علیرضا سعید؛ سیدمحمد ثابت جهرمی
چکیده
پیشزمینه: شکستگیهای انگشتان دست از شکستگیهای شایع اندام فوقانی است. برای درمان شکستگیهای خارج مفصلی بندهای انگشتان پایین میتوان از داخل مفصل متاکارپوفالانجیال عبور کرد یا بهطور ضربدری از خارج مفصل شکستگی را ثابت نمود. هدف از این بررسی، مقایسه بین دو روش بود.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگیهای انگشتان دست از شکستگیهای شایع اندام فوقانی است. برای درمان شکستگیهای خارج مفصلی بندهای انگشتان پایین میتوان از داخل مفصل متاکارپوفالانجیال عبور کرد یا بهطور ضربدری از خارج مفصل شکستگی را ثابت نمود. هدف از این بررسی، مقایسه بین دو روش بود.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی بر روی نمونههای انسانی با شکستگی عرضی پروگزیمال فالنکس انگشتان در یک مرکز درمانی کرمان به دو روش انجام شد. در روش اول دو پین بهصورت موازی داخل مفصلی از سر متاکارپ در تنه پروگزیمال فالنکس؛ و در روش دوم دو پین متقاطع به صورت خارج مفصلی از کندیل پروگزیمال فالنکس گذاشته شد. محدوده حرکتی فعال مفاصل MCP < /span>، PIP < /span> و DIP < /span> ، مدت زمان لازم برای بازگشت بیمار به فعالیتهای روزانه و همچنین عوارض بعد از عمل مانند عفونت محل زخم جراحی بررسی شدند.
یافتهها: میانگین محدوده حرکتی در مفاصل MCP < /span>، PIP < /span> و DIP < /span> در سه ماه و شش ماه پس از عمل جراحی نشان داد بین دو روش جراحی از نظر میزان محدوده حرکتی مفاصل پس از جراحی تفاوت معنیداری وجود نداشت. همچنین از نظر متغیرهای سن، جنس و مدت زمان برگشت به کار نیز بین دو روش تفاوت معناداری مشاهده نشد (p < /em><۰.۰۵)
نتیجهگیری: نتایج استفاده از پین کراس و اینترامدولاری، در شکستگی بند ابتدایی انگشتان یکسان بود با توجه به راحت تر بودن استفاده از دو پین موازی، استفاده کمتر از اشعه فلوروسکوپی سی آرم، آسیب کمتر بافت نرم و دیستراکشن کمتر شکستگی، استفاده از پینگذاری اینترامدولاری ترانس آرتیکولار توصیه میشود.