فردین میرزاطلوعی؛ نسرین نوایی فر؛ علی تبریزی؛ شیوا غیور
چکیده
پیشزمینه:. «بوروز» (bruise) در امآرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و میتواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» میتواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت ...
بیشتر
پیشزمینه:. «بوروز» (bruise) در امآرآی استخوان یک تغییر سیگنال در مغز استخوان است و میتواند ناشی از ادم، خونریزی یا شکستگی ترابکولهای استخوانی باشد. تحلیل دقیق محل «بوروز» میتواند الگوی آسیب را مشخص کند و بینش بهتری در مورد ضایعات ساختارهای داخلی همراه در زانو فراهم نماید. در این پژوهش، رابطه بین رخداد، محل و شدت درد با «بوروز» استخوان بررسی شد.
مواد و روشها: در این مطالعه آیندهنگر، ۲۲ بیمار (۲۰ مرد، ۲ زن) با «بوروز» استخوان ایزوله به دنبال ترومای حاد زانو در یک مرکز درمانی بررسی شدند. برای نمره درد بیماران، از مقیاس بینایی درد (VAS) و برای محاسبه حجم «بوروز» در امآرآی، از بردار سه بعدی A×B×C استفاده شد. با نرم افزار تحلیل تصاویر، شدت «بوروز» در مقطع کرونال بر حسب پیکسل تعیین شد و رابطه بین شدت درد و توزیع محل «بوروز» محاسبه گردید.
یافتهها: بین سن و شدت درد بیماران؛ و همچنین بین محل «بوروز» و محل حداکثر شدت درد رابطه معنیداری وجود نداشت ( p < /em>≥۰/۰۵). میانگین حجم «بوروز» در بیماران ۸/۷۷±۸/۱۲ سانتیمتر مربع و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود و بین این دو متغیر ارتباط معنیداری وجود نداشت. میانگین شدت «بوروز»، ۱۷۶/۴±۴۲/۴۷ پیکسل و میانگین شدت درد ۱/۷۸±۴/۶۳ بود، یعنی با افزایش شدت «بوروز» استخوان، شدت درد نیز افزایش یافت.
نتیجهگیری: یافتههای این مطالعه نشان دادند شدت ادم حاد استخوانی، موثرترین عامل در افزایش شدت درد میباشد.
فردین میرزاطلوعی؛ حسین علیزاده
چکیده
پیش زمینه: قرارگیری پیوند رباط متقاطع در محل غلط در سمت فمور میتواند باعث پارگی پیوند شود. با کارگذاری پیوند از طریق پورتال آنترومدیال در محل آناتونیک، میتوان کینماتیک زانو را به حال اولیه برگرداند. اپروچ آنترومدیال با هر دو روش استفاده از «هدف یاب» و «دستی» میسر است. در این مطالعه، دقت در محل کارگذاری پین راهنما ...
بیشتر
پیش زمینه: قرارگیری پیوند رباط متقاطع در محل غلط در سمت فمور میتواند باعث پارگی پیوند شود. با کارگذاری پیوند از طریق پورتال آنترومدیال در محل آناتونیک، میتوان کینماتیک زانو را به حال اولیه برگرداند. اپروچ آنترومدیال با هر دو روش استفاده از «هدف یاب» و «دستی» میسر است. در این مطالعه، دقت در محل کارگذاری پین راهنما در پورتال آنترومدیال، با دو روش مقایسه گردید.
مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر، ۲۲ بیمار در دو گروه ۱۱تایی، با استفاده از دو روش «هدفیاب» و «دستی» جراحی شدند. برای بررسی وضعیت قرارگیری پین راهنما، فلوروسکوپی انجام شد. مختصات عمودی و افقی محل پین راهنما مشخص و با مختصات نقطه آناتومیک استاندارد پین راهنما مقایسه گردید.
یافتهها: در گروه استفاده از هدفیاب، مختصات محل پین راهنما از محور عمودی و افقی به ترتیب ۴۱/٣٣% و ٣٣/٤٩/% و در مقایسه با نقطه آناتومیک در هر دو محور عمودی (۰/۰۳=p < /em>) و افقی (۰/۰۲=p < /em>) تفاوت معنیدار بود. در گروه «دستی»، این مختصات به ترتیب ٣٥/٣٣% و ٣٣/٠٧% ، تفاوت محور پهنا با محل آناتومیک معنیدار (٠/٠٤=p < /em>)، و در این گروه، ارتفاع به محل آناتومیک بسیار نزدیک بود. مجموع خطاهای موجود در محور عمودی در گروه استفاده از ابزار ١٣/٨٢ و در گروه دست آزاد ٧/٤درصد بود.
