جنرال
شهاب ایل کا؛ افشین احمدزاده حشمتی؛ امیر رضا میرزایی سو سفیدی؛ ساحل سالاری
چکیده
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط احتمالی سطح سرمی ویتامین دی با شکستگی تیبیا در کودکان تازهپا است.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی کودکان 18 تا 36 ماهه با شکستگی تیبیا در مرکزی در جنوب شرقی ایران انجام گرفت. پس از دریافت اطلاعات دموگرافیک با هدف اندازهگیری سطح سرمی ویتامین دی، از افراد مورد مطالعه نمونة سرمی ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط احتمالی سطح سرمی ویتامین دی با شکستگی تیبیا در کودکان تازهپا است.
مواد و روشها: این مطالعه به صورت مقطعی بر روی کودکان 18 تا 36 ماهه با شکستگی تیبیا در مرکزی در جنوب شرقی ایران انجام گرفت. پس از دریافت اطلاعات دموگرافیک با هدف اندازهگیری سطح سرمی ویتامین دی، از افراد مورد مطالعه نمونة سرمی تهیه شد. سپس تمامی دادهها برای انالیز وارد نرم افزار SPSS شدند.
یافتهها: تعداد 30 کودک وارد مطالعه شدند. سطح متوسط ویتامین دی در این افراد 1/6 ± 6/31 بود. این مطالعه نشان داد که در کودکان 18 تا 36 ماهه که به تازگی راه رفتن را آغاز کردهاند، ارتباط معناداری بین سطح ویتامین دی و کمبود آن با افزایش خطر شکستگی تیبیا وجود ندارد.
نتیجهگیری: مطالعة حاضر ارتباط معناداری بین سطح ویتامین دی و کمبود آن با افزایش خطر شکستگی استخوان تیبیا در کودکان نوپای 18 تا 36 ماهه نشان داد.
محمد فکور؛ سید شهنام موسوی؛ علی بهاری
چکیده
چکیدهمقدمه: استئوتومی با روش زاویهباز داخلی استخوان تیبیا (MOWHTO=Medial open wedge high tibial osteotomy) برای درمان استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو مؤثر است. در کنار مزایای بسیار، چندین مطالعه، تأثیرات منفی MOWHTO را بر روی کمپارتمان پتلوفمورال از جمله پتلا باجا و افزایش فشار تماسی بر روی مفصل پتلوفمورال گزارش کردهاند. عوامل مختلفی میتوانند بر ...
بیشتر
چکیدهمقدمه: استئوتومی با روش زاویهباز داخلی استخوان تیبیا (MOWHTO=Medial open wedge high tibial osteotomy) برای درمان استئوآرتریت کمپارتمان داخلی زانو مؤثر است. در کنار مزایای بسیار، چندین مطالعه، تأثیرات منفی MOWHTO را بر روی کمپارتمان پتلوفمورال از جمله پتلا باجا و افزایش فشار تماسی بر روی مفصل پتلوفمورال گزارش کردهاند. عوامل مختلفی میتوانند بر پیشرفت استئوآرتریت مفصل پتلوفمورال اثر بگذارند. توزیع فشار ناشی از دفورمیتی واروس زمینهای، تأثیر عمدهای بر آغاز و پیشرفت استئوآرتریت در مفصل زانو دارد. این مطالعه با هدف بررسی اثر MOWHTO بر روی مفصل پتلوفمورال طراحی شده است.روش کار: مطالعة حاضر به صورت گزارش موردی (Case series) گذشتهنگر، بر روی تمام بیماران مبتلا به استئوآرتریت علامتدار کمپارتمان داخلی زانو، با زمینه دفورمیتی واروس (varus deformity) زانو، و نیازمند به اصلاح دفورمیتی انجام شد که در بازة زمانی دو ساله به بیمارستان آموزشی مراجعه کرده بودند. در آخرین جلسة پیگیری، تغییرات پتلا بر اساس معاینات بالینی و شاخصهای اینسال و بلکبرن (Insall and Blackburn) و MAD (Mechanical Axis Deviation) قبل و بعد ار عمل، در بیماران ارزیابی شد.نتایج: در مجموع 49 زانو که 6/52 درصد آن متعلق به افراد مذکر بود، با میانگین سنی 876/5±55/26 سال و شاخص توده بدنی 903/2±05/25کیلوگرم بر مترمربع وارد مطالعه شدند. هیچکدام از بیماران نیاز به جراحی مجدد پیدا نکردند. شکستگی داخل مفصلی در هیچیک از بیماران رخ نداده بود. میانگین نمرة VAS (Visual Analogue Scale) پس از جراحی به طور معنادار افزایش یافته بود (05/0>p). تغییرات پتلا، قبل و بعداز جراحی، بر اساس شاخصهای رادیوگرافیک از نظر آماری تفاوت معناداری نداشتند (05/0<p). میانگین اندازة MAD قبل و بعداز عمل، به ترتیب (°07/3±90/8 و °780/2±2/0) بود که حاکی از واروس مقادیر منفی و والگوس مقادیر مثبت است.نتیجهگیری: بر اساس نتایج، اصلاح مناسب MAD به دست آمد و تغییر معناداری در بیومکانیک مفصل پتلوفمورال رؤیت نشد.
