ابوالفضل رحیمی؛ مهدی معصومی؛ منصور سروش؛ بتول موسوی
چکیده
پیش‌زمینه: قطع اندام تحتانی، شایع‌ترین نوع قطع اندام در مجروحین جنگی است و با عوارضی نظیر مشکلات ارتوپدی همراه می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات ارتوپدی و عوامل مرتبط با آن در جانیازان با قطع دو اندام تحتانی در کشور انجام شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، از بین ۵۷۸ نفر جانباز با قطع دو اندام تحتانی، ۳۳۵ نفر ...
بیشتر
پیش‌زمینه: قطع اندام تحتانی، شایع‌ترین نوع قطع اندام در مجروحین جنگی است و با عوارضی نظیر مشکلات ارتوپدی همراه می‌باشد. این مطالعه با هدف بررسی مشکلات ارتوپدی و عوامل مرتبط با آن در جانیازان با قطع دو اندام تحتانی در کشور انجام شد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی، از بین ۵۷۸ نفر جانباز با قطع دو اندام تحتانی، ۳۳۵ نفر در این مطالعه شرکت کردند. معاینه جانبازان توسط سه متخصص جراحی ارتوپدی انجام شد.یافته‌ها: میانگین سنی جانبازان ۶/۳±۴۲/۰۵ سال و ۹۷/۶% مرد بودند. ترکش و مین با ۸۹/۷% (۶۰۱ عضو) شایع‌ترین علت قطع عضو بود. بیشترین سطح قطع عضو در هر دو اندام تحتانی از ناحیه زیر زانو ۳۷/۶% (۱۲۶ نفر) بود. حدود نیمی از استامپ‌های اندام تحتانی، کوتاه یا بلند بودند. شایع‌ترین مشکلات ارتوپدی به ترتیب گرفتگی عضله استامپ ۴۲/۷% (۲۸۱ عضو)، استخوان‌سازی نابه‌جا ۱۱/۵۵% (76 عضو)، نوروما ۱۰/۲% (۶۷ عضو) و التهاب ۱۰/۱% (۶۷عضو) بود. از نظر ارتوپدی ۱۰/۹% عضوها نیاز به جراحی مجدد استامپ داشتند.نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای برخی مشکلات ارتوپدی در نمونه‌های مورد مطالعه و این که بسیاری از مشکلات در طول زمان ایجاد می‌شوند، معاینه منظم و دوره‌ای و برنامه‌ریزی جهت درمان و توانبخشی در این گروه از جانبازان ضروری می‌باشد.
منصور سروش؛ احسان مدیریان؛ مهدی معصومی؛ محمدرضا سروش
چکیده
پیش‌زمینه: گزارش‌های اندکی در مورد نتایج دراز مدت قطع اندام ناشی از جنگ وجود دارد، و مطالعات موجود نیز محدود به افراد با قطع اندام تحتانی می‌شود. این مطالعه، مشکلات ساختاری موجود در اندام فوقانی و عوارض استامپ را مورد بررسی قرار داد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی بر روی ۹۸ جانباز با قطع دو طرفه اندام فوقانی، وضعیت استامپ ...
بیشتر
پیش‌زمینه: گزارش‌های اندکی در مورد نتایج دراز مدت قطع اندام ناشی از جنگ وجود دارد، و مطالعات موجود نیز محدود به افراد با قطع اندام تحتانی می‌شود. این مطالعه، مشکلات ساختاری موجود در اندام فوقانی و عوارض استامپ را مورد بررسی قرار داد.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه مقطعی بر روی ۹۸ جانباز با قطع دو طرفه اندام فوقانی، وضعیت استامپ توسط یک نفر متخصص ارتوپدی براساس یک پروتکل واحد، مورد بررسی قرار گرفت. مشخصات جمعیت‌شناسی بیماران شامل جنس، سن، قد، وزن، تاریخ مجروحیت، وضعیت استفاده از پروتز ثبت شد و سپس معاینه ارتوپدی شامل تعیین سطح قطع اندام و بررسی وضعیت استامپ از لحاظ طول استامپ، نوع عمل جراحی، وضعیت بافت نرم انتهای اندام، وجود عوارضی از قبیل چسبندگی پوست به استخوان و نروما صورت گرفت و اطلاعات در برگه خاصس ثبت گردید. ۹۷نفر از جانبازان مرد بودند. میانگین سنی جانبازان ۹/۷±۳۷/۲ سال (۸۲-۱۵سال) و میانگین زمان سپری شده از مجروحیت ۵/۹±۱۶/۹ سال بود.یافته‌ها: قطع جزئس انگشتان یا قطع از مفصل مچ در ۵۴/۵% ، قطع زیر آرنج در ۳۴/۲% و قطع بالاتر از آرنج در ۱۱/۳% مشاهده شد. ۴۱/۸% از جانبازان بعد از مجروحیت تحت عمل جراحی قرار نگرفته بودند؛ در ۲۴/۵% موارد یک‌بار و در ۳۳/۲% بیش از یک‌بار جراحی صورت گرفته بود (میانگین ۴/۶±۳/۵؛ بین۱ تا ۳۳ بار). ۴۰/۹% استامپ‌ها، طول غیراستاندارد داشتند؛ کم‌بودن بافت نرم استامپ (۲۲%)، چسبندگس پوست و زخم (۲۴/۲%) و نروما (37%) از دیگر عوارضی بودند که گزارش شدند. در مجموع ۶۹ مورد از استامپ‌ها (۳۵/۲%)، نیاز به جراحی مجدد داشتند. تنها ۷/۱% اندام‌های قطع شده از پروتز استفاده کردند. بین وجود یکی از عوارض ارتوپدی در استامپ و استفاده از پروتز، سطح قطع اندام و تعداد عمل جراحی رابطه معنی‌داری مشاهده نگردید (۰/۰۵)نتیجه‌گیری: وجود عوارض ارتوپدی در استامپ به همراه عدم به‌کارگیری فیزیوتراپی اندام، عدم آموزش صحیح در استفاده از پروتز و آتروفی عضلات اندام می‌تواند در عدم به‌کارگیری پروتز اندام فوقانی در این بیماران نقش داشته باشد.