نتیجهگیری: کارگذاری محل آناتومیک از طریق پورتال آنترومدیال با دو روش استفاده از «هدفیاب» و «دستی» امکانپذیر است، ولیکن در محور عمودی، خطا در روش استفاده از ابزار بیشتر است
فردین میرزاطلوعی؛ مجید محسنی کبیر
چکیده
پیشزمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمهای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) میباشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روشها: در ...
بیشتر
پیشزمینه: تعیین میزان چرخش قطعه فمور در تعویض مفصل زانو، بخصوص در زانوهای با واروس شدید اهمیت زیادی دارد. دو روش معمول تعیین چرخش قطعه فمور، استفاده از خط خلف لقمهای ران (posterior condylar line) و محور بینلقمهای (transepicondylar arthroplasty) میباشد. در این مطالعه میزان چرخش در بیماران مبتلا به واروس شدید، با دو روش مقایسه گردید.مواد و روشها: در یک مطالعه گذشته نگر، ۴۲ بیمار با واروس شدید بهطور تصادفی در دو گروه TEA (گروه ۱) و PCL (گروه 2) قرار گرفتند و میزان چرخش قطعه فمورال در گروه ۱ با روش PCL در گروه ۲ با روش تعیین گردید. میزان خوردگی کندیل مدیال فمور حین عمل ثبت شد. بعد از ۱۲ماه برای بیماران سیتیاسکن انجام و زاویه بین حد خلفی کندیل فلزی پروتز فمور و محور بین کندیل در دو گروه اندازهگیری شد. میزان خمیدگی زانو در دو گروه مقایسه گردید. پس از یک سال پرسشنامه «وُومک» برای دو گروه تکمیل و نتایج مقایسه شدند. یافتهها: در هر دو گروه جنس زن غالب بود (۸۱% در گروه 1 ، ۸۵/۷% در گروه ۲). خوردگی قابل توجهی در کندیل مدیال فمور در دو گروه وجود نداشت. میزان نمره پرسشنامه «وُومک» در گروه یک ۱۷/۵۱±۷۱/۴ و در گروه دو ۱۵/۴۸±۷۲/۰۷ (۰/۹=p < /em>) و میزان چرخش به خارج با محاسبه زاویه پیچخوردگی کندیل در گروه یک ۱/۷۴±۳/۳۵ و در گروه دو ۱/۷±۱/۹ بود (۰/۰۰۹=p < /em>). نتیجهگیری: علیرغم عدم پیچخوردگی کندیل مدیال فمور، استفاده از TEA چرخش به خارج بیشتری را نسبت به PCL در بیماران واروس شدید ایجاد میکند.
فردین میرزاطلوعی؛ فیروز محمدی
چکیده
پنیسیلین یکی از پرمصرفترین داروهای روز دنیا است. این دارو میبایستی داخل عضله و یا ورید تزریق گردد. در این گزارش یک کودک سه ساله معرفی میشود که تزریق داخل عضلانی دارو منجر به گانگرن و قطع انگشتان پا شده است.
بیشتر
پنیسیلین یکی از پرمصرفترین داروهای روز دنیا است. این دارو میبایستی داخل عضله و یا ورید تزریق گردد. در این گزارش یک کودک سه ساله معرفی میشود که تزریق داخل عضلانی دارو منجر به گانگرن و قطع انگشتان پا شده است.
فردین میرزاطلوعی؛ میکائیل تفکیکی علمداری؛ حمیدرضا خلخالی
چکیده
پیشزمینه: استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بهعنوان کمک برای ترمیم بافتی در جراحی ارتوپدی روز به روز طرفدار پیدا میکند. گشادی تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی پدیده شناخته شده است که میتواند جراحی بازنگری را به مخاطره بیاندازد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت در پیشگیری از گشادی تونل در بازسازی رباط متقاطع ...
