نیلوفر نمازی؛ فریدون مجتهد جابری؛ سارا پاکباز؛ امیر رضا وثوقی؛ مهراد مجتهد جابری
چکیده
پیش‌زمینه: تخریب گیرندههای درد اطراف کشکک با الکتروکوتری بهطور معمول در تعویض مفصل زانو انجام میشود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آن بر روی غضروف بود.مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰ خرگوش که به دو دسته دهتایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند و گروه مورد تحت عمل جراحی و آرتروتومی از طریق سمت داخل کشکک قرار گرفت. در گروه مورد، تخریب ...
بیشتر
پیش‌زمینه: تخریب گیرندههای درد اطراف کشکک با الکتروکوتری بهطور معمول در تعویض مفصل زانو انجام میشود. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آن بر روی غضروف بود.مواد و روش‌ها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰ خرگوش که به دو دسته دهتایی (مورد و شاهد) تقسیم شدند و گروه مورد تحت عمل جراحی و آرتروتومی از طریق سمت داخل کشکک قرار گرفت. در گروه مورد، تخریب اعصاب با الکتروکوتری به عمق یک میلیمتر در فاصله ۳ میلیمتری از اطراف کشکک انجام شد. در گروه شاهد، الکتروکوتری انجام نشد. دامنه حرکت مفصل، بررسی ماکروسکوپی با استفاده از سیستم امتیازدهی «اوتربریج»، و بررسی بافتشناسی بعد از ۱۲ هفته انجام شد.یافته‌ها: در نهایت ۹ خرگوش مورد و ۸ خرگوش شاهد بررسی شدند. سه خرگوش در حین مطالعه مردند. دامنه حرکت مفصل کامل در تمام خرگوشها دیده شد. از نظر سیستم امتیازدهی «اوتربریج» (۰/۰۰۲=p < /em>)، تجمع سلولها (۰/۰۱۶=p < /em>)، کاهش ماتریکس (۰/۰۰۴=p < /em>) و تجمع کندروسیتها (۰/۰۰۸=p < /em>) تفاوت معنی‌داری مشاهده شد.نتیجهگیری: تخریب غضروف ممکن است بهدنبال الکتروتری دیده شود، بنابراین الکتروکوتری بهطور معمول پیشنهاد نمیشود.
فریدون مجتهد جابری؛ هومن عباسی؛ نسرین ساکی؛ امیر لطف آذر؛ احمد انصافداران؛ ثریا ساکی؛ مهراد مجتهد جابری
چکیده
پیش‌زمینه: در این مطالعه روش تغییریافته تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» (inlay) در بازسازی رباط متقاطع پشتی زانو را معرفی و مشخصات ساختاری تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» با تثبیت به روش جدید و تغییریافته مقایسه گردید. در روش تغییر یافته از پیچ اینترفرانس استفاده شد و عمل جراحی در حالت خوابیده (supine) که قابلیت اجرایی ...
بیشتر
پیش‌زمینه: در این مطالعه روش تغییریافته تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» (inlay) در بازسازی رباط متقاطع پشتی زانو را معرفی و مشخصات ساختاری تثبیت به‌روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» با تثبیت به روش جدید و تغییریافته مقایسه گردید. در روش تغییر یافته از پیچ اینترفرانس استفاده شد و عمل جراحی در حالت خوابیده (supine) که قابلیت اجرایی بهتری دارد و از احتمال بروز عوارض عصبی و عروقی حین عمل می‌کاهد، استفاده گردید.مواد و روش‌ها: ۴۰ زانوی گاو از ۲۰ گاو سه‌ساله که وزن بین ۲۰۰ الی ۳۰۰ کیلو‌گرم داشتند جهت این مطالعه آماده شدند. استخوان‌های درشت‌نی به‌صورت جداگانه برای شبیه‌سازی تثبیت سمت درشت‌نی بازسازی رباط متقاطع پشتی با پیوند توبروزیته- تاندون پاتلار- کشکک مورد استفاده قرار گرفتند. سمت درشت‌نی پیوند در ۲۰ مورد با پیچ اسفنجی و در ۲۰ مورد دیگر با پیچ اینترفرانس در داخل تونلی مایل ثابت شدند. آزمون «کشش‌تاحدگسیختگی» (load-to-failure) در ۱۰ نمونه از هر گروه، و آزمون «کشش دورهای»(cycling loading) برای نمونه‌های دیگر انجام شد. خصوصیات ساختاری هر گروه با آزمون‌های آماری مقایسه شدند.یافته‌ها: در آزمون «کشش‌تاحدگسیختگی» تفاوت معنی‌داری در دو گروه وجود نداشت ولی میانگین افزایش طول پیوند در دور ۱۰۰۰ تایی کشش در روش تغییریافته بهطور معنی‌داری کمتر از روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» بود.نتیجه گیری: در این مطالعه، از نظر «کشش‌تاحدگسیختگی» بین دو روش تفاوت معنی‌داری وجود نداشت. حداکثر کشش در دو روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» و «روش تغییریافته» متفاوت بود ولی این تفاوت اندک از نظر آماری معنی‌دار نبود. بار حد انعطاف (yield load)، خشکی خطی (linear stiffness) و تغییر شکل در نقطه حد انعطاف نیز بین دو گروه یکسان بود. تنها تفاوت عمده بین دو روش، میزان افزایش طول در دورهای ۱۰۰۰ تایی کشش در روش تغییر یافته بود که بهطور معنی‌داری از روش «جاگذاری در محفظه استخوانی» کمتر بود (۰/۰۱=p < /em>).
