پا و مچ پا
سید هادی سید حسینیان؛ فرشید باقری؛ رضا پور علی؛ احسان واحدی؛ علی بیرجندی نژاد؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
پیشزمینه: جراحی آرترودز (Arthrodesis) مچ پا یکی از جراحیهای اصلی برای درمان آرتروز پیشرفته مفصل مچ پا است. تکنیکهای مختلفی برای درمان آرترودز مچ پا وجود دارد و هر تکنیک دارای مزایا و معایب منحصر به فرد خود است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی آرترودز مچ پا با استفاده از دو تکنیک بود که از میان تکنیکهای مختلف انتخاب شد.مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: جراحی آرترودز (Arthrodesis) مچ پا یکی از جراحیهای اصلی برای درمان آرتروز پیشرفته مفصل مچ پا است. تکنیکهای مختلفی برای درمان آرترودز مچ پا وجود دارد و هر تکنیک دارای مزایا و معایب منحصر به فرد خود است. هدف از این مطالعه، بررسی نتایج درمانی آرترودز مچ پا با استفاده از دو تکنیک بود که از میان تکنیکهای مختلف انتخاب شد.مواد و روشها: سوابق پزشکی بیمارانی که از دی ماه 1393 تا دی ماه 1398 به دلیل آرترودز مچ پا در بیمارستان بستری شده و توسط یک جراح تحت درمان قرار گرفته بودند، بررسی شد. بیماران پس از میانگین دورة پیگیری 19 ماهه برای ارزیابی مجدد به بیمارستان فراخوانده شدند. نتایج عملکردی با استفاده از سیستم امتیازدهی مورد تأیید AOFAS (American Orthopedic Foot and Ankle Society Score) برای مچ پا، پرسشنامه پای منچستر آکسفورد MOXFQ (Manchester-Oxford Foot Questionnaire) و مقیاس دیداری درد VAS (visual analog scale)، ارزیابی شد. دادههای جمعآوری شده در فهرست از پیش طراحی شده، ثبت شد و با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: در مجموع 32 بیمار، 18 مرد و 14 زن با میانگین سنی 7/46 سال وارد مطالعه شدند. 6/67 درصد این بیماران، سابقة شکستگی مچ پا داشتند. 24 بیمار یعنی 75 درصد از بیماران با روش قدامی و باقی بیماران (25 درصد) با روش جانبی تحت جراحی قرار گرفته بودند. رایجترین ابزار برای درمان آرترودز استفاده همزمان از پلیت و پیچ در 18 بیمار (56%) بود. جوشخوردگی در 28 بیمار (5/87%) در 1/11 هفته پس از جراحی رخ داد. در ارزیابی این بیماران پس از جراحی، امتیازدهی AOFAS به طور معنیداری افزایش یافت و امتیازات MOXFQ و VAS بهطور معنیداری کاهش یافت (p<0.001 برای هرکدام). سن بالا و میخ داخل استخوانی با زمان طولانی جوشخوردگی همبستگی داشت (p<0.05). روشهای جراحی (اعم از قدامی یا جانبی) هیچ ارتباطی با امتیازات AOFAS، MOXFQ و VAS نداشتند. عدم جوش خوردن در 4 بیمار (5/12%) و عفونت عمیق در 3 بیمار (3/9%) پس از آرترودز مچ پا گزارش شد.نتیجهگیری: نتایج مطالعه نشان داد که این نوع جراحی میتواند درد و عملکرد بیماران را با عوارض نسبتاً پایین پس از عمل، بهبود بخشد.
سایر
عادل ابراهیم پور؛ محمد رازی؛ سید محمد جواد مرتضوی؛ محمد حسین ابراهیم زاده؛ روشنک مرادی؛ فرساد بیگلری؛ سید سعید خبیری؛ محمد فکور؛ محمد علی سازگاری؛ فرشید باقری
چکیده
مقدمه: برای بهبود سطح آموزش دستیاران ارتوپدی و بهبود خدمترسانی به بیماران در سیستم آموزشی درمانی ایران، در قدم اول لازم است که اطلاعاتی در مورد وضعیت کنونی آموزش علمی، عملی و پژوهشی دستیاران به دست آید.روشها: در این طرح پژوهشی در وهله اول بررسی کریکولوم آموزشی اجرایی در 14 مرکزاز 6 دانشگاه علوم پزشکی مختلف انجام شد و در وهله بعد به ...