بیشتر
پیشزمینه: استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP) بهعنوان کمک برای ترمیم بافتی در جراحی ارتوپدی روز به روز طرفدار پیدا میکند. گشادی تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی پدیده شناخته شده است که میتواند جراحی بازنگری را به مخاطره بیاندازد. هدف مطالعه حاضر بررسی تاثیر پلاسمای غنی از پلاکت در پیشگیری از گشادی تونل در بازسازی رباط متقاطع جلویی بود. مواد و روش: در یک مطالعه بالینی تصادفی آیندهنگر، در طی یک سال بیمارانی که تحت عمل بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از گرافت هامسترینگ قرار میگرفتند بهصورت تصادفی به دو گروه ۲۵ نفری تزریق پلاسمای غنی از پلاکت داخل تونلها حوالی عمل (گروه ۱) و بدون تزریق (گروه ۲) تقسیم شدند. سیتیاسکن زانوها روز بعد از عمل و ۳ ماه بعد از عمل انجام شد و قطر تونلها اندازهگیری گردید. بیماران در طی ۳ ماه از نظر بالینی بررسی شدند و همزمان میزان شلی مفصلی نیز سنجیده شد. یافتهها: سه ماه بعد از عمل همه بیماران بدون درد و دارای زانوی پایدار، تست «لاکمن» منفی و دامنه حرکات خوب بودند. نتایج آرترومتری در هر دو گروه بهطور مشخصی بهبود یافتند (۰۰۱/۰>p < /em>). علیرغم آنکه بروز گشادی تونل در گروه پلاسما اندکی کمتر از گروه کنترل بود، بین دو گروه نه در ورودی یا وسط تونل فمور و نه در ورودی یا وسط تونل تیبیا، ختلاف معنیداری وجود نداشت ( ۰۵/p ≥۰). نتیجهگیری: این بررسی نشان داد پلاسمای غنی از پلاکت تأثیر واضحی در پیشگیری از گشاد شدن تونل پس از بازسازی رباط متقاطع جلویی ندارد.
فردین میرزاطلوعی
چکیده
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تیبیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه میشود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تیبیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تیبیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول ...
بیشتر
در این گزارش بیماری که شکستگی پلاتو خارجی تیبیا داشت و اوالسیون رباط متقاطع پشتی در پرتونگاری اولیه از دید پنهان مانده بود، ارائه میشود. همچنین این بیمار شکستگی معکوس زیگوند در پلاتو تیبیا داشت. بعد از جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگی پلاتو تیبیا، اوالسیون رباط متقاطع مشخص شد. بیمار جراحی مجدد برای کندگی رباط متقاطع را قبول نکرد. در اینجا گزارشهای قبلی همراهی شکستگی معکوس زیگوند با اوالسیون رباط متقاطع پشتی تایید شده و برای اولین بار همراهی آن با شکستگی پلاتوتیبیا معرفی میشود.
احمد رضا افشار؛ علی رشیدی؛ فردین میرزاطلوعی
چکیده
پیشزمینه: ارائه خدمات با کیفیت بالا مستلزم تداوم در کسب اطلاعات بهروز میباشد. این پژوهش بر آن بود که رفتار اطلاعیابی متخصصان ارتوپدی ایران را بررسی نموده و با مقایسه روشها و منابع موجود در این عرصه راهکارهای عملی را جهت بهرهگیری مناسب ارایه دهد.مواد و روشها: در یک مطالعه پیمایشی در شانزدهمین کنگره سالانه انجمن جراحان ارتوپدی ...
