مژگان سیفی؛ علی قمیشی؛ شهاب خوشنام؛ یاسمن خرمی؛ مجید بوعذار
چکیده
چکیدهزمینه و هدف: برای بلوک عصب از داروهای مختلفی استفاده می‌شود. تفاوت میان این داروها از نظر اثربخشی و تداوم بی‌دردی مورد بحث و مطالعه است. در مطالعة حاضر اثربخشی و تداوم اثر ضددردی در بلوک عصب آگزیلاری در بیماران نیازمند به جراحی آرنج به پایین، کاربرد «لیدوکائین» با مخلوط «لیدوکائین وگرانیسترون» مقایسه شد.روش انجام ...
بیشتر
چکیدهزمینه و هدف: برای بلوک عصب از داروهای مختلفی استفاده می‌شود. تفاوت میان این داروها از نظر اثربخشی و تداوم بی‌دردی مورد بحث و مطالعه است. در مطالعة حاضر اثربخشی و تداوم اثر ضددردی در بلوک عصب آگزیلاری در بیماران نیازمند به جراحی آرنج به پایین، کاربرد «لیدوکائین» با مخلوط «لیدوکائین وگرانیسترون» مقایسه شد.روش انجام کار: مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی (Randomized Clinical Trail) بود که به صورت «دو‌سو‌کور» انجام شد. افراد تحت مطالعه، بیماران کاندید عمل جراحی آرﻧﺞ و زیر آرنج بودند که جهت بلوک عصب آگزیلاری در نظر گرفته شدند. بلوک عصب آگزیلاری به کمک اولتراسونوگرافی با مبدل خطی (linear transducer) و با استفاده از نمای محوری کوتاه (short-axis) و کاربرد تکنیک درون‌صفحه‌ای (in-plane) انجام شد. بیمار در وضعیت طاقباز (supine) درحالی که بازوی او دور از بدن و به سمت خارج چرخیده بود قرار گرفت. تصویر اولتراسوند بایستی شریان و وریدهای آگزیلاری شاخه‌های انتهایی شبکة بازویی، تاندون متصل، عضلات دو سر و سه سر و کوراکوبراکیالیس را نشان می‌داد. از داروی لیدوکائین در گروه اول و از ترکیب داروی لیدوکائین و گرانیسترون در گروه دوم استفاده شد. ابتدا مقدار mg/kg5 لیدوکائین 5/0% همراه با نرمال سالین 9/0% تا 40 سی‌سی رقیق شد. در گروه اول پس از آغشته کردن سرنگ به اپی‌نفرین 40 سی‌سی از محلول لیدوکائین تزریق شد. در گروه دوم علاوه بر محلول لیدوکائین مقدار 2 میلی‌گرم گرانیسترون نیز همزمان به بیماران تزریق شد.یافته‌ها: 90 بیمار در دو گروه 45 نفری وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران مورد مطالعه 00/9 ± 48/34 سال بود (58-18 سال). از مجموع بیماران 61 نفر ( 8/67%) مرد و 29 نفر (2/32%) زن بودند. زمان شروع بلوک حسی و حرکتی در گروه دوم (دریافت کنندة لیدوکائین و گرانیسترون) به میزان معنی‌داری از گروه اول (لیدوکائین به تنهایی) کمتر بود (001/0>p). همچنین زمان تداوم بلوک حسی و حرکتی در گروه دوم (دریافت کنندة لیدوکائین و گرانیسترون) به میزان معنی‌داری از گروه اول (لیدوکائین به تنهایی) بیشتر بود (001/0>p). زمان اولین نیاز به مسکن (دقیقه) در گروه دریافت کننده لیدوکائین به میزان معنی‌داری از گروه لیدوکائین و گرانیسترون کمتر بود (001/0>p).نتیجه‌گیری: در نهایت یافته‌های به دست‌آمده از مطالعه نشان داد که افزودن گرانیسترون به لیدوکائین می‌تواند باعث بهبود تمام شاخص‌های بی‌دردی در بیماران شود. همچنین، این ترکیب باعث بلوک حسی و حرکتی در زمان کمتری شده بود و بلوک ایجاد شده تداوم بیشتری داشت.
