطالعه جنس و توده شاخص بدنی (BMI) در بروز تغییرات دژنراتیو تاثیر نداشتند. وجود این تغییرات تنها در سطح L3-L4 با کاهش نمرات سلامت جسمی، روانی و کلیSF-36 همراه بود و در سایر سطوح تاثیری نداشت.نتیجه گیری: بروز تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات کمری از سنین پایین و در نوجوانی آغاز می شود و علامت بالینی مشخص و تاثیری بر کیفیت زندگی ندارد. توده شاخص بدنی تاثیری بر دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان ندارد اما سن بالاتر با افزایش احتمال دژنراسیون دیسک همراه است.
محمدعلی عرفانی؛ هرمز نورایی؛ ایمان شهریاری
چکیده
پیش‌زمینه: روش شایع در وسیله‌گذاری در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده از تثبیت با هوک در چندین مهره در تمامی طول انحنا است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج کوتاه‌مدت استفاده از تثبیت دوگانه به کمک پیچ‌های پدیکولار در ناحیه لومبار و هوک در بالای قوس‌های اسکولیوز نوع ایدیوپاتیک نوجوانان است.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ...
بیشتر
پیش‌زمینه: روش شایع در وسیله‌گذاری در اسکولیوز ایدیوپاتیک نوجوانان استفاده از تثبیت با هوک در چندین مهره در تمامی طول انحنا است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج کوتاه‌مدت استفاده از تثبیت دوگانه به کمک پیچ‌های پدیکولار در ناحیه لومبار و هوک در بالای قوس‌های اسکولیوز نوع ایدیوپاتیک نوجوانان است.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، ۳۴ بیمار (۲۸ دختر و ۶ پسر) که در دانشگاه علوم پزشکی شیراز تحت عمل جراحی فیوژن پشتی ستون‌فقرات با روش هیبرید قرار گرفته بودند، بررسیی شدند. میانگین زمان پیگیری ۳۳/۶ ماه (۷۲-۲۴ ماه) و میانگین سن بیماران در زمان جراحی ۱۴/۴سال (۲۷-۱۱ سال) بود. زاویه انحنای اصلی و فرعی، زاویه اولین مهره و اولین دیسک بعد از اتمام فیوژن، انحراف از خط وسط و چرخش مهره آپیکال انحنای اصلی و همچنین وضعیت قسمت‌های مختلف ستون‌فقرات در محور ساژیتال، در عکس‌های پرتونگاری قبل از عمل، سه تا پنج روز بعد از عمل و در آخرین مراجعه اندازه‌گیری و میزان‌های مختلف با یکدیگر مقایسه شدند. در مراجعه آخر، بررسی کلینیکی با پرسشنامه SRS-24 انجام شد.یافته‌ها: میانگین اندازه زاویه انحنی اصلی، از ۶۳/۲ درجه قبل از عمل به ۲۷/۱ بعد از عمل کاهش یافت و این میزان با میزان تصحیح انحنای اصلی در عکس‌های «خم شدن به طرفین» قبل از عمل قابل مقایسه بود. میزان تصحیح چرخش مهره آپیکال ۶۰ درصد و میزان تصحیح انحراف از خط وسط آن ۵۵ درصد بود. زاویه اولین مهره بعد از اتمام فیوژن ۵۱ درصد و زاویه اولین دیسک بعد از اتمام فیوژن ۷۰ درصد تصحیح نشان داد. تغییر لومبار براساس تقسیم‌بندی «لِنک» (Lenke) بهبود قابل‌ملاحظه داشت. زاویه در محور ساژیتال ناحیه تراکولومبار از ۱/۱+ درجه قبل از عمل به ۸/۹– درجه بعد از عمل تغییر یافت.نتیجه‌گیری: پیچ پدیکول در ناحیه لومبار که در سیستم هیبرید به‌کار گرفته می‌شود می‌تواند تصحیح بهتری ایجاد کند. نگهداری تصحیح و همچنین تصحیح در ناحیه وسیله‌گذاری نشده پایین فیوژن نیز در این سیستم بهتر است.
محمدصالح گنجویان؛ حمید بهتاش؛ سید حسین وحید طاری؛ ابراهیم عامری؛ بهرام مبینی؛ مرضیه نجومی
چکیده
پیش‌زمینه: علت ضایعه اسکولیوز ایدیوپاتیک ناشناخته است و درمان غیرجراحی متداول استفاده از ارتوزها می‌باشد که شایع‌ترین آن بریس میلواکی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی بریس میلواکی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، پرتونگاری‌های ۶۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بین سنین ۱۰ تا ...
