مهزاد جاوید؛ غلامحسین شاهچراغی
چکیده
پیشزمینه: درمان با استفاده از تکنیک گچگیری پونستی روش استاندارد درمان کلاب فوت است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر استفاده از تکرار روش پونستی در مواردی است که پس از اقدامات قبلی اصلاح نشده است.
مواد و روشها: این مطالعه آیندهنگر بر روی بیماران بزرگتر از 3 ماه مبتلا به کلابفوت که دفرمیتی آنها با گچگیریهای قبلی اصلاح ...
بیشتر
پیشزمینه: درمان با استفاده از تکنیک گچگیری پونستی روش استاندارد درمان کلاب فوت است. هدف از این مطالعه، بررسی تأثیر استفاده از تکرار روش پونستی در مواردی است که پس از اقدامات قبلی اصلاح نشده است.
مواد و روشها: این مطالعه آیندهنگر بر روی بیماران بزرگتر از 3 ماه مبتلا به کلابفوت که دفرمیتی آنها با گچگیریهای قبلی اصلاح نشده بودند و برای عمل جراحی به کلینیکهای ما ارجاع شده بودند انجام شد. نمرات اولیه و نهایی «پیرانی» در یک پیگیری متوسط 5/4 ساله مقایسه شدند. نمرات عملکردی، میزان عود، و روشهای اضافی مورد نیاز برای اصلاح نیز بررسی گردیدند.
یافتهها: 79 پا از 53 بیمار در سنین 3 ماهگی تا 9 سالگی مورد بررسی قرار گرفتند که میانگین نمرات پیرانی آنها 4/4 بود و قبلاً بهطور میانگین 8/7 (5/2±) بار گچگیری شده بودند و 9 مورد تنوتومی آشیل داشتند. بهطور متوسط 3/4 (7/1±) (محدوده: 2 تا 8) بار گچگیری و 32 مورد بلند کردن تاندون آشیل (ATL) مورد نیاز بود تا اصلاح کامل در 77 پا (98% موارد) صورت گیرد. عود دفرمیتی در 42 پا (53%) دیده شد که منجر به اصلاح 89% موارد در پیگیری نهایی شد. با این حال، نمره عملکردی در پایان، در 93% موارد خوب یا عالی بود.
نتیجهگیری: استفاده مجدد از تکنیک پونستی در موارد مقاوم به درمان، از میزان موفقیت بالایی، حتی در مراحل دیررس برخوردار است.
سطح شواهد بالینی: سطح 4
غلامحسین شاهچراغی؛ مهزاد جاوید
چکیده
پیشزمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار بهطور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا ...
بیشتر
پیشزمینه: فقدان «مادرزادی» تیبیا بیماری نادر است و ممکن است یک متخصص ارتوپدی در یک دوره کار هرگز با آن روبرو نشود. در این گزارش تعداد قابل ملاحظهای از این ضایعه نادر ارائه شده است. ساق و پا در بیشتر موارد حفظ شد و عمکلرد بیمار بهطور دقیق ارزیابی گردید.
مواد و روشها: تعداد ۳۶ بیمار (۱۹ دختر و ۱۷ پسر) با ۴۸ نقصان تیبیا بررسی بالینی و پرتونگاری شدند. میانگین سنی بیماران ۱۲ سال بود. کیفیت زندگی (PQL) و «وضعیت رضایت والدین» ارزیابی شد. نوع و تعداد جراحیهای انجام شده، تأخیر احتمالی کودکان برای انجام وظایف مدرسه و همچنین نوع کفش مورد استفاده بررسی شدند.
