بیومکانیک
زهرا رحیمی
چکیده
پیش زمینه: با توجه به میزان بالای شیوع آسیب‌های غیربرخوردی اندام تحتانی در میان زنان ورزشکار و اهمیت حس عمقی و تعادل در بروز آسیب، لزوم شناسایی راهکارهای مؤثر و کم‌هزینه ضروری به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه با هدف مقایسة اثر تمرین‌های عصبی - عضلانی، قدرتی و ترکیبی بر حس عمقی زانو و تعادل در زنان بسکتبالیست طراح شد.
مواد و روش‌ها: ...
بیشتر
پیش زمینه: با توجه به میزان بالای شیوع آسیب‌های غیربرخوردی اندام تحتانی در میان زنان ورزشکار و اهمیت حس عمقی و تعادل در بروز آسیب، لزوم شناسایی راهکارهای مؤثر و کم‌هزینه ضروری به نظر می‌رسد. لذا این مطالعه با هدف مقایسة اثر تمرین‌های عصبی - عضلانی، قدرتی و ترکیبی بر حس عمقی زانو و تعادل در زنان بسکتبالیست طراح شد.
مواد و روش‌ها: ۴۲ بسکتبالیست زن با میانگین سنی ۸۸/۱±۷۳/۲۰ سال و میانگین قد ۵۷/۶±۴۷/۱۷۲ سانتی‌متر و میانگین وزن ۹۸/۴±۵۴/۶۳ کیلوگرم و میانگین شاخص تودة بدنی ۱۷/۱±۳۶/۲۱، در قالب سه گروه آزمایش «عصبی- عضلانی»، «قدرتی» و «ترکیبی» و یک گروه کنترل به صورت هدفمند انتخاب شدند. گروه‌های آزمایش به مدت شش هفته و سه جلسه در هفته، برنامه‌های تمرینی را اجراکردند. حس عمقی زانو توسط دستگاه ایزوکینتیک بایودکس 4 (Isokinetic Biodex) و با آزمون بازسازی زاویه‌ای فعال، و تعادل پویا با آزمون عملکردی تعادل (star excurtion balance test)، قبل و بعد از برنامة تمرینی ارزیابی شد. آزمون تحلیل واریانس اندازه‌های تکراری آنوا (Repeated measure Anova)، تی زوجی (Paired T-Test) و آزمون تعقیبی توکی (Tukey post hoc test) روش‌های آماری مورد استفاده بودند.
یافته‌ها: اجرای برنامة تمرینی در هر سه گروه آزمایش سبب پیشرفت معنادار در حس عمقی زانو و تعادل پویا شد (۰۵/۰>p). بین چهار گروه در حس عمقی زانو و تعادل پویا تفاوت معنادار بود (۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: تمرین‌های ترکیبی و پس از آن تمرینات عصبی- عضلانی می‌توانند به عنوان شیوه‌های اثربخش بهبود عملکرد عصبی - عضلانی در برنامة ورزشی ورزشکاران زن مخصوصاً بسکتبالیست‌ها گنجانده شوند.
غلامحسین شاهچراغی؛ مهزاد جاوید
چکیده
پیش‌زمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار به‌طور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روش‌ها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا ...
بیشتر
پیش‌زمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار به‌طور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روش‌ها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا بررسی بالینی و پرتونگاری شدند. میانگین سنی بیماران ۱۲ سال بود. کیفیت زندگی (PQL) و «وضعیت رضایت والدین» ارزیابی شد. نوع و تعداد جراحی‌های انجام شده، تأخیر احتمالی کودکان برای انجام وظایف مدرسه و همچنین نوع کفش مورد استفاده بررسی شدند.
یافته‌ها: مدت زمان پیگیری ۹ سال بود. ۴۸ مورد همی‌ملیا تیبیا در تقسیم بندی «جونز» (Jones) شامل ۱۴ مورد تیپ یک، ۱۶ تیپ دو، ۱۱ تیپ چهار و ۷ مورد غیرقابل طبقه‌بندی؛ و با تقسیمبندی «وِبِر» (Weber) عبارت از ۱۶،۱۱،۶،۱ و ۱۴ به ترتیب تیپهای I،II،III،IV،VII بودند. ده عضو (۸ بیمار) قطع گردید و جراحی «بازسازی» در ۳۸ ساق (۲۸ بیمار) انجام شد. جراحی‌های عمده «بازسازی» شامل سینوستوزیس تیبیا و فیبولا، هم راستا کردن ساق پا و مچ پا و بلند کردن کوتاهی با تکنیک ایلیزاروف بود. دو مورد جوش نخوردن سینوستوز و ۶ مورد خشکی زانو وجود داشت. پوشش پا در گروه «بازسازی» ۱۲ مورد کفش عادی و ۱۸ مورد کفشهای تغییر یافته یا شکل داده شده بودند. نمره کیفیت زندگی در گروه «بازسازی شده» ۶۸ و بیش از گروه قطع عضو بود.
