حمیدرضا سید حسین زاده؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ سید مرتضی کاظمی؛ محمدرضا بیگدلی؛ محمدعلی جلیلی؛ فریور باقری؛ رضا زندی؛ سید رضا آقاپور؛ علی اکبر اسماعیلی جاه؛ علیرضا اعجازی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) می‌باشد. در سال‌های اخیر درمان به‌صورت بسته با پیچ‌گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های بی‌ثبات لگنی با استفاده از ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های بی‌ثبات حلقه لگنی با میزان بالای مرگ و میر و ناتوانی همراه است. درمان استاندارد شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم جااندازی باز با استفاده از تثبیت داخلی (ORIF) می‌باشد. در سال‌های اخیر درمان به‌صورت بسته با پیچ‌گذاری از طریق پوست مطرح شده است. در این مطالعه نتایج درمان شکستگی‌های بی‌ثبات لگنی با استفاده از روش پیچ‌گذاری از طریق پوست بررسی شد.مواد و روش‌ها: تحقیق به‌صورت توصیفی برروی ۱۶ بیمار (۱۳ مرد،۳ زن) با ۸±۳۱ سال در یک بیمارستان شهر تهران انجام شد. تمام بیماران توسط یک جراح و با استفاده از روش جااندازی بسته و به‌وسیله گاید فلوروسکوپی سی‌آرم و تثبیت با پیچ‌گذاری ایلیوساکرال و ایلیوپوبیک درمان و حداقل به مدت ۶ ماه پیگیری شدند. اطلاعات مربوط به مکانیسم ایجاد آسیب، درد، وضعیت شکستگی، عملکرد بیمار و عوارض جراحی بررسی شدند.یافته‌ها: در پیگیری نهایی تمام بیماران جوش‌خوردگی کامل و توانایی تحمل وزن بدون درد داشتند. ۱۲ بیمار توانایی بازگشت به فعالیت قبلی را پیدا کردند. عوارض عمل جراحی شامل یک مورد شکستگی پیچ و از دست رفتن جااندازی و یک مورد عفونت زخم محل جراحی بود. عوارض عصبی حاصل درمان در هیچ یک از بیماران بروز نکرد و حجم خونریزی حین عمل در تمامی بیماران کمتر از حدود ۱۰ سی‌سی بود.نتیجه‌گیری: جااندازی بسته شکستگی و پیچ‌گذاری زیرجلدی ایلیوساکرال برای تثبیت پشتی حلقه لگنی و جااندازی بسته و پیچ‌گذاری زیرجلدی ایلیوپوبیک برای تثبیت شکستگی‌های ستون جلویی استابولوم و راموس بالایی پوبیس یک روش قابل قبول و مفید همراه با عوارض کم می‌باشد.
سیدمرتضی کاظمی؛ حمیدرضا سیدحسین‌زاده؛ محمدرضا بیگدلی؛ محمد علی جلیلی؛ رضا زندی؛ مهدی رحیمی؛ علیرضا اعجازی؛ لاله دفتری بشلی
چکیده
پیش‌زمینه: به‌دلیل شیوع دیسپلازی هیپ و کم بودن تجربه درمان با استئوتومی «گانز» در کشور ما، یک گزارش کوچک از تجربیات خود با این نوع استئوتومی را ارائه میدهیم.مواد و روش‌ها: در یک تحقیق توصیفی، در ۹ بیمار با ۱۰ هیپ مبتلا به دیسپلازی که تحت عمل استئوتومی «گانز» قرار گرفته بودند، زوایای «لبه به مرکز» (center edge angle) و همچنین میزان «مورب ...
بیشتر
پیش‌زمینه: به‌دلیل شیوع دیسپلازی هیپ و کم بودن تجربه درمان با استئوتومی «گانز» در کشور ما، یک گزارش کوچک از تجربیات خود با این نوع استئوتومی را ارائه میدهیم.مواد و روش‌ها: در یک تحقیق توصیفی، در ۹ بیمار با ۱۰ هیپ مبتلا به دیسپلازی که تحت عمل استئوتومی «گانز» قرار گرفته بودند، زوایای «لبه به مرکز» (center edge angle) و همچنین میزان «مورب بودن سقف استابولوم» (acetabular roof obluiqity) قبل و بعد از عمل اندازهگیری شد. در میانگین زمان پیگیری ۱۸ماه (۴ تا ۴۸ ماه)، بیماران از نظر نتیجه و عوارض عمل و اصلاح بدست آمده در زوایای فوق بررسی شدند.یافته‌ها: زاویه «مورب بودن سقف استابولوم» از میانگین ۲۰/۸ درجه (۳۰-۱۳ درجه) قبل از عمل به ۹/۲ درجه (۱۹-۳ درجه) یعنی ۵۵% کاهش؛ و زاویه «لبه به مرکز» از ۱۵/۱درجه (۲۰-۹درجه) پیش از استئوتومی به ۲۹/۹ درجه (۴۲-۲۵درجه) پس از عمل یعنی ۹۸% افزایش یافت. هیچ عارضه عمده بالینیمشاهده نشد.نتیجه‌گیری: بنابریافتهها، استئوتومی «گانز» طبق میزان «مورب بودن سقف استابولوم» و «زاویه لبه به مرکز»، یک روش موثر برای درمان دیسپلازی هیپ و پیشگیری از بروز استئوآرتریت هیپ می‌باشد. برای برسی موفقیت بالینی در درازمدت، به حجم نمونه بیشتر و پیگیری های طولانی مدت نیاز است.
محمد رضا فراهانچی برادران؛ مهرنوش مهرنوش حساس یگانه؛ محمدرضا بیگدلی؛ سیاوش همتی اسلاملو؛ فرشاد صفدری؛ رضا زندی؛ حمیدرضا حمیدرضا سید حسین‌زاده؛ سید مرتضی کاظمی؛ علیرضا اعجازی؛ لاله دفتری بشلی
چکیده
پیش‌زمینه: شکستگی‌های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگی‌ها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال‌های ...
بیشتر
پیش‌زمینه: شکستگی‌های هیپ در افراد مسن بسیار شایع و پرهزینه هستند. یکی از مشکلات اساسی در این شکستگی‌ها، میزان پایین بازگشت بیمار به سطح فعالیت قبل از عمل می‌باشد. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی بیماران دچار شکستگی‌های اینترتروکانتریک بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت توصیفی گذشته‌نگر انجام شد و بیمارانی که بین سال‌های ۱۳۷۳ تا ۱۳۸۳ به دلیل شکستگی اینترتروکانتریک به مرکز آموزشی درمانی اختر مراجعه و تحت جراحی قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران پس از تکمیل برگه رضایت‌نامه کتبی معاینه شدند و برای آنها «نمره هیپ هاریس» (Harris hip score) توانایی انجام فعالیت روزانه (Activity of daily living) تعیین‌شد. سپس از هیپ آسیب دیده پرتونگاری مجدد انجام و با عکس‌های قبلی مقایسه گردید.یافته‌ها: از مجموع ۲۹۳ بیمار، ۱۹۴ مورد (۶۶/۲%) مرد و ۹۹ مورد (۳۳/۹%) زن بودند. میانگین سنی ۶/۶۷±۶۵ سال و مدت زمان پیگیری یک سال بود. در بررسی‌های پرتونگاری در ۲۵۲ بیمار (۸۶%) جوش‌خوردگی کامل و در ۱۵۸ بیمار (۵۴%) راستای مناسب دیده شد. در مقیاس نمره‌دهی هیپ هاریس، ۲۲۲ بیمار (۷۵/۸%) نمره بالای ۶۰ داشتند و فقط ۹۰ بیمار توانایی انجام فعالیت روزانه قبل از عمل را دوباره به دست آوردند.نتیجه‌گیری: درمان جراحی شکستگی اینترتروکانتریک در سنین بالا با عوارض نسبتاً زیاد و نتایج نامناسب و موفقیت پایین بازگرداندن بیمار به حالت قبل از شکستگی همراه است.
فرامرز مصفا؛ سید مرتضی کاظمی؛ محمد کفاشی؛ علیرضا اعجازی؛ لاله دفتری بشلی؛ محمد رضا بیگدلی؛ رامین فرهنگ زنگنه
چکیده
پیش‌زمینه: داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک برای کاهش خونریزی و کاهش نیاز به تزریق خون حین عمل به کار می‌روند. مطالعات مختلف بر روی اثر اسید ترانکسامیک درتعویض مفصل هیپ نتایج مطلوبی داشته است. ولی بیشتر مطالعات برروی تعویض مفصل هیپ با سیمان بوده‌اند. هدف از این مطالعه، گزارش تاثیر این دارو بر تعویض مفصل ران بدون سیمان بود.مواد و روش‌ها: ...
بیشتر
پیش‌زمینه: داروهای آنتی‌فیبرینولیتیک برای کاهش خونریزی و کاهش نیاز به تزریق خون حین عمل به کار می‌روند. مطالعات مختلف بر روی اثر اسید ترانکسامیک درتعویض مفصل هیپ نتایج مطلوبی داشته است. ولی بیشتر مطالعات برروی تعویض مفصل هیپ با سیمان بوده‌اند. هدف از این مطالعه، گزارش تاثیر این دارو بر تعویض مفصل ران بدون سیمان بود.مواد و روش‌ها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده طی ۴سال بر روی ۶۴ بیمار که کاندید جراحی تعویض مفصل هیپ بدون سیمان بودند با بی‌حسی اپیدورال انجام شد. بیماران به صورت تصادفی به دو گروه دریافت‌کننده اسید ترانکسامیک (۳۲ نفر) و داورنما (۳۲ نفر) تقسیم شدند. بیماران گروه مورد و شاهد ۱۵ دقیقه قبل از جراحی به ترتیب اسید ترانکسامیک ۱۵ میلی‌گرم در هر کیلوگرم وزن یا نرمال سالین به صورت تزریق آهستۀ داخل وریدی دریافت کردند.یافته‌ها: تزریق اسید ترانکسامیک موجب شد که افت هموگلوبین ۶ ساعت (۰/۰۳۵=p < /em>) و ۲۴ ساعت (۰/۰۴۳=p < /em>) بعد از جراحی، میزان خونریزی حین عمل (۰/۰۲۴=p < /em>) و نیاز به تزریق خون آلوژنیک (۰/۰۱۷=p < /em>) به طور معناداری کمتر باشد. افت هماتوکریت ۶ و ۲۴ ساعت بعد از جراحی و طول مدت بستری در گروه مورد نیز کمتر بود ولی این تفاوت معنادار نبود.نتیجه‌گیری: تزریق اسید ترانکسامیک قبل از جراحی تعویض مفصل هیپ بدون سیمان با بی‌حسی اپیدورال موجب کاهش خونریزی حین و بعد از عمل جراحی و همچنین باعث کاهش نیاز به تزریق خون آلوژنیک می‌شود.