بیشتر
مقدمه: برای بهبود سطح آموزش دستیاران ارتوپدی و بهبود خدمترسانی به بیماران در سیستم آموزشی درمانی ایران، در قدم اول لازم است که اطلاعاتی در مورد وضعیت کنونی آموزش علمی، عملی و پژوهشی دستیاران به دست آید.روشها: در این طرح پژوهشی در وهله اول بررسی کریکولوم آموزشی اجرایی در 14 مرکزاز 6 دانشگاه علوم پزشکی مختلف انجام شد و در وهله بعد به بررسی منابع انسانی، زیرساختها، امکانات و تجهیزات اتاق عمل، نتایج آموزشی و پژوهشی و اجرای منظم آزمونهای عملی و عملکرد دستیاران در سالهای رزیدنتی پرداختیم. تمامی موارد فوق در قالب پرسشنامهای کامل و جامع طراحی شد. این پرسشنامه از جانب انجمن علمی ارتوپدی ایران، توسط سایت فرمافزار به صورت لینک برای رؤسای بخشهای این مراکز ارسال و پاسخها بررسی شد. ارتباط امکانات و تجهیزات با میزان قبولی در امتحان بورد تخصصی ارتوپدی در این پرسشنامه سنجیده شد.یافتهها: در بین مراکز بررسی شده تنها 20 درصد به طور مشخص معیارهای کوریکولوم آموزشی ایران را در تمام زمینههای منابع انسانی، آموزشی و پژوهشی کامل رعایت کرده بودند.نتیجهگیری: مراکز آموزشی ارتوپدی ایران باید در فواصل منظم روشهای نوین آموزشی مراکز معتبر جهانی و کوریکولوم کشوری را بررسی کنند. همچنین سیستمهای نظارتی نیز باید به طور مستمر بر روند آموزش دستیاران تخصصی ارتوپدی نظارت کنند تا استانداردسازی و یکسانسازی خدمات، تجهیزات و برنامه آموزشی بخشهای داخل کشور به نحو مطلوب انجام شود.
دست
مهرنوش نخعی؛ نفیسه جیرفتی؛ علی مرادی؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
پیشزمینه: غلاف تاندون فلکسور در انگشتان یک تونل فیبروسئوسی با خط سینوویال با تراکم سگمنتال بافت فیبری است که پولی نامیده میشود. پولی نوع A با ساختاری حلقوی، از مهمترین پولیها در انگشتان دست است. روش رایج در درمان و ترمیم تاندون آسیبدیده، بازسازی دو مرحلهای آن با استفاده از سیلیکون راد میباشد که به دلیل زمان بازتوانی بلندمدت ...
بیشتر
پیشزمینه: غلاف تاندون فلکسور در انگشتان یک تونل فیبروسئوسی با خط سینوویال با تراکم سگمنتال بافت فیبری است که پولی نامیده میشود. پولی نوع A با ساختاری حلقوی، از مهمترین پولیها در انگشتان دست است. روش رایج در درمان و ترمیم تاندون آسیبدیده، بازسازی دو مرحلهای آن با استفاده از سیلیکون راد میباشد که به دلیل زمان بازتوانی بلندمدت و تمایل به چسبندگی تاندون ترمیم شده به تونل فیبری-استخوانی اطرافش، همواره با مشکلاتی همراه بوده است. استفاده از پولی مصنوعی برای ترمیم آسیبهای تأخیری تاندون در یک مرحله باعث میشود که ترمیم دو مرحلهای تاندون فلکسور در ناحیة یک و دو، در یک مرحله انجام شود و نیازی به استفاده از سلیکونراد و عوارض و هزینة آن نخواهد بود. در این راستا، در پژوهش پیش رو، داربستهای نانوالیافی پلییورتان (PU) برای ساخت پولی مصنوعی طراحی شدهاند.مواد و روشها: الکتروریسی برای ساخت داربستهای نانوالیافی مورد استفاده قرار گرفت و خواص ساختاری و مکانیکی آنها مورد ارزیابی قرار گرفته است.یافتهها: خواص ساختاری داربستهای نانوالیافی نشاندهندة نزدیکی سایز نانوالیاف پلییورتان با الیاف پروتئینی و پلیساکاریدی در ماتریس برونسلولی، Extracellular Matrix (ECM) میباشد. نتایج حاصل از طیفسنجی تبدیل فوریه مادون قرمز، Fourier Transform Infrared (FTIR) تأییدکنندة حضور گروههای عاملی Polyurethane (PU) و عدم حضور واکنشهای ناخواسته است. میزان تنش (54/0±19/3) و مدول یانگ (39/0±20/1) در ساختارهای نانوالیافی پلییورتان شباهت نزدیکی به خواص مکانیکی در پولیهای طبیعی را نشان میدهند.نتیجهگیری: نتایج به دست آمده نشان میدهد داربستهای نانوالیافی پلییورتان میتوانند به عنوان کاندیدای مناسبی جهت ساخت پولی مصنوعی در آسیب تاندون فلکسور مطرح شوند.
