امیر سالاری؛ کامران اسدی؛ علی بهاری خرم
چکیده
خلاصهپیشزمینه: تاخیر در تشخیص یا درمان نامناسب تومورهای خوشخیم استخوانی، منجر میشود که برخی از آنها تبدیل به تومورهای بدخیم شوند و یا باعث آسیب به سایر ارگانهای داخلی گردند. در این مطالعه ما برآن شدیم که انواع تومورهای خوشخیم استخوانی و عوامل مرتبط با آن در بازه زمانی ده ساله در بیماران مراجعه کننده به بخشهای ارتوپدی ...
بیشتر
خلاصهپیشزمینه: تاخیر در تشخیص یا درمان نامناسب تومورهای خوشخیم استخوانی، منجر میشود که برخی از آنها تبدیل به تومورهای بدخیم شوند و یا باعث آسیب به سایر ارگانهای داخلی گردند. در این مطالعه ما برآن شدیم که انواع تومورهای خوشخیم استخوانی و عوامل مرتبط با آن در بازه زمانی ده ساله در بیماران مراجعه کننده به بخشهای ارتوپدی بیمارستان پورسینای رشت، را بررسی نمائیم.مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی – مقطعی پرونده کلیه بیماران با ضایعات تومورال خوشخیم بستری شده در بخش ارتوپدی مرکز آموزشی درمانی پورسینا، در بازه زمانی 10 ساله (1396-1386)، با استفاده از روش سرشماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیکی، یافتههای کلینیکی و یافتههای پاراکلینیکی با استفاده از چک لیست جمعآوری گردید. یافتهها: میانگین سنی مبتلایان به تومورهای خوشخیم استخوانی مورد تحقیق برابر 93/12±5/43 سال بود. بیشترین درصد مبتلایان به تومورهای خوشخیم استخوانی را مردان تشکیل میدادند (9/63%). تومورهای خوشخیم مولتی پلاگزوستوزیس (25%)، استئوکوندروما (2/22%) و استوئید استوما (7/16%) به ترتیب بیشترین فراوانی را داشتند. با استفاده از آزمون Fisher’s exact test مشخص گردید که ارتباط آماری معنیداری بین جنسیت، ردههای سنی، محل تومور با انواع تومورهای خوشخیم استخوان در بیماران مورد تحقیق دیده میشود.نتیجهگیری: مولتی پلاگزوستوزیس و استئوکوندروما شایعترین تومورها بودند. متغیرهایی از قبیل جنسیت، ردههای سنی به عنوان عوامل خطر موثر در ابتلا به تومورهای خوشخیم استخوانی شناسایی شدند.
امیر سالاری
چکیده
این گزارش دررفتگی همزمان دوقطبی شانه و آرنج چپ است که به دنبال افتادن در یک پسر ۱۶ ساله رخ داده است. هدف از گزارش این مطالعه توجه به دررفتگی همزمان اینفریور شانه و پوسترولترال مفصل آرنج بوده که بسیار نادر است. برای این بیمار پس از انجام معاینات بالینی (توجه به درد و تورم و دفورمیتی مفاصل شانه و آرنج و معاینات عصبی-عروقی) و انجام رادیوگرافیهای ...
بیشتر
این گزارش دررفتگی همزمان دوقطبی شانه و آرنج چپ است که به دنبال افتادن در یک پسر ۱۶ ساله رخ داده است. هدف از گزارش این مطالعه توجه به دررفتگی همزمان اینفریور شانه و پوسترولترال مفصل آرنج بوده که بسیار نادر است. برای این بیمار پس از انجام معاینات بالینی (توجه به درد و تورم و دفورمیتی مفاصل شانه و آرنج و معاینات عصبی-عروقی) و انجام رادیوگرافیهای لازم که در حد تحمل بیمار(شامل AP < /span> شانه و نیم رخ آرنج) قابل انجام بود، جا اندازی بسته دررفتگیها با مانورهای لازم بهصورت اورژانسی انجام شده و بیمار تحت فیزیوتراپی قرار گرفت. که با نتایج خوبی پس از 6 هفته از جااندازی مواجه شدیم. نکته آموزشی این گزارش توجه به مفصل مجاور در دررفتگی مفصل در یک اندام است.
کامران اسدی؛ احمدرضا میربلوک؛ علی کریمی؛ محمدصادق موسوی؛ سپهر ساغری؛ صادق عابدی؛ ارد غریبی؛ علی تبریزی
چکیده
پیشزمینه: خونریزی ازمحل دریل پیچ پروگزیمال درشکستگی های گردن فمورممکن است توانایی پیشگویی در تشخیص نکروز آواسکولار را داشته باشد. در این مطالعه رابطه خونریزی از پیچ پروگزیمال درطی تثبیت داخلی شکستگی ها گردن فمور و نکروز آواسکولار بررسی شد.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، بیماران بین ۱۹تا ۶۰ سال که با شکستگی گردن فمور ...
