غزاله مرادخانی؛ مراد کریم پور؛ سید محمود طاهری
چکیده
مقدمه: مطالعة تأثیر پارامترهای گوناگون ساختارهای متخلخل تیتانیومی بر روی رشد داخلی استخوان و ادغام بافت ایمپلنت و استخوان در سالهای اخیر مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده است ایمپلنتهای متخلخل طراحی شده با ساختار کمینه سطح متناوب TPMS (triply periodic minimal surface) و ساخته شده به روش پرینت سه بعدی، به طور قابل توجهی ...
بیشتر
مقدمه: مطالعة تأثیر پارامترهای گوناگون ساختارهای متخلخل تیتانیومی بر روی رشد داخلی استخوان و ادغام بافت ایمپلنت و استخوان در سالهای اخیر مورد توجه محققان بسیاری قرار گرفته است. تحقیقات نشان داده است ایمپلنتهای متخلخل طراحی شده با ساختار کمینه سطح متناوب TPMS (triply periodic minimal surface) و ساخته شده به روش پرینت سه بعدی، به طور قابل توجهی تأثیرگذاری بیشتری بر سلولهای استخوانی و استحکام مکانیکی به نسبت ایمپلنتهای رایج دارند. در این پژوهش تأثیر سایز تخلخل ایمپلنتهای متخلخل تیتانیومی با طرح تخلخل جایروید (Gyroid) در نفوذ استخوان و ادغام با بافت ایمپلنت مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روشها: سه ایمپلنت تیتانیومی متخلخل دیسک شکل با طرح «تخلخل حلقوی چندوجهی» در اندازه تخلخل 400، 500 و 600 میکرومتر طراحی شد. همة نمونهها به وسیله پرینت سهبعدی و با تکنیک SLM (Selective Laser Melting) و از جنس تیتانیوم آلیاژی گرید مدیکال (Ti6Al4V) ساخته شدند. جهت مطالعه حیوانی، از موش صحرایی نر، نژاد ویستار با وزن 350 تا 450 گرم استفاده شد. بررسی رشد و ترمیم استخوان به وسیله ایجاد ضایعه در استخوان کالواریا و جایگذاری ایمپلنتهای ساخته شده در داخل ضایعه، انجام شد. پس از دوازده هفته، نمونههای حیوانی قربانی شدند، پوست از استخوان کالواریا برداشته شد و ایمپلنتهای جایگذاریشده به منظور ارزیابی هیستولوژیک خارج شدند.نتایج: ساختار متخلخل حلقوی چندوجهی نسبت سطح به حجم بالایی داشته و تخلخلها دارای اتصال داخلی بودهاند که موجب چسبندگی سلولی و رشد و نفوذ استخوان میشود. نتایج نشان داد رشد داخلی استخوان به طور قابلتوجهی در سایز تخلخل 400 میکرومتر نسبت به سایر گروههای مورد آزمایش بیشتر بوده و نفوذ استخوان به داخل ساختار مشهود بود. همچنین، رگزایی در سایز تخلخل 600 میکرومتر مشاهده شد.نتیجهگیری: نتایج، تأثیر مثبت تخلخل در ایمپلنتهای تیتانیومی بر تشویق استخوان به رشد داخلی و نفوذ استخوان به داخل تخلخل را تایید کرد. در ایمپلنت متخلخل تیتانیومی با ساختار حلقوی چندوجهی، سایز تخلخل 400 میکرومتر برای تمایز و تکثیر سلولهای استخوانی مناسب بود و موجب ادغام بافت ایمپلنت و استخوان شد.
آرمین نیکزاد؛ فرید عباس زاده؛ زهرا سقایی؛ سهیل مهدی پور؛ فیروز مددی؛ مراد کریم پور
چکیده
پیشزمینه: تعویض مفصل زانو بک درمان استاندارد برای زانوهای مبتلا به ساییدگی است و اندازهگیری زاویه چرخش ناحیه دیستال فمور یکی از مهمترین مباحث میباشد. در روشهای متداول، این زاویه بهصورت دوبعدی و با تصاویر سیتی اسکن اندازهگیری میشود که البته با خطا همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه اندازهگیری این زاویه ...
بیشتر
پیشزمینه: تعویض مفصل زانو بک درمان استاندارد برای زانوهای مبتلا به ساییدگی است و اندازهگیری زاویه چرخش ناحیه دیستال فمور یکی از مهمترین مباحث میباشد. در روشهای متداول، این زاویه بهصورت دوبعدی و با تصاویر سیتی اسکن اندازهگیری میشود که البته با خطا همراه است. هدف از این تحقیق، بررسی نحوه اندازهگیری این زاویه بهصورت سهبعدی بود.