جواد اسماعیل زاده؛ سعید حصارکی؛ سید محمد محمدی هادوی؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
پیش زمینه: مطالعة کنش خزشی (creep behavior) یک سری از نانوکامپوزیتهای زیستتخریبپذیر (biodegradable) همچون پیچهای زیستی که به عنوان تجهیزات قابل کاشت در داخل بدن استفاده میشوند، یک موضوع حیاتی است. در این تحقیق، به منظور بررسی بیشتر کنش خزشی و خزشی - بازیابی این مواد زیستی، از چند مدل کلاسیک جهت بازسازی این کنشها استفاده شد.روش: کنشهای ...
بیشتر
پیش زمینه: مطالعة کنش خزشی (creep behavior) یک سری از نانوکامپوزیتهای زیستتخریبپذیر (biodegradable) همچون پیچهای زیستی که به عنوان تجهیزات قابل کاشت در داخل بدن استفاده میشوند، یک موضوع حیاتی است. در این تحقیق، به منظور بررسی بیشتر کنش خزشی و خزشی - بازیابی این مواد زیستی، از چند مدل کلاسیک جهت بازسازی این کنشها استفاده شد.روش: کنشهای خزشی و بازیابی نانوکامپوزیتهای متشکل از آمیختة پلیمری زیستتخریبپذیر پلی دال لاکتید، PDLLA (poly-D,L-lactic acid)، و پلیکاپرولاکترون، PCL (polycaprolactone)، تقویت شده با مقادیر مختلف 1، 3 و6 درصد وزنی از نانوذرات شیشة زیستفعال m-BGn (modified bioactive glass nanoparticles) برای مدلسازی انتخاب شدند. چند فرضیة مدلسازی همچون مدل توانی فایندلی (Findley)، مدل برگر (Burgers) و مدل ویبول (Weibull) استفاده شدند تا ارتباط بین نحوة توزیع و پراکندگی فاز m-BGn بر کنش خزشی و بازیابی نهایی نانوکامپوزیت دریافت شود.نتایج: در مدل فایندلی تأیید شد که کمترین مقدار پارامتر Aو بیشترین مقدار پارامتر n متعلق به نمونه با بیشترین مدول الاستیک است. Aدامنة کُرنش خزشی گذرا «transient creep strain» و n پارامتر توانی زمان است و نانوکامپوزیتها در مقایسه با آمیختة PCL/PDLLA، دارای مقدار کمتر A و بیشتر n هستند که میتوان به تأثیر بازدارندگی m-BGn در کُرنش خزشی مرتبط دانست. علاوه بر این نتایج، مدل برگر نشان داد که همه پارامترهای ویسکوالاستیک و ویسکوپلاستیک برای نانوکامپوزیتها از مقادیر بیشتری نسبت به آمیختههای خالص PDLLA/PCL برخوردارند. این بدین معناست که افزودن نانوذرات شیشة زیستفعال که منجر به کاهش کُرنش خزشی میشود، سبب افزایش مقادیر پیشبینیکنندة مدل برگر شده است که این مقادیر با رابطة عکس دارد. علاوه بر این، مدل توزیع ویبول تصدیق میکند که افزودن m-BGn به داخل آمیختههای پلیمری PDLLA/PCL منجر به کاهش مقادیر بازیابی کرنشی ویسکوالاستیک میشود. این اثر نیز میتواند ناشی از تاثیر بازدارندگی m-BGn بر کنش بازیابی خزشی نانوکامپوزیتها باشد.نتیجهگیری: نتایج به دست آمده از مدل سازی کنش خزش- بازیابی آمیختههای PDLLA/PCL و نانوکامپوزیتهای آن ثابت کرد که نانوذرات استحکام بخش شیشة زیستفعال یک نقش ممانعتکنندگی مناسب در کنشهای خزشی و بازیابی خزشی بازی میکنند.