یافتهها: مدت زمان پیگیری ۹ سال بود. ۴۸ مورد همیملیا تیبیا در تقسیم بندی «جونز» (Jones) شامل ۱۴ مورد تیپ یک، ۱۶ تیپ دو، ۱۱ تیپ چهار و ۷ مورد غیرقابل طبقهبندی؛ و با تقسیمبندی «وِبِر» (Weber) عبارت از ۱۶،۱۱،۶،۱ و ۱۴ به ترتیب تیپهای I،II،III،IV،VII بودند. ده عضو (۸ بیمار) قطع گردید و جراحی «بازسازی» در ۳۸ ساق (۲۸ بیمار) انجام شد. جراحیهای عمده «بازسازی» شامل سینوستوزیس تیبیا و فیبولا، هم راستا کردن ساق پا و مچ پا و بلند کردن کوتاهی با تکنیک ایلیزاروف بود. دو مورد جوش نخوردن سینوستوز و ۶ مورد خشکی زانو وجود داشت. پوشش پا در گروه «بازسازی» ۱۲ مورد کفش عادی و ۱۸ مورد کفشهای تغییر یافته یا شکل داده شده بودند. نمره کیفیت زندگی در گروه «بازسازی شده» ۶۸ و بیش از گروه قطع عضو بود.
نتیجهگیری: بازسازی ساق همراه با نگاهداشتن پا در همیملیا تیبیا در بیشتر موارد میتواند کارآیی خوب و رضایت بیمار را به همراه داشته باشد.
غلامحسین شاهچراغی؛ مهزاد جاوید؛ محمد آراسته
چکیده
پیشزمینه: بیماری ترومبوآمبولیک (TED) پس از آرتروپلاستی کامل زانو بهندرت در ایران رخ میدهد. در این مطالعه، بروز ترومبوز وریدی در بیماران مبتلا به آرتروز مفصل زانو که با جایگزینی زانو در جنوب ایران درمان شده بودند، بررسی گردید.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر «بررسی موردها» طی یک سال، تعداد ۱۰۰ آرتروپلاستی کامل زانو برای احتمال ...
بیشتر
پیشزمینه: بیماری ترومبوآمبولیک (TED) پس از آرتروپلاستی کامل زانو بهندرت در ایران رخ میدهد. در این مطالعه، بروز ترومبوز وریدی در بیماران مبتلا به آرتروز مفصل زانو که با جایگزینی زانو در جنوب ایران درمان شده بودند، بررسی گردید.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر «بررسی موردها» طی یک سال، تعداد ۱۰۰ آرتروپلاستی کامل زانو برای احتمال ایجاد ترومبوز وریدی توسط ارزیابی بالینی و سونوگرافی رنگی داپلر قبل از عمل و ۲ ماه بعد از عمل و همچنین توسط ارزیابی بالینی یک سال پس از عمل جراحی مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران در این مطالعه بهطور تصادفی وارفارین یا انوگزاپارین پروفیلاکسی دریافت کردند.یافتهها: در مجموع ۷۷ زن و ۲۳ مرد با میانگین سنی ۶۷ سال (۸۲-۵۲ سال) وارد مطالعه شدند. متوسط افت هموگلوبین ۲/۷ گرم با وارفارین و ۳/۳ با انوگزاپارین مشاهده شد. هیچ موردی از ترومبوز، آمبولی ریوی، خونریزی، سندرم ترومبوتیک یا همارتروز عمده مشاهده نشد.نتیجهگیری: ایجاد ترومبوز وریدی در بیماران استئوآرتریت زانو که تعویض مفصل زانو میشوند به خوبی با وارفارین یا انوگزاپارین قابل پیشگیری است. خونریزی با انوگزاپارین نسبت به وارفارین پس از عمل بیشتر مشاهده میشود.
مهزاد جاوید؛ غلامحسین شاهچراغی؛ فریور ع. لاهیجی؛ عزیز احمدی
چکیده
پیشزمینه: انجام عمل جراحی در سمت یا محل اشتباه، یا برروی شخص اشتباه و یا عمل جراحی اشتباه، با وجود اینکه شایع نیستند ولی وقوع آن دهشتناک است. در این مقاله، شیوع جراحی در «محل اشتباه» در بین اعضای انجمن جراحی ارتوپدی ایران بررسی شده است.مواد و روشها: تعداد ۷۳۶ پرسشنامه یک صفحهای مبنی بر درخواست گزارش از وجود تجربه شخصی و یا اطلاع ...