پرویندخت بیات؛ مهدی حمزه توفیق؛ محدثه رحیمی
چکیده
پیشزمینه: شریانهای تغذیهای منبع اصلی خونرسانی به استخوانهای دراز هستند. این سوراخها باعث میشوند که رگهای خونی و اعصاب پیرامونی از قشر استخوان عبور کنند. محل دقیق و توزیع سوراخهای تغذیهای برای جلوگیری از آسیب به عروق تغذیهای و حفظ گردش خون در طی مراحل مختلف جراحی مهم است و با توجه به اینکه توارث و نژاد ...
بیشتر
پیشزمینه: شریانهای تغذیهای منبع اصلی خونرسانی به استخوانهای دراز هستند. این سوراخها باعث میشوند که رگهای خونی و اعصاب پیرامونی از قشر استخوان عبور کنند. محل دقیق و توزیع سوراخهای تغذیهای برای جلوگیری از آسیب به عروق تغذیهای و حفظ گردش خون در طی مراحل مختلف جراحی مهم است و با توجه به اینکه توارث و نژاد را از عوامل موثر در توزیع این سوراخها مطرح نمودهاند و ما در ایران هیچ مطالعهای در این زمینه نداشتهایم، ما بر آن شدیم که به بررسی آن در این ناحیه از کشورمان بپردازیم و در مقایسه با مطالعات دیگر تفاوتها را بیابیم.مواد و روشها: این مطالعه روی 157 عدد استخوان خشک اندام تحتانی موجود در سالن مولاژ دانشکده پزشکی شامل استخوانهای دراز ران (فمور) و درشتنی (تیبیا) و نازکنی (فیبولا) انجام گرفته است، که از این تعداد 65 عدد استخوان ران، 65 عدد استخوان درشتنی و 27 عدد استخوان نازکنی مورد بررسی قرار گرفت.یافتهها: در این مطالعه 39.09% از استخوانهای فمور دارای دو سوراخ تغذیهای، 90.78% از استخوانهای تیبیا یک سوراخ تغذیهای و 66.67% از استخوانهای فیبولا فاقد سوراخ تغذیهای بودند. محل قرارگیری سوراخ تغذیهای در استخوان فمور در 95.35% در دو سوم پایینی و در استخوان تیبیا در 72.15% در یک سوم بالایی و در استخوان فیبولا در 66.67% در یک سوم میانی قرار داشتند.نتیجهگیری: این مطالعه اطلاعات بیشتری در مورد آناتومی و مورفولوژیکی و توپوگرافی سوراخهای تغذیه کننده استخوانهای بلند اندام پائینی ارائه میدهد. در حالیکه امروزه تکنیکهایی مانند انتقال استخوانهای میکروسکوپیک (Microvascular Bone Transfer) محبوبتر شدهاند، همینطور تحقیقات بیشتری نیاز است تا اثر توارث و نژاد برای توصیف آناتومیک این ساختار را مشخص نماید.
علیرضا سعید؛ فرشاد زند رحیمی
چکیده
آکرومتاستاز، یعنی متاستاز یک تومور بدخیم به استخوان، ولی دیستال به آرنج و/یا زانو یک اتفاق بسیار نادر می باشد. یک زن سی و یک ساله، مورد شناخته شده کانسر پستان از 3 سال قبل با تورم انگشت جهارم دست راست مراجعه کرد. رادیوگرافی و در مرحله بعد بیوپسی متاستازهای مجزا به بندهای وسط و آخر انگشت را نشان دادند، که اتفاق بینهایت نادری است. درمان ...