سید هادی سید حسینیان؛ فرشید باقری؛ علی بیرجندی نژاد؛ محمد تقی پیوندی؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع هپاتیت B (HBV)، هپاتیت C (HCV) و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) در یک مرکز ترومای بزرگ در شمال شرق ایران است.روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 27252 بیمار که از ماه مارس 2012 تا مارس 2017، به صورت متوالی در بیمارستان ویژه تروما در مشهد بستری شده بودند و برای جراحات ناشی از آسیبدیدگی خود نیاز به عمل جراحی داشتند، از نظر ...
بیشتر
هدف: هدف از این مطالعه بررسی شیوع هپاتیت B (HBV)، هپاتیت C (HCV) و ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) در یک مرکز ترومای بزرگ در شمال شرق ایران است.روشها: در یک مطالعه توصیفی مقطعی، 27252 بیمار که از ماه مارس 2012 تا مارس 2017، به صورت متوالی در بیمارستان ویژه تروما در مشهد بستری شده بودند و برای جراحات ناشی از آسیبدیدگی خود نیاز به عمل جراحی داشتند، از نظر حضور آنتی ژن سطح هپاتیت B (HBsAg)، ضد HCV Ab و ضد HIV Ab بررسی شدند.نتایج: در 926 بیمار حداقل یکی از آزمایشهای سرولوژیک مثبت بود که نشانگر بروز 3/3 درصد میزان مثبت بودن در جمعیت مورد مطالعه است. HBsAg به ترتیب در 523 بیمار (9/1 درصد)، HCV Ab در 388 بیمار (4/1 درصد) و HIV Ab در 15 بیمار (05/0 درصد) مثبت بود. 19 بیمار (06/0درصد) به طور همزمان توسط بیش از یک ویروس آلوده شده بودند.نتیجه: نتایج این تحقیق نشان میدهد که شیوع سرمی عوامل بیماری از طریق خون در بیماران تروما به ویژه HCV و HIV بیشتر از جمعیت عمومی است و تأکید میشود که کارکنان مراقبتهای بهداشتی در مراکز تروما باید به طور دقیق مطابق با اقدامات احتیاطی استاندارد عمل کنند تا از انتقال ویروس جلوگیری شود.سطح شواهد بالینی: 4
بهزاد امین زاده؛ مطهره ابراهیم نژاد؛ محمدحسین ابراهیم زاده؛ حسن مهراد مجد؛ علی مرادی
چکیده
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین تغییرات ایجاد شده در سونوگرافی قبل و بعد از عمل جراحی برای سندرم تونل کارپ (CTS) است.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر از 15 بیمار مراحعه کننده وکاندید عمل جراحی برای سندرم تونل کارپ بین سالهای 96-97 سونوگرافی قبل و سه ماه بعد از عمل جراحی بعمل آمد و تغییرات ساختاری به وجود آمده ...
بیشتر
پیشزمینه: هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین تغییرات ایجاد شده در سونوگرافی قبل و بعد از عمل جراحی برای سندرم تونل کارپ (CTS) است.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر از 15 بیمار مراحعه کننده وکاندید عمل جراحی برای سندرم تونل کارپ بین سالهای 96-97 سونوگرافی قبل و سه ماه بعد از عمل جراحی بعمل آمد و تغییرات ساختاری به وجود آمده در عصب مدین و ارتباط آن با تونل کارپ مورد بررسی قرار گرفت.یافتهها: در یافتههای سونوگرافی نشان داده شد که بعد از عمل، یافتههای مربوط به ارتفاع، قطر و سطح مقطع عصب مدین در تونل کارپ در ناحیه پیزیفرم، کاهش و در ناحیه هوک همیت افزایش یافت (P=0.002 در پیزیفرم و P=0.001 در هوک همیت) که دلیل بر رفع ادم عصب در پیزیفرم و برداشته شدن مؤثر فشار از روی عصب در هوک همیت است. نتیجهگیری: سونوگرافی عصب مدین از نظر بررسی تغییرات حاصله در مساحت عصب مدین میتواند بهعنوان روشی مؤثر و دقیق در تشخیص و پیگیری بعد از عمل بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ باشد.
