حمیدرضا اصلانی؛ منوچهر غزاله؛ زهره زعفرانی
چکیده
پیش‌زمینه: ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه در فرد مبتلا باعث درد و ناتوانی می‌گردد به‌طوریکه عملکرد عضو مبتلا را شدیداً تحت تاثیر قرار می‌دهند. این ضایعات می‌توانند به صورت منفرد یا همراه با سایر ضایعات نظیر پارگی روتاتور کاف دیده شوند. علایم درد و بی ثباتی مکرر، نیاز به درمان جراحی و ترمیم این ضایعه پیدا می‌کنند. هدف از این مطالعه ...
بیشتر
پیش‌زمینه: ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه در فرد مبتلا باعث درد و ناتوانی می‌گردد به‌طوریکه عملکرد عضو مبتلا را شدیداً تحت تاثیر قرار می‌دهند. این ضایعات می‌توانند به صورت منفرد یا همراه با سایر ضایعات نظیر پارگی روتاتور کاف دیده شوند. علایم درد و بی ثباتی مکرر، نیاز به درمان جراحی و ترمیم این ضایعه پیدا می‌کنند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمان آرتروسکوپی ضایعات کپسولولابرال بالایی شانه بود.مواد و روش‌ها: در این مطالعه که به‌صورت بررسی موردها (case series) از اردیبهشت ۱۳۸۳ تا خرداد ماه ۱۳۸۷ در تهران انجام شد، ۲۹ بیمار (۲۳ مرد و ۶ زن) با میانگین سنی ۲۶ سال (۳۶-۱۹سال) و میانگین زمان پیگیری ۳۱ ماه (۴۷-۱۲ماه) پس از درمان ضایعات لابرال فوقانی شانه توسط آرتروسکوپی، مورد بررسی قرار گرفتند. ۱۳ نفر از آنان ورزشکار بودند. از این تعداد ۷ نفر سابقه ورزش «بالاتر از سطح شانه» (overhead) و ۶ نفر سابقه ورزش‌های دیگر را داشتند. این بیماران شامل ۸ بیمار نوع II، ۱۷ بیمار نوع II، سه بیمار نوع III، و یک بیمار نوع IV ضایعه «سلاپ» (SLAP) بودند. در ۷ بیمار پارگی روتاتور کاف به‌صورت جزئی وجود داشت. در بیماران نوع I دبریدمان و در نوع II دبریدمان و دکورتیکاسیون لبه گلنویید و بخیه با قلاب، در نوع III دبریدمان و اکسزیون و در نوع IV دبریدمان و ترمیم قلاب تاندون «بای‌سپس» انجام گردید. سپس بیماران با مقیاس شانه دانشگاه کالیفرنیا ـ لوس‌آنجلس (University of California-Los Angeles Shoulder Scale) و براساس توان برگشت به سطح فعالیت‌های قبلی ارزیابی شدند.یافته‌ها: درمان جراحی آرتروسکوپیک «سلاپ»، براساس نمره مقیاس «کالیفرنیا»، در ۲۳ نفر رضایت بخش و در ۶ نفر با عدم رضایت همراه بود. ۱۹ نفر به سطح عملکرد قبل از آسیب رسیدند. به‌طورکلی امتیازبندی مقیاس شانه «کالیفرنیا» و برگشت به فعالیت با نوع فعالیت ورزشی تناسب داشت و بیمارانی که ورزش‌های «بالاتر از سطح شانه» داشتند، امتیاز کمتر و برگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب کمتری داشتند.نتیجه‌گیری: درمان آرتروسکوپیک «سلاپ» شانه در بیشتر بیماران موفق است ولی درمان در بیماران با فعالیت‌های «بالاتر از سطح شانه» به اندازه سایر بیماران موفق نمی‌باشد.
حمیدرضا اصلانی؛ حمید فرخی؛ حامد واحدی؛ منوچهر غزاله
چکیده
پیش‌زمینه: پارگی روتاتور کاف یکی از بیماری‌های شایع شانه بخصوص در افراد میان‌سال و مسن است و در حال حاضر امآرآی معیار طلایی در تشخیص این ضایعه می‌باشد. در این بررسی دقت گزارش امآرآی در تشخیص پارگی روتاتور کاف بررسی شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع تحلیلی و به‌صورت مقطعی از اردیبهشت ۱۳۸۴ تا بهمن ۱۳۸۵ در دو بیمارستان شهر تهران ...
بیشتر
پیش‌زمینه: پارگی روتاتور کاف یکی از بیماری‌های شایع شانه بخصوص در افراد میان‌سال و مسن است و در حال حاضر امآرآی معیار طلایی در تشخیص این ضایعه می‌باشد. در این بررسی دقت گزارش امآرآی در تشخیص پارگی روتاتور کاف بررسی شد.مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع تحلیلی و به‌صورت مقطعی از اردیبهشت ۱۳۸۴ تا بهمن ۱۳۸۵ در دو بیمارستان شهر تهران انجام شد. ۵۰ بیمار (۲۷ مرد و ۲۳ زن) با تشخیص پارگی روتاتورکاف و همراه داشتن گزارش امآرآی تحت آرتروسکوپی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۵۱/۲۶ سال (۸۷-۲۶ سال) بود. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و ارزش اخباری منفی امآرآی با آرتروسکوپی به‌عنوان تست استاندارد مقایسه و محاسبه گردید.یافته‌ها: در مجموع حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت، ارزش اخباری منفی و دقت تشخیصی امآرآی ۹۷/۴% ، ۴۵/۴% ، ۸۶/۳%، ۸۳/۳% و ۸۴% بود. این مقادیر در پارگی روتاتور کاف کامل به ترتیب ۸۳/۹% ، ۷۸/۹% ، ۸۶/۷% ، ۷۵% و ۸۲% ؛ و در پارگی ناکامل روتاتور کاف ۵۰% ، ۷۶/۲%، ۲۸/۶% ، ۸۸/۹% و ۷۰% برآورد شدند.نتیجه‌گیری: اگر چه امآرآی در پارگی کامل روتاتور کاف قابل اطمینان است، ولی در تشخیص پارگی ناکامل هم از جهت وجود یا عدم وجود و هم از جهت نوع پارگی قابل اطمینان نمی‌باشد و بایستی با علایم بالینی بیماری مقایسه گردد.