بیشتر
پیشزمینه: ارائه خدمات با کیفیت بالا مستلزم تداوم در کسب اطلاعات بهروز میباشد. این پژوهش بر آن بود که رفتار اطلاعیابی متخصصان ارتوپدی ایران را بررسی نموده و با مقایسه روشها و منابع موجود در این عرصه راهکارهای عملی را جهت بهرهگیری مناسب ارایه دهد.مواد و روشها: در یک مطالعه پیمایشی در شانزدهمین کنگره سالانه انجمن جراحان ارتوپدی ایران، شیوههای بهروزرسانی دانش متخصصان ارتوپدی ایران بررسی شد. برای جمعآوری دادهها از یک پرسشنامه محققساخته استفاده گردید. این پرسشنامه به نحوه جستجوی پاسخ سئوالات بالینی، میزان استفاده از منابع جدید، منابع مورد استفاده برای افزایش دانش فردی در زمینه موضوع مورد علاقه پاسخ داد. از کل ثبتنام کنندگان کنگره، ۱۷۸ نفر در این نظرسنجی شرکت کردند.یافتهها: کتب مرجع اصلیترین منبع مورد استفاده توسط بیشتر متخصصان ارتوپدی بود. سمینارها و کنگرههای ارتوپدی و سپس مجلات تخصصی به ترتیب منابع اطلاعاتی بعدی را تشکیل دادند. کسب اطلاعات چهره به چهره از سایر همکاران ارتوپد یکی از روشهای متداول دانشافزایی و پاسخ به سئوالات بالینی بود. 45% از پاسخدهندگان نیز برای کسب اطلاعات بهروز ارتوپدی از اینترنت استفاده میکردند.نتیجهگیری: تعداد اندکییاز متخصصان شرکت کننده در این تحقیق از اینترنت و پایگاههای اطلاعاتی آنلاین برای دانشافزایی و کسب اطلاعات بهروز استفاده میکردند.
فردین میرزاطلوعی؛ مهناز احمدی فر؛ احمدرضا افشار
چکیده
پیشزمینه: آناتومی محل چسبندگی رباط متقاطع جلویی به فمور بهعلت پوشش سینوویال و دید ناکافی بهخوبی توضیح داده نشده است. در این خصوص در مورد وضعیت آناتومی رباط متقاطع جلویی در بیماران ایرانی هچ اطلاعی در دسترس نیست. هدف از این مطالعه بررسی آناتومی و توپوگرافی محل چسبندگی رباط متقاطع جلویی به فمور در بیماران ایرانی بود. مواد و روشها: ...
بیشتر
پیشزمینه: آناتومی محل چسبندگی رباط متقاطع جلویی به فمور بهعلت پوشش سینوویال و دید ناکافی بهخوبی توضیح داده نشده است. در این خصوص در مورد وضعیت آناتومی رباط متقاطع جلویی در بیماران ایرانی هچ اطلاعی در دسترس نیست. هدف از این مطالعه بررسی آناتومی و توپوگرافی محل چسبندگی رباط متقاطع جلویی به فمور در بیماران ایرانی بود. مواد و روشها: در این مطالعه از ۱۰ جسد تازه انسان استفاده شد. معیارهای ورود اجساد به مطالعه، میانگین سنی کمتر از ۵۰ سال و عدم وجود آثار ضربه عمل جراحی بر روز زانو بود. رباط متقاطع جلویی به لحاظ وجود یا عدم وجود دو رشته متمایز بررسی گردید. سپس رباط از فمور جدا شد و شکل و موقعیت محل چسبندگی و وجود یا عدم وجود برجستگی استخوان یا هرگونه راهنمای تشریحی دیگر ارزیابی شدند. در هر مرحله عکسبرداری دیجیتال بهعمل آمد. شاخصهای اندازهها از محل چسبندگی رباط متقاطع جلویی به فمور در اجساد با کویس اندازهگیری و بررسی شدند.یافتهها: در وضعیت خم ۹۰ درجه و کشش دیستال به رباط، رباط متقاطع جلویی به صورت یک رباط پیچدار دیده شد که این پیچش با کاهش کشش یا در حالت باز شدن کمتر شد. در ۷ جسد دو رشته مجزا در رباط متقاطع جلویی (جلوییـ داخلی و پشتیـ خارجی) دیده شد. در سه نمونه در حالت طبیعی و بدون دستکاری یا تشریح، فیبرهای رباط متقاطع جلویی قابل تفریق به دو رشته مجزا از هم نبودند. محل چسبندگی فمورال رباط متقاطع جلویی به سه شکل بیضی، هلالی و مثلثی بود. در برش عرضی مقطع این رباط بیشتر به شکل بیضی بود.نتیجهگیری: آناتومی رباط متقاطع جلویی، چه در محل چسبندگجلویی به فمور و چه در میزان تمایز رشتهها از یکدیگر، در بین افراد متفاوت میباشد.