بیشتر
پیشزمینه: انجام عمل جراحی در سمت یا محل اشتباه، یا برروی شخص اشتباه و یا عمل جراحی اشتباه، با وجود اینکه شایع نیستند ولی وقوع آن دهشتناک است. در این مقاله، شیوع جراحی در «محل اشتباه» در بین اعضای انجمن جراحی ارتوپدی ایران بررسی شده است.مواد و روشها: تعداد ۷۳۶ پرسشنامه یک صفحهای مبنی بر درخواست گزارش از وجود تجربه شخصی و یا اطلاع از رخداد «جراحی اشتباه» در طی ۲ سال گذشته برای تمامی اعضای انجمن جراحان ارتوپدی ایران ارسال شد. با تمامی اعضاء تماس تلفنی برقرار شد تا از دریافت پرسشنامه اطمینان حاصل گردد و تقاضا شد پاسخ آن سریعتر ارسال شود. اطلاعات پرسشنامههای باز پس فرستاده شده، مورد بررسی قرار گرفتند.یافتهها: از ۷۳۶ پرسشنامه ارسالی به اعضای انجمن، به ۵۴ پرسشنامه پاسخ داده شد (۵/۷%). ۳۶۸ عضو (۵۰%) اعلام نمودند که موردی از جراحی در «محل اشتباه» نداشته، ندیده و یا نشنیدهاند.۳۱۳ عضو (۴۲/۵%) هیچ پاسخی به پرسشنامه و تلفن ندادند. از ۵۴ پرسشنامه پاسخ داده شده، ۲۹ نفر از بروز چنین اشتباهی در ۴۰ مورد اطلاع داشتند که شامل ۳۲ اشتباه در محل جراحی و ۸ اشتباه در سمت جراحی بود.نتیجه گیری: میزان پاسخ اعضای انجمن جراحان ارتوپدی ایران به سوالات مربوط به جراحی «اشتباه» کم است. شاید استفاده از ی پروتکل سختگیرانه برای پیشگیری از جراحی در محل یا سمت اشتباه تعداد اشتباهات در یک اتاق عمل شلوغ را کاهش می دهد.
مهزاد جاوید؛ جان اچ وج
چکیده
پیشزمینه: درمان بیماری «لگـ کالوـ پرتس» در کودکان با سن بالا و درگیری بیشتر سر فمور همچنان نامشخص باقی مانده است. استئوتومی استخوان اینومینیت، فمور و یا مجموع هر دو معمولاً برای پوشاندن بیشتر سرفمور توسط استابولوم با هدف بدست آوردن سرگردتر و مفصل همگونتر است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج پرتونگاری استئوتومی همزمان فمور و لگن ...