مواد و روشها: با استفاده از تصاویر سیتیاسکن، مدل سه بعدی فمور ۴۰ بیمار با نرمافزارهای مهندسی استخراج گردید. با قرار دادن نشانهها، زاویه چرخش ناحیه انتهایی، با استفاده از محورهای برآمدگی پشتی، آناتومیک بین اپیکوندیلها، جراحی بین اپیکوندیلها و خط وایت ساید در دو نمای عمود بر محور آناتومی و مکانیکی محاسبه شد.
یافتهها: در حالت نمای مشاهده عمود بر محور مکانیکی، میانگین زاویه بین خط برآمدگی پشتی با خط وایت ساید، محور جراحی بین اپی کوندیلها و محور آناتومیک بین اپیکوندیلها به ترتیب برابر با ۳/۴۱ ، ۱/۳۱- و ۵/۵۳ ؛ و در حالت نمای مشاهده عمود بر محور آناتومی، به ترتیب ۰/۷۴- ، ۱/۲۶- و ۵/۶۷ درجه بود. نمودار بلند ـ آلتمن نشان داد، جز در محورهای بین اپیکوندیلها و جراحی بین اپیکوندیلها، رابطهای بین سایر زوایا وجود ندارد.
نتیجهگیری: محورهای برآمدگی پشتی، آناتومیک بین اپیکوندیلها، جراحی بین اپیکوندیلها، تحت تأثیر نمای اندازهگیری نمیباشند، اما اختلاف حدود ۴ درجه نشان میدهد اندازهگیریهایی که بر مبنای محور خط وایت ساید انجام میگیرد، تحت تأثیر نحوه قرارگیری اندام میباشد. عدم ارتباط این خطوط نشان میدهد که باید محورهای دیگر و بیشتری برای بهبود عمل جراحی استفاده شود.
پونه دهقان؛ زهرا سقایی؛ فرید عباس زاده؛ مراد کریم پور؛ سهیل مهدی پور
چکیده
پیشزمینه: در روشهای معمول اندازهگیری آنته ورژن بهصورت دوبعدی، از اسلایسهای سیتیاسکن و در روش سهبعدی از مدل استخراج شده استخوان از میان تصاویر سیتیاسکن استفاده میشود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اندازهگیری آنته ورژن گردن فمور به روش دوبعدی و سه بعدی بود.مواد و روشها: در این مطالعه گذشتهنگر، در ۴۰ بیمار (۶ ...
بیشتر
پیشزمینه: در روشهای معمول اندازهگیری آنته ورژن بهصورت دوبعدی، از اسلایسهای سیتیاسکن و در روش سهبعدی از مدل استخراج شده استخوان از میان تصاویر سیتیاسکن استفاده میشود. هدف از انجام این مطالعه مقایسه اندازهگیری آنته ورژن گردن فمور به روش دوبعدی و سه بعدی بود.مواد و روشها: در این مطالعه گذشتهنگر، در ۴۰ بیمار (۶ مرد، ۳۴ زن) مراجعه کننده به یک مرکز درمانی تهران، آنته ورژن فمور به روش دو بعدی و سه بعدی با استفاده از سیتیاسکن ارزیابی گردید. نقاط مرجع برای اندازهگیری این زاویه در هردو روش شامل مرکز سر فمور، مرکز گردن فمور، و برآمدگی پشتی دو کوندیل فمور بود. در روش سهبعدی صفحهای عمود بر محور آناتومی فمور بهعنوان نمای ارزیابی تعریف شد.یافتهها: میانگین آنته ورژن با روش دوبعدی ۹/۸ و در روش سه بعدی ۱۶/۱۱محاسبه گردید. نمودار «بلاند- آلتمن» نیز بین دو روش دو و سه بعدی اختلاف معنیدار نشان داد.نتیجهگیری: اختلاف بین دو روش دو و سه بعدی میتواند با انتخاب اسلایسها، نحوه قرارگیری بیمار بر روی تخت و یا تأثیر بدشکلی در روش دوبعدی وابسته باشد. در روش سهبعدی با تعیین صحیح تر علایم و زاویه دید فمور، خطاهای اندازهگیری کاهش مییابد. باتوجه به عدم وجود روش قطعی، لازم است بازبینی و مطالعات بیشتر در مورد نحوه اندازهگیری این زاویه صورت پذیرد.