سیدعبدالحسین مهدینسب؛ ناصر صرافان؛ رضا اعرابیان
چکیده
پیشزمینه: شکستگی استخوان ران از شایعترین شکستگیها بهدنبال ضربه میباشد و میتواند منجر به عوارض طولانیمدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگیهای تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگی استخوان ران از شایعترین شکستگیها بهدنبال ضربه میباشد و میتواند منجر به عوارض طولانیمدت و ناتوانی وسیع شود. در این مطالعه نتایج درمان شکستگیهای تنه استخوان ران به دو روش پلاکگذاری و میله داخل استخوانی قفل شونده به روش باز مقایسه شدند.
مواد و روشها: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی، 63 بیمار دچار شکستگی تنه استخوان ران با روش پلاکگذاری و 61 بیمار با روش میله داخل استخوانی قفل شونده در دو بیمارستان آموزشی اهواز مطالعه شدند. میانگین سنی بیماران 1/31 سال (60-15 سال) و مدت زمان پیگیری یک سال بود.
یافتهها: میانگین زمان جوشخوردگی در گروه میلهگذاری 8/19 هفته و در گروه پلاک 6/21 هفته بود. در گروه میلهگذاری 2 مورد عفونت، 5 مورد جوشنخوردگی و 2 مورد نارسایی وسیله؛ و در گروه پلاکگذاری این موارد به ترتیب 10، 5 و 9 مورد بودند. 59 بیمار در گروه میلهگذاری و 45 بیمار در گروه پلاکگذاری دامنه حرکتی زانو بیش از 90 درجه بدست آوردند. شایعترین شکایت در گروه میلهگذاری، لنگش در 35 بیمار (4/57%) بود.
نتیجهگیری: باتوجه به عوارض بالای پلاکگذاری نسبت به میله داخل استخوانی باز در شرایط مساوی و در مواردی که میلهگذاری بسته مقدور نمیباشد جهت تثبیت شکستگیهای تنه استخوان ران میلهگذاری داخل استخوانی باز نسبت به پلاکگذاری ارجح میباشد.