بیشتر
پیش‌زمینه: علت ضایعه اسکولیوز ایدیوپاتیک ناشناخته است و درمان غیرجراحی متداول استفاده از ارتوزها می‌باشد که شایع‌ترین آن بریس میلواکی است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی بریس میلواکی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه گذشته‌نگر، پرتونگاری‌های ۶۸۱ بیمار مبتلا به اسکولیوز ایدیوپاتیک بین سنین ۱۰ تا ۱۸ سال که با بریس میلواکی به مدت ۱۰ سال (از ۱۳۷۳تا ۱۳۸۳) در دو مرکز درمانی تهران درمان شده بودند بررسی و ۳۳۵ بیمار با تشخیص قطعی اسکولیوز ایدیوپاتیک مطابق معیارهای ورود مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۱۲/۱ سال بود و درمان تمام وقت (۲۳ ساعت در شبانه روز) با بریس آغاز و بر اساس پروتوکل درمانی انجمن تحقیقات اسکولیوز (SRS) درمان با بریس ادامه یافت. در نهایت زوایای اسکولیوز در مراحل مختلف درمانی محاسبه و ارتباط آن با روش درمانی ارزیابی شد و عوامل موثر در نتیجه درمانی تحت بررسی قرار گرفت.یافته‌ها: با استفاده از بریس میلواکی، زاویه اسکولیوز از ۳۲/۸درجه در ابتدای درمان به ۳۰/۶ درجه رسید. بریس میلواکی در انحناهای بالای پشتی (توراسیک)، انحنای دوتایی (دوبل) و سه‌تایی (تریپل) اثر درمانی واضحی نداشت و مهمترین عامل در پاسخ مناسب درمانی کاهش انحنا به بیش از ۳۰% انحنای اولیه بود. میزان کیفوز پشتی تأثیری در نتیجه درمان نداشت. در موارد علامت «ریسر» ۰ و ۱ احتمال پیشرفت انحنا بیشتر بود. نتیجه‌گیری: بریس میلواکی اثر درمانی مفیدی در درمان اسکولیوز ایدیوپاتیک دارد و شرط پاسخ مناسب به درمان، انتخاب صحیح بیمار و همکاری کامل وی در کل دوره درمان است.
محمود بهاری؛ حسن رحیمی؛ محمد قره داغی؛ جواد افضلی
چکیده
پیش‌زمینه: استئوتومی دوگانه متاتارس در ابتدا به‌عنوان یک روش مؤثر برای اصلاح هالوکس والگوس‌های متوسط و شدید نوجوانان گزارش شد. هدف از این مطالعه گزارش این روش استئوتومی در مشهد می‌باشد.مواد و روش: تعداد ۲۶ مورد هالوکس والگوس نوجوانان در ۱۷ بیمار در مدت پنج سال (۱۳۸۳-۱۳۷۸) در دو مرکز پزشکی مشهد تحت عمل جراحی استئوتومی قرار گرفتند. ...
بیشتر
پیش‌زمینه: استئوتومی دوگانه متاتارس در ابتدا به‌عنوان یک روش مؤثر برای اصلاح هالوکس والگوس‌های متوسط و شدید نوجوانان گزارش شد. هدف از این مطالعه گزارش این روش استئوتومی در مشهد می‌باشد.مواد و روش: تعداد ۲۶ مورد هالوکس والگوس نوجوانان در ۱۷ بیمار در مدت پنج سال (۱۳۸۳-۱۳۷۸) در دو مرکز پزشکی مشهد تحت عمل جراحی استئوتومی قرار گرفتند. نتایج کارایی عضوی با استفاده از جداول استاندارد انجمن پا و مچ پای آمریکا (AOFS) و دوپونت نمره‌دهی گردید. میانگین سنی بیماران ۱۵/۵ سال در زمان عمل جراحی و میانگین زمان پیگیری ۲۶ ماه بود. در این بررسی میانگین زوایای هالوکس والگوس (HVA)، بین متاتارسی (IMA) و زاویه انتهایی غضروف متاتارس (DMAA) قبل و بعد از جراحی مقایسه و همچنین ارتباط بین میزان رضایت بیماران و کارآیی عضوی بررسی شدند.یافته‌ها: میانگین اصلاح زوایا برای DMAA ،IMA ،HVA به ترتیب ۲۰/۶۵، ۶/۲۰، ۵/۵۵ درجه بود. شانزده بیمار (۹۰%) نتایج خوب و عالی داشتند. چهار مورد قابل پیگیری نبودند. در ۱۳ بیمار باقیمانده، ۲ مورد جوش‌نخوردگی و 3 مورد خشکی مفصل متاتارس مشاهده شد.نتیجه‌گیری: استئوتومی متاتارس اول روش قابل قبول برای اصلاح هالوکس والگوس‌های شدید در نوجوانان می‌باشد. جوش نخوردن و خشکی مفصل از عوارض عمده آن می‌باشد.
