غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ رضا توکلی دارستانی؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد مهدی سرزعیم؛ رامین فرهنگ زنگنه؛ آرش غفاری؛ فرشاد صفدری
چکیده
استئوسارکوما معمولترین تومور بدخیم استخوانی در جوانان است. در این مقاله یک بیمار ۲۸ ساله دچار عود استئوسارکوم ترقوه بهدنبال رادیوتراپی بهدلیل لنفوم «هوجکین» معرفی گردید.
بیشتر
استئوسارکوما معمولترین تومور بدخیم استخوانی در جوانان است. در این مقاله یک بیمار ۲۸ ساله دچار عود استئوسارکوم ترقوه بهدنبال رادیوتراپی بهدلیل لنفوم «هوجکین» معرفی گردید.
غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ رضا توکلی دارستانی؛ محمد امامی تهرانی مقدم؛ علیرضا منافی راثی؛ بهروز اصغری؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر میرسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ...
بیشتر
در این مقاله دو بیمار دچار شکستگی یاتروژنیک گردن ران به دنبال درمان شکستگی دیافیز فمور با میله داخل کانال در اثر اشتباهات تکنیکی، معرفی شدند . اگرچه این عارضه بسیار نادر است اما به دلیل مشکلات فراوان ناشی از آن، لازم است به دقت از وقوع آن جلوگیری شود. به نظر میرسد وارد کردن میله از حفره پیریفورمیس، افزایش زاویه بین گردن و تنه ران ( کوکساوالگا ) و وارد کردن بیش از حد میله به داخل کانال باعث افزایش احتمال شکستگی گردن فمور در زمان ثابت کردن تنه با میله داخل کانال گردید .
علیرضا منافی راثی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ امیرحسین فلاحی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ علی نعمتی؛ فرشاد صفدری
چکیده
۹۵پیشزمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که بهصورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان میشوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگهای عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار ...
بیشتر
۹۵پیشزمینه: در مورد تجویز منظم داروهای ضدانعقاد برای جلوگیری از ترومبوز ترومبوپروفیلاکسی در بیمارانی که بهصورت غیرجراحی با گچ یا آتل کوتاه پا درمان میشوند، توافق نظر وجود ندارد. هدف از این مطالعه بررسی میزان بروز ترمبوز رگهای عمقی در این بیماران و لزوم انجام ترومبوپروفیلاکسی بود. مواد و روشها: در یک مطالعه مقطعی، ۹۵ بیمار دچار پیچخوردگی مچ پا یا شکستگی با ثبات پا یا مچ پا که تحت درمان گچگیری بودند، از نظر تشکیل ترومبوز وریدی اندام تحتانی بررسی شدند. روزهای ۷ تا ۱۴ پس از شروع درمان، سطح D-dimer اندازهگیری شد. اگر سطح D-dimer بالاتر از µg/ml ۰/۲ بود، نتیجه تست مثبت و بیمار تحت بررسی با سونوگرافی داپلر قرار گرفت تا تشکیل ترمبوز رگهای عمقی بررسی گردد. همچنین تاثیر عوامل مستعد کننده در تشکیل ترمبوز رگهای عمقی بررسی گردید. یافتهها: از ۹۵ بیمار، ۴۶ نفر دارای حداقل یکی از عوامل مستعد کننده بروز ترمبوز رگهای عمقی بودند. در ۲۱ بیمار (۱/۲۲%) آزمون D-dimer مثبت بود. سونوگرافی داپلر نشان داد که در ۳بیمار ترمبوز رگهای عمقی تشکیل شده بود. همچنین بین افزایش احتمال بروز ترمبوز وریدی و وجود عوامل مستعد کننده متعدد (≥۳) ارتباط آماری معناداری وجود داشت (۰۱/۰=p). نتیجهگیری: ترمبوز رگهای عمقی عارضه شایع بهدنبال گچگیری زیر زانو نیست و پروفیلاکسی روتین در مواردی که بیمار کمتر از سه عامل مستعد کننده دارد، ضروری نمیباشد.
محمد مهدی سرزعیم؛ محمد امامی؛ محمد امامی؛ غلامحسین کاظمیان؛ غلامحسین کاظمیان؛ علیرضا منافی راثی؛ محمد مهدی باقریان لمراسکی؛ فرشاد صفدری
چکیده
پیشزمینه: در برخی پارگیهای مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتیمتر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندونهای موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمیباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمیتندینوسوس همان سمت بود. مواد و روشها: در ...
بیشتر
پیشزمینه: در برخی پارگیهای مزمن تاندون آشیل، نقص تاندونی وسیع بیش از ۶سانتیمتر ممکن است وجود داشته باشد که استفاده از تاندونهای موضعی پا برای بازسازی تاندون مناسب نمیباشد. هدف از مطالعه حاضر بررسی نتایج بالینی و عملکردی ترمیم پارگی مزمن تاندون آشیل با استفاده از گرافت تاندون سمیتندینوسوس همان سمت بود. مواد و روشها: در این مطالعه از نوع «بررسی پیاپی موردها» (case series) طی ۶سال، ۱۱بیمار با پارگی مزمن تاندون آشیل با فاصله وسیع بین دو انتها در یک مرکز درمانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران ۴±۳۰ سال و میانگین نقص تاندونی ۱/۹۶±۸/۳ سانتیمتر بود. برای بازسازی تاندون آشیل، از تاندون سمیتندینوسوس همان سمت استفاده شد. نتایج درمان با استفاده از مقیاس Ankle-Hindfoot سیستم امتیازدهی انجمن پای امریکا (AOFAS) و مقیاس پارگی تاندون آشیل (ATRS) ارزیابی گردید. مدت زمان پیگیری ۳/۳±۴/۲۵ ماه بود. یافتهها: میانگین سیستم امتیازدهی انجمن پای آمریکا و مقیاس پارگی تاندون آشیل از ۳/۵±۴/۷۰ و ۷/۵±۷/۳۱ قبل از جراحی به ۸/۴±۸/۹۱ و ۲/۴±۷/۸۸ افزایش یافت. این افزایش از نظر آماری معنادار بود (۰۰۰/۰=p). پس از جراحی، دامنه دورسی فلکسیون در سمت جراحی (۲/۴±۵/۱۳) بهطور معناداری از سمت سالم (۹/۳±۲/۱۷) کمتر بود (۰۴/۰=p). تمامی بیماران به جز یک ورزشکار، به فعالیتهای قبلی خود بازگشتند. نتیجهگیری: این روش با نتایج بالینی و عملکردی خوب در بیماران دچار نقص تاندونی وسیع همراه است. استفاده از این روش برای بازسازی پارگیهای مزمن آشیل در مواردی که نقص تاندونی بیش از 6 سانتیمتر باشد، توصیه میگردد.