احمدرضا افشار؛ فردین میرزاطلوعی
چکیده
چهار بیمار به علت کندگی استخوانی و داخل مفصلی تاندون فلکسور عمقی با روش جااندازی باز و تثبیت با پیچ ظریف درمان شدند. بیماران از نظر کارکرد تاندون فلکسور عمقی، دامنه حرکتی مفصل بینانگشتی دیستال پیگیری شدند. زمان پیگیری بین ۶ تا ۶۰ ماه بود. قطعه کنده شده استخوانی همراه تاندون در تمام بیماران داخل مفصلی بود. علیرغم کارکرد تاندون ...
بیشتر
چهار بیمار به علت کندگی استخوانی و داخل مفصلی تاندون فلکسور عمقی با روش جااندازی باز و تثبیت با پیچ ظریف درمان شدند. بیماران از نظر کارکرد تاندون فلکسور عمقی، دامنه حرکتی مفصل بینانگشتی دیستال پیگیری شدند. زمان پیگیری بین ۶ تا ۶۰ ماه بود. قطعه کنده شده استخوانی همراه تاندون در تمام بیماران داخل مفصلی بود. علیرغم کارکرد تاندون فلکسور عمقی، دامنه حرکت مفصل بینانگشتی دیستال در همه بیماران کاهش یافت. در درمان کندگی استخوانی تاندون فلکسور عمقی باید به وضعیت مفصل بینانگشتی دیستال توجه نمود. وضعیت مفصل بینانگشتی دیستال عامل مهم دیگری در پیشآگهی درمان است.
فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار؛ ریما سرحدیان؛ فریبا شیشوی
چکیده
پیشزمینه: شکستگیهای فمور در بچهها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روشهای جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچهها بهکار میروند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگیهای فمور بچهها با پلاک فشاری (DCP) با تأکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی ...
بیشتر
پیشزمینه: شکستگیهای فمور در بچهها گاهی نیاز به عمل جراحی و تثبیت داخلی دارند. هر کدام از روشهای جراحی که امروزه برای شکستگی فمور بچهها بهکار میروند دارای محاسن و معایبی هستند. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی جااندازی باز و تثبیت داخلی شکستگیهای فمور بچهها با پلاک فشاری (DCP) با تأکید بر میزان اختلاف طول دو اندام تحتانی در زمان خارج کردن پلاک بود.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۴۲ بیمار با دامنه سنی ۱۲-۶ سال که برای شکستگی فمور بین سالهای ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۳ در یک مرکز درمانی ارومیه تحت عمل جراحی جااندازی باز و تثبیت داخلی با پلاک فشاری شماره ۴/۵ سبک قرار گرفته بودند، ازنظر جوشخوردگی، بدجوشخوردگی، عفونت یا شکستگی پلاک و اختلاف طول دو اندام مورد بررسی قرار گرفتند. حداقل زمان پیگیری ۱/۵ سال بعد از جراحی و میانگین زمان پیگیری ۲۶ ماه (۶۰-۱۸ماه) بود. سنجش اختلاف طول توسط سیتیاسکنوگرام انجام شد. معاینه بالینی و پرتونگاریهای پیاپی بیماران جهت بررسی روند جوشخوردگی مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از ۴۲ بیمار ۳۲ مورد پسر (۷۶/۲%) و ۱۰ بیمار دختر (۲۳/۸%) بودند. هفت مورد شکستگی دارای قطعه سوم یا بیشتر بود. ۵ مورد شکستگی باز و از نوع گاستیلو ۱ بود. در ۲۴ مورد، شکستگی با ترومای متعدد اتفاق افتاده بود. میانگین اختلاف طول اندام در آخرین پیگیری ۱/۱۷ (۲/۴-۰/۴) سانتیمتر بود. هیچ مورد بدجوشخوردگی، شکستگی وسیله یا عفونت وجود نداشت.نتیجهگیری: روش جااندازی باز و تثبیت با پلاک فشاری دارای عوارض اندک میباشد و با این روش اختلاف طول قابل توجهی در بچههای ۶ سال به بالا حادث نمیگردد.
احمدرضا افشار؛ زهرا یکتا؛ فردین میرزاطلوعی
چکیده
پیشزمینه: سندرم تونل کارپ در اثر تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در تونل مچ دست ایجاد میشود. تست استاندارد شده جهت تشخیص قطعی سندرم تونل کارپ وجود ندارد و تابلوی بالینی شامل مجموعهای از علایم و نشانهها میباشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تطابق یافتههای سابژکتیو، ابژکتیو و الکتروفیزیولوژی در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ ...