بیشتر
پیشزمینه: درمان بیماری «لگـ کالوـ پرتس» در کودکان با سن بالا و درگیری بیشتر سر فمور همچنان نامشخص باقی مانده است. استئوتومی استخوان اینومینیت، فمور و یا مجموع هر دو معمولاً برای پوشاندن بیشتر سرفمور توسط استابولوم با هدف بدست آوردن سرگردتر و مفصل همگونتر است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج پرتونگاری استئوتومی همزمان فمور و لگن بود. مواد و روشها: در این مطالعه تغییرات پرتونگاری در ۲۰ بیمار «لگ ـ پرتس» با شروع بیماری بالاتر از ۸ سالگی که تحت درمان استئوتومی همزمان فمور و سالتر قرار گرفتند، بررسی گردید. بیست بیمار درگیری هیپ شامل، ۱۱ لاترال پیلار ( LP ) گروه B ، ۷ مورد گروه B/C و ۲ مورد C داشتند. میانگین زمان پیگیری ۵ سال و ۵ ماه و روش ارزیابی براساس سیستم «استالبرگ» بود. یافتهها: در بین ۲۰ هیپ، ۶ مورد «استالبرگ» SII ، نه مورد SIII ، و ۵ مورد STV ؛ از ۱۱ هیپ گروه LPB ، پنج SII ، چهار SIII و دو SIV ؛ از ۷ هیپ LPB/C ، یک SII ، چهار SIII ، و دو SIV ؛ و از ۲ هیپ LPC ، یک مورد SIII و دیگری SIV شدند. از ۳ دختر بیمار، یکی LPB ، یکی LPB/C و یکی LPC بودند و نتایج جراحی در تمامی آنها SIII بود. نتیجهگیری: انجام استئوتومی همزمان سالتر و فمور در بچههای بزرگتر با درگیری شدیدتر گروهبندی LP ، نتایج پرتونگاری را نسبت به سیر طبیعی در LPB/C و LPC با تبدیل تعدادی از نتایج ضعیف به متوسط، کمی بهبود میبخشد.
مهزاد جاوید؛ غلامحسین شاهچراغی
چکیده
پیشزمینه: تغییر شکل و خشکی شانه از یافتههای شایع بعد از فلج زایمانی شبکه بازویی است که حتی در گروهی که بهبودی خوبی از لحاظ کارآیی عصبی داشتهاند و یا جراحی میکروسکوپی ترمیم اعصاب در نوزادی برایشان انجام شده، دیده میشود. ما در این مقاله نتایج درمان آزادسازی و بازسازی شانه را در کودکانی با سن بالاتر گزارش میکنیم.مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: تغییر شکل و خشکی شانه از یافتههای شایع بعد از فلج زایمانی شبکه بازویی است که حتی در گروهی که بهبودی خوبی از لحاظ کارآیی عصبی داشتهاند و یا جراحی میکروسکوپی ترمیم اعصاب در نوزادی برایشان انجام شده، دیده میشود. ما در این مقاله نتایج درمان آزادسازی و بازسازی شانه را در کودکانی با سن بالاتر گزارش میکنیم.مواد و روشها: در ۲۴ بیماری که خشکی شانه ناشی از فلج زایمانی شبکه بازویی داشتند، عمل جراحی آزادسازی شانه و انتقال همزمان تاندونهای «لاتیسیموس پشتی» و «ترس ماژور» به قسمت پشتیـخارجی هومروس و یا عضلات روتاتورکاف انجام گردید. متوسط سن زمان جراحی ۸ سال و ۱۱ ماه بود. میانگین زمان پیگیری ۶ سال و ۸ ماه بود. بیماران با پرسشنامهها «جراحان شانه و آرنج امریکا» و «اندکس درد و ناتوانی در شانه» و پرسشنامههای مربوط به فعالیتهایی روزانه زندگی و امتیازدهی رضایت بیمار و خانواده وی، تحت بررسی و پیگیری قرار گرفتند.یافتهها: میزان انحراف ثابت شانه بهصورت چرخش به داخل از ۱۲±۳۰ درجه به ۲۷±۷۲/۵ درجه چرخش به خارج بهبود یافت. ابداکسیون به میزان ۲۶±۶۵درجه و حرکت به جلو به میزان ۳۳±۴۷ درجه افزایش یافتند در حالیکه هیچگونه گچگیری یا مانیپولاسیون قبل از عمل نداشتند. افزایش چرخش به خارج نسبت به افزایش ابداکسیون ارتباط بیشتری با امتیاز بالای کارآیی بیماران داشت. بیمارانی که قبل از جراحی، امتیاز کارآیی کمتری داشتند، توانستند چرخش خارجی بیشتر و امتیاز کارآیی بالاتری را با جراحی بهدست آوردند. گروهی که سن ۹ سال و بالاتر داشتند از لحاظ بهدست آوردن کارآیی، تفاوتی با بچههای کوچکتر نداشتند.نتیجهگیری: جراحی آزادسازی شانه همزمان با انتقال تاندونهای «لاتیسیموس پشتی» و «ترس ماژور» در فلج زایمانی شبکه بازویی مؤثر است و حتی در بچههای بزرگتر که مراجعه دیر و دیسپلازی گلنویید دارند، کمک کننده است.