بیشتر
آکرومتاستاز، یعنی متاستاز یک تومور بدخیم به استخوان، ولی دیستال به آرنج و/یا زانو یک اتفاق بسیار نادر می باشد. یک زن سی و یک ساله، مورد شناخته شده کانسر پستان از 3 سال قبل با تورم انگشت جهارم دست راست مراجعه کرد. رادیوگرافی و در مرحله بعد بیوپسی متاستازهای مجزا به بندهای وسط و آخر انگشت را نشان دادند، که اتفاق بینهایت نادری است. درمان با آمپوتاسیون ری چهارم انجام شد. چهار ماه بعد متاستاز دوم اتفاق افتاد، این بار به تیبیای راست، که این هم محل نادری برای اتفاق افتادن متاستاز است. او از متاستاز ریوی 9 ماه بعد از متاستاز دست فوت کرد. آکرومتاستاز یک یافته نادر و پیشبینی کننده زندهماندن کوتاه مدت است.
غلامحسین شاهچراغی؛ مهزاد جاوید
چکیده
پیشزمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار بهطور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا ...
بیشتر
پیشزمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار بهطور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا بررسی بالینی و پرتونگاری شدند. میانگین سنی بیماران ۱۲ سال بود. کیفیت زندگی (PQL) و «وضعیت رضایت والدین» ارزیابی شد. نوع و تعداد جراحیهای انجام شده، تأخیر احتمالی کودکان برای انجام وظایف مدرسه و همچنین نوع کفش مورد استفاده بررسی شدند.
یافتهها: مدت زمان پیگیری ۹ سال بود. ۴۸ مورد همیملیا تیبیا در تقسیم بندی «جونز» (Jones) شامل ۱۴ مورد تیپ یک، ۱۶ تیپ دو، ۱۱ تیپ چهار و ۷ مورد غیرقابل طبقهبندی؛ و با تقسیمبندی «وِبِر» (Weber) عبارت از ۱۶،۱۱،۶،۱ و ۱۴ به ترتیب تیپهای I،II،III،IV،VII بودند. ده عضو (۸ بیمار) قطع گردید و جراحی «بازسازی» در ۳۸ ساق (۲۸ بیمار) انجام شد. جراحیهای عمده «بازسازی» شامل سینوستوزیس تیبیا و فیبولا، هم راستا کردن ساق پا و مچ پا و بلند کردن کوتاهی با تکنیک ایلیزاروف بود. دو مورد جوش نخوردن سینوستوز و ۶ مورد خشکی زانو وجود داشت. پوشش پا در گروه «بازسازی» ۱۲ مورد کفش عادی و ۱۸ مورد کفشهای تغییر یافته یا شکل داده شده بودند. نمره کیفیت زندگی در گروه «بازسازی شده» ۶۸ و بیش از گروه قطع عضو بود.
نتیجهگیری: بازسازی ساق همراه با نگاهداشتن پا در همیملیا تیبیا در بیشتر موارد میتواند کارآیی خوب و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد.
مینا ایروانی؛ فرزام فرهمند؛ سهیل مهدی پور
چکیده
پیشزمینه: استئوتومی بالای تیبیا یک روش معمول برای درمان ناهمراستایی محوری اندام تحتانی (بدشکلیهای واروس-والگوس) است. موفقیت این جراحی به میزان اصلاح محور بارگذاری وابسته است. هدف از این مطالعه شبیهسازی جراحی استئوتومی بالای تیبیا در یک بیمار دارای بدشکلی واروس به منظور بررسی رابطه گوه استئوتومی با تغییرات محور مکانیکی ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوتومی بالای تیبیا یک روش معمول برای درمان ناهمراستایی محوری اندام تحتانی (بدشکلیهای واروس-والگوس) است. موفقیت این جراحی به میزان اصلاح محور بارگذاری وابسته است. هدف از این مطالعه شبیهسازی جراحی استئوتومی بالای تیبیا در یک بیمار دارای بدشکلی واروس به منظور بررسی رابطه گوه استئوتومی با تغییرات محور مکانیکی و تغییرات پیکربندی مفصل بود.
مواد و روشها: به این منظور یک مدل المان محدود از بیمار دارای بدشکلی واروس برای تحلیل در محیط آباکوس ایجاد شد. هندسه مدل با استفاده از تصاویر سیتیاسکن کل اندام تحتانی و امآرآی مفصل زانو بازسازی شد. جراحی استئوتومی به صورت استئوتومی گوه بسته با قراردادن گوههایی با زوایای مختلف در قسمت پروگزیمال تیبیا و اعمال تغییر امتداد بارگذاری ناشی از آنها در مدل شبیهسازی شد. در طی آنالیز، یک بار ٦٠٠ نیوتنی در راستای محور مکانیکی مدل به مفصل ران اعمال شد و نتایج تغییرات در موقعیت فمور نسبت به تیبیا و توزیع نیرو در بافتهای نرم مفصل مورد مطالعه قرار گرفت.