غلامرضا روحی؛ آزاده قوچانی؛ محمد حسین ابراهیم زاده
چکیده
پیش زمینه: ناحیه دیستال ران شایع ترین مکان بروز تومور سلول غول آسا است. روش درمان جراحی شامل کورتاژ تومور و سیمان گذاری است. در حالیکه شکستگی یکی از معضلات پس از جراحی است، معیار یا داده بیومکانیکی دقیقی برای مشخص کردن بیمارانی که در معرض خطر بالای شکستگی قرار دارند وجود ندارد.مواد و روش ها: با توجه به ارتباط تنگاتنگ بین کاهش در استحکام ...
بیشتر
پیش زمینه: ناحیه دیستال ران شایع ترین مکان بروز تومور سلول غول آسا است. روش درمان جراحی شامل کورتاژ تومور و سیمان گذاری است. در حالیکه شکستگی یکی از معضلات پس از جراحی است، معیار یا داده بیومکانیکی دقیقی برای مشخص کردن بیمارانی که در معرض خطر بالای شکستگی قرار دارند وجود ندارد.مواد و روش ها: با توجه به ارتباط تنگاتنگ بین کاهش در استحکام استخوان و خطر شکستگی آن، در این تحقیق با استفاده از روش اجزای محدود بر مبنای تصاویر برش نگاری کمی کامپیوتری، و با در نظر گرفتن مکانیک سطح مشترک سیمان و استخوان، علاوه بر لحاظ خواص ناهمگن و رفتار استخوان پس از رسیدن به تنش تسلیم، به بررسی استحکام استخوان پس از جراحی پرداخته میشود. صحت و دقت مدل های اجزای محدود در پیش بینی استحکام استخوان با مقایسه نتایج آنها با داده های آزمایشگاهی روی 14 نمونه انسانی و روی یک گروه داده مستقل به کمک آزمون های آماری ارزیابی می شود. یافته ها: ازمون t زوجی تفاوت معناداری بین بار شکست محاسبه شده از تحلیل اجزای محدود و ثبت شده در آزمایشگاه را نشان نداده است. همچنین شیب بدست آمده در رابطه خطی بین دو بار شکست، محاسبه شده توسط روش اجزای محدود و ثبت شده در آزمون مکانیکی آزمایشگاهی، از تحلیل رگرسیون خطی تفاوت معناداری را از 1 نشان نداده است.نتیجه گیری: نتایج حاصل، توانایی روش اجزای محدود بر مبنای تصاویر برش نگاری کمی را در پیش بینی استحکام استخوان دیستال ران پس از جراحی تومور سلول غول آسا نشان میدهد. این مدل ها همچنین میتوانند برای بررسی بیشتر جنبه های نامشخص مسائل سیمان-استخوان مورد استفاده قرار بگیرند.
سهیلا علی اکبری قویمی؛ مهران صولتی هشجین؛ محمدحسین ابراهیم زاده
چکیده
مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزینهای زیستی که امکان بازیابی، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار میگیرد. اجزای اصلی در مهندسی بافت داربست، سلولها و فاکتورهای رشد هستند. وجود بیوریاکتورها نیز جزء ارکان مهندسی بافت محسوب میشود. داربست یک ساختار سهبعدی است که بهعنوان چارچوبی برای ...
بیشتر
مهندسی بافت علمی است که با هدف ایجاد جایگزینهای زیستی که امکان بازیابی، حفظ و بهبود عملکرد بافت صدمه دیده را داشته باشند، مورد استفاده قرار میگیرد. اجزای اصلی در مهندسی بافت داربست، سلولها و فاکتورهای رشد هستند. وجود بیوریاکتورها نیز جزء ارکان مهندسی بافت محسوب میشود. داربست یک ساختار سهبعدی است که بهعنوان چارچوبی برای هدایت سلولها مورد استفاده قرار میگیرد و جایگزینی برای ماتریکس خارج سلولی محسوب میشود. سلولها به درون داربست نفوذ کرده و باتوجه به سیگنالهای فیزیکی و شیمیایی که در محیط اطراف آنها قرار دارد شروع به رشد، تمایز، تکثیر و مهاجرت میکنند و در صورت مساعد بودن شرایط محیطی ماتریکس خارج سلولی را ترشح کرده و بافت جدید را ایجاد مینمایند. علم مهندسی بافت به ساخت داربستهای مناسب برای لانهگزینی سلولها، ایجاد و حفظ شرایط محیطی مساعد برای ادامه حیات سلولی و در نتیجه کنترل تمام فاکتورهای موثر بر ایجاد یک بافت جدید میپردازد.