بیشتر
پیشزمینه: سندرم تونل کارپ در اثر تحت فشار قرار گرفتن عصب مدیان در تونل مچ دست ایجاد میشود. تست استاندارد شده جهت تشخیص قطعی سندرم تونل کارپ وجود ندارد و تابلوی بالینی شامل مجموعهای از علایم و نشانهها میباشد. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تطابق یافتههای سابژکتیو، ابژکتیو و الکتروفیزیولوژی در بیماران مبتلا به سندرم تونل کارپ که مورد عمل جراحی قرار گرفتهاند، بود.مواد و روشها: در یک مطالعه آیندهنگر از بیمارانی که در فاصله زمانی 5/1 سال (شهریور 84 تا اسفند 85) با علایم سندرم تونل کارپ ایدیوپاتیک به بیمارستان شهید مطهری ارومیه مراجعه کردند، 103 بیمار به علت سندروم تونلکارپ مورد عمل جراحی قرار گرفتند. علایم سابژکتیو با استفاده از دو پرسشنامه ارزیابی شد. علایم ابژکتیو شامل علامت «تینل»، تست «فالن»، قدرت دست (power grip) و قدرت گرفتن جسم بین انگشت شست و نشانه (pinch) و بررسی الکتروفیزیولوژی بود. دادههای جمعآوری شده مورد ارزیابی آماری قرار گرفتند.یافتهها: بین تست «فالن» و علامت «تینل» همبستگی خطی مستقیم و معنیدار وجود داشت؛ بین میانگین مقادیر قدرت دست و قدرت گرفتن جسم بین انگشت شست و نشانه، و همچنین بین شدت علایم و وضعیت عملکرد دست همبستگی مثبت وجود داشت. بین یافتههای ابژکتیو و سابژکتیو تنها در افراد با اختلال شدید الکتروفیزیولوژی ارتباط معنیدار بود.نتیجهگیری: به نظر میرسد که ترکیب علایم سابژکتیو، ابژکتیو و الکتروفیزیولوژی، دقت تشخیص قطعی سندرم تونلکارپ را افزایش میدهد. در مراحل پیشرفته بیماری که اختلال الکتروفیزیولوژی عصب بیشتر می شود، تطابق و همخوانی علایم وجود دارد.
فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار
چکیده
آسیب رباط متقاطع پشتی همراه با دررفتگی مفصل ران در کودکان بسیار نادر است. به همین علت این ضایعه در کودکان مبتلا تشخیص داده نمی شود. در این گزارش پسر بچه هشت ساله با این ضایعه تشخیص داده نشده معرفی می شود.
بیشتر
آسیب رباط متقاطع پشتی همراه با دررفتگی مفصل ران در کودکان بسیار نادر است. به همین علت این ضایعه در کودکان مبتلا تشخیص داده نمی شود. در این گزارش پسر بچه هشت ساله با این ضایعه تشخیص داده نشده معرفی می شود.
فردین میرزاطلوعی؛ احمدرضا افشار
چکیده
پیشزمینه: در این مطالعه نتایج کوتاهمدت بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت ۴ رشتهای هامسترینگ و سیستم کراسپین برای قسمت فمورال مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی ۲۴ بیمار با میانگین سنی ۲۵ سال (۲۰ تا ۳۴ سال) با پارگی مزمن رباط متقاطع جلویی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه مورد مطالعه قرار گرفتند. ...