یافتهها: مطالعه نشان داد که میزان اصلاح واقعی محور مکانیکی همواره کمتر از مقدار پیش بینی شده بر اساس امتداد استخوانها در پیش از جراحی است که در آن اثرات بافتهای نرم بر پیکربندی مفصل پس از جراحی در نظر گرفته نمیشود.
نتیجهگیری: مدلسازی اختصاصی بیمار میتواند با شبیهسازی عمل جراحی پیش از اجرای آن و تعیین میزان بهینه اصلاح، به بهبود نتایج عمل جراحی استئوتومی بالای تیبیا کمک کند.
امیر رضا صادقی فر؛ آرش اکبری؛ محمود کریمی مبارکه
چکیده
پیشزمینه: استئوآرتریت مفصل زانو از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن میباشد. شواهد نشان میدهند دفورمیتی واروس میتواند از انتهای فمور یا ابتدای تیبیا یا بهعلت لاکسیتی لیگامانی ایجاد شود. در صورت استئوتومی، در جای دیگر غیر از محل اصلی دفورمیتی، ممکن است باعث ایجاد دفورمیتی زیگزاگی گردد و احتمال خطر ایجاد استئوآرتریت را بالا ببرد. ...
بیشتر
پیشزمینه: استئوآرتریت مفصل زانو از علل اصلی ناتوانی در افراد مسن میباشد. شواهد نشان میدهند دفورمیتی واروس میتواند از انتهای فمور یا ابتدای تیبیا یا بهعلت لاکسیتی لیگامانی ایجاد شود. در صورت استئوتومی، در جای دیگر غیر از محل اصلی دفورمیتی، ممکن است باعث ایجاد دفورمیتی زیگزاگی گردد و احتمال خطر ایجاد استئوآرتریت را بالا ببرد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین محل دقیق دفورمیتی در واروس و والگوس زانو بود.مواد و روشها: مطالعه برروی ۴۰ بیمار مبتلا به دفورمیتی واروس و والگوس زانو با میانگین سنی ۲۷/۴ سال (۳۸-۱۹) انجام شد. از هر بیمار بهصورت ایستاده پرتونگاری دیجیتال اندام تحتانی تهیه شد. سپس محورهای اندام با کمک کامپیوتر رسم و با روشهای آماری تجزیه و تحلیل گردید.یافتهها: در ۹۴/۵% موارد محل دفورمیتی ابتدای تیبیا تعیین شد و در ۵/۵% محل دفورمیتی انتهای فمور قرار داشت که محل مناسب استئوتومی میباشد. در مطالعه ما مشخص شد که واروس زانو تحت تأثیر چند عامل میباشد به این ترتیب که دفورمیتی انتهای فمور در ۶۷/۵% موارد و دفورمیتی ابتدای تیبیا در %۶۲/۵ موارد و لاکسیتی لیگامانی در ۷۷/۵% موارد دخیل است.نتیجهگیری: باتوجه به اینکه در دفورمیتیهای واروس، محل دفورمیتی میتواند تحت تأثیر سه عامل ذکر شده باشد، توصیه میشود قبل از انجام مداخلات جراحی به کمک رسم محورها و زوایا محل اصلی دفورمیتی تعیین گردد.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی؛ علی اکبر کیخواه؛ خشایار صاحب اختیاری؛ کیوان هاشمی مطلق
چکیده
پیشزمینه: یکی از درمانهای رایج برای «انحراف راستای» اندام تحتانی قبل از ۵۰ سالگی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. در روش استئوتومی گوه باز، رباط طرفی داخلی (MCL) نیاز به آزادسازی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه عمل استئوتومی گوه باز با و بدون آزادسازی MCL و تعیین اثر احتمالی محل استئوتومی بر ناپایداری والگوس، ارتفاع پاتلا و شیب پشتی ...