مهزاد جاوید؛ غلامحسین شاهچراغی؛ فریور عبداله زاده لاهیجی؛ عزیز احمدی؛ افشین فرهادی؛ غلامعلی عکاشه
چکیده
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی مکانیسمهای شایع ترومای اطفال در اثر تصادفات رانندگی در شهر بزرگ تهران، به عنوان نمونهای از شهرهای ایران و پیشنهاد راه کارهایی جهت جلوگیری از مشکلات عوارض ناشی از آن بود.مواد و روشها: مطالعه آزمایشی در ۳ مرکز ترومای اطفال تهران توسط انجمن ارتوپدی ایران آغاز گردید. تمام بیماران ۱۴ سال یا کوچکتر ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی مکانیسمهای شایع ترومای اطفال در اثر تصادفات رانندگی در شهر بزرگ تهران، به عنوان نمونهای از شهرهای ایران و پیشنهاد راه کارهایی جهت جلوگیری از مشکلات عوارض ناشی از آن بود.مواد و روشها: مطالعه آزمایشی در ۳ مرکز ترومای اطفال تهران توسط انجمن ارتوپدی ایران آغاز گردید. تمام بیماران ۱۴ سال یا کوچکتر که در اثر تصادف به این بیمارستانها منتقل میشدند و دچار آسیب بدنی شده بودند، در طول ۲۴ ساعت شبانه روز توسط پزشکان عمومی، بررسی میشدند و فرمهای مخصوص تکمیل میگردید. این بررسی در یک ماه از هر فصل سال گذشته انجام شد.یافتهها: از کل ۳۱۸ کودک مراجعه کننده به اورژانس بیمارستانها به دلیل تصادف، ۷۲۸۹ نفر دچار آسیبهای مختلف بدنی بودند (۲۱۵ پسر و ۷۲ دختر). در ۱۵۱ بیمار آسیب به سیستم استخوانیـ عضلانی و در ۳۱ بیمار نیز هیچگونه آسیب بدنی واضحی وجود نداشت. ۳۳/۶% بیماران نیز دچار تروماهای متعدد شده بودند. ۵۲/۸% تصادفات در بهار و تابستان ۲۱/۷% در پاییز و ۲۵/۵% در زمستان رخ داد. محل حادثه در ۷۱% در خیابان، ۱۷/۵% در کوچه و ۱۲/۵% در جاده و ۶۵% در هنگام شب و ۳۵% در روز بود. مکانیسم تروما در ۳۳/۷% موارد به علت تصادف بین موتورسیکلت و عابر پیاده و در ۳۱/۹% بین ماشین و عابر پیاده بود.آسیبهای استخوانی شامل شکستگی تی بیا و فیبولا (۶۲مورد)، فمور (۲۵ مورد)، ساعد (۱۸ مورد) و هومروس (۱۱ مورد) به ترتیب شیوع بودند. ۲۴% بیماران با آمبولانس به بیمارستان منتقل شده و بقیه توسط مردم یا خانواده بیمار رسانده شده بودند.نتیجهگیری: کودکان در معرض آسیبهای شدیدی در اثر تصادفات درون شهری میباشند که علت آن عدم اطلاعرسانی و آموزش کودکان و بزرگسالان در مورد مقررات راهنمایی و رانندگی است. بررسی وضعیت ایمنی رانندگی در شهر بزرگ تهران ضروری است و باید راهگشای بررسی مشابه در سایر شهرهای بزرگ در کشورهای در حال توسعه باشد.