بیشتر
پیشزمینه: در این مطالعه نتایج کوتاهمدت بازسازی رباط متقاطع جلویی با استفاده از اتوگرافت ۴ رشتهای هامسترینگ و سیستم کراسپین برای قسمت فمورال مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی ۲۴ بیمار با میانگین سنی ۲۵ سال (۲۰ تا ۳۴ سال) با پارگی مزمن رباط متقاطع جلویی در بیمارستان شهید مطهری ارومیه مورد مطالعه قرار گرفتند. ۲۳ بیمار مرد و یک مورد زن بودند. تمام بیماران با اتوگرافت ۴ رشتهای هامسترینگ و سیستم کراسپین فموال و یک پیچ انترفرانس برای سمت تی بیا جراحی شدند. هشت بیمار برای آسیبهای منیسک نیز بهطور همزمان مورد عمل جراحی قرار گرفتند. بررسی نهایی۹ ماه پس از عمل جراحی با استفاده از پرسشنامههای «لیشُلم» (Lysholm) و «تگنر» (Tegner)، پرتونگاری و اندازهگیری با آرترومتر انجام گرفت.یافتهها: نمره «لیشُلم» در ۲۲ بیمار خوب یا عالی، در ۱ بیمار متوسط و در یکی دیگر بد بود. میانگین نمره «لیشُلم» ۸۵/۹ بود. در ۱۶بیمار براساس نمره «تگنر» سطح فعالیت بیمار نسبت به قبل از عمل افزایش یافت و در ۸ بیمار تغییر نکرد. با استفاده از اندازهگیری با آرترومتر میانگین میزان جلو آمدن تیبیا بهطور چشمگیری کاهش یافت. در ۲ بیمار به علت پارگی زودرس به هنگام برداشت گرافت، از زانوی مقابل گرافت برداشته شد. در ۲ مورد عفونت اتفاق افتاد که در یکی از آنان گرافت و پیچ و پین الزاماً برداشته شد.نتیجهگیری: بازسازی رباط متقاطع با روش کراسپین، باعث ارتقاء سطح فعالیت بیشتر بیماران میشود. عفونت و اشکال در برداشتن گرافت دو عارضه اصلی این عمل بودند.
فردین میرزاطلوعی
چکیده
پیش زمینه: تظاهرات بالینی نیمه دررفتگی کشکک به صورت احساس دررفتگی و تست وحشت مثبت است. استئوتومی فالکرسن جراحی شناخته شدهای برای نیمه دررفتگی کشکک است. اطلاعات اندکی از تغییرات تست وحشت بعد از انجام جراحی فالکرسن در دسترس است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی فالکرسن در بیماران مبتلا به نیمه دررفتگی کشکک و پیگیری کوتاه مدت ...
بیشتر
پیش زمینه: تظاهرات بالینی نیمه دررفتگی کشکک به صورت احساس دررفتگی و تست وحشت مثبت است. استئوتومی فالکرسن جراحی شناخته شدهای برای نیمه دررفتگی کشکک است. اطلاعات اندکی از تغییرات تست وحشت بعد از انجام جراحی فالکرسن در دسترس است. هدف از این مطالعه بررسی نتایج عمل جراحی فالکرسن در بیماران مبتلا به نیمه دررفتگی کشکک و پیگیری کوتاه مدت تست وحشت بعد از انجام این عمل است.مواد و روشها: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی انجام شد. از ۱۸ بیمار که تحت عمل جراحی فالکرسن قرار گرفتند، ۱۲ بیمار (۹ زن و ۳ مرد) برای مصاحبه، معاینه و انجام رادیولوژی وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران ۳۸/۳ (۶۰-۲۸) سال و میانگین زمان پیگیری ۱۰ ماه (۱۸-۶ ماه) بود. شدت تست وحشت، عملکرد زانو و معیارهای رادیولوژی بیماران، قبل و بعد از عمل جراحی اندازهگیری شدند. برای ارزیابی تست وحشت از «مقیاس دیداری درد» (VAS) «درجهبندی درد بریستول» برای بررسی عملکرد زانو از «مقیاس فالکرسن» و برای بررسی رادیولوژیک زاویه کشککی رانی خارجی از منظره مرچانت استفاده شد.یافتهها: نتایج ۸ بیمار خوب و عالی، سه بیمار متوسط و ۱ بیمار بد بود. نمره فالکرسن از میانگین ۴۸/۷۵ به ۷۱/۶ افزایش یافت و با این نمره در ۸ بیمار نتایج عملکرد رضایتبخش بود. میانگین نمره درد بریستول در تست وحشت از ۷/۳ به ۴/۱ کاهش یافت و در ۳ بیمار تست وحشت تغییر نکرد. میانگین VAS تست وحشت از ۷/۵ به ۵/۱۶ کاهش یافت. یکی از بیماران دچار محدودیت حرکتی قابل توجه گشت.نتیجهگیری: عمل جراحی فالکرسن در بیماران مبتلا به نیمه دررفتگی کشکک، در صورت انتخاب صحیح بیمار، میتواند باعث بهبود عملکرد زانو و کاهش درد شود ولی اشکال در راستای کشکک بهطور کامل و آناتومیک اصلاح نمیگردد.