بیشتر
پیشزمینه: یکی از درمانهای رایج برای «انحراف راستای» اندام تحتانی قبل از ۵۰ سالگی استئوتومی پروگزیمال تیبیا است. در روش استئوتومی گوه باز، رباط طرفی داخلی (MCL) نیاز به آزادسازی دارد. هدف از این مطالعه مقایسه عمل استئوتومی گوه باز با و بدون آزادسازی MCL و تعیین اثر احتمالی محل استئوتومی بر ناپایداری والگوس، ارتفاع پاتلا و شیب پشتی پروگزیمال تیبیا بود.مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی آیندهنگر، ۵۹ بیمار مبتلا به واروس زانو که کاندید عمل استئوتومی گوه باز بالای تیبیا، در محدوده سنی50-16 سال بودند، به دو گروه استئوتومی با آزادسازی رباط طرفی داخلی (۳۰ بیمار، ۴۰ زانو) و بدون آزادسازی رباط طرفی داخلی (۲۹ بیمار، ۳۶ زانو) تقسیم شدند. وجود بیثباتی در والگوس، شیب پشتی تیبیا و همچنین نتایج «سیستم امتیازبندی زانو» (KSS) در مدت زمان ۱۷/۴ ماه (۲۴-۳ ماه) بررسی شدند.یافتهها: در بیماران گروه گوه باز بدون آزادسازی MCLبا میانگین سنی ۹±۲۶/۷ سال، میانگین نمره کلی «سیستم امتیازبندی زانو» از ۱۵/۲±۵۳/۵ به ۱۳/۴±۸۱/۹ و در بیماران گوه باز با آزادسازی با میانگین سنی ۸/۴±۲۵/۵ سال، میانگین نمره کلی از ۱۴/۶±۵۲/۴ به ۱۷/۸±۶۵/۴ افزایش یافت. در گروه بدون آزادسازی MCL عوارض جراحی کمتر بود. معیار اینسال ـ سلواتی و شیب پشتی تیبیا بدون تغییر باقی ماند و ناپایداری والگوس کمتری مشاهده گردید.نتیجهگیری: هر دو روش منجر به افزایش نمره KSS شد، اما در گروه بدون آزادسازی این بهبود چشمگیر بود. در روش بدون آزادسازی، ناپایداری والگوس ایجاد نمیشود و عوارض عمل جراحی کمتر است.
محمود کریمی مبارکه؛ محسن مردانی کیوی
چکیده
استئوتومی پرگزیمال تیبیا با نتایج موفق تعویض مفصل جایگاه خود را حفظ کرده است. انجام استئوتومی بر اجزاء مختلف زانو و عملکرد آنها اثر میگذارد. تغییرات ایجاد شده در بیومکانیک زانو همراه با اثراتی در کشکک، رباط طرفی داخلی، راستای ماهیچه چهارسر و شیب سطح تیبیا خواهد بود. هدف از انجام استئوتومی پرگزیمال تیبیا در افراد جوان و بدون ...
بیشتر
استئوتومی پرگزیمال تیبیا با نتایج موفق تعویض مفصل جایگاه خود را حفظ کرده است. انجام استئوتومی بر اجزاء مختلف زانو و عملکرد آنها اثر میگذارد. تغییرات ایجاد شده در بیومکانیک زانو همراه با اثراتی در کشکک، رباط طرفی داخلی، راستای ماهیچه چهارسر و شیب سطح تیبیا خواهد بود. هدف از انجام استئوتومی پرگزیمال تیبیا در افراد جوان و بدون آرتروز در نیمه داخلی زانو، توزیع مناسب وزن بدن برسطوح مفصلی و در افراد بزرگسال با تغییرات دژنراتیو، کند کردن سیر پیشرفت آرتروز است. تمامی استئوتومیهای پرگزیمال تیبیا یا با جابهجایی توبروزیته تیبیا و یا با فیبروز و کلسیفیکاسیون محل چسبندگی تاندون پاتلار موجب تغییر در بیومکانیک مفصل پاتلوفمورال میشوند. در استئوتومیهای پرگزیمال تیبیا اگر استئوتومی پرگزیمال به توبروزیته تیبیا باشد، با جابهجایی لاترال توبروزیته تیبیا موجب افزایش زاویه کوادریسپس میشود. در استئوتومی پرگزیمال تیبیا از نوع وج باز آزادسازی رباط طرفی داخلی از مدیال تیبیا لازم است. اگر به هر دلیل حفظ این رباط لازم باشد باید استئوتومی از دیستال این رباط شروع شود. از آنجا که پرگزیمال تیبیا تقریبا به شکل مثلث قائمالزاویه است بهطوریکه توبروزیته تیبیا در محاذات کورتکس لاترال است، در استئوتومی پرگزیمال از نوع وج باز، دهانه وج در گوشه پوسترومدیال باید سه برابر دهانه وج در ستیغ جلویی باشد. عدم رعایت این نکته موجب تغییر شیب سطح مفصلی میشود.