بیشتر
پیشزمینه: خونریزی ازمحل دریل پیچ پروگزیمال درشکستگی های گردن فمورممکن است توانایی پیشگویی در تشخیص نکروز آواسکولار را داشته باشد. در این مطالعه رابطه خونریزی از پیچ پروگزیمال درطی تثبیت داخلی شکستگی ها گردن فمور و نکروز آواسکولار بررسی شد.مواد و روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، بیماران بین ۱۹تا ۶۰ سال که با شکستگی گردن فمور در طی سال ۱۳۸۷ به مراکز خدماتی درمانی رشت مراجعه کرده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. متغیرهای سن، جنس و نوع شکستگی (براساس گروهبندی «گاردن») ثبت گردید. سپس براساس درناژ یا عدم درناژ خون از سوراخ انتهای پیچ پروگزیمال بعد از گذشت حداکثر ۵ دقیقه، وجود یا عدم وجود خونریزی ثبت شد.یافتهها: در این بررسی ۴۰ بیمار با میانگین سنی ۴.۱۴±۷۸.۳۹ وارد مطالعه شدند. ۲۲ نفر (۵۵%) از انتهای پیچ پروگزیمال خونریزی داشتند و ۱۸ نفر (۴۵%) هیچ گونه خونریزی نداشتند. میزان بروز نکروز آواسکولار در افراد بدون خونریزی انتهایی پیچ پروگزیمال ۱۱ مورد (۶۱%) بود که ان اختلاف از نظر آماری معنی دار بود (۰.۰۰۵=p).نتیجهگیری: باتوجه به میزان بروز نکروز آواسکولار در افراد بدون خونریزی پیچ پروگزیمال، میتوان گفت خونریزی از محل این پیچ در شکستگیهای گردن فمور شانس بروز نکروز آواسکولار سر فمور را کاهش میدهد و می تواند در آینده این انتخاب را پیش روی جراحان قرار دهد تا به جای جااندازی و تثبیت داخلی، از همان ابتدا آرتروپلاستی اولیه انجام دهند.
محسن مردانی کیوی؛ محمود کریمی مبارکه؛ کامران اسدی؛ کیوان هاشمی مطلق؛ خشایار صاحب اختیاری
چکیده
پیشزمینه: سیستمهای غیرسیمانی در تعویض مفصل ران جایگزین مناسب شیوههای سیمانی در بیماران جوانتر میباشد، اما در مورد مسنترها اختلافنظر وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج عملکرد و عوارض دو شیوه سیمانی و غیرسیمانی در سالمندان بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، بیماران سنین بالای 65 سال که طی سه سال بهعلت ...
بیشتر
پیشزمینه: سیستمهای غیرسیمانی در تعویض مفصل ران جایگزین مناسب شیوههای سیمانی در بیماران جوانتر میباشد، اما در مورد مسنترها اختلافنظر وجود دارد. هدف از این مطالعه ارزیابی نتایج عملکرد و عوارض دو شیوه سیمانی و غیرسیمانی در سالمندان بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی، بیماران سنین بالای 65 سال که طی سه سال بهعلت شکستگی گردن فمور یا استئوآرتریت مفصل ران جهت تعویض کامل مفصل در سه مرکز درمانی بستری شده بودند، بررسی شدند. برای سنجش پیامد عملکرد از «نمره لگن هریس» استفاده شد. بیماران از نظر بروز عوارض زودرس (ترومبوفلبیت اندام تحتانی، دررفتگی، هماتوم وعفونت) و دیررس (شل شدگی آسپتیک، دررفتگی، و عمل مجدد) ارزیابی شدند.
یافتهها: از 209 بیمار واجد شرایط 96 بیمار (9/45%) به روش سیمانی و 113 بیمار (54%) به روش غیرسیمانی جراحی شدند. مدت زمان پیگیری 5 سال و 2 ماه (82-51 ماه) بود. در مجموع 8 بیمار (8/3%) عوارض زودرس داشتند که 5 بیمار در گروه سیمانی و 3 بیمار در غیرسیمانی بودند. در 2 مورد عارضه دیررس (شل شدگی در گروه سیمانی و دررفتگی برای غیرسیمانی) مشاهده شد. در پیگیری نهایی «نمره لگن هریس» در گروه سیمانی و غیرسیمانی به ترتیب 71/41±01/84 و 02/5±85 بود (05/0≤p).
نتیجهگیری: در بیماران سنین بالای 65 سال، تعویض مفصل ران غیرسیمانی میتواند نتایج عملکردی رضایتبخش در حد روش تعویض مفصل سیمانی داشته باشد.
مهران سلیمانها؛ کامران اسدی؛ حسین اتحاد؛ محسن وحید؛ علی کریمی؛ رویا مقدم؛ زهرا حقپرست قدیم لیمودهی
چکیده
درمان دررفتگی مفصل ران بهدنبال تروما یک فوریت ارتوپدی است. بهعلت عوارض جدی آن، هرگونه اقدام جهت تشخیص و درمان سریع این دررفتگی باید انجام گیرد. دررفتگی دو طرفه مفصل ران یک حادثه نادر و دررفتگی دو طرفه بهصورت نامتقارن، بسیار نامحتمل است. در این گزارش یک پسر 17 ساله که بهدنبال تصادف دچار دررفتگی نامتقارن مفصل ران، بدون شکستگی استخوانی ...
بیشتر
درمان دررفتگی مفصل ران بهدنبال تروما یک فوریت ارتوپدی است. بهعلت عوارض جدی آن، هرگونه اقدام جهت تشخیص و درمان سریع این دررفتگی باید انجام گیرد. دررفتگی دو طرفه مفصل ران یک حادثه نادر و دررفتگی دو طرفه بهصورت نامتقارن، بسیار نامحتمل است. در این گزارش یک پسر 17 ساله که بهدنبال تصادف دچار دررفتگی نامتقارن مفصل ران، بدون شکستگی استخوانی شده بود، ارائه میشود. برای مفصل ران سمت راست جااندازی بسته و سمت چپ جااندازی باز با رویکرد پشتی انجام شد. پس از 3 ماه، بیمار پوکی استخوان موضعی در مفصل ران چپ پیدا کرد.