احمدرضا افشار؛ افشین امین‌زاده گوهری؛ زهرا یکتا
چکیده
پیش‌زمینه: این مطالعه, پراکندگی اولنار واریانس را در مبتلایان به بیماری کین باخ و همچنین در جمعیت عادی بالغین در ایران ارائه می‌دهد و هدف ما بررسی ارتباط اولنار واریانس منفی با بیماری کین باخ در بیماران بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه شامل دو گروه بود. در گروه اول, پرونده‌های مراجعان به درمانگاه ارتوپدی دو بیمارستان ارومیه به صورت ...
بیشتر
پیش‌زمینه: این مطالعه, پراکندگی اولنار واریانس را در مبتلایان به بیماری کین باخ و همچنین در جمعیت عادی بالغین در ایران ارائه می‌دهد و هدف ما بررسی ارتباط اولنار واریانس منفی با بیماری کین باخ در بیماران بود. مواد و روش‌ها: این مطالعه شامل دو گروه بود. در گروه اول, پرونده‌های مراجعان به درمانگاه ارتوپدی دو بیمارستان ارومیه به صورت گذشته‌نگر بررسی شد و پراکندگی اولنار واریانس در ۶۰ مورد مبتلا به بیماری کین‌باخ به دست آمد. گروه دوم شامل پراکندگی اولنار واریانس در ۴۰۰ پرتونگاری استاندارد مچ دست افراد عادی بود. داده‌های به دست آمده از دو گروه با یکدیگر مقایسه شدند. یافته‌ها: میانگین اولنار واریانس در گروه مبتلایان به بیماری کین باخ ۷/۱±۱/۱- میلی‌متر و در گروه کنترل ۵/۱±۷/۰+ میلی‌متر بود و تفاوت بین دو گروه معنی‌دار بود (۰۰۱/۰) . در گروه بیماران، اولنار واریانس در ۳۸ نفر (۶۳%) منفی، در ۱۶ نفر (۲۷%) صفر و در 6 نفر (۱۰%) مثبت بود و برتری اولنار واریانس منفی در مبتلایان به بیماری کین باخ از نظر آماری معنی‌دار بود (۰۲۷/۰=p < /em>). در گروه کنترل ۵۶ نفر (۱۴%) اولنار واریانس منفی، ۱۶۰ نفر (۴۰%) اولنار واریانس صفر و 184 نفر (46%) اولنار واریانس مثبت داشتند و ارتباطی بین سن یا جنس آنها با اولنار واریانس وجود نداشت. در این مطالعه رابطه معنی‌دار بین اولنار واریانس منفی و ایجاد بیماری کین باخ مشاهده شد (۰۰۱/۰). نتیجه‌گیری: یافته‌های این پژوهش از این نظریه که بین اولنار واریانس منفی و ایجاد بیماری کین باخ ارتباط وجود دارد، حمایت می‌کند.
احمدرضا افشار؛ زهرا یکتا؛ فردین میرزاطلوعی
چکیده
پیش‌زمینه: سندرم تونل کارپ در اثر تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در تونل مچ دست ایجاد می‌شود. تست استاندارد شده جهت تشخیص قطعی سندرم تونل کارپ وجود ندارد و تابلوی بالینی شامل مجموعه‌ای از علایم و نشانه‌ها می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تطابق یافته‌های سابژکتیو، ابژکتیو و الکتروفیزیولوژی در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ ...
بیشتر
پیش‌زمینه: سندرم تونل کارپ در اثر تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در تونل مچ دست ایجاد می‌شود. تست استاندارد شده جهت تشخیص قطعی سندرم تونل کارپ وجود ندارد و تابلوی بالینی شامل مجموعه‌ای از علایم و نشانه‌ها می‌باشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تطابق یافته‌های سابژکتیو، ابژکتیو و الکتروفیزیولوژی در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ که مورد عمل جراحی قرار گرفته‌اند، بود.مواد و روش‌ها: در یک مطالعه آینده‌نگر از بیمارانی که در فاصله زمانی 5/1 سال (شهریور 84 تا اسفند 85) با علایم سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک به بیمارستان شهید مطهری ارومیه مراجعه کردند، 103 بیمار به علت سندروم تونل‌کارپ مورد عمل جراحی قرار گرفتند. علایم سابژکتیو با استفاده از دو پرسشنامه ارزیابی شد. علایم ابژکتیو شامل علامت «تینل»، تست «فالن»، قدرت دست (power grip) و قدرت گرفتن جسم بین انگشت شست و نشانه (pinch) و بررسی الکتروفیزیولوژی بود. داده‌های جمع‌آوری شده مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.یافته‌ها: بین تست «فالن» و علامت «تینل» همبستگی خطی مستقیم و معنی‌دار وجود داشت؛ بین میانگین مقادیر قدرت دست و قدرت گرفتن جسم بین انگشت شست و نشانه، و همچنین بین شدت علایم و وضعیت عملکرد دست همبستگی مثبت وجود داشت. بین یافته‌های ابژکتیو و سابژکتیو تنها در افراد با اختلال شدید الکتروفیزیولوژی ارتباط معنی‌دار بود.نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که ترکیب علایم سابژکتیو، ابژکتیو و الکتروفیزیولوژی، دقت تشخیص قطعی سندرم تونل‌کارپ را افزایش می‌دهد. در مراحل پیشرفته بیماری که اختلال الکتروفیزیولوژی عصب بیشتر می شود، تطابق و همخوانی علایم وجود دارد.