نتیجه‌گیری: بازسازی ساق همراه با نگاه‌داشتن پا در همی‌ملیا تیبیا در بیشتر موارد میتواند کارآیی خوب و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد.
محمدهادی نورایی؛ محمد جاودان؛ فرهاد نورایی؛ عبداله محبی دهنوی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: با وجود گذشت ۲۰ سال از جنگ تحمیلی، مطالعات اندکی در مورد رزمندگان دچار قطع اندام و عوارض ناشی از آن شده است. استفاده مداوم از پروتزها باعث افزایش مشکلات ناشی از آن می گردد، لذا جهت پیشگیری از آن، توجه خاص متخصصان توانبخشی و جراحان ارتوپد مورد نیاز می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی مشکلات ناشی از قطع اندام تحتانی در مورد ...
بیشتر
پیش‌زمینه: با وجود گذشت ۲۰ سال از جنگ تحمیلی، مطالعات اندکی در مورد رزمندگان دچار قطع اندام و عوارض ناشی از آن شده است. استفاده مداوم از پروتزها باعث افزایش مشکلات ناشی از آن می گردد، لذا جهت پیشگیری از آن، توجه خاص متخصصان توانبخشی و جراحان ارتوپد مورد نیاز می باشد. هدف از انجام این تحقیق، بررسی مشکلات ناشی از قطع اندام تحتانی در مورد مجروحان جنگی بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه گذشته نگر، ۱۵۰ بیمار ارجاعی به یک مرکز ارتز و پروتز در شهر اصفهان طی ۱۰ سال بررسی شدند. پس از گرفتن شرح حال، بیماران تحت معاینه قرار گرفتند و پرسشنامه ای برای آنان تکمیل گردید.یافته‌ها: مشکلات استامپ به ترتیب شیوع عبارت بودند از: ضایعات پوستی شامل تغییر رنگ، خارش، لینکیفیکاسیون، تعرق زیاد؛ و همچنین فولیکولیت، آتروفی استامپ کمبود بافت نرم سر استامپ، زخم، نامناسب بودن بافت نرم، درد استخوانی، درد عضلانی، درد خیالی، و ادم استامپ. از بقیه مواردی که با شیوع کمتری مشاهده شدند می توان رشد بیش از حد استخوان استامپ، هیپوستزی، شکستگی استخوان استامپ، افزایش بافت چربی، خونرسانی ناکافی استامپ، درد و رنگ پریدگی استامپ را نام برد. به طور کلی ضایعات پوستی شیوع بالاتر و مشکلات عروقی کمترین شیوع را داشتند. در سایر موارد، مشکلات استامپ در قطع اندام زیر زانو شایع تر یود. نتیجه گیری: با توجه به شیوع فراوان مشکلات پوستی، آموزش نحوه صحیح رعایت بهداشت استامپ و نیز آموزش استفاده صحیح از پروتز بسیار لازم و ضروری می باشد.
ابوالفضل رحیمی؛ مهدی معصومی؛ منصور سروش؛ بتول موسوی
چکیده
پیش‌زمینه: قطع اندام تحتانی، شایع‌ترین نوع قطع اندام در مجروحین جنگی است و با عوارضی نظیر مشکلات ارتوپدی همراه می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات ارتوپدی و عوامل مرتبط با آن در جانیازان با قطع دو اندام تحتانی در کشور انجام شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، از بین ۵۷۸ نفر جانباز با قطع دو اندام تحتانی، ۳۳۵ نفر ...
بیشتر
پیش‌زمینه: قطع اندام تحتانی، شایع‌ترین نوع قطع اندام در مجروحین جنگی است و با عوارضی نظیر مشکلات ارتوپدی همراه می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات ارتوپدی و عوامل مرتبط با آن در جانیازان با قطع دو اندام تحتانی در کشور انجام شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، از بین ۵۷۸ نفر جانباز با قطع دو اندام تحتانی، ۳۳۵ نفر در این مطالعه شرکت کردند. معاینه جانبازان توسط سه متخصص جراحی ارتوپدی انجام شد.یافته‌ها: میانگین سنی جانبازان ۶/۳±۴۲/۰۵ سال و ۹۷/۶% مرد بودند. ترکش و مین با ۸۹/۷% (۶۰۱ عضو) شایع‌ترین علت قطع عضو بود. بیشترین سطح قطع عضو در هر دو اندام تحتانی از ناحیه زیر زانو ۳۷/۶% (۱۲۶ نفر) بود. حدود نیمی از استامپ‌های اندام تحتانی، کوتاه یا بلند بودند. شایع‌ترین مشکلات ارتوپدی به ترتیب گرفتگی عضله استامپ ۴۲/۷% (۲۸۱ عضو)، استخوان‌سازی نابه‌جا ۱۱/۵۵% (76 عضو)، نوروما ۱۰/۲% (۶۷ عضو) و التهاب ۱۰/۱% (۶۷عضو) بود. از نظر ارتوپدی ۱۰/۹% عضوها نیاز به جراحی مجدد استامپ داشتند.نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای برخی مشکلات ارتوپدی در نمونه‌های مورد مطالعه و این که بسیاری از مشکلات در طول زمان ایجاد می‌شوند، معاینه منظم و دوره‌ای و برنامه‌ریزی جهت درمان و توانبخشی در این گروه از جانبازان ضروری می‌باشد.
خدامراد جمشیدی؛ سیدحمیدرضا مدرس نژاد
چکیده
استئوسارکومای لگن هنوز یکی از موارد بحث برانگیز در ارتوپدی است. فاصله زمانی بین اولین علایم تشخیص و درمان در استئوسارکوما طولانی است. اولین نشانه استئوسارکوما درد و شایع‌ترین علامت بالینی آن توده قابل لمس است. در این بین اِدم اولیه اندام به‌واسطه استئوسارکومای لگن از نوع اینترومدولاری درجه پایین جزء موارد نادر است. در این گزارش ...
بیشتر
استئوسارکومای لگن هنوز یکی از موارد بحث برانگیز در ارتوپدی است. فاصله زمانی بین اولین علایم تشخیص و درمان در استئوسارکوما طولانی است. اولین نشانه استئوسارکوما درد و شایع‌ترین علامت بالینی آن توده قابل لمس است. در این بین اِدم اولیه اندام به‌واسطه استئوسارکومای لگن از نوع اینترومدولاری درجه پایین جزء موارد نادر است. در این گزارش مرد ۱۶ ساله با ادم اندام تحتانی سمت چپ و با تشخیص استئوسارکومای اینترمدولاری با درجه پایین ناحیه لگن گزارش شده است.
احمد شهلا؛ سعید چاره ساز
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی سوپراکوندیلار استخوان فمور، دررفتگی مفصل زانو و شکستگی‌های پلاتوی تیبیا به‌خصوص اگر با جابه‌جایی خلفی همراه باشند ممکن است موجب آسیب عروقی شوند. چون کللترال‌های اندام تحتانی کافی نیستند، ضربه‌های اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی باید سریعاً تشخیص و جراحی ترمیمی به‌موقع انجام گیرد، در غیر این‌صورت حیات عضو ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی سوپراکوندیلار استخوان فمور، دررفتگی مفصل زانو و شکستگی‌های پلاتوی تیبیا به‌خصوص اگر با جابه‌جایی خلفی همراه باشند ممکن است موجب آسیب عروقی شوند. چون کللترال‌های اندام تحتانی کافی نیستند، ضربه‌های اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی باید سریعاً تشخیص و جراحی ترمیمی به‌موقع انجام گیرد، در غیر این‌صورت حیات عضو غیرقابل برگشت خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی نحوه درمان و پیش‌آگهی شکستگی درفتگی‌های اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی بود.مواد و روش: مطالعه به صورت گذشته‌نگر از نوع مقطعی انجام شد. ۱۶ نفر که همگی مرد بودند، ثبت شدند. موارد شکستگی دررفتگی‌های اندام تحتانی همراه با آسیب عروقی در مدت دو سال در دو مرکز آموزشی درمانی ارومیه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته‌ها: میانگین سنی بیماران ۱۰/۳۳±۲۵ سال (۵۰-۱۵) بود و بیش از نیمی از مصدومین ۲۰ سال یا کمتر سن داشتند. یازده نفر سوار موتور و با اتومبیل برخورد کرده یا واژگون شده بودند. در ۱۱ نفر زمان بین سانحه و جراحی ۶ ساعت و بیشتر بود. شکستگی‌ها در ۷ مورد فمور، ۳ مورد پروگزیمال تیبیا، ۱ مورد سر فیبولا بودند. یک مورد نیز دررفتگی زانو بود. آسیب‌های عروقی در ۷ نفر پوپلیتیال، ۵ مورد فمورال و ۴ مورد تی‌بیال بودند. برای فیکساسیون شکستگی‌ها در ۸ مورد از فیکساتور خارجی استفاده شده، ۳ مورد با پلاک زاویه‌دار و بقیه کنسرواتیو درمان شده بودند. عروق فمورال و پوپلیته با گرافت صافن و تی‌بیالیس پوستریور با بخیه انتها به انتها ترمیم شده بودند.نتیجه‌گیری: اکثر بیماران ترومای اندام تحتانی با آسیب عروقی از شهرهای مختلف استان اعزام شده بودند و به علت طولانی شدن زمان ایسکمی، علی‌رغم درمان مناسب در ۵ مورد (۳۰%) منجر به قطع عضو شدند.