مهدی مظلومی؛ محمد حسین ابراهیم زاده؛ فرزاد امیدی کاشانی
چکیده
دیسپلازی نیمه اپیفیز یا سندروم «تِرِوُر» عارضهای است که بهعلت رشد غیرطبیعی بافت غضروفی سمت خارجی و داخلی اپیفیز ایجاد میشود. در اوایل بهصورت منفرد است ولی ممکن است قسمتی از آن بشکند و چندین قطعه آزاد درست شود. رشد غیرطبیعی اپیفیز با خاتمه رشد استخوانی متوقف میشود ولی ناهمواری سطح اپیفیز منجر به استئوآرتریت مفصل مبتلا ...
بیشتر
دیسپلازی نیمه اپیفیز یا سندروم «تِرِوُر» عارضهای است که بهعلت رشد غیرطبیعی بافت غضروفی سمت خارجی و داخلی اپیفیز ایجاد میشود. در اوایل بهصورت منفرد است ولی ممکن است قسمتی از آن بشکند و چندین قطعه آزاد درست شود. رشد غیرطبیعی اپیفیز با خاتمه رشد استخوانی متوقف میشود ولی ناهمواری سطح اپیفیز منجر به استئوآرتریت مفصل مبتلا میگردد. بهعلت نادر بودن این عارضه در اطفال و گرفتاری همزمان دو استخوان مچ پا در بیمار، ما اقدام به گزارش این مورد نمودیم.
علی بیرجندی نژاد؛ محمد حسین ابراهیم زاده؛ اقبال صدری محولاتی
چکیده
۶مقدمه: شکستگیهای پروگزیمال تیبیا غالباً شکستگیهای پیچیده هستند و عوارض زیادی دارند. هدف از این تحقیق، بررسی استفاده از سیستم پلاکگذاری با پلاک «قفلشونده» (LCP) در تثبیت داخلی شکستگیهای پروگزیمال ساق و مقایسه آن با روش پلاک «TT باترس» (T-buttress) است.موارد و روشها: مطالعه به روش موردـ شاهدی و آیندهنگر انجام شد. از ۶۲ بیمار ...
بیشتر
۶مقدمه: شکستگیهای پروگزیمال تیبیا غالباً شکستگیهای پیچیده هستند و عوارض زیادی دارند. هدف از این تحقیق، بررسی استفاده از سیستم پلاکگذاری با پلاک «قفلشونده» (LCP) در تثبیت داخلی شکستگیهای پروگزیمال ساق و مقایسه آن با روش پلاک «TT باترس» (T-buttress) است.موارد و روشها: مطالعه به روش موردـ شاهدی و آیندهنگر انجام شد. از ۶۲ بیمار (۵۱ مرد و ۱۱ زن) که با شکستگی پروگزیمال ساق به مرکز ترومای دانشگاه علوم پزشکی مشهد مراجعه نمودند، ۳۵ بیمار با پلاک و ۲۷ بیمار با پلاک T «قفلشونده» تحت عمل جراحی تثبیت داخلی قرار گرفتند. بیماران به مدت زمان میانگین ۲۴ ماه (۳۶-۱۸ ماه) تحت پیگیری کلینیکی و پرتونگاری قرار گرفتند.یافتهها: در گروهLCP سه مورد محدودیت حرکت در زانو، ۱ مورد بدجوشخوردگی و ۱ مورد عفونت دیده شد و همگی جوشخوردند. در گروه پلاک T، چهار مورد محدودیت حرکت زانو، ۶ مورد «بدجوشخوردن»، ۲ مورد جوشنخوردن و ۴ مورد عفونت مشاهده شد. بنابراین محدودیت حرکت مفصل زانو در هر دو حالت وجود داشت، لیکن عفونت و بدجوشخوردن در ثابت کردن با پلاک T شایعتر بود.نتیجهگیری: بهنظر میرسد در شکستگیهای پروگزیمال ساق، ثابت کردن به روش پلاکگذاری LCP نسبت به پلاک T، محکمتر و با آسیب کمتر بافت استخوانی همراه است؛ و عوارض بعد از عمل در این بیماران کمتر از بیماران عمل شده با پلاک میباشد.