محمد رازی؛ غلامحسین کاظمیان؛ محمد مهدی سرزعیم؛ غلامحسین کاظمیان؛ فریده نجفی؛ محمدامین نجفی
چکیده
پیش زمینه: انتخاب نوع گرافت برای بازسازی رباط متقاطع جلویی همچنان بحثبرانگیز است. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج گرافت پاتلا با گرافت چهارلایه سمیتندینوس ـ گراسیلیس جهت بازسازی رباط متقاطع جلویی طی ۳ سال پیگیری بود.مواد و روش: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، ۷۱ بیمار با میانگین سنی ۲۹ سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی طی یک سال ...
بیشتر
پیش زمینه: انتخاب نوع گرافت برای بازسازی رباط متقاطع جلویی همچنان بحثبرانگیز است. هدف از این تحقیق، مقایسه نتایج گرافت پاتلا با گرافت چهارلایه سمیتندینوس ـ گراسیلیس جهت بازسازی رباط متقاطع جلویی طی ۳ سال پیگیری بود.مواد و روش: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی، ۷۱ بیمار با میانگین سنی ۲۹ سال برای پارگی رباط متقاطع جلویی طی یک سال درمان شدند. چهل و شش بیمار به روش گرافت استخوان ـ تاندون پاتلا ـ استخوان و ۴۱ بیمار به روش همسترینگ چهارلایه جراحی شدند. در زمان آخرین پیگیری، ۳۷ بیمار در گروه پاتلا و ۳۴ بیمار در گروه همسترینگ، از نظر بازگشت به سطح فعالیت قبل از آسیب، درد ، پایدری زانو، محدودیت حرکت، نمره IKDC و عوارض آن ارزیابی شدند.یافتهها: طی ۳۶ماه پیگیری، ۳۴بیمار در گروه پاتلا و ۲۸بیمار در گروه همسترینگ نمره IKDC خوب تا عالی داشتند (۰.۰۵≤p < /em>). تست«لاکمن» (Lachman) در ۲۳ بیمار گروه پاتلا و ۱۱ بیمار گروه همسترینگ طبیعی بود (۰.۰۴۳=p). در آخرین پیگیری، تست «پیووت شیفت» (Pivot-shift) در ۲۹ بیمار گروه پاتلا و ۱۵ بیمار گروه همسترینگ، نرمال بود (۰.۰۳۸=p < /em>). تفاوت قابل توجهی در اختلاف قطر ران، افیوژن، محدوده حرکتی زانو، درد و عوارض پس از جراحی مشاهده نشد.نتیجهگیری: تمایل بیشتر به افزایش لاکسیتی و گرید تست «پیووت شیفت» در بیمارانی که تحت بازسازی زانو به روش همسترینگ قرار گرفتند در مقایسه با روش پاتلا وجود داشت. در رابطه با سطح فعالیت و عملکرد زانو، دو گروه نتایج مشابهی داشتند.
محمدمهدی سرزعیم؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ محمد امامی؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد امامی؛ آرش غفاری؛ سلیم خانی
چکیده
۱پیشزمینه : یکی از مشکلات جراحی تعویض مفصل زانو خونریزی است. ترانکسامیک اسید داروی آنتی فیبیرینولیتیک است که برای کاهش خونریزی استفاده میشود و روش استفاده از آن مورد بحث میباشد. در این مطالعه تأثیر روشهای مختلف استفاده از این دارو بر میزان خونریزی پس از جراحی تعویض مفصل زانو بررسی شد. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی، ...
بیشتر
۱پیشزمینه : یکی از مشکلات جراحی تعویض مفصل زانو خونریزی است. ترانکسامیک اسید داروی آنتی فیبیرینولیتیک است که برای کاهش خونریزی استفاده میشود و روش استفاده از آن مورد بحث میباشد. در این مطالعه تأثیر روشهای مختلف استفاده از این دارو بر میزان خونریزی پس از جراحی تعویض مفصل زانو بررسی شد. مواد و روشها: در یک کارآزمایی بالینی، ۲۰۰ بیمار دچار استئوآرتریت زانو که کاندید تعویض مفصل زانو بودند، بهطور تصادفی به ۴ گروه تقسیم شدند. به گروه 1 پس از اتمام جراحی، ۵۰۰ میلیگرم ترانکسامیک اسید در ۱۰۰ سیسی سالین داخل وریدی تزریق شد. در گروه 2 قبل از بخیه کردن، مفصل زانو با 3 گرم ترانکسامیک اسید در ۱۰۰ سیسی سالین شستشو داده شد. در گروه 3 بلافاصله بعد از بستن زخم، ۵/۱ گرم ترانکسامیک اسید در ۱۰۰ سیسی سالین از طریق درن تزریق شد. گروه ۴ تحت درمان با ترانکسامیک اسید قرار نگرفت و درن برای یک ساعت بهطور کامل کلمپ شد. میزان خونریزی، میزان ترانسفیوژن و تغییرات هموگلوبین پس از عمل بررسی گردید. یافتهها: میانگین خونریزی پس از عمل در گروههای ۱، ۲، ۳ و ۴ به ترتیب ۸/۱۱۴ ± ۸/۴۷۶، ۵/۱۱۶ ± ۲/۷۴۳، ۵/۶۰ ± ۹/۱۷۳ و ۲/۱۵۲ ± ۵/۸۶۰ سیسی بود (۰/۰۰۱) . هموگلوبین بعد از عمل در گروههای ۱، ۲، ۳ و ۴ به ترتیب ۹/۰±۶/۲، ۱±۲/۴، ۱/۱±۹/۳ و ۱±۵/۴ میلیگرم بر دسیلیتر کاهش یافت(۰۰۱/۰). نتیجهگیری: در مقایسه با روشهای تزریق داخل مفصلی ترانکسامیک اسید، استفاده داخل وریدی آن در جلوگیری از کاهش هموگلوبین پس از عمل موثرتر است.
غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ رضا توکلی دارستانی؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد مهدی سرزعیم؛ رامین فرهنگ زنگنه؛ آرش غفاری؛ فرشاد صفدری
چکیده
استئوسارکوما معمولترین تومور بدخیم استخوانی در جوانان است. در این مقاله یک بیمار ۲۸ ساله دچار عود استئوسارکوم ترقوه بهدنبال رادیوتراپی بهدلیل لنفوم «هوجکین» معرفی گردید.
بیشتر
استئوسارکوما معمولترین تومور بدخیم استخوانی در جوانان است. در این مقاله یک بیمار ۲۸ ساله دچار عود استئوسارکوم ترقوه بهدنبال رادیوتراپی بهدلیل لنفوم «هوجکین» معرفی گردید.
غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ رضا توکلی دارستانی؛ محمد امامی تهرانی مقدم؛ علیرضا منافی راثی؛ بهروز اصغری؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر میرسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ...
بیشتر
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر میرسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ( کوکساوالگا ) و وارد کردن بیش از حد میله به داخل کانال باعث افزایش احتمال شکستگی گردن فمور در زمان ثابت کردن تنه با میله داخل کانال گردید .
علیرضا منافی راثی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ امیرحسین فلاحی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
۹۵پیشزمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که بهصورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان میشوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگهای عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار ...
بیشتر
۹۵پیشزمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که بهصورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان میشوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگهای عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار دچار پیچخوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچگیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای ۷ تا ۱۴ پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازهگیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از µg/ml ۰/۲ بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگهای عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگهای عمقی بررسی گردید. یافتهها: از ۹۵ بیمار، ۴۶ نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگهای عمقی بودند. در ۲۱ بیمار (۱/۲۲%) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در ۳بیمار ترمبوز رگهای عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (≥۳) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (۰۱/۰=p). نتیجهگیری: ترمبوز رگهای عمقی عارضه شایع بهدنبال گچگیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمیباشد.
محمد مهدی سرزعیم؛ محمد امامی؛ محمد امامی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: در برخی پارگیهای مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتیمتر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندونهای موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمیباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمیتندینوسوس همان سمت بود. مواد و روشها: در ...
بیشتر
پیشزمینه: در برخی پارگیهای مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتیمتر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندونهای موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمیباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمیتندینوسوس همان سمت بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series) طی ۶سال، ۱۱بیمار با پارگی مزمن تاندون آشیل با فاصله وسیع بین دو انتها در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۴±۳۰ سال و میانگین نقص تاندونی ۱/۹۶±۸/۳ سانتیمتر بود. برای بازسازی تاندون آشیل، از تاندون سمیتندینوسوس همان سمت استفاده شد. نتایج درمان با استفاده از مقیاس Ankle-Hindfoot سیستم امتیازدهی انجمن پای امریکا (AOFAS) و مقیاس پارگی تاندون آشیل (ATRS) ارزیابی گردید. مدت زمان پیگیری ۳/۳±۴/۲۵ ماه بود. یافتهها: میانگین سیستم امتیازدهی انجمن پای آمریکا و مقیاس پارگی تاندون آشیل از ۳/۵±۴/۷۰ و ۷/۵±۷/۳۱ قبل از جراحی به ۸/۴±۸/۹۱ و ۲/۴±۷/۸۸ افزایش یافت. این افزایش از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰/۰=p). پس از جراحی، دامنه دورسی فلکسیون در سمت جراحی (۲/۴±۵/۱۳) بهطور معناداری از سمت سالم (۹/۳±۲/۱۷) کمتر بود (۰۴/۰=p). تمامی بیماران به جز یک ورزشکار، به فعالیتهای قبلی خود بازگشتند. نتیجهگیری: این روش با نتایج بالینی و عملکردی خوب در بیماران دچار نقص تاندونی وسیع همراه است. استفاده از این روش برای بازسازی پارگیهای مزمن آشیل در مواردی که نقص تاندونی بیش از 6 سانتیمتر باشد، توصیه میگردد.
سید محمد جزایری؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ فریور عبداله زاده لاهیجی؛ حمید حصارکی کیا
چکیده
پیشزمینه: پینگذاری از طریق پوست روشی کمهزینه و با تهاجم کم برای درمان شکستگی انتهای رادیوس میباشد. طول مدت گچگیری پس از عمل مورد اختلافنظر است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات بیحرکتی، ۳ هفته با ۶ هفته گچگیری بهدنبال پینگذاری بود که از آغاز اردیبهشت ۱۳۸۴تا پایان شهریور ۱۳۸۵ در مرکز آموزشی، پزشکی و درمانی اختر انجام شد.مواد ...
بیشتر
پیشزمینه: پینگذاری از طریق پوست روشی کمهزینه و با تهاجم کم برای درمان شکستگی انتهای رادیوس میباشد. طول مدت گچگیری پس از عمل مورد اختلافنظر است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات بیحرکتی، ۳ هفته با ۶ هفته گچگیری بهدنبال پینگذاری بود که از آغاز اردیبهشت ۱۳۸۴تا پایان شهریور ۱۳۸۵ در مرکز آموزشی، پزشکی و درمانی اختر انجام شد.مواد و روشها: در این تحقیق از نوع کارآزمایی بالینی مداخلهای تصادفی، نتایج سه و شش هفته بیحرکتی در دو گروه ۲۵ نفری مقایسه شد. پینها در هر دو گروه برای 6هفته نگاه داشته شدند. لیکن در نیمی از بیماران گچ پس از 3 هفته درآورده شد. بیماران در فواصل ۳، ۶ و ۱۲ ماه با سیستم «لیدستورم» بررسی شده و از نظر زمان بازگشت به شغل و عملکرد بررسی و مقایسه شدند. یافتهها: از مجموع ۵۰ بیمار (۳۳ مرد و ۱۷ زن)، در هیچیک از بیماران دو گروه جابهجایی در هفته ششم دیده نشد. در پایان ۳ ماه نتایج عالی یا خوب در گروه اول ۱۰ مورد (۴۰%) و در گروه دوم ۳ مورد (۱۲%)؛ در پایان ۶ ماه به ترتیب ۱۹مورد (۷۶%) و ۱۳ مورد (۵۲%)؛ و در پایان ۱۲ ماه به ترتیب ۲۳ (۹۲%) و ۲۱ (۸۴%) بود. در کل در پایان یک سال 88% بیماران عملکرد عالی یا خوب داشتند. میانگین زمان بازگشت به شغل در گروه اول 3 ماه و در گروه دوم ۳/۵ ماه بود. در هر دو گروه مردان سریعتربه کار قبلی خود بازگشتند.نتیجهگیری: کوتاه کردن دوره بیحرکتی در گچ موجب بهبود عملکرد در کوتاه مدت (سه و شش ماه) و بازگشت سریعتر به شغل میشود. در ضمن کاهش دوره بیحرکتی هیچگونه تأثیر منفی در حفظ جااندازی بعد از عمل نداشت. بنابراین به نظر میرسد بی حرکتی طولانیتر از 3 هفته حداقل برای موارد خارج مفصلی و موارد ساده داخل مفصلی ضرورت